Κατά γενική ομολογία, ο Καζαντζίδης υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες φωνές που ανέδειξε το ελληνικό τραγούδι και ουσιαστικά ένωσε δύο "κόσμους" διαφορετικούς μεταξύ τους, αυτόν του ρεμπέτικου τραγουδιού και αυτόν του ελαφρού τραγουδιού,[9] πυροδοτώντας έτσι τη γέννηση για το λεγόμενο, λαϊκό τραγούδι.
Γεννήθηκε το 1931 στη Νέα Ιωνία. Ήταν γιος του Χαράλαμπου Καζαντζίδη, με καταγωγή από τα Κοτύωρα του Πόντου, και της Γεσθημανής (Χατζίδαινας) με καταγωγή από την Αλάγια της νότιας Μικράς Ασίας κατά μία εκδοχή, ενώ κατά μία άλλην κατάγονταν από την Κύπρο.[11] Ο πατέρας του υπήρξε χτίστης στο επάγγελμα και στα χρόνια της κατοχής οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και δούλεψε για την Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ). Στα χρόνια του εμφυλίου ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στις Σέρρες από Χίτες παρακρατικούς και εξέπνευσε στην Αθήνα το 1946. Δεκαπέντε ετών και προστάτης οικογένειας, ο Στέλιος αναγκάστηκε να εργαστεί σε διάφορες δουλειές στην πλατεία Ομονοίας, ως εργάτης, πωλητής, αχθοφόρος κλπ.
Ο Τάκης Μπίνης και κυρίως ο Πρόδρομος Τσαουσάκης αποτέλεσαν τα πρώτα τραγουδιστικά του πρότυπα. Επίσης, αγάπη έτρεφε προς τα παραδοσιακά και τα ποντιακά τραγούδια, αλλά και προς τραγουδιστές του ελαφρού - ευρωπαϊκού τότε - τραγουδιού όπως ο Νίκος Γούναρης και ο Τζίμης Μακούλης. Ο Τώνης Μαρούδας είχε αναφέρει πως αν ο Καζαντζίδης είχε ασχοληθεί με το ελαφρό τραγούδι, οι τραγουδιστές του είδους θα ήταν άνεργοι.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε τη φωνή του ήταν κάποιος εργοδότης του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς στο εργοστάσιο Λανατέξ το 1949, του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης. Ο μηχανικός, Μάνθος Βενέτης, άκουσε από τον δρόμο τον νεαρό Στέλιο να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει στο δωμάτιο του στην οδό Αλαϊας και εντυπωσιάστηκε. Ο Καζαντζίδης αρχίζει να εμφανίζεται σε μικρά μαγαζιά της εποχής όπως η ταβέρνα του Τηλέμαχου, το Ροσινιόλ κ.α.
Σταδιοδρομία
Έναρξη
Το 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα μποέμικο τραγούδι που είχε τον τίτλο "Για μπάνιο πάω" και ήταν γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ακολουθούν τραγούδια όπως "Ένας μάγκας στον Βοτανικό", "Δεν θέλω το κακό σου (οι βαλίτσες)", "Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα", "Απόψε φίλα με", "Η κοινωνία", "Γεντί κουλέ", "Εφυγες και που μ' αφήνεις", "Γεια σου Περαία αθάνατε", "Άσπρο πουκάμισο", "Βαθειά στην θάλασσα θα πέσω" "Θεσσαλονίκη μου" κ.α. που γίνονται μεγάλες επιτυχίες και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Διαχρονικές θεωρούνται οι συνεργασίες με Καλδάρα, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Δερβενιώτη, Κολοκοτρώνη, Χιώτη κ.α. Από το 1953 ως το 1957 ήταν αρραβωνιασμένος με την τραγουδίστρια Καίτη Γκρέυ. Η σχέση τους υπήρξε παθιασμένη και με σκαμπανεβάσματα.
Το καλοκαίρι του 1957 γνώρισε την Μαρινέλλα (ως Κυριακή Παπαδοπούλου, τότε ήταν μια νεαρή και άγνωστη τραγουδίστρια) στο νυχτερινό κέντρο "Πανόραμα" στην Θεσσαλονίκη και της πρότεινε να κατέβουν στην Αθήνα ως ντουέτο.
