PROFILPELAJAR.COM

Δουβλίνο
; Σημαία	; Έμβλημα
	Παρωνύμιο: The Fair City
	Ρητό: Obedientia Civium Urbis Felicitas
	Δουβλίνο 53°20′59″N 6°15′37″W
Χώρα	Ιρλανδία
Διοικητική υπαγωγή	Ιρλανδία
Ίδρυση	841
Διοίκηση
• Σώμα	office of the Lord Mayor of Dublin
• Lord Mayor of Dublin	Paul McAuliffe (από 2019)
• Μέλος του/της	Δίκτυο Δημιουργικών Πόλεων; Παγκόσμια Ομοσπονδία Τουριστικών Πόλεων; Σύνδεσμος Ιστορικών Πόλεων
Έκταση	114.990.000 m²
Υψόμετρο	20 μέτρα
Πληθυσμός	592.713 (3 Απριλίου 2022)
Ταχ. κωδ.	D1-18, 20, 22, 24, D6W, D1-18, 20, 22 και D6W
Τηλ. κωδ.	01
Ζώνη ώρας	UTC±00:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 53°20′33″N 6°15′57″W / 53.3425°N 6.2658°W / 53.3425; -6.2658

Το Δουβλίνο (ιρλανδικά: Baile Átha Cliath‎‎ ^[5], αγγλικά: Dublin‎‎) είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και η μεγαλύτερη πόλη στο νησί. Βρίσκεται περίπου στο μέσο της ανατολικής ακτής του νησιού, στην εκβολή του ποταμού Λίφφεϋ. Αρχικά ιδρύθηκε σαν κέντρο για το εμπόριο σκλάβων των Βίκινγκς και είναι η κύρια πόλη της Ιρλανδίας από την εποχή του Μεσαίωνα. Ο πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής είναι 1.661.185 κάτοικοι, ενώ της ίδιας της πόλης 505.739, σύμφωνα με την απογραφή του 2006.

Όνομα

Το όνομα της πόλης προέρχεται από τις ιρλανδικές λέξεις "Dubh linn" και σημαίνουν "μαύρος βάλτος" ή "μαύρη λίμνη". Αντίθετα, το ιρλανδικό όνομα (ιρλανδικά: Baile Átha Cliath‎‎) σημαίνει "τόπος", ή "χωριό" δίπλα στο "πέρασμα στις καλαμιές".

Ιστορία

Η πρώτη γραπτή αναφορά για την πόλη προέρχεται από τον Έλληνα αστρονόμο και χαρτογράφο Κλαύδιο Πτολεμαίο, το έτος 140 π.Χ., στα γραπτά του οποίου αναφέρεται ως Eblana Civitas. Ωστόσο θεωρείται ότι η πόλη ιδρύθηκε με το τωρινό της όνομα το έτος 988 μ.Χ. Προήλθε από την ένωση δύο συνοικισμών που προϋπήρχαν και συγκεκριμένα ενός συνοικισμού των Βίκινγκς με το όνομα Dubh linn και ενός κελτικού οικισμού με το όνομα Áth Cliath.

Μετά τη Νορμανδική Εισβολή στην Ιρλανδία το 1169, το Δουβλίνο γίνεται τυπικά πρωτεύουσα της Ιρλανδίας το έτος 1171. Τότε ουσιαστικά αρχίζει και η πρώτη περίοδος της ιστορίας του Δουβλίνου που διαρκεί έως το 1541, έτος κατά το οποίο η Ιρλανδία γίνεται Βασίλειο. Η αγγλική κατοχή περιοριζόταν αρχικά στις ανατολικές ακτές του νησιού, στην πραγματικότητα στο Δουβλίνο και τη γύρω περιοχή, η οποία είναι γνωστή ως "The Pale" ("Ο περίβολος"). Παρ' όλα αυτά στα έτη που ακολούθησαν τη Νορμανδική Εισβολή στην Ιρλανδία και μεταξύ των ετών 1171 - 1541 εδραιώνεται η κυριαρχία των Άγγλων σε όλο το νησί και παράλληλα ο ρόλος του Δουβλίνου ως πρωτεύουσας της Ιρλανδίας αποκτά όλο και πιο ουσιαστικό νόημα. Έδρα των Λόρδων της Ιρλανδίας γίνεται το κάστρο του Δουβλίνου, στο οποίο συγκεντρώνεται όλη η εξουσία.

