Σβεν-Γιόραν Έρικσον

Σβεν-Γιόραν Έρικσον

Ο Έρικσον το 2012
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης5 Φεβρουαρίου 1948
Τόπος γέννησηςΣουν, Σουηδία
Ημερ. θανάτου26 Αυγούστου 2024 (76 ετών)[1]
Τόπος θανάτουΣουν, Σουηδία
Ύψος1,78 μ. [2]
ΘέσηΔεξιός πλάγιος αμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1964-1971Τόρσμπι109(23)
1971-1972Σιφχάλα22(1)
1972-1973Καρλσκόγκα19(4)
Σύνολο150(28)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1977-1978Ντέγκερφορς ΙΦ
1979-1982ΙΦΚ Γκέτεμποργκ
1982-1984Μπενφίκα
1984-1987Ρόμα
1987-1989Φιορεντίνα
1989-1992Μπενφίκα
1992-1997Σαμπντόρια
1997-2001Λάτσιο
2001-2006Αγγλία
2007-2008Μάντσεστερ Σίτι
2008-2009Μεξικό
2010Ακτή Ελεφαντοστού
2010-2011Λέστερ Σίτι
2013-2014Κουανγκτσόου R&F
2014-2016Σαγκάη ΣΙΠΓ
2016-2017Σεντσέν
2018-2019Φιλιππίνες
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Σβεν-Γιόραν Έρικσον (σουηδική προφορά: svɛnˈjœ̂ːran ˈêːrɪkˌsɔn ( ακούστε) 5 Φεβρουαρίου 1948 – 26 Αυγούστου 2024) ήταν Σουηδός ποδοσφαιριστής και προπονητής.

Μετά από μια καριέρα αγωνιζόμενος ως δεξιός πλάγιος αμυντικός, ο Έρικσον γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην προπονητική μεταξύ των ετών 1977 και 2001, κατά την διάρκεια των οποίων κέρδισε 18 τρόπαια με διάφορους συλλόγους στη Σουηδία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κέρδισε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (η τελευταία έκδοση του τροπαίου πριν από την κατάργησή του), το Σούπερ Καπ ΟΥΕΦΑ και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Ο Έρικσον αργότερα προπόνησε τις εθνικές ομάδες της Αγγλίας, του Μεξικού, των Φιλιππίνων και της Ακτής Ελεφαντοστού. Συνολικά προπόνησε ομάδες στις εξής δέκα χώρες: Σουηδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Αγγλία, Μεξικό, Ακτή Ελεφαντοστού, Ταϊλάνδη, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κίνα και Φιλιππίνες.

Πρώιμη ζωή

Ο Σβεν-Γιόραν Έρικσον γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1948 [3] στο Σουν και μεγάλωσε στο Τόρσμπι, δύο στο Βέρμλαντ της Σουηδίας. Ο πατέρας του, Σβεν (γεν. 1928), ήταν ελεγκτής εισιτηρίων λεωφορείων ενώ η μητέρα του, Ούλλα (1926–2011), εργαζόταν σε ένα κατάστημα υφασμάτων.[4] Είχε το παρατσούκλι «Σβένις» μετά την προσπάθεια του μικρότερου αδελφού του Λανς-Έρικ να προφέρει το όνομά του. Ο Έρικσον συνέχισε να γίνεται γνωστός και αναφέρεται γενικά στη Σουηδία μονοώνυμα, με αυτό το ψευδώνυμο.[5][6]

Παιχτική καριέρα

Ο Έρικσον έκανε το ντεμπούτο του για την ομάδα της 4ης Σουηδικής ποδοσφαιρικής Κατηγορίας Τόρσμπι σε ηλικία 16 ετών.[7] Πήγε στη Σιφχάλα αφού μετακόμισε στο Σάφλε για να σπουδάσει οικονομικά.[8] Το 1972, εντάχθηκε στην ομάδα της Σουηδικής Κατηγορίας 2 ποδοσφαίρου, Καρλσκόγκα, όπου εργάστηκε επίσης ως καθηγητής φυσικής αγωγής στο Ερεμπρού.[9]

Ο Έρικσον επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον παίκτη-προπονητή της Καρλσκόγκα, Τορντ Γκριπ, ο οποίος προτιμούσε το αγγλικό στυλ παιχνιδιού που είχαν φέρει στη χώρα ο Μπομπ Χότον και ο Ρόι Χόντσον.[9] Ο Έρικσον αποσύρθηκε από το παιχνίδι το 1975 σε ηλικία 27 ετών, αφού εγκατέλειψε το όνειρό του να παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Συνόψισε τη σύντομη αγωνιστική του καριέρα λέγοντας: «Με θεωρούσαν έναν ευδιάκριτα μέτριο αμυντικό, αλλά κάποιον που έκανε σπάνια λάθη».[10]

Προπονητική καριέρα

Ντέγκεφορς

Έχοντας τελειώσει την καριέρα του ως παίκτης, ο Έρικσον έλαβε μια πρόταση να γίνει βοηθός του Τορντ Γκριπ στην Ντέγκερφορς.[9][11] Ένα χρόνο αργότερα, ο Γκριπ διορίστηκε βοηθός προπονητή της εθνικής Σουηδίας και ο Έρικσον ανέλαβε το πόστο του προπονητή της Ντέγκερφορς. Στην θέση αυτή έμεινε από την 1η Ιανουαρίου 1977 έως τις 31 Δεκεμβρίου 1978.[12] Υπό τις οδηγίες του η ομάδα έφτασε στα πλέι οφ το 1977 και το 1978, κερδίζοντας τα τελευταία και ταυτόχρονα την άνοδο στη Σουηδική Ποδοσφαιρική Κατηγορία 2.[9]

ΙΦΚ Γκέτεμποργκ

Η επιτυχία του Έρικσον με τον βοηθό προπονητή, Τομ Τσάντνεϊ στο πλευρό του τράβηξε την προσοχή πολύ μεγαλύτερων συλλόγων και ο Έρικσον διορίστηκε προπονητής της ΙΦΚ Γκέτεμποργκ την 1η Ιανουαρίου 1979.[13] Η κίνηση αυτή ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη που πολλοί από τους παίχτες δεν τον ήξεραν καν.[9]