Πρώτη διαμάχη με την Columbia
Το 1959 ξέσπασε δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία Columbia, με αφορμή τις πωλήσεις δίσκων. Χαρακτηριστικά, ο δίσκος "Μαντουμπάλα/Δυο πόρτες έχει η ζωή" έκανε πωλήσεις που έφτασαν τις 100.000, όταν δεν υπήρχαν ούτε 40.000 πικάπ στην Ελλάδα. Η Λίτσα Διαμάντη έχει αναφέρει πως ο κόσμος πρώτα αγόραζε τον δίσκο και μετά το πικάπ. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής έλαβε λιγότερες από 1.000 δραχμές. Αυτό, συνέβη, καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστούν πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές, αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθειά του είχε θετικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τον Γιώργο Ζαμπέτα, με μια κίνηση ο Καζαντζίδης "καθάρισε για όλο το σινάφι". Η Columbia χρησιμοποιούσε ως ηχητικό της σήμα το εμβληματικό "Συννεφιασμένη Κυριακή". Ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, νεαρός τότε διευθυντής της Columbia παραδέχτηκε στο Δεύτερο Πρόγραμμα της ΕΡΤ το 2018 πως ο Καζαντζίδης υπήρξε ο εμπορικότερος καλλιτέχνης της εταιρίας, καθώς αποτελούσε από μόνος του το 25 με 30% των συνολικών πωλήσεων της Κολούμπια, και πως το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του ήταν πως τον άφησε να φύγει από αυτήν.
Η περίοδος 1960-1965 είναι η πιο γόνιμη εποχή του Στέλιου Καζαντζίδη με την Μαρινέλλα ως καλλιτεχνικό ζευγάρι. Πέρα από τις εμφανίσεις τους σε θέατρα και ταινίες, και εκτός από τις κλασικές συνεργασίες με λαϊκούς συνθέτες, σημαντικές είναι και οι συνεργασίες με τους Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Λεοντή κ.α. Ο Καζαντζίδης υπήρξε συν τοις άλλοις και ένας από τους πρωτεργάτες του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού.
Το 1964 υπέγραψε συμβόλαιο στην εταιρεία "Μίνως Μάτσας και Υιός", η οποία αποτελούσε συνέχεια της "Odeon - Parlophone" του Μίνωα Μάτσα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Μαρινέλλα και έμειναν μαζί ως το 1966, όταν αποφάσισε να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις του. Μετά την φυγή του Καζαντζίδη από την Columbia, η εταιρεία άρχισε να επανακυκλοφορεί παλαιότερες ηχογραφήσεις του με την επωνυμία "Regal", σε πολύ χαμηλές τιμές. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Mίνως και το θέμα έφτασε στα δικαστήρια. Το δικαστήριο τελικά αθώωσε την Columbia, καθώς έκρινε πως δεν υπήρχε πρόθεση δυσφήμισης.
Αποχώρηση από το πάλκο
Τον Οκτώβριο του 1965 ο Καζαντζίδης με τον ποδοσφαιριστήΜίμη Παπαϊωάννου έφτασαν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι ομογενείς ήταν συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια περίοδο ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: "Νικήστε, νικήστε".
Ακολούθησε μια περιοδεία στην Αμερική στην οποία ο Καζαντζίδης εμφανίστηκε στο θρυλικό Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με διηγήσεις, κανένας άλλος τραγουδιστής πλην του Φρανκ Σινάτρα δεν είχε ξαναπεράσει τις πύλες του θεάτρου αυτού.
