Πόλυ Πάνου (Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1940 - 27 Σεπτεμβρίου 2013) ήταν το
καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Πολυτίμης Κολιοπάνου,
Ελληνίδας λαϊκής ερμηνεύτριας, η οποία διακρίθηκε ιδίως στο ρεμπέτικο τραγούδι.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα, όμως μεγάλωσε στην Πάτρα.
Μπήκε στη δισκογραφία με το "Πήρα τη στράτα την κακιά" (1952) του Μπιθικώτση. Συνέχισε με το "Να πας να πεις της μάνας μου" των Ζαμπέτα και Τσάντα (1956) και "Πάρε το δαχτυλίδι μου" (1958, του Γιώργου Μητσάκη), "Τ' αδέλφια δε χωρίζουνε" (1959, του Καλδάρα), "Άλλα μου λεν τα μάτια σου" (1959, με στίχους του Κώστα Μάνεση), "Τα λιμάνια" (1960, του Βασίλη Τσιτσάνη), "Ένα σφάλμα έκανα" (1960), "Εσένα δε σου άξιζε αγάπη" (1962, με στίχους και μουσική του Γιάννη Καραμπεσίνη), "Ο κόσμος όλος με κατακρίνει" (1962, του Καλδάρα) και άλλα.
Ίδρυσε, αρχικά μαζί με τον Πάνο Γαβαλά, τη δισκογραφική εταιρεία «Βεντέτα»[2]. Σημειώνεται ότι η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε "Τα παιδιά του Πειραιά" (1960) του Μάνου Χατζιδάκι[3], που έγινε αργότερα διεθνής επιτυχία από την Μελίνα Μερκούρη στην ταινία Ποτέ την Κυριακή.
Απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 2013 στην Αθήνα από καρκίνο.
Δισκογραφία
| Έτος |
Δίσκος
|
| 1965
|
Στον ήλιο στο διάστημα [1]
|
| 1968
|
Πάμε σε κέντρα κοσμικά [2]
|
| 1971
|
Σήμερον σ' αυτόν τον δίσκο [3]
|
| 1974
|
Τελεία και παύλα / Λαϊκές αναμνήσεις
|
| 1976
|
Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία
|
| 1977
|
14 χρυσές επιτυχίες / Και τώρα μόνη
|
| 1979
|
Επικίνδυνη αγάπη
|
| 1982
|
Αξέχαστες επιτυχίες
|
| 1985
|
Τι να μας κάνει μια ζωή
|
| 1987
|
Δυο δυο
|
| 1990
|
Παράνομη αγάπη
|
| 1992
|
Επιτυχίες 1957-1967
|
| 1994
|
Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο 8 (CD 1)
|
| 1996
|
Μέσα από τις 45
|
| 1997
|
Μεγάλες επιτυχίες
|
| 2000
|
Αυτά που ήθελα να πω
|
| 2007
|
Από τις 78 στροφές (2 CD)
|
| 2009
|
Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No 2
|
| 2011
|
Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού (CD 10) /
32 μεγάλες επιτυχίες (CD 1)
|
Παραπομπές
- ↑ «Πόλυ Πάνου».
- ↑ «Κάθε λιμάνι και καημός». Ριζοσπάστης. 25 Νοεμβρίου 2006. σελ. 30. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2009.
- ↑ Συνέντευξη της Πόλυς Πάνου στον Σωτήρη Κακίση, περιοδικό Symbol, Σεπτέμβριος 1998.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