Τερμάτισαν δεύτεροι στο Άλσβενσκαν την σεζόν 1978 και κέρδισαν το Κύπελλο Σουηδίας για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, νικώντας την Ατβιντάμπεργκς με 6–1 στον τελικό.[14] Παρόλο που τα αποτελέσματα είχαν βελτιωθεί, το στυλ της ομάδας δεν τον έκανε δημοφιλή. Έβαζε τα αποτελέσματα πάνω από το ταλέντο, έδινε έμφαση στην τακτική επίγνωση και στο ρυθμό εργασίας, και χαλάρωσε το παλιό αδιάφορο στυλ της ομάδας.[9]

Ως αποτέλεσμα, η μέση προσέλευση θεατών μειώθηκε κατά 3,000 σε 13,320.[9] Όπως ο Γκριπ, επηρεάστηκε από τους Χότον και Χόντσον και έπαιξε 4–4–2 με μαρκάρισμα ζώνης και μεγάλη πίεση.[9] Η Γκέτεμποργκ τερμάτισε τρίτη τη σεζόν του 1980 και δεύτερη το 1981. Την επόμενη σεζόν, κέρδισαν το τρεμπλ. Η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα και τα επακόλουθα πλέι οφ, το Κύπελλο Σουηδίας, νικώντας την Έστερς με 3–2 στον τελικό.[15]

Η διεθνής επιτυχία του Έρικσον ήρθε κατά την διάρκεια της άνοιξης του 1982, όταν οδήγησε τη Γκέτεμποργκ στο πρώτο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ που κατέκτησε ποτέ σουηδική ομάδα, νικώντας την Βαλένθια στους προημιτελικούς και την Καϊζερσλάουτερν στους ημιτελικούς. Στον διπλό τελικό έπαιξαν με το Αμβούργο ΣΦ.[16] Στον πρώτο αγώνα, ο οποίος διεξήχθη στην Σουηδία, η Γκέτεμποργκ κατάφερε να σκοράρει ένα καθοριστικό γκολ στο τέλος και πήρε μαζί της το 1-0 στο εκτός έδρας παιχνίδι. Στο Αμβούργο, κέρδισαν 3–0 και έτσι κέρδισαν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1981–82 με συνολικό σκορ 4–0.[16]

Φιορεντίνα και επιστροφή στην Μπενφίκα

Αυτή η ευρωπαϊκή επιτυχία του Έρικσον τον οδήγησε στην πρόσληψή του από την πορτογαλική Μπενφίκα, στην οποία εντάχθηκε στα τέλη Ιουνίου.[17] Η επιρροή του Έρικσον ήταν άμεση, καθώς η ομάδα κατέκτησε την Πριμέιρα Ντιβιζάο,[17] το Κύπελλο Πορτογαλίας και έχασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1982–83 από την Άντερλεχτ.[17] Μετά την κατάκτηση ενός δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματος,[18] ο Έρικσον μετακόμισε στην Ιταλία και έγινε προπονητής της Ρόμα.[19]

Ρόμα

Ο Έρικσον εντάχθηκε στη Ρόμα την 1η Ιουλίου 1984.[19] Δεν ήταν τόσο επιτυχημένος με τους Giallorossi όσο στις προηγούμενες ομάδες του,[20] παρόλα αυτά κέρδισε ένα Κύπελλο Ιταλίας με την ομάδα το 1986.[21] Ο Έρικσον αποχώρησε στις 6 Μαΐου 1987.[19]

Φιορεντίνα και επιστροφή στην Μπενφίκα

Ο Έρικσον ήταν προπονητής της Φιορεντίνα από την 1η Ιουλίου 1987.[22] Η θητεία του Έρικσον με τον σύλλογο έληξε χωρίς την κατάκτηση κάποιου τροπαίου και επέστρεψε στην Μπενφίκα το 1989. Ο Έρικσον οδήγησε την πορτογαλική ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1989-90 (ηττήθηκε από την Μίλαν με 1-0) το 1990 και άλλον έναν τίτλο στην Πριμέιρα Ντιβιζάο το 1991.[23]

Σαμπντόρια

Τον Ιούλιο του 1992, ο Έρικσον επέστρεψε στην Ιταλία για να ηγηθεί της Σαμπντόρια [24], όπου κατάφερε να κερδίσει άλλο ένα Κύπελλο Ιταλίας το 1994. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Βουγιαντίν Μπόσκοφ, εισήγαγε ένα αμυντικό σύστημα το οποίο βασιζόταν στη μαρκάρισμα ζώνης και όχι στο ατομικό μαρκάρισμα.[25] Αποχώρησε από τον σύλλογο τον Ιούνιο του 1997.[24]

Λάτσιο

Τον Δεκέμβριο του 1996, ο Έρικσον συμφώνησε να φύγει από τη Σαμπντόρια στο τέλος της σεζόν για να προπονήσει την Μπλάκμπερν Ρόβερς.[26][27] Τον Φεβρουάριο του 1997, ωστόσο, δεν τήρησε τον λόγο του και επέλεξε να μείνει στην Ιταλία και να γίνει ο νέος προπονητής της Λάτσιο, την 1η Ιουλίου 1997.[28] Ο Έρικσον δήλωσε οικογενειακούς λόγους ως τον λόγο που ήθελε να μείνει στην Ιταλία,[29] και η Μπλάκμπερν τελικά θα προσλάμβανε τον Ρόι Χόντσον.[30]

Ο Έρικσον προσέλαβε τον Σουηδό Τορντ Γκριπ ως βοηθό του.[31] Ο Έρικσον κέρδισε το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ Ιταλίας τόσο το 1998 όσο και το 2000, το Κύπελλο Κυπελλούχων (το 1999, στην τελευταία του έκδοση), το UEFA Σούπερ Καπ του 1999 εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που είχε πρόσφατα κατακτήσει το τρεμπλ, και τον τίτλο της Σέριε Α (Σκουντέτο) το 2000 – μόλις η δεύτερη φορά που ο ρωμαϊκός σύλλογος κέρδισε το ιταλικό πρωτάθλημα στην ιστορία του.[21][32]

Ο Έρικσον είχε υπογράψει τον Οκτώβριο του 2000 ώστε να γίνει ο νέος προπονητής της εθνικής Αγγλίας ξεκινώντας από τον Ιούνιο του 2001, αλλά του ζητήθηκε να παραιτηθεί από τον πρόεδρο της Λάτσιο, Σέρχιο Κρανιότι, τον Ιανουάριο του 2001,[33] με την ομάδα να βρίσκεται έντεκα βαθμούς πίσω από τους αντιπάλους τους στην πρωτεύουσα, Ρόμα. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν μια απροσδόκητη εντός έδρας ήττα με 2–1 ενάντια στη Νάπολι. Την θέση του διαδέχθηκε ο Ντίνο Τζοφ.[34]

Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Αγγλίας

Μετά την παραίτηση του Κέβιν Κίγκαν από τον πάγκο της Αγγλίας μετά από μια εντός έδρας ήττα από την Γερμανία τον Οκτώβριο του 2000,[35] η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας (FA) επιδίωξε να διορίσει τον Έρικσον ως αντικαταστάτη του.[33] Ήταν ο πρώτος ξένος προπονητής της Αγγλίας.[26] Το ντεμπούτο του στις 28 Φεβρουαρίου 2001 ήταν μια φιλική νίκη 3–0 επί της Ισπανίας στο Βίλα Παρκ, με το εναρκτήριο γκολ από τον Νικ Μπάρμπι και τα άλλα δύο από τους αναπληρωματικούς Έμιλ Χέσκι και Ουγκό Εχιόγκου. Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Νάιτζελ Μάρτιν απέκρουσε επίσης ένα πέναλτι από τον Χάβι Μορένο.[36]

Στις 1 Σεπτεμβρίου 2001, η ομάδα του Έρικσον κέρδισε 5-1 την Γερμανία εκτός έδρας στο Μόναχο. Η Γερμανία είχε χάσει μόνο ένα αγώνα εντός έδρας σε προκριματικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου και προηγήθηκε στο παιχνίδι μετά από έξι λεπτά.[37] Στις 6 Οκτωβρίου, μια εκτέλεση φάουλ στα τελευταία λεπτά του αγώνα, από τον Ντέιβιντ Μπέκαμ εξασφάλισε μια ισοπαλία 2-2 με την Ελλάδα στο Ολντ Τράφορντ, στέλνοντας την Αγγλία απευθείας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 αντί για τα πλέι-οφ εναντίον της Ουκρανίας.[38]

Παγκόσμιο Κύπελλο 2002

Στην τελική φάση, η Αγγλία έμεινε ισόπαλη με την Σουηδία, νίκησε την Αργεντινή με 1–0 και με μια ισοπαλία απέναντι στην Νιγηρία προκρίθηκε στη δεύτερη θέση από τον όμιλο των τεσσάρων ομάδων.[39] Στην Φάση των 16 νίκησαν την Δανία με 3–0, πριν χάσουν 2–1 από την Βραζιλία των δέκα παικτών, η οποία τελικά κέρδισε το τουρνουά.[40]

Euro 2004

Μετά την νίκη του πρώτου προκριματικού αγώνα τους στη Σλοβακία, η Αγγλία ισοπέδωσε εντός έδρας την Βόρεια Μακεδονία και στη συνέχεια γιουχαρίστηκε από τους οπαδούς τους αφότου έχασαν έναν φιλικό αγώνα με την Αυστραλία.[41] Η Αγγλία, ωστόσο, κέρδισε τους επόμενους πέντε προκριματικούς αγώνες και, έχοντας ανάγκη από ένα πόντο από το τελευταίο παιχνίδι για να προκριθεί, πήρε την ισοπαλία 0-0 από την Τουρκία κατέκτησε την πρώτη θέση στον όμιλο.[42]

Στον πρώτο της αγώνα στα τελικά της διοργάνωσης, η Αγγλία κέρδιζε με 1–0 τη Γαλλία μετά από 90 λεπτά, αλλά έχασε αφού ο Ζινεντίν Ζιντάν σκόραρε δύο φορές στις καθυστερήσεις. Δύο νίκες 3-0 επί της Ελβετίας και 4-2 επί της Κροατίας, ωστόσο, σήμαινε ότι η Αγγλία προκρίθηκε στα προημιτελικά όπου αντιμετώπισε την οικοδέσποινα Πορτογαλίας. Εκεί, ο Μάικλ Όουεν έδωσε νωρίς προβάδισμα στην Αγγλία μόνο για να ισοφαρίσει ο Χέλντερ Πόστιγκα. Στη συνέχεια, η Αγγλία ακυρώθηκε ένα γκολ του Σολ Κάμπελ πριν χάσει τελικά στα πέναλτι.[43]

Παγκόσμιο Κύπελλο 2006

Τον Μάρτιο του 2004, το συμβόλαιο του Έρικσον επεκτάθηκε για άλλα δύο χρόνια για να καλύψει και το Euro 2008.[44] Ο ίδια είπε πως θα ήθελε να περιμένει μέχρι μετά το Euro 2004 για να το υπογράψει,[44] αλλά αυτό ήταν απαραίτητο για να αντικρούσει τις φήμες ότι θα έφευγε για την Τσέλσι.[44] Η Αγγλική Ομοσπονδία δεν επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε τις φήμες που υποστήριζαν ότι το νέο συμβόλαιο περιελάμβανε ρήτρα που του επέτρεπε να παραιτηθεί μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006.[45]

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2005, η Αγγλία ηττήθηκε στο πλαίσιο των προκριματικών του επερχόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Βόρεια Ιρλανδία με 1–0. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Αγγλία είχε ηττηθεί από την Βόρεια Ιρλανδία από το 1972 και η πρώτη φορά που αυτό συνέβη στο Μπέλφαστ από το 1927.[46] Αν και ήταν η πρώτη ήττα της Αγγλίας σε αγώνα προκριματικών Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της ομάδας ο Έρικσον, έβαλε τη θέση του σε κίνδυνο και επικρίθηκε, τόσο από ορισμένους οπαδούς όσο και από σχολιαστές του BBC, για την υποτιθέμενη έλλειψη χαρίσματος και τακτικής επίγνωσης που είχε.[47]

Τον Ιανουάριο του 2006, ο Έρικσον καταγράφηκε να λέει ότι θα ήταν διατεθειμένος να αποχωρήσει από την εθνική Αγγλίας για να προπονήσει την Άστον Βίλα, εάν η Αγγλία κέρδιζε το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού εξαπατήθηκε και πίστεψε πως ένας πλούσιος Άραβας θα αγόραζε τον σύλλογο και τον ήθελε ως προπονητή. Ο πλούσιος «Άραβας» ήταν στην πραγματικότητα ο «Ψεύτικος Σεΐχης» Μαζέρ Μαχμούντ, ένας μυστικός ρεπόρτερ του News of the World. Στις 23 Ιανουαρίου, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας ανακοίνωσε ότι ο Έρικσον θα αποχωρούσε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, και θεωρήθηκε ότι οι ισχυρισμοί που έγιναν από το News of the World έπαιξαν ρόλο σε αυτή την απόφαση.[48]