Το 1966, στην πιο μεστή στιγμή της καριέρας του ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα, στάση που τήρησε για το υπόλοιπο της ζωής του. Αιτία ήταν η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά μαγαζιά. Ο Καζαντζίδης επεδίωκε να κρατάει χαμηλά τις τιμές και να ελέγχει την ποιότητα του φαγητού και των ποτών ώστε να μην γίνεται ασυδοσία. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνο στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «...αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας...».[12]
Δικτατορία
Το 1967 αποφασίζει να αποσυρθεί προσωρινά από τη δισκογραφία. Στόχος του είναι να δημιουργήσει μία δική του ανεξάρτητη εταιρεία, με την επωνυμία "Standard" αλλά σύμφωνα με τα γεγονότα, τα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της δικτατορίας δεν τον άφησαν. Από την επιτροπή λογοκρισίας κόπηκε το 90% των τραγουδιών και μάλιστα τραγούδια όχι πολιτικά αλλά λαϊκά και ερωτικά. Παράλληλα δέχεται και μια αναδρομική "φορολόγηση" της τάξης των 7.800.000 δρχ. Ο ίδιος έχει πει χαρακτηριστικά: "Ηταν μάλλον ένα είδος προσωπικής εκδίκησης, βγαλμένης από κάποιον που είχε προσωπικά μαζί μου". Το 1968 πήγαν με την Μαρινέλλα στην Philips όπου έβγαλαν μερικά 45άρια ("Τα ροζιασμένα χέρια", "Στα βράχια της Πειραϊκής" κλπ). Αυτό οδήγησε την Mίνως σε προσφυγή στα δικαστήρια, αξιώνοντας την επιστροφή του. O Καζαντζίδης επέστρεψε στην Mίνως, η δε Μαρινέλλα παρέμεινε τελικά στην Philips και χώρισαν οριστικά οι δρόμοι τους. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1988 συνέβη και το εξής παράδοξο: Η Μαρινέλλα έφυγε προς την Μίνως για να βρει τον Στέλιο, και ο Στέλιος έφυγε προς την Philips/Polygram για να βρει την Μαρινέλλα!
Το 1970 τραγούδησε δύο τραγούδια του Μάνου Λοΐζου σε δίσκο 45 στροφών, τα "Όταν Βλέπετε Να Κλαίω" και "Το Μερτικό Μου Απ' τη Χαρά" ενώ κυκλοφόρησε και ο δίσκος "Ενα Γράμμα". Το 1972 ανανεώθηκε ένα νέο τριετές συμβόλαιο και βγήκε ο δίσκος "Γυρισμός" με τραγούδια των Καλδάρα, Δερβενιώτη, Νικολόπουλου, Βίρβου, Πυθαγόρα που περιελάμβανε και το τραγούδι "ο Μπάρμπα-Γιάννης" που αφιερώθηκε στον θάνατο του Γιάννη Παπαϊωάννου. Ακολούθησαν οι δίσκοι "Το Δρομολόι της Ζωής" και "Γυάλινος Κόσμος".
Το 1973 ο Άκης Πάνου συνέθεσε 6 τραγούδια για τον Στέλιο Καζαντζίδη, που κυκλοφόρησαν στο δίσκο "Η Ζωή Μου Όλη" την επόμενη χρονιά. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου ήταν κατά ομολογία του ίδιου του Καζαντζίδη το αγαπημένο του τραγούδι.[13]Το 1974 κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Στην Ανατολή", σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη που ηχογραφήθηκε στον Καναδά. Περιελάμβανε σπουδαία τραγούδια, όπως τα "Άπονες Εξουσίες", Τα παραθύρια ορθάνοιχτα, "Μες στην ταβέρνα" κ.α. Ο δίσκος, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, Πάνο Γεραμάνη, μποϋκοταρίστηκε, ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης έχει αναφέρει πως «το θέμα ήταν πρώτα πολιτικό και μετά οικονομικό».
Η βρετανική εφημερίδα Guardian έχει ασχοληθεί με ένα εκτενές αφιέρωμα στον Καζαντζίδη. Ενδεικτικά: "Στα χρόνια της χούντας των Συνταγματαρχών (1967 – 74) το καθεστώς τιμώρησε μόνο τον Καζαντζίδη επιβάλλοντάς του φόρους. Σταμάτησε τη δισκογραφία μεταξύ 1975 και 1987, εγκλωβισμένος σε μια δυσάρεστη επαγγελματική συμφωνία. Παρόλα αυτά παρέμεινε δημοφιλής, κυρίως στους Έλληνες της διασποράς...".
