1,2-αιθενοδιόλη
Η 1,2-αιθενοδιόλη ή 1,2-διυδροξυαιθένιο ή 1,2-διυδροξυαιθυλένιο (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή) είναι μια ασταθής, αλκενοδιόλη, δηλαδή άκυκλη αλκοόλη με ένα διπλό δεσμό και δύο υδροξύλια. Συνήθως αντιπροσωπεύεται από τον τύπο CH2=C(OH)2. Με βάση το χημικό της τύπο, C2H4O2, είναι «τυπικός» υδατάνθρακας (δηλαδή έχει την αναλογία ατόμων υδρογόνου - οξυγόνου 2:1, που έχει και το νερό, αλλά χωρίς να είναι πραγματικό σάκχαρο) έχει τα ακόλουθα εννέα (9) ισομερή θέσης:
- Βινυλυδροϋπεροξείδιο ή βινυλοδιοξειδάνιο, υπεροξείδια με ημισυντακτικό τύπο CH2=CHO2H.
- 1,1-αιθενοδιόλη με ημισυντακτικό τύπο CH2=C(OH)2.
- Υδροξυαιθανάλη με ημισυντακτικό τύπο HOCH2CHO.
- Αιθανικό οξύ με ημισυντακτικό τύπο CH3COOH.
- Μεθανικός μεθυλεστέρας με ημισυντακτικό τύπο HCOOCH3.
- 1,2-διοξετάνιο ή 1,2-επιδιοξυαιθάνιο με γραμμικό τύπο .
- 1,3-διοξετάνιο ή 1,1΄-εποξυμεθοξυμεθάνιο με γραμμικό τύπο .
- Μεθυλοδιοξιράνιο ή 1,1-επιδιοξυαιθάνιο με γραμμικό τύπο .
- Οξιρανόλη ή 1,2-εποξυαιθανόλη με γραμμικό τύπο .
Δομή
Δεσμοί[1]
|
Δεσμός |
τύπος δεσμού |
ηλεκτρονική δομή |
Μήκος δεσμού |
Ιονισμός
|
C-H |
σ |
2sp2-1s |
107 pm |
3% C- H+
|
O-H |
σ |
2sp3-1s |
96 pm |
32% O- H+
|
C-O |
σ |
2sp2-2sp3 |
147 pm pm |
19% C+ O-
|
C=C |
σ |
2sp2-2sp2 |
134 pm |
|
|
π |
2p-2p |
|
|
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο[2]
|
O |
-0,51
|
Η (H-C) |
+0,03
|
Η (H-O) |
+0,32
|
C#1,#2 |
+0,16
|
Χημικές ιδιότητες και παράγωγα
Ταυτομέρεια
Βασική ιδιότητά της είναι η ταυτομέρεια με την υδροξυαιθανάλη, με την οποία βρίσκεται σε χημική ισορροπία, έντονα μετατοπισμένη σε όφελος της υδροξυαλδεΰδης[3]:
Αλογόνωση
Με επίδραση αλογόνου (X2) έχουμε προσθήκη στην αιθενοδιόλη-1,1, οπότε παράγεται αρχικά η ασταθής 1,2-διαλοαιθανοδιόλη-1,2, που αφυδραλογονώνεται σχηματίζοντας τελικά αιθανοδιάλη[4]:
Αναφορές και σημειώσεις
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
- ↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.218, §9.5.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.220, §9.5.13.
Πηγές
- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.
|
---|
Αλκανόλες | |
---|
Αλκενόλες | |
---|
Κυκλοαλκανόλες | |
---|
Αλαλκοόλες | |
---|
Αλκινόλες | |
---|
Αλκανοδιόλες | |
---|
Αλκενοδιόλες | |
---|
Αλκοξυαλκανοδιόλες | |
---|
Αλκανοτριόλες | |
---|
Αλκανοτετρόλες | |
---|
Αρωματικές αλκοόλες | |
---|
Ετεροκυκλικές αλκοόλες | |
---|
Ετεροαρωματικές αλκοόλες | |
---|
Μερικές αλκενόλες, αλκινόλες και αλκανοδιόλες είναι ασταθείς. Οι αρωματικές αλκοόλες με υδροξύλιο απευθείας ενωμένο με το αρωμστικό σύστημα βενζολίου ή παραγώγων του αποκαλούνται αρενόλες, υποσύνολο των οποίων αποτελούν οι φαινόλες. |
|
|