Τον Μάρτιο του 2006, η The Guardian ανέφερε ότι η Νότια Αφρική έγινε ο πρώτος σύλλογος που κατέγραψε δημόσια το ενδιαφέρον του για τον Έρικσον.[49]

Η Αγγλία τερμάτισε πρώτη στον Όμιλο Β στην τελική φάση στην διοργάνωσης, νικώντας την Παραγουάη και το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, πριν μείνει ισόπαλη 2-2 με τη Σουηδία, αν και ο αγγλικός Τύπος θεώρησε τις επιδόσεις τους κάθε άλλο παρά ικανοποιητικές.[50] Αφού νίκησε τον Ισημερινό με ένα φάουλ του Μπέκαμ στην φάση των 16, η Αγγλία αποκλείστηκε ξανά στα πέναλτι από την Πορτογαλία στους προημιτελικούς.[51]

Ο ειδικός του BBC Sport, Φιλ ΜακΝάλτι, έγραψε μια καυστική κριτική για την περίοδο του Έρικσον στον πάγκο της Αγγλίας, γράφοντας ότι δεν ήταν σε θέση να αλλάξει τα παιχνίδια όταν η Αγγλία βρίσκονταν πίσω, αρνιόντανε να εγκαταλείψει τον Μπέκαμ και δεν μπορούσε να συνδυάσει τους Φρανκ Λάμπαρντ και Στίβεν Τζέραρντ στη μεσαία γραμμή. Ο ΜακΝάλτι πρόσθεσε ότι ο Έρικσον είχε επιλέξει τον Θίο Γουόλκοτ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 χωρίς να τον παρακολουθήσει να παίζει και δεν χρησιμοποίησε τον παίκτη της Άρσεναλ, ο οποίος είχε επιλεγεί αντί του Τζερμέιν Ντεφόου. Αναλογιζόμενος ότι ο Έρικσον είχε λάβει μισθό πάνω από 20 εκατομμύρια λίρες, ο ΜακΝάλτι έγραψε «θα τον θυμούνται ως αποτυχημένο και πανάκριβο».[51]

Ο Έρικσον βελτίωσε τη θέση της Αγγλίας στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA από τη 17η τον Ιανουάριο του 2001 στην 5η τον Ιούλιο του 2006, φτάνοντας στην τέταρτη κατά την διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2006 και βαθμολογήθηκε το 2007 από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας ως ο δεύτερος πιο επιτυχημένος προπονητής της Αγγλίας μετά τον Άλφ Ράμσεϊ. Υπό τις οδηγίες του Έρικσον, η Αγγλία πέτυχε το υψηλότερο ποσοστό πόντων σε αγώνες μεγάλων τουρνουά όλων των εποχών για έναν προπονητή της Αγγλίας,[52] χάνοντας μόνο τρία επίσημα παιχνίδια (που δεν τελείωσαν σε παράταση),[53] και πέτυχε την κορυφαία προκριματική θέση και στα τρία διεθνή τουρνουά.[54][55][56]

Τον Ιούλιο του 2006, μετά τον τελευταίο του αγώνα με την Αγγλία, το ESPN ανέφερε ότι είχε αρνηθεί την ευκαιρία να αναλάβει προπονητής της Τζαμάικας, καθώς και έναν άγνωστο σύλλογο ο οποίος συμμετείχε στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ.[57] Τον Οκτώβριο του 2006, φημολογήθηκε ότι βρισκόταν σε συνομιλίες για να προπονήσει την Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, κάτι που ο ατζέντης του διέψευσε.[58]

Μάντσεστερ Σίτι

Στις 6 Ιουλίου 2007, σχεδόν ένα χρόνο από την ημέρα που αποχώρησε από την Αγγλία, ο Έρικσον επιβεβαιώθηκε ως νέος προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι μετά την υπογραφή τριετούς συμβολαίου αξίας 2 εκατομμυρίων λιρών ετησίως, συν των μπόνους.[59] Ήταν ο πρώτος προπονητής της Σίτι εκτός Ηνωμένου Βασιλείου και ο πρώτος Σουηδός προπονητής στην Πρέμιερ Λιγκ.[60] Πριν ξεκινήσει η σεζόν, υπέγραψε τους επιθετικούς Ρολάντο Μπιάνκι, μαζί με τους μέσους Ζέλσον Φερνάντες, Τζιοβάνι, Μάρτιν Πετρόφ και Ελάνο. και τους αμυντικούς Βέντραν Τσόρλουκα και Χαβιέρ Γκαρίντο.[61]

Στις 19 Αυγούστου, η Μάντσεστερ Σίτι κέρδισε την τρέχουσα πρωταθλήτρια της Πρέμιερ Λιγκ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έφτασε στην πρώτη θέση της Πρέμιερ Λιγκ της σεζόν 2007–08 μετά από τρεις αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ.[62] Στον Έρικσον δόθηκε το βραβείο του Προπονητή του Μήνα της Πρέμιερ Λιγκ για τον Αύγουστο.[62] Ο σύλλογος έμεινε στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας για το υπόλοιπο του 2007 και ήταν τρίτος τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, αλλά υποχώρησε στην έβδομη θέση στις 12 Ιανουαρίου 2008 κερδίζοντας μόνο ένα στα πέντε τελευταία παιχνίδια.[63]

Την άνοιξη του 2008, ο ιδιοκτήτης Τακσίν Σιναουάτρα είπε πως θα αντικαταστήσει τον Έρικσον μετά από μόνο μία ολοκληρωμένη σεζόν λόγω της «χιονοστιβάδας πολύ κακών αποτελεσμάτων το οποίο είναι απαράδεκτο σε αυτό το επίπεδο».[64] Στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, η Μάντσεστερ Σίτι ηττήθηκε με 8–1 από την Μίντλεσμπρο, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα στην καριέρα του Έρικσον.[65]

Η Μάντσεστερ Σίτι τερμάτισε στην ένατη θέση του πρωταθλήματος, μία θέση μακριά από τις προκριματικές θέσεις του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της σεζόν 2008–09. Στη συνέχεια, η Μάντσεστερ Σίτι προκρίθηκε μέσω της επιπλέον θέσης που δόθηκε στην Πρέμιερ Λιγκ επειδή τερμάτισε στην υψηλότερη θέση ανάμεσα στις ομάδες που δεν είχαν ήδη προκριθεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση στην UEFA Fair Play League για την περίοδο 2007–08.[66] Ο Έρικσον έγινε ο πρώτος προπονητής της ομάδας από την αγωνιστική σεζόν του 1969–70 που κέρδισε και τους δύο αγώνες εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μάζεψε επίσης τους περισσότερους βαθμούς που είχε η Μάντσεστερ Σίτι στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ, 55.[67]