Απουσία από τη δισκογραφία (1976-1987)
Το Νοέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε ο δίσκος σταθμός "ΥΠΑΡΧΩ" ο οποίος σύμφωνα με δηλώσεις του Χρήστου Νικολόπουλου έχει κάνει αναρίθμητες πωλήσεις. Ο Καζαντζίδης το 1979 ανέφερε περί τις 500.000 ενώ ο Λευτέρης Χαψιάδης στα 1990 πως είχε ξεπεράσει το 1.000.000. Πριν και μετά το LP κυκλοφόρησαν και σαρανταπεντάρια με τραγούδια του δίσκου. Ακολούθησε μια άκρως πετυχημένη εμφάνιση του Καζαντζίδη στην ΕΡΤ όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δρόμοι ήταν έρημοι καθώς την παρακολούθησε όλη η Ελλάδα. Η εκπομπή περιείχε και ένα απόσπασμα από τις πρόβες τους, παρουσία Πυθαγόρα που έδειχνε πως συνέθεταν μαζί τα τραγούδια. Εκείνα τα χρόνια ήταν ζευγάρι με την Κορίνα Βασιλείου.
Το 1976 αποχώρησε για τις Ηνωμένες Πολιτείες και παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, την Τόνια Κωνσταντουλάκη, οµογενή από την Κάλυµνο.[14] Στην Αμερική ο Καζαντζίδης είχε ζητήσει με αλληλογραφία να πραγματοποιηθεί ένας δίσκος (με τραγούδια όπως ο Τραγουδιστής, Γεια σας Πόντιοι, Μακρόνησσα κ.α.) αίτημα που απορρίφθηκε από την Μίνως. Στην Νέα Υόρκη συνάντησε τον Άρη Σαν, φίλο από την Καλαμάτα που ασχολούνταν με μουσική και clubs. Ο Καζαντζίδης, τιμής ένεκεν έκανε μερικές Guest εμφανίσεις στο κλαμπ-κέντρο "Sirocco" στο οποίο σύχναζαν ομογενείς και αστέρες του κινηματογράφου όπως ο Άντονι Κουίν κ.α. Επίσης, τραγούδησε στην Αμερική το Περασμένα ξεχασμένα, που δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε δίσκο.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1978 γνώρισε την Βάσω Κατσαβού, μια "καθημερινή" γυναίκα από την Θεσσαλονίκη και παντρεύτηκαν το 1982.[15][16]. Κουμπάρος ήταν ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός.
Το 1979-80, ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης και ο Χρήστος Νικολόπουλος συγκέντρωναν υπογραφές με στόχο την αποδέσμευση του τραγουδιστή. Ισχυρίζονταν πως η σύμβαση ήταν τριετής ενώ η εταιρία πως ήταν επ' αορίστου χρόνου. Παράλληλα, μια επιτροπή αποτελούμενη από τους Μάνο Λοϊζο, Χρήστο Λεοντή, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α. επισκέφτηκε τον Καζαντζίδη στο σπίτι του με σκοπό να βρούν όλοι μαζί μια κοινώς αποδεκτή λύση. Ο τραγουδιστής πρότεινε να δώσει δύο δίσκους στην εταιρία δίχως να αξιώσει ποσοστά ώστε να τον αποδεσμεύσουν. Η προσπάθεια δεν καρποφόρησε, καθώς η δισκογραφική εταιρία απαιτούσε όλον τον αριθμό των "χρεωστούμενων τραγουδιών".
Επιστροφή στη δισκογραφία
Στα τέλη του 1981 εμφανίστηκε στη "Μουσική βραδιά" με έξι τραγούδια κάνοντας ακόμα ένα ρεκόρ θεαματικότητας. Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από την ταινία "Εις μνήμην Χάρρυ Κλυνν" με τον οποίο τραγούδησαν το Μη σκαλίζεις τη στάχτη.
Το 1983 η δημοφιλής τηλεοπτική εκπομπή Ρεπόρτερς της ΕΡΤ με τους δημοσιογράφους Λιάνη, Χαρδαβέλλα και Δημαρά ασχολήθηκε με την "αποχή" του Καζαντζίδη. Μεταξύ άλλων, πρότειναν να «κρατικοποιηθεί το λαϊκό τραγούδι» δηλαδή να δημιουργηθεί ένας κρατικός φορέας που να μπορεί να ελέγχει τις δισκογραφικές εταιρίες συνολικά. Το 2008 σε τηλεοπτική εκπομπή του Χαρδαβέλλα, ο τότε διευθυντής της ΕΡΤ Β. Βασιλικός ανέφερε πως υπήρξε και ένα τρίτο μέρος της εκπομπής το οποίο κόπηκε από ξένα κέντρα αποφάσεων.
