Για κάποιον έρωτά του, ο Φοίνιξ, που αναφέρεται σε αρκετά χωρία από τον Όμηρο στην Ιλιάδα (Ι 168, 427 & 432 κ.εξ., Π 196, Ρ 555 κ.εξ., Τ 311), είχε δεχθεί την κατάρα του πατέρα του, οπότε κατέφυγε στον Πηλέα στη Φθία. Ο Πηλέας τον διόρισε ηγεμόνα των Δολόπων και παιδαγωγό του γιου του, του Αχιλλέα.[1]
Συμμετείχε στη συμφιλιωτική πρεσβεία του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα, η οποία είχε ως στόχο τον εξευμενισμό του ήρωα και το καταλάγιασμα του θυμού του ενάντια στον αρχηγό των Ελλήνων, που του είχε πάρει τη Βρισηίδα, με αποτέλεσμα την ολέθρια απόφασή του να αποχωρήσει από τη μάχη ενάντια στους Τρώες. Ο Φοίνικας (βλ. Ιλιάδα Ι, ιδίως 502 κ.εξ.)[2] κάλεσε τον παλιό μαθητή του να αποδεχτεί τη διαμεσολάβηση, σεβόμενος τις Λιτές, τις θεότητες των ικεσιών, ώστε να αρθούν οι συμφορές που είχε επιφέρει η Άτη, η θεότητα της πλάνης και της συμφοράς (που είτε είχε πλήξει απευθείας εκείνον, κατά μια εκδοχή, είτε άλλους γύρω από αυτόν, κατά μια άλλη).[3]
Ερυθρόμορφος κύλικας (π. 480-470 π.Χ., Μουσείο του Λούβρου - G 264), όπου απεικονίζεται η πρεσβεία του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα. Ο Φοίνιξ είναι ο άνδρας με τα λευκά μαλλιά.
Κρούσιος (1888). Λεξικόν Ομηρικόν. («εκ δε της έκτης γερμανικής εκδόσεως διασκευασθέν χάριν των Ελλήνων υπό Ι. Πανταζίδου»). Αθήνα: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. σελ. 675. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2017.
Yamagata, Naoko (2005). «Disaster Revisited: Ate and the Litai in Homer's Iliad». Στο: Emma Stafford· Judith Herrin, επιμ. Personification in the Greek World: From Antiquity to Byzantium. (Publications of the Centre for Hellenic Studies, King's College London, αρ. 7). Άντελσοτ (Χαμσάιρ): Ashgate. σελίδες 21–28. ISBN978-0-7546-5031-7.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Eustathii, Commentarii ad Homeri Iliadem [Ευσταθίου, Παρεκβολαί εις την Ομήρου Ιλιάδα], τόμ. Β΄. Επιμέλεια έκδοσης: Gottfried Stallbaum. Λειψία: Tύποις Johann Aug. Gottl. Weigel, 1828, σελ. 274-277, 285-289. Ανακτήθηκε στις 09-03-2017.