Στις 2 Ιουνίου 2008, η Μάντσεστερ Σίτι επιβεβαίωσε με δήλωση της την αποχώρηση του Έρικσον με «κοινή συναίνεση», με τον Έρικσον να έχει ακόμη δύο χρόνια στο συμβόλαιό του.[68]

Εθνική ομάδα του Μεξικού

Στις 3 Ιουνίου 2008, ο Έρικσον υπέγραψε επίσημα για να γίνει προπονητής της εθνικής ομάδας του Μεξικού.[69] Ξεκίνησε επίσημα τα καθήκοντά του μετά τον προκριματικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού εναντίον της Μπελίζ στις 21 Ιουνίου.[70] Στις 20 Αυγούστου 2008, έκανε το ντεμπούτο του ως προπονητής του Μεξικού στο πλαίσιο των προκριματικών Παγοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Ονδούρας. Το Μεξικό κέρδισε με 2-1. Κατά τη διάρκεια των επόμενων αγώνων, ορισμένα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, καθώς το Μεξικό απέσπασε την ισοπαλία από τον Καναδά και έχασε από την Τζαμάικα και την Ονδούρα.[71]

Στις 11 Φεβρουαρίου 2009, ο Έρικσον δέχθηκε περαιτέρω πίεση όταν η ομάδα του έχασε με 2–0 από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκκλήσεις να παραιτηθεί ή να απολυθεί ακούστηκαν από τους οπαδούς, ενώ η αγγλική Πόρτσμουθ φημολογούταν πως ενδιαφέρονταν να τον κάνει νέο προπονητή της. Αυτή η σύνδεση ενισχύθηκε από αναφορές μελών του διοικητικού συμβουλίου της Πόρτσμουθ που έφτασαν αεροπορικώς στην Πόλη του Μεξικού για να συζητήσουν προσφορές συμβολαίου με τον Έρικσον και έναν πιθανό διακανονισμό αποζημίωσης με την Μεξικανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.[72]

Στις 3 Μαρτίου 2009, ο Έρικσον συνέχισε να αρνείται ότι θα αποχωρούσε από την εθνική ομάδα του Μεξικού και θα επέστρεφε για να αναλάβει την θέση του προπονητή στην Πόρτσμουθ, επιμένοντας πως θα παρέμενε και θα βοηθούσε το Μεξικό να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο.[73] Μετά από μια ήττα με σκορ 3–1 στο πλαίσιο των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στην Ονδούρα, ο Έρικσον απομακρύνθηκε από προπονητής της εθνικής ομάδας. Ο Έρικσον είχε κερδίσει μόνο ένα από τα επτά τελευταία του επίσημα παιχνίδια ως προπονητής.[74]

Νοτς Κάουντι

Στις 22 Ιουλίου 2009, ο Έρικσον διορίστηκε διευθυντής ποδοσφαίρου στην ομάδα της Λιγκ Του, Νοτς Κάουντι [75] μετά την εξαγορά του συλλόγου από την κοινοπραξία της Μέσης Ανατολής Munto Finance [76] με τον Έρικσον να λαμβάνοντας μια αναφερόμενη, αλλά ανεπιβεβαίωτη αμοιβή, £2 εκατομμύρια ετησίως.[77]

Ο Έρικσον είπε αργότερα ότι τον προσέλκυσαν τα σχέδια της κοινοπραξίας να οδηγήσει τον παλαιότερο σύλλογο στον κόσμο στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ και πίστευε ότι είχαν την οικονομική ικανότητα και τη αφοσίωση να το κάνουν.[75] Υποσχέθηκαν επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε νέες εγκαταστάσεις,[77] και οι Σολ Κάμπελ και Κάσπερ Σμάιχελ έγιναν μέλη του συλλόγου από ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ.[76] Ο Κάμπελ, ωστόσο, έπαιξε μόνο ένα παιχνίδι πριν αποχωρήσει και ο Σμάιχελ αφέθηκε ελεύθερος στο τέλος της σεζόν.[78]

Τα μεγάλα χρέη της ομάδας, συμπεριλαμβανομένου ενός απλήρωτου φορολογικού λογαριασμού, εμφανίστηκαν τον Νοέμβριο του 2009.[79] Στις 11 Φεβρουαρίου 2010, ο Έρικσον παραιτήθηκε από διευθυντής ποδοσφαίρου μετά την εξαγορά του συλλόγου από τον πρώην πρόεδρο της Λίνκολν Σίτι, Ρέι Τρου.[80] Ο Έρικσον παραιτήθηκε από μια πληρωμή πολλών εκατομμυρίων για να βοηθήσει την εξαγορά της ομάδας, κάτι το οποίο ο πρόεδρος Τρου περιέγραψε ως πράξη ενός «απόλυτου κυρίου». Η Νοτς Κάουντι κέρδισε την άνοδο ως πρωταθλητές της Λιγκ Του στο τέλος της σεζόν.[79]

Ακτή Ελεφαντοστού

Στις 28 Μαρτίου 2010, ο Έρικσον έγινε προπονητής της εθνικής Ακτής Ελεφαντοστού.[81][82] Η αποκάλυψη του χρηματικού ποσού που άξιζε το συμβόλαιο του Έρικσον δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αλλά έχει αναφερθεί ότι έλαβε 270.000 £ λόγω του ότι αποδέχτηκε την δουλειά.[83] Στις 15 Ιουνίου, η Ακτή Ελεφαντοστού έπαιξε έναν στρυφνό αγώνα ο οποίος έληξε με σκορ 0-0 εναντίον της Πορτογαλίας στον πρώτο της αγώνα στον Όμιλο G της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010,[84] η οποία ακολουθήθηκε από μια ήττα με σκορ 3-1 από τη Βραζιλία στις 20 Ιουνίου.[85]

Παρά τη νίκη ενάντια στην Βόρεια Κορέα στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων με 3–0, η Ακτή Ελεφαντοστού δεν κατάφερε να προκριθεί στη φάση των νοκ άουτ. Πριν από τον αγώνα με τη Βραζιλία, ο Βραζιλιάνος προπονητής Ντούνγκα σχολίασε: «Με τον Έρικσον, η Ακτή Ελεφαντοστού έχει εξαιρετική ισορροπία. Τους βλέπαμε να παίζουν και δεν είχαν αυτό το είδος οργάνωσης που έχουν τώρα».[86]

Ο Έρικσον ως προπονητής της Λέστερ Σίτι

Καθώς δεν έγινε αναφορά σε διαπραγματεύσεις για επέκταση του συμβολαίου του Έρικσον μεταξύ του ατζέντη του και της Ιβοριανής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, το συμβόλαιό του έληξε στις 25 Ιουνίου.[87]

Λέστερ Σίτι

Ο Έρικσον διορίστηκε προπονητής της Λέστερ Σίτι στις 3 Οκτωβρίου 2010, καθώς η ομάδα βρίσκονταν στη ζώνη του υποβιβασμού της Τσάμπιονσιπ.[88][89] Το πρώτο του παιχνίδι στο πρωτάθλημα είχε ως αποτέλεσμα την ισοπαλία 1–1 ενάντια στην Χαλ Σίτι. Ακολούθησε γρήγορα η πρώτη νίκη της Λέστερ υπό τον Έρικσον, επικρατώντας της Λιντς Γιουνάιτεντ με 2–1 στο Έλαντ Ρόουντ.[90]

Τον Δεκέμβριο του 2010, ανακοινώθηκε πως ο Έρικσον αρνήθηκε να ξεκινήσει συζητήσεις ώστε να γίνει ο νέος προπονητής της Μπλάκμπερν Ρόβερς, μετά την αποχώρηση του Σαμ Άλαρνταις, δηλώνοντας ότι ήταν χαρούμενος ως προπονητής στην Λέστερ.[91]

Ενισχύθηκε από τους δανεισμούς παιχτών όπως ο Κάιλ Νάτον και αργότερα του Γιακούμπου, τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν σταθερά υπό τον Έρικσον, καθώς η Λέστερ άρχισε σταδιακά να ανεβαίνει στην βαθμολογία, έως ότου μια καλή πορεία τη νέα χρονιά είδε τη Λέστερ να κερδίσει επτά από τα οκτώ πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος του 2011, και επίσης να οδηγήσει τους διεκδικητές του τίτλου της Πρέμιερ Λιγκ και την μετέπειτα κυπελλούχο Μάντσεστερ Σίτι σε επαναληπτικό αγώνα στο Κύπελλο Αγγλίας.[92]

Στις 18 Φεβρουαρίου 2011, μετά από ένα νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις από τον Μάρτιν Γουάγκχορν εντός έδρας με την Μπρίστολ Σίτι, η Λέστερ είχε σκαρφαλώσει στην έβδομη θέση της βαθμολογίας και ήταν μόλις έναν βαθμό μακριά από μια θέση στα πλέι-οφ.[93] Η φόρμα της Λέστερ, ωστόσο, άρχισε να πέφτει καθώς κέρδισε μόλις δύο από τα επόμενα έντεκα παιχνίδια της. Η ομάδα τελείωσε τη σεζόν στη 10η θέση.[94]

Ο Έρικσον ξόδεψε πολλά σε μια προσπάθεια η Λέστερ να κερδίσει την άνοδο, το καλοκαίρι του 2011, συμπεριλαμβανομένων των μεταγραφών πολλών εκατομμυρίων λιρών για τον Ματ Μιλς και τον Τζερμέιν Μπέκφορντ,[95][96] καθιστώντας τους φαβορί για την άνοδο πριν αρχίσει η σεζόν.[95][97][98] Μετά από δεκατρείς αγώνες στο πρωτάθλημα, ωστόσο, ο Έρικσον αποχώρησε από τον σύλλογο με κοινή συναίνεση στις 25 Οκτωβρίου 2011, με τις Αλεπούδες να κάθονται στη δέκατη τρίτη θέση του πρωταθλήματος, δύο βαθμούς από τη θέση των πλέι-οφ του υποβιβασμού.[99]

Τρεις παίκτες που υπέγραψε ο Έρικσον – ο Κάσπερ Σμάιχελ, ο Ντέιβιντ Νούτζεντ και ο Πολ Κοντσέσκι – ήταν μέρος της ομάδας της Λέστερ που κέρδισε την Τσάμπιονσιπ της σεζόν 2013–14 και επέζησε του υποβιβασμού από την Πρέμιερ Λιγκ την σεζόν 2014–15 υπό τον Νάιτζελ Πίρσον. Ο Νούτζεντ πιστώνει στον Έρικσον για τη βελτιωμένη του φόρμα στην ομάδα.[100] Από τους τρεις, ο Σμάιχελ ήταν βασικό μέλος της ομάδας που κέρδισε την Πρέμιερ Λιγκ της σεζόν 2015-16.[101]

2012-2013

Σε μια συνέντευξη στο Yorkshire Radio στις 8 Φεβρουαρίου 2012, ο πρόεδρος του συλλόγου της Τσάμπιονσιπ, Λιντς Γιουνάιτεντ, Κεν Μπέιτς, αποκάλυψε ότι ο Έρικσον είχε υποβάλει αίτηση για την κενή διευθυντική θέση στον σύλλογο μετά την απόλυση του Σάιμον Γκρέισον. Ο Μπέιτς δήλωσε ότι η αίτησή του ήταν ανεπιτυχής.[102] Στις 3 Σεπτεμβρίου 2012, ο Έρικσον παρουσιάστηκε ως τεχνικός διευθυντής τηςΜΠΕΚ Τέρο Σάσανα, μιας ομάδας στο Πρωτάθλημα της Ταϊλάνδης.[103]

Στις 17 Νοεμβρίου 2012, τα νορβηγικά μέσα ανέφεραν πως ο Έρικσον βρισκόταν σε συζητήσεις με την Βολερένγκα, σχετικά με το ενδεχόμενο να αναλάβει τη σύντομα διαθέσιμη θέση του προπονητή του συλλόγου. Μια συνάντηση μεταξύ των δύο πλευρών πραγματοποιήθηκε στις 21 Νοεμβρίου στο Όσλο, αλλά δεν κατέληξε σε συμφωνία. Τον Δεκέμβριο, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Έρικσον και της Ουκρανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, που του είχαν προτείνει τη θέση του προπονητή στην εθνική ομάδα της Ουκρανίας, δεν απέδωσαν καρπούς.[104]

Στις 15 Ιανουαρίου 2013, ανακοινώθηκε ότι ο Έρικσον θα ενταχθεί στην γερμανική ομάδα της 2. Μπουντεσλίγκα Μόναχο 1860 ως βοηθός του Αλεξάντερ Σμιντ.[105] Στις 18 Ιανουαρίου 2013, ο σύλλογος ωστόσο ανέφερε ότι ο Έρικσον αρνήθηκε την προσφορά να ενταχθεί στον ομάδα.

Στις 21 Ιανουαρίου 2013, ο Έρικσον έγινε τεχνικός διευθυντής του συλλόγου Αλ Νασρ με έδρα το Ντουμπάι στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ΗΑΕ.[106]

Κίνα

Ο Έρικσον στην Κίνα το 2014

Στις 4 Ιουνίου 2013, η Κουανγκτσόου R&F του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου Κίνας ανακοίνωσε τον Έρικσον ως νέο προπονητή της, με συμβόλαιο διάρκειας δεκαεννέα μηνών, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014.[107] Πιστεύεται ότι πληρώθηκε περίπου 2 εκατομμύρια λίρες το χρόνο για τη δουλειά.[108] Αντιμετώπισε τον πρώην προπονητή της εθνικής Ιταλίας Μαρτσέλο Λίπι στα ντέρμπι της πόλης, καθώς ο νικητής του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν προπονητής της τοπικής αντιπάλου Κουανγκτσόου Έβεργκραντ.[109] Υπό τον Έρικσον, η Κουανγκτσόου R&F τερμάτισε τρίτη στο πρωτάθλημα το 2014 και ως εκ τούτου προκρίθηκε για πρώτη φορά στο ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ.[110] Έφυγε από την Κουανγκτσόου R&F στις 10 Νοεμβρίου 2014, μετά από διαφωνία στις διαπραγματεύσεις για την επέκταση του συμβολαίου του.

Ο Έρικσον υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την κινεζική Σαγκάη ΣΙΠΓ στις 18 Νοεμβρίου 2014. Οδήγησε την ομάδα να τερματίσει δεύτερος τη σεζόν του 2015 και προκρίθηκε για πρώτη φορά στο ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ.[111]

Υπό τον Έρικσον, η Σαγκάη ΣΙΠΓ προκρίθηκε στους προημιτελικούς στο ντεμπούτο της στο ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ και εξασφάλισε μια θέση στο ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ τερματίζοντας τρίτη τη σεζόν του 2016.[112] Ωστόσο, ο Έρικσον επικρίθηκε για το τακτικό του παιχνίδι και την αποτυχία του να δώσει ευκαιρίες σε νεαρά ταλέντα καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στη ΣΙΠΓ.[113] Αντικαταστάθηκε από τον Αντρέ Βίλας Μπόας στις 4 Νοεμβρίου 2016.[113]

Στις 5 Δεκεμβρίου 2016, ο Έρικσον έγινε προπονητής της ομάδας της Λιγκ Ουάν Κίνας, Σεντσέν, αντικαθιστώντας τον Κλάρενς Ζέεντορφ.[114] Κέρδισε τους πρώτους έξι αγώνες του για τη σεζόν του 2017, συμπεριλαμβανομένων πέντε αγώνων πρωταθλήματος και ενός αγώνα Κυπέλλου. Ωστόσο, ο Έρικσον απολύθηκε στις 14 Ιουνίου 2017, μετά από ένα σερί εννέα αγώνων χωρίς νίκη.[115]

Εθνική ομάδα Φιλιππίνων

Στις 27 Οκτωβρίου 2018, ο Έρικσον επέστρεψε στο διεθνές ποδόσφαιρο ως προπονητής της εθνικής των Φιλιππίνων με συμβόλαιο διάρκειας έξι μηνών.[116] Προτάθηκε για την θέση από τον προσωρινό προπονητή Σκοτ Κούπερ, ο οποίος ανέλαβε μετά την παραίτηση του Τέρι Μπούτσερ τον Αύγουστο.[116][117] Ο Έρικσον και ο Κούπερ είχαν εργαστεί στο παρελθόν μαζί στην αγγλική Λέστερ Σίτι.[118]

Τον Οκτώβριο του 2018, ο Έρικσον συναντήθηκε με τους Φιλιππινέζους παίκτες κατά τη διάρκεια της προπόνησής τους στο Κατάρ.[119] Το Πρωτάθλημα AFF του 2018 ήταν το πρώτο του τουρνουά στον πάγκο της ομάδας. Με νίκες επί της Σιγκαπούρης [120] και του Ανατολικού Τιμόρ,[121] και ισοπαλίες με την Ταϊλάνδη [122] και την Ινδονησία, οι Φιλιππίνες τερμάτισαν στη δεύτερη θέση του Ομίλου Β.[123] Ωστόσο, οι Φιλιππίνες ηττήθηκαν από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Βιετνάμ με συνολικό σκορ 4–2 στον διπλό ημιτελικό.[124][125]

Στη συνέχεια, ο Έρικσον ανέλαβε να ηγηθεί των Φιλιππίνων στο Ασιατικό Κύπελλο Εθνών του 2019 —η οποία αποτελούσε την πρώτη συμμετοχή της ομάδας στην διοργάνωση.[126][127][128] Έχασαν τον πρώτο τους αγώνα στην φάση των ομίλων με 1–0 από τη Νότια Κορέα.[129] Ακολούθησε η ήττα με 3–0 από την Κίνα, την οποία προπονούσε ο φίλος του Έρικσον, Μαρτσέλο Λίπι.[130][131] Οι Φιλιππίνες ολοκλήρωσαν την πορεία τους στο Ασιατικό Κύπελλο με μια ήττα 3–1 από το Κιργιστάν, όπου το γκολ του Στέφαν Σροκ σε αυτόν τον αγώνα αποτέλεσε το μοναδικό γκολ των Φιλιππίνων στο τουρνουά.[132]

Μετά το ντεμπούτο των Φιλιππίνων στο Κύπελλο Ασίας, το οποίο δεν περιείχε καμία νίκη, ο Έρικσον τελείωσε τη θητεία του στην θέση του προπονητή της εθνικής ομάδας. Ωστόσο, συνέχισε να υπηρετεί ως σύμβουλος για αρκετό καιρό.[133][134]

Στυλ προπονητικής

Θεωρούμενος ως ένας από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών,[135] τακτικά, ο Έρικσον αρχικά εμπνεύστηκε από το στυλ του πρώην συμπαίκτη και προπονητή του Τορντ Γκριπ νωρίς στην προπονητική του καριέρα, ο οποίος με τη σειρά του επηρεάστηκε από τους Άγγλους προπονητές Μπομπ Χότον και ο Ρόι Χόντσον, ο οποίος εισήγαγε ένα καινοτόμο σχηματισμό 4–4–2 στο σουηδικό ποδόσφαιρο, το οποίο έκανε χρήση μαρκαρίσματος ζώνης και μεγάλης πίεσης. Ενώ το στυλ του Έρικσον ήταν επιτυχημένο στην ΙΦΚ Γκέτεμποργκ, επικρίθηκε από τους οπαδούς ότι ήταν υπερβολικά ρεαλιστής ως προπονητής, με έμφαση στο να βγάζει αποτελέσματα παρά να παίξει με κομψότητα και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην τακτική επίγνωση και στην αντοχή των ομάδων του.[9][136][137]

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Λάτσιο, χρησιμοποίησε επίσης έναν μεταβαλλόμενο σχηματισμό 4-5-1 κατά καιρούς, ιδίως κατά τη διάρκεια της σεζόν 1999-2000, ο οποίος μπορούσε να γίνει 4-2-3-1, 4-3-3, 4-1-4-1, ή 4-4-2 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Το παιχνίδι της ομάδας βασίζονταν κυρίως στη δημιουργία ενός αριθμητικού πλεονεκτήματος στο μισό της αντίπαλης ομάδας αντί του ελέγχου της μπάλας, και μέσω της επιδίωξης να επιτεθεί και να σκοράρει όσο πιο γρήγορα γίνεται, ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο. Κατά τη διάρκεια της έναρξης των αγώνων, η ομάδα συχνά έπαιζε ένα κάθετο παιχνίδι πασών, χρησιμοποιώντας μακρινές μπαλιές από την άμυνα στην προσπάθεια να αναγκάσει τους αντιπάλους τους να απλωθούν στο γήπεδο, και να δημιουργήσει χώρους για τους πιο δημιουργικούς παίκτες της ομάδας να εκμεταλλευτούν. Αν αυτό γινόταν με επιτυχία, καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα, η ομάδα θα έπαιζε στη συνέχεια μια σειρά από πολλές γρήγορες κοντινές πάσες με πιο οργανωμένο τρόπο για να χτίσει επιθέσεις. Ο Έρικσον χρησιμοποιούσε επίσης τις πτέρυγες κατά την διάρκεια των επιθέσεων. Επίσης, έθεσε σημαντική σημασία στις σωματικές και πνευματικές ιδιότητες των παικτών του. Αμυντικά, η ομάδα του εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί την πίεση ψηλά στο γήπεδο, και η σχηματισμός της ομάδας θα μεταμορφώνονταν σε ένα οργανωμένο και συμπαγές 4-1-4-1 με μικρή απόσταση μεταξύ των γραμμών. Μερικές φορές, η αμυντική διάταξη της ομάδας τους έκανε ευάλωτους σε αντεπιθέσεις ή σε ένα-δυο αν οι αντίπαλοί τους διέσχιζαν την πρώτη γραμμή, ωστόσο, κάτι που επέτρεπε στις ομάδες να τους περνάνε με ευκολία σε μερικές περιπτώσεις. Στο πρώτο τρίτο του γηπέδου, η Λάτσιο θα έπεφτε βαθύτερα για να αμυνθεί. Ενώ ο Έρικσον χρησιμοποιούσε ένα σύστημα μαρκαρίσματος ζώνης στη Σουηδία, στην Λάτσιο, χρησιμοποίησε αντιθέτως μια στρατηγική που μοιάζει με τη zona mista (μεικτή ζώνη), η οποία ήταν μία διασταύρωση μεταξύ μαρκαρίσματος ζώνης και ατομικών μαρκαρισμάτων.[136][138] Ο Έρικσον συχνά ενάλλαζε τους παίκτες του στην Λάτσιο. Άλλαζε μεταξύ του Τζιουσέπε Πανκάρο ή του Τζιουσέπε Φαβάλι στην θέση του αριστερού πλάγιου αμυντικού, οι οποίοι θα αλληλεπικαλύπτονται και θα εντάσσονται στην επίθεση, με τον Πάολο Νέγκρο ως πλάγιο μπακ στην δεξιά πλευρά της άμυνας των τεσσάρων παιχτών.[139] Επίσης, με επιτυχία μεταμόρφωσε τον Σίνισα Μιχάιλοβιτς - πρώην αριστερός εξτρέμ, δεύτερος επιθετικός ή αριστερός μπακ - σε στόπερ που χειρίζεται την μπάλα ή λίμπερο, μαζί με τον άλλο χειριστή της μπάλας που αγωνίζονταν ως κεντρικός αμυντικός, Αλεσάντρο Νέστα.[138][140][141][142] Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1999-2000 που κέρδισε το Σκουτέτο, συχνά τοποθετούσε τον Ρομπέρτο Σενσίνι ή τον Ματίας Αλμέιδα μαζί με τον Ντιέγκο Σιμεόνε στο κέντρο, για να βοηθήσει στην άμυνα της ομάδας. Στα πλάγια, συχνά εναλλάσσονταν οι Πάβελ Νέντβεντ, Ρομπέρτο Μαντσίνι ή Άλεν Μπόξιτς στα αριστερά, και οι Σέρζιο Κονσεϊσάο, Ατίγιο Λομπάρντο ή Ντέγιαν Στάνκοβιτς στα δεξιά. Όλοι οι μέσοι της ομάδας είχαν την ελευθερία να αλλάζουν θέσεις, για να βοηθήσουν να δωθεί στην ομάδα ένα αριθμητικό πλεονέκτημα στο κέντρο του γηπέδου όταν είχαν την κατοχή, εκτός από τον βαθύτερο αμυντικό μέσο και τον δεξί εξτρέμ. Ο τελευταίος αναμένονταν να πιέζει ψηλά στην πτέρυγα, να αντιμετωπίζει τους αντιπάλους σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός και παρέχοντας σέντρες στην περιοχή. Ο αριστερός εξτρέμ, ανάλογα με την επιλογή της ομάδας, συχνά θα κινούνταν προς το κέντρο, είτε για να υποστηρίξει το κέντρο ή τον κύριο κεντρικό επιθετικό, είτε να κάνει τρεξίματα μακριά από την μπάλα για να δέχεται τις πάσες. Επίσης θα έπεφτε πίσω στο κέντρο για να βοηθήσει την ομάδα αμυντικά μακριά από την μπάλα, και να καλύψει τους πλάγιους μπακ.[138][139] Ο Έρικσον επαινέθηