Το Μινσκ (λευκορωσικά: Мінск, ρωσικά: Минск) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Λευκορωσίας. Έχει πληθυσμό 1.992.862[1] κατοίκους το 2024. Το Μινσκ είναι επίσης έδρα της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών. Σαν πρωτεύουσα, το Μινσκ έχει μια ειδική διοικητική θέση στη Λευκορωσία και είναι επίσης πρωτεύουσα του Επαρχίας Μινσκ. Η περιοχή του Μινσκ είναι 266,8 τ.χλμ. το υψηλότερο σημείο είναι 280,4 μ. επάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Επίσης είναι η διοργανώτρια πόλη των Ευρωπαϊκών Αγώνων του 2019.
Το Μινσκ βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλαγιά των λόφων του Μινσκ, μια περιοχή λόφων που εκτείνεται από τα νοτιοδυτικά (επάνω από τον ποταμό Νιόμαν) στα βορειοανατολικά - δηλαδή, στη λίμνη Λουκομσκάγιε στη βορειοδυτική Λευκορωσία. Το μέσο υψόμετρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας είναι 220 μέτρα. Η φυσική γεωγραφία του Μινσκ διαμορφώθηκε στις δύο πιο πρόσφατες παγετωνικές εποχές. Ο ποταμός Σβίσλατς, που διασχίζει την πόλη από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, βρίσκεται στην ουρστρομτάλ, μια αρχαία ποτάμια κοιλάδα που σχηματίζεται από το νερό που ρέει από τα λιωμένα φύλλα πάγου στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Υπάρχουν έξι μικρότερα ποτάμια μέσα στα όρια της πόλης, που αποτελούν τμήματα της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας.
Το Μινσκ βρίσκεται στην περιοχή των μικτών δασών που είναι χαρακτηριστικό στο μεγαλύτερο μέρος της Λευκορωσίας. Το πευκοδάσος και τα μικτά δάση συνορεύουν με την άκρη της πόλης, ειδικά στα βόρεια και ανατολικά. Ορισμένα από τα δάση διατηρήθηκαν ως πάρκα (για παράδειγμα, το Πάρκο Τσελιουσκινίτες) καθώς η πόλη μεγάλωνε.
Η πόλη χτίστηκε αρχικά στους λόφους, οι οποίοι επέτρεψαν αμυντικές οχυρώσεις, και τα δυτικά τμήματα της πόλης είναι τα πιο λοφώδη.
Κλίμα
Το Μινσκ έχει υγρό ηπειρωτικό κλίμα με θερμά καλοκαίρια (τύπος Dfb της κλιματικής ταξινόμησης Κέππεν), λόγω της τοποθεσίας του μεταξύ της έντονης επιρροής του υγρού αέρα του Ατλαντικού Ωκεανού και του ξηρού αέρα της ευρασιατικής ξηράς. Ο καιρός είναι ασταθής και τείνει να αλλάζει συχνά. Η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι −4.5 °C, ενώ η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου είναι +18.5 °C. Η χαμηλότερη θερμοκρασία καταγράφηκε στις 17 Ιανουαρίου 1940, στους −40 °C και η θερμότερη στις 29 Ιουλίου 1936 στους +35 °C και στις 3 Αυγούστου 2014, επίσης στους +35 °C. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα συχνές ομίχλες, κοινές το φθινόπωρο και την άνοιξη. Το Μινσκ λαμβάνει ετήσια βροχόπτωση 690 χιλιοστών, εκ των οποίων το ένα τρίτο πέφτει κατά τη διάρκεια της ψυχρής περιόδου (ως χιόνι και βροχή) και τα δύο τρίτα στη ζεστή περίοδο. Καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, οι περισσότεροι άνεμοι είναι δυτικοί και βορειοδυτικοί, φέρνοντας δροσερό και υγρό αέρα από τον Ατλαντικό. Παρόμοια κλιματικά καθεστώτα βρίσκονται στη Στοκχόλμη της Σουηδίας και στο Χάλιφαξ του Καναδά.
Πηγή #2: Τμήμα Υδρομετεωρολογίας της Λευκορωσίας (δεδομένα ηλιοφάνειας απο το 1938, 1940, και 1945–2000)[6]
Οικολογική κατάσταση
Η οικολογική κατάσταση παρακολουθείται από το Δημοκρατικό Κέντρο Ραδιενεργού και Περιβαλλοντικού Ελέγχου.[7]
Κατά την περίοδο 2003-2008 το συνολικό βάρος των ρύπων αυξήθηκε από 186.000 σε 247.400 τόνους.[7] Η αλλαγή από το φυσικό αέριο ως βιομηχανικό καύσιμο σε μαζούτ για οικονομικούς λόγους έχει επιδεινώσει την οικολογική κατάσταση.[7] Ωστόσο, η πλειονότητα της συνολικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης παράγεται από αυτοκίνητα.[7] Η Λευκορωσική τροχαία DAI κάθε χρόνο διεξάγει την επιχείριση "Καθαρός Αέρας" για να αποτρέψει τη χρήση αυτοκινήτων με εξαιρετικά ρυπογόνους κινητήρες.[8] Μερικές φορές η μέγιστη κανονιστική συγκέντρωση της φορμαλδεΰδης και της αμμωνίας στον αέρα ξεπερνιέται στην επαρχία Ζαβόντσκι.[7] Άλλοι κύριοι ρύποι είναι το χρώμιο-4 και το διοξείδιο του αζώτου.[7] Οι επαρχίες Παρτιζάνσκι, Ζαβόντσκ και Λενίνσκι, που βρίσκονται στο νοτιοανατολικό μέρος του Μινσκ, είναι οι πιο μολυσμένες περιοχές της χώρας.[9]
Τουρισμός
Υπάρχουν περισσότερα από 400 ταξιδιωτικά γραφεία στο Μινσκ. Περίπου το ένα τέταρτο από αυτά παρέχουν δραστηριότητα πράκτορα και οι περισσότεροι από αυτούς είναι ταξιδιωτικοί επιχειρηματίες.[10][11]
↑«Regions: Dushanbe & Surroundings». Official Website of the Tourism Authority of Tajikistan. Committee of Youth Affairs, Sports and Tourism. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013.
Thomas M. Bohn: Minsk – Musterstadt des Sozialismus. Stadtplanung und Urbanisierung in der Sowjetunion nach 1945. Böhlau, Köln 2008, (ISBN978-3-412-20071-8)
Бон, Т.М. «Минский феномен». Городское планирование и урбанизация в Советском Союзе после Второй мировой войны / Томас М. Бон ; [пер. Е. Слепович]. — Москва : РОССПЭН, 2013. — 416 с.
Бон, Т.М. «Мінскі феномен». Гарадское планаванне і ўрбанізацыя ў Савецкім Саюзе пасля 1945 г. / Томас М. Бон ; пер. з ням. мовы М. Рытаровіч ; навук. рэд. Г. Сагановіч. — Мінск : Зміцер Колас, 2016. — 436 с.