Από το 1541 και έως το 1800, η Ιρλανδία γίνεται Βασίλειο. Κατά τη διάρκεια του 17^ου αιώνα, το Δουβλίνο αναπτύσσεται ταχύτατα, με αποτέλεσμα να γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας μετά το Λονδίνο. Τα περισσότερα αξιοσημείωτα έργα αρχιτεκτονικής της πόλης προέρχονται από αυτή την περίοδο.

Το 1801 η Ιρλανδία ενώνεται με το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και σχηματίζεται έτσι το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας. Τα έτη 1845 με 1849 λιμός πλήττει τη χώρα, με αποτέλεσμα τον θάνατο 500.000 με 1 εκατομμυρίου Ιρλανδών και τη μετανάστευση άλλων τόσων προς την Αυστραλία, τον Καναδά και τις Η.Π.Α.

Το 1916 έλαβε χώρα η Επανάσταση του Πάσχα (ιρλανδικά: Éirí Amach na Cásca‎‎ / αγγλικά: Easter Rising‎‎). Ακολούθησε ο Ιρλανδικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας και ο Ιρλανδικός Εμφύλιος Πόλεμος. Το Δουβλίνο μετατράπηκε σε ερείπια και πολλά σπουδαία κτίρια καταστράφηκαν.

Το 1922 η Ιρλανδία γίνεται ανεξάρτητο κράτος και το Δουβλίνο πρωτεύουσα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάπτυξη της πόλης ήταν αργή, τη δεκαετία του 1960 όμως γίνεται αισθητή μια αλλαγή και τα χρόνια που ακολούθησαν, το Δουβλίνο γνώρισε μεγάλη οικοδομική και οικονομική ανάπτυξη. Στις 8 Μαρτίου 1966, το περίφημο μνημείο του Νέλσον, στο κέντρο της πόλης, έπεσε θύμα της πολιτικής βίας. Η βομβιστική ενέργεια, που γκρέμισε το άγαλμα του νικητή της, μοιραίας για τους Γάλλους, ναυμαχίας του Τραφάλγκαρ, αποδόθηκε από την αστυνομία στον παράνομο Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό^[6].

Το 1988 γιόρτασε το Δουβλίνο επίσημα τα χίλια χρόνια από την ίδρυσή του.

Πολιτισμός

Το Δουβλίνο και η λογοτεχνία

Η ιρλανδική πρωτεύουσα, πόλη με μεγάλη πολιτιστική παράδοση, είναι τόπος καταγωγής μεγάλων λογοτεχνικών μορφών του 19^ου και του 20^ού αιώνα, μεταξύ των οποίων οι Τζόναθαν Σουίφτ, Όσκαρ Ουάιλντ, Τζέημς Τζόυς, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Σάμιουελ Μπέκετ, Ρόντυ Ντόυλ. Η συλλογή μικρών ιστοριών του Τζέιμς Τζόυς, Οι Δουβλινέζοι (αγγλ.: The Dubliners), δίνει μια χαρακτηριστική περιγραφή της πόλης και των ανθρώπων που κατοικούσαν σ' αυτή, στις αρχές του 20^ού αιώνα.

Μουσεία και γκαλερί

Εθνικό Μουσείο (αγγλ.: National Museum of Ireland)
Εθνική Πινακοθήκη (αγγλ.: National Gallery)
Ιρλανδικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (αγγλ.: Irish Museum of Modern Art)
Εθνικό Μουσείο Τυπογραφίας της Ιρλανδίας (αγγλ.: National Print Museum of Ireland)
Εθνική Βιβλιοθήκη (αγγλ.: National Library)
Δημοτική Βιβλιοθήκη Hugh Lane (αγγλ.: Hugh Lane Municipal Gallery

Μεγάλος είναι ο αριθμός των γκαλερί και των καλλιτεχνικών χώρων, που υπάρχουν στην πόλη: The City Arts Centre, Four, The Douglas Hyde Gallery, The Project Arts Centre, The Royal Hibernian Academy.

Θέατρο και μουσική

Στο Δουβλίνο, όπως άλλωστε και στη λοιπή Ιρλανδία, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η παραδοσιακή ιρλανδική μουσική, η οποία ακούγεται στις διάφορες pubs της πόλης.

Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν αρκετές θεατρικές σκηνές, με σπουδαιότερες τις εξής: Θέατρο Άμπυ, Gate Theatre, Olympia Theatre, Gaiety Theatre.

Διασκέδαση

Επίκεντρο της νυχτερινής ζωής στο Δουβλίνο είναι το Temple Bar, στη νότια πλευρά της όχθης του ποταμού Λίφφεϋ. Είναι μια περιοχή του Δουβλίνου, που διατηρεί ζωντανό τον μεσαιωνικό χαρακτήρα της πόλης, με στενά σοκάκια και μεσαιωνικά κτίρια, ενώ υπάρχει μεγάλος αριθμός μικρών μουσικών σκηνών. Ιδιαίτερα γνωστή περιοχή, που έλκει μεγάλο αριθμό τουριστών ιδιαίτερα από την Αγγλία.

Στην περιοχή γύρω από το Stephen's Green, είναι συγκεντρωμένα πολλά από τα nightclubs της πόλης και επίσης τυπικές ιρλανδικές pubs.

Υπάρχουν επίσης δύο μεγάλοι κινηματογραφικοί χώροι στην πόλη του Δουβλίνου: Τα Savoy Cinema και το Cineworld.

Αξιοθέατα

Αρχιτεκτονική

Πολλά κτίρια Γεωργιανής Αρχιτεκτονικής
Το κολλέγιο Trinity (αγγλ.: Trinity College)
Η γέφυρα Halfpenny
Το City Hall
Το γλυπτό The Spire, που αποτελεί το σύμβολο του Δουβλίνου και είναι μια χαλύβδινη "βελόνα" ύψους 120 μ., που υπήρξε το υψηλότερο γλυπτό του κόσμου.
Το Leinster House, σημερινή έδρα του ιρλανδικού κοινοβουλίου
Η Ιρλανδική Εθνική Βιβλιοθήκη
Το κάστρο του Δουβλίνου
Τα Τέσσερα Δικαστήρια (αγγλ.: Four Courts), (ιρλ.: Na Ceithre Cúirteanna), το σημαντικότερο σήμερα συγκρότημα δικαστηρίων της χώρας, έδρα και του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιρλανδίας.
Το πρώην Ιρλανδικό Κοινοβούλιο, σημερινή έδρα υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ιρλανδίας.
Ο Καθεδρικός του Αγίου Πατρικίου, (αγγλ.: Saint Patrick's Cathedral)
Ο Καθεδρικός της Εκκλησίας του Χριστού (αγγλ.: Christ Church Cathedral).

Πάρκα και χώροι πρασίνου

Βοτανικός Κήπος.
Το St. Stephen's Green, που συνορεύει με την οδό Grafton, τον πιο γνωστό εμπορικό δρόμο του Δουβλίνου.
Το Phoenix Park, η επίσημη έδρα της προέδρου της Ιρλανδίας και το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης.
Ο ζωολογικός κήπος του Δουβλίνου που βρίσκεται στο Phoenix Park.

Γύρω από το Δουβλίνο

Τα όρη Ουίκλοου, οι ορεινοί κήποι της Ιρλανδίας, νότια του Δουβλίνου.
Η λίμνη και το κάστρο Μάλαχαϊντ, βόρεια του Δουβλίνου.
Η λίμνη Μπρέυ, νότια του Δουβλίνου.
Ο λόφος της Τάρα (αγγλ.: Hill of Tara), προϊστορικό μνημείο.
Το Αββαείο Μέλλιφοντ, ερείπια μοναστηριού από το 1142.
Το παραθαλάσσιο χωριό του Χάουθ, και η ομώνυμη χερσόνησος.

Αδελφοποιημένες πόλεις

Δείτε επίσης

Παραπομπές

↑ en.unesco.org/creative-cities/dublin. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2021.
↑ cn.wtcf.org.cn/citys/3460-2.html.
↑ www.lhc-s.org/member_cities/index.php. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2024.
↑ www.citypopulation.de/en/ireland/cities/.
↑ Baile Átha Cliath (ή απλά Áth Cliath) και Dubh Linn είναι τα δύο ονόματα της πόλης, αλλά το πρώτο χρησιμοποιείται σήμερα και επίσημα και στον καθημερινό λόγο.
↑ Ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο στην Ευρώπη, Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 106, Καθημερινή (1997)