Το 1985 ο Καζαντζίδης έκανε την παραγωγή στον δίσκο του ανερχόμενου Λεωνίδα Βελή "Η συνάντηση".
Το 1986 ψηφίστηκε διάταξη στη Βουλή για τις συμβάσεις καλλιτεχνών, με έναν νόμο που κάνει υποχρεωτική την επαναδιαπραγμάτευση τέτοιου είδους συμβολαίων μετά το πέρας μιας τριετίας. Εισηγητής ήταν ο Αντώνης Τρίτσης.
Η επιστροφή του Καζαντζίδη το 1987 ήταν συγκινησιακά φορτισμένη και έγινε με τον δίσκο Ο Δρόμος της Επιστροφής που περιείχε τραγούδια των Βασίλη Βασιλειάδη, Γιάννη Πάριου, Γιάννη Παλαιολόγου κ.α. Το τραγούδι Το δικό σου αμάρτημα (Τα δάχτυλα) σύμφωνα με τον Πέτρο Δραγουμάνο ήταν το δημοφιλέστερο ζεϊμπέκικο των τελευταίων ετών, με αντικειμενικά κριτήρια όπως airplay και αριθμός των επανεκτελέσεων.
Το 1988 απεβίωσε η μητέρα του Στέλιου Καζαντζίδη, Γεσθημανή. Κυκλοφορεί ο δίσκος "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" στην Polygram όπου εγκαινιάζει την συνεργασία του με τον Τάκη Σούκα και τον Θανάση Πολυκανδριώτη. Πρόκειται για εμβληματικό δίσκο που περιέχει και την ιστορική εκτέλεση Πέτρινα Χρόνια του Σταμάτη Σπανουδάκη, αλλά και το μοναδικό ντουέτο μετά Μαρινέλλας εποχή με τίτλο "Δεν είσαι εσύ" με την Κατερίνα Στανίση, η οποία κάνει και φωνητικά στα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Αμέσως μετά, υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με την Music Box International (MBI), της οποίας ιδιοκτήτης τότε, ήταν ο Ανδρέας Καϊάφας.[17]
Το 1989 κυκλοφόρησε ο διπλός δίσκος "Ο,τι Δεν Είπα". Ηταν τραγούδια της λαϊκορεμπέτικης εποχής καθώς και μερικά μεταγενέστερα ενώ συμμετείχε και πάλι η Κατερίνα Στανίση. Ακολούθησαν οι χρυσοί δίσκοι "Βραδιάζει", "Ένα Γλέντι Με Τον Στελάρα", "Και Που Θεός", "Τα Βιώματα Μου", "Αφιέρωμα", "Τραγουδώ", "Έρχονται Χρόνια Δύσκολα" ενώ μνημειώδεις είναι και οι ερμηνείες του Καζαντζίδη σε ποντιακά τραγούδια.
Το 1996 ψηφίστηκε από το Mega ως ο δημοφιλέστερος καλλιτέχνης της χρονιάς. Τo 1997, ο δίσκος Τραγουδώ έγινε χρυσός σε λίγες μόνο ώρες. Στην απονομή του δίσκου παρευρέθησαν φίλοι και συνεργάτες όπως ο Νάκης Πετρίδης, η Σεμίνα Διγενή, η Γλυκερία, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος, ο Νίκος Νομικός, ο Μανώλης Λιδάκης και άλλοι.
Το 1999 δώρισε στους σεισμοπαθείς προσωπικά αντικείμενα υψηλής οικονομικής και συναισθηματικής αξίας, σε μια συμβολική κίνηση. Ανταποκρίθηκε ο Γιάννης Πάριος. Ο Καζαντζίδης ετοίμαζε έναν δίσκο με τραγούδια των Σούκα/Πολυκανδριώτη αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε η ασθένεια.
Απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, σε ηλικία 70 ετών, μετά από πολύμηνη αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε αρνηθεί να γίνει η κηδεία του δημοσία δαπάνη. Η ταφή του έγινε στο Νεκροταφείο της Ελευσίνας, ανάμεσα στους τάφους των γονιών του, όπως το επιθυμούσε ο ίδιος, ενώ η κηδεία του εξελίχθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μέχρι σήμερα ιδρύονται σύλλογοι για αυτόν και πολλοί δρόμοι φέρουν το όνομα του.
Ο Καζαντζίδης είχε μακροχρόνια διένεξη με τον συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους[18][19]. Επίσης είχε εκφραστεί δημόσια εναντίον άλλων καλλιτεχνών, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο Γιώργος Νταλάρας[20][21], με αποτέλεσμα να δεχθεί κριτική.[22] Κριτική στον Καζαντζίδη άσκησε επίσης και ο συνθέτης και στιχουργός Άκης Πάνου.[23]
Δισκογραφία
Δίσκοι 78/45 στροφών
Την περίοδο 1952-1959 κυκλοφόρησε περισσότερα από 300 δισκάκια στην Columbia.[24] Ακολούθησαν την επόμενη δεκαετία αμέτρητες κυκλοφορίες δίσκων 78 ή 45 στροφών σε διάφορες ετικέτες. Παράλληλα με τους μικρούς δίσκους, τη δεκαετία του 1960 ξεκίνησαν να κυκλοφορούν συλλογές τραγουδιών του σε "μεγάλους" δίσκους 33 στροφών.
Προσωπικοί δίσκοι / συλλογές
1962 - The Voice Of Stelios Kazantzidis (Nina Records)
1964 - Καζαντζίδης, Μαρινέλλα - Μεγάλες Επιτυχίες (Odeon)
2003 - The Wire: Season 2 Ε11 (Bad Dreams) - Το ψωμί της ξενιτειάς, Ένα σίδερο αναμμένο
2003 - Σεισμός – Κάποτε κάποια μέρα
Αναφορές τραγουδιών στον Στέλιο Καζαντζίδη
Γιάννης Πάριος - Ηλιοβασίλεμα (1976)
Μαρίζα Κωχ - Νέα Μενεμένη (1977)
Χάρις Αλεξίου - Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή (1979)
Χάρις Αλεξίου - Παιδιά και εμείς της προσφυγιάς (1980)
Δημήτρης Ξανθάκης - Παλιές δόξες (1981)
Χάρις Αλεξίου - Γράμμα σου στέλνω θείε μου (1981)
Γιάννης Ντουνιάς - Του δεσμού μας το φινάλε (1982)
Τζίμης Πανούσης - 10.000 WATT (1986)
Χάρρυ Κλυνν - Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται (1987)
Καίτη Γκρέυ - Οταν ακούω Καζαντζίδη (1990)
Μαχαιρίτσας - Η Αλίκη η Μαίριλυν κι εγώ (1991)
Αιμιλία Κουγιουμτζή - Κάτι παιδιά (1993)
Διονύσης Σαββόπουλος - Μέρες καλύτερες θα έρθουν (1994)
Αφροδίτη Μάνου - Στο καφενείο Ελληνικόν (1995)
Δήμητρα Παπίου - Αυτή η νύχτα μένει (1999)
Θέμης Αδαμαντίδης - Ο Στέλιος του Σεπτέμβρη (2001)
Θέμης Αδαμαντίδης - Ολυμπος (2002)
Πασχάλης Τερζής - Σεβάς Χανούμ (2002)
Μακεδόνας - Η ζωή τραγούδι (2004)
Μανώλης Τσεσμετζής - Η μπαλάντα του Στέλιου (2005)
Αντώνης Βαρδής - Το βιβλίο (2006)
Νότης Σφακιανάκης - Το σύστημα (2006)
Δημήτρης Μητροπάνος - Ζωή νταλίκα κόκκινη (2008)
Αγγελος Παναγάκης - Αχ ρε Στέλιο (2015)
Κώστας Σμοκοβίτης - Για τον Στέλιο (2016)
Έργα - ταινίες για την ζωή του
2017 - "Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ", σε σκηνοθεσία Μιμής Ντενίση με τους Μελέτης Ηλίας, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Δημήτρης Σταρόβας, Νίκη Παλληκαράκη κ.α. «Γιορδάνης» ο Αντώνης Λουδάρος.
