Καραϊβική ονομάζεται η γεωγραφική περιοχή που περιλαμβάνει την Καραϊβική Θάλασσα και το Αρχιπέλαγος Λουκάγιαν, δηλαδή ένα σύμπλεγμα τροπικών νησιών με 13 χώρες και 17 κτήσεις. Εκτείνεται από το Μεξικό έως τη Βενεζουέλα. Στα νησιά της Καραϊβικής ζούνε περίπου 44 εκατομμύρια κάτοικοι σε μία έκταση 230.000 χλμ². Δίπλα από τον λιγοστό εναπομείναντα ιθαγενή Ινδιάνικο πληθυσμό ζούνε κυρίως κάτοικοι με Ευρωπαϊκή και Αφρικάνικη καταγωγή όπως και ένα μικρό ποσοστό Ασιατών και Ινδών (κυρίως στα νησιά Τρινιντάντ και Τομπάγκο).[1] Το μεγαλύτερο έθνος είναι η Κούβα με πληθυσμό περίπου 11,2 εκατομμύρια κατοίκους (2012). Το κύριο παραγόμενο προϊόν είναι η ζάχαρη. Την Καραϊβική ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1492.
Τα νησιά της Καραϊβικής αποκαλούνται και Δυτικές Ινδίες. Την ονομασία αυτή την οφείλουν στη λάθος εκτίμηση του Χριστόφορου Κολόμβου, ο οποίος όταν έφτασε στα νησιά της Καραϊβικής το 1492, πίστεψε ότι είχε φτάσει στην Ινδία (της Ασίας).