Η Ψέριμος, γνωστή και ως Κάπαρη, είναι ελληνικό νησί του νοτίου Αιγαίου, του συμπλέγματος Δωδεκανήσων.[1]
Είναι ένα από τα μικρότερα νησιά των Δωδεκανήσων και ανήκει διοικητικά στη γειτονική Κάλυμνο. Το όνομα Κάπαρη σχετίζεται με αρωματικό φυτό που αφθονεί στο νησί. Η Ψέριμος έχει περίπου 30 μόνιμους κατοίκους και βασικές τουριστικές υποδομές για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες. Το βόρειο τμήμα της λέγεται «Άκρα Βασιλική» και το νότιο «Άκρα Ρούσσα».
Γεωγραφία
Η Ψέριμος βρίσκεται βόρεια της Κω και νοτιοανατολικά της Καλύμνου.[2] Η επιφάνεια του νησιού είναι 14,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα[3] με μέγιστο υψόμετρο 268 μέτρα.[4] Το νησί έχει πολλούς χαμηλούς λόφους και μικρές κοιλάδες με άφθονα ελαιόδεντρα.[5] Το βόρειο άκρο του νησιού ονομάζεται «Άκρα Βασιλική», ενώ το νοτιότερο άκρο «Άκρα Ρούσσα». Μεταξύ των παραπάνω επί της ανατολικής πλευράς του νησιού σχηματίζεται κόλπωση, όπου ο όρμος Βασιλική. Στη δυτική ακτή βρίσκεται ο όρμος Ψερίμου στο μυχό του οποίου υπάρχει το ομώνυμο χωριό. Περίπου 2 μίλια βορειότερα του όρμου Ψερίμου είναι το βορειοδυτικό άκρο της νησιού που λέγεται Άκρα Κοράκι (ή Ακρωτήριο Κοράκι), από το οποίο σε απόσταση 6 στάδια νοτιοδυτικά βρίσκεται η βραχονησίδα Πλάτη ή Πλατύ.[2]
Η κύρια ασχολία των κατοίκων της Ψερίμου είναι η αλιεία και η κτηνοτροφία. Ακτοπλοϊκή σύνδεση υπάρχει τόσο με το νησί της Καλύμνου όσο και με την Κω, η απόσταση από τον λιμένα της οποίας είναι 7,3 ναυτικά μίλια.
Στην Ψέριμο υπάρχει δημοτική κατασκήνωση 5 στρεμμάτων, που φιλοξενεί εκεί ομάδες Προσκόπων από όλη την Ελλάδα και εξωτερικό,[6] ενώ λειτουργεί και δημοτικό σχολείο.
Ιστορία
Το νησί περιλαμβανόταν στις «νήσους τε Καλύδνας» που μνημονεύονται στον "Νεών Κατάλογο" του Ομήρου μαζί με τις υπόλοιπες νησίδες στην περιφέρεια της Καλύμνου. Η νησίδα αναφέρεται από τον Πλίνιο (Naturalis Historia V 36,134) ως Pserema ανάμεσα στα νησιά του Κεραμεικού κόλπου. Η ονομασία Ψήριμος, διασώθηκε στη χαμένη σήμερα επιγραφή που είδε το 1888 ο Γουίλιαμ Ρότζερ Πάτον στην εκκλησία του χωριού του νησιού: « εν κάποις εν Ψηρίμω... ». Στην επιγραφή αναφέρονται μεταξύ άλλων άρχοντες της Κω (μονάρχοι, γερηφόρος, πρήγιστος και ιεροποιοί), γεγονός που δείχνει την εξάρτηση της νησίδας από την Κω στον 3ο αι., όπου χρονολογείται η επιγραφή.[7]
Διοικητικά
Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης υπάγεται στον δήμο Καλυμνίων της Περιφερειακής Ενότητας Καλύμνου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 80 κατοίκους.[8] Ως οικισμός είναι αναγνωρισμένος από το 1948, κατά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου.[9]
