PROFILPELAJAR.COM

Νοτιοανατολική Ασία
Έκταση	4.545.792 χλμ.2
Πληθυσμός	695.149.000
Πυκνότητα	152,9 κατ./τ.χλμ.
Χώρες	Ανατολικό Τιμόρ (Ντίλι); Βιετνάμ (Ανόι); Ινδονησία (Τζακάρτα); Καμπότζη (Πνομ Πεν); Λάος (Βιεντιάν); Μαλαισία (Κουάλα Λουμπούρ); Μιανμάρ (Νάι Πι Τάου); Μπρουνέι (Μπαντάρ Σερί Μπεγκαβάν); Σιγκαπούρη (Σιγκαπούρη); Ταϊλάνδη (Μπανγκόκ); Φιλιππίνες (Μανίλα);

Η διαίρεση της Ασίας σε υποπεριοχές από το Τμήμα Στατιστικής του ΟΗΕ (UNSD). Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τον διαχωρισμό σχετίζονται αποκλειστικά με τις ανάγκες και τις επιταγές της στατιστικής έρευνας, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη άλλες παράμετροι.^[2]
  Βόρεια Ασία (Σιβηρία)

  Κεντρική Ασία

  Δυτική Ασία

  Νότια Ασία

  Ανατολική Ασία

  **Νοτιοανατολική Ασία**

Η Νοτιοανατολική Ασία αποτελεί μέρος της ηπείρου της Ασίας. Είναι η γεωγραφική περιοχή νότια της Κίνας, ανατολικά της Ινδίας και βορειοδυτικά της Ωκεανίας και βρίσκεται στο σημείο που συναντώνται τεκτονικές πλάκες οπότε και είναι έντονα σεισμογενής και ηφαιστειογενής.

Η νοτιοανατολική Ασία χωρίζεται σε δύο τμήματα, το τμήμα της ενδοχώρας, που περιλαμβάνει το Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, και τη μαλαισιανή χερσόνησο, και το νησιωτικό τμήμα, με την Ινδονησία, τη Σιγκαπούρη, το Μπρουνέι, την Ανατολική Μαλαισία, το Ανατολικό Τιμόρ και τις Φιλιππίνες.

Η Νοτιοανατολική Ασία καλύπτει περίπου 4,5 εκατομμύρια τ.χλμ., ήτοι το 10,5% της έκτασης της Ασίας ή το 3% της συνολικής έκτασης της γης. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών για το 2024, εκτιμάται σε 695.149.000 κατοίκους^[1], αποτελώντας το 14,5% του συνολικού πληθυσμού της Ασίας και το 8,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η περιοχή είναι πολιτιστικά και εθνοτικά ποικίλη, με εκατοντάδες γλώσσες που ομιλούνται από διαφορετικές εθνοτικές ομάδες ^[3]. Οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας έχουν σχηματίσει την Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), ένα διεθνή πολιτικό και οικονομικό οργανισμό που εδρεύει στην Τζακάρτα, την πρωτεύουσα της Ινδονησίας. Σήμερα ο οργανισμός αυτός περιλαμβάνει δέκα κράτη-μέλη.^[4]

Οι επικρατέστερες θρησκείες στην περιοχή είναι το ισλάμ και ο βουδισμός.

Ορισμός

Η περιοχή, μαζί με μέρος της Νότιας Ασίας, ήταν ευρέως γνωστή στους Ευρωπαίους ως Ανατολικές Ινδίες (ή απλώς Ινδίες) μέχρι τον 20ό αιώνα. Οι κινεζικές πηγές ανέφεραν την περιοχή ως 南洋 (Νανιάνγκ), η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «Νότιος Ωκεανός». Το ηπειρωτικό τμήμα της Νοτιοανατολικής Ασίας αναφέρεται από τους Ευρωπαίους γεωγράφους ως Ινδοκίνα, λόγω της θέσης του μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας καθώς έχει πολιτιστικές επιδράσεις από τις δύο γειτονικές περιοχές. Ωστόσο, στον 20ό αιώνα, ο όρος έγινε πιο περιορισμένος σε εδάφη της πρώην γαλλικής Ινδοκίνας (Καμπότζη, Λάος και Βιετνάμ). Το νησιωτικό τμήμα της Νοτιοανατολικής Ασίας είναι επίσης γνωστό ως Αρχιπέλαγος Μαλαισίας, ένας όρος που προέρχεται από την ευρωπαϊκή παρανόηση ότι κατοικούνταν από μια φυλή Μαλαϊανών (ή Μαλέι).^[5] Ένας άλλος όρος για τη Νοτιοανατολική Ασία είναι το Ινσουλίντια (ινδικά νησιά), που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την περιοχή μεταξύ της Ινδοκίνας και της Αυστραλασίας.^[6]

Ο όρος «Νοτιοανατολική Ασία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1839 από τον Αμερικανό πάστορα Χάουαρντ Μάλκολμ στο βιβλίο του «Ταξίδια στη Νοτιοανατολική Ασία». Ο Μάλκολμ συμπεριέλαβε μόνο το ηπειρωτικό τμήμα και απέκλεισε το νησιωτικό τμήμα στον ορισμό του για τη Νοτιοανατολική Ασία.^[7] Ο όρος χρησιμοποιήθηκε επισήμως στο μέσο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Συμμάχους, μέσω του σχηματισμού της Διοίκησης της Νοτιοανατολικής Ασίας (SEAC) το 1943.^[8] Το SEAC διακήρυξε τη χρήση του όρου «Νοτιοανατολική Ασία», αν και αυτό που αποτελούσε τη Νοτιοανατολική Ασία δεν ήταν σταθερό. Για παράδειγμα, η SEAC απέκλεισε τις Φιλιππίνες και ένα μεγάλο μέρος της Ινδονησίας, ενώ συμπεριέλαβε την Κεϋλάνη. Εντούτοις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, εμφανίστηκε μια κατά προσέγγιση συνήθης χρήση του όρου «Νοτιοανατολική Ασία» και των περιοχών που περιβάλλει.^[9] Αν και από πολιτιστική ή γλωσσική άποψη οι ορισμοί της «Νοτιοανατολικής Ασίας» μπορεί να διαφέρουν, οι πιο συνηθισμένοι ορισμοί σήμερα περιλαμβάνουν την περιοχή που αντιπροσωπεύουν οι χώρες (κυρίαρχα κράτη και εξαρτώμενα εδάφη) που παρατίθενται παρακάτω.

Δημογραφικά στοιχεία

Ανεξάρτητες χώρες

Χώρα	Έκταση (τ.χλμ.)	Πληθυσμός (2024)^[1]	Πυκνότητα πληθυσμού (κάτοικοι ανά τ.χλμ.)	Δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης (2019)	Πρωτεύουσα
Ανατολικό Τιμόρ	14.919	1.401.000	93,9	0,606	Ντίλι
Βιετνάμ	331.690	100.988.000	304,5	0,704	Ανόι
Ινδονησία	1.904.569	283.488.000	148,8	0,718	Τζακάρτα
Καμπότζη	181.035	17.639.000	97,4	0,594	Πνομ Πεν
Λάος	236.800	7.770.000	32,8	0,613	Βιεντιάν
Μαλαισία	330.803	35.558.000	107,5	0,810	Κουάλα Λουμπούρ
Μιανμάρ	676.578	54.500.000	80,6	0,583	Νάι Πι Τάου
Μπρουνέι	5.765	463.000	80,3	0,838	Μπαντάρ Σερί Μπεγκαβάν
Σιγκαπούρη	735,6	5.832.000	7.928,2	0,938	Σιγκαπούρη
Ταϊλάνδη	513.120	71.668.000	139,7	0,777	Μπανγκόκ
Φιλιππίνες	300.000	115.844.000	386,1	0,718	Μανίλα

Εξαρτώμενα εδάφη

Έδαφος	Έκταση (τ.χλμ.)	Πληθυσμός	Πυκνότητα πληθυσμού (κάτοικοι ανά τ.χλμ.)	Πρωτεύουσα
Νήσοι Κόκος ! Νήσοι Κόκος (Αυστραλία)	14	544	38,9	Γουέστ Άιλαντ
Νήσος των Χριστουγέννων (Αυστραλία)	135	1.843	13,7	Φλάινγκ Φις Κόουβ

Δείτε επίσης

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «World Population Prospects 2024». United Nations. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2024.
↑ «United Nations Statistics Division- Standard Country and Area Codes Classifications (M49)». United Nations Statistics Division. 6 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2010.
↑ Zide; Baker, Norman H.; Milton E. (1966). Studies in comparative Austroasiatic linguistics. Foreign Language Study.
↑ «ASEAN Member States». ASEAN.
↑ Wallace, Alfred Russel (1869). The Malay Archipelago. London: Macmillan and Co. σελ. 1.
↑ Lach; Van Kley, Donald F.; Edwin J (1998). Asia in the Making of Europe, Volume III. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226467689.
↑ Eliot, Joshua· Bickersteth, Jane· Ballard, Sebastian (1996). Indonesia, Malaysia & Singapore Handbook. New York City: Trade & Trade & Travel Publications.
↑ Park; King, Seung-Woo; Victor T. (2013). The Historical Construction of Southeast Asian Studies: Korea and Beyond. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 9789814414586.
↑ Emmerson, Donald K (1984). «Southeast Asia: What's in a Name?». Journal of Southeast Asian Studies 15 (1): 1–21. doi:10.1017/S0022463400012182. https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-southeast-asian-studies/article/southeast-asia-whats-in-a-name/D6FA144905BC23950B1E99F8ABB5B037. Ανακτήθηκε στις December 9, 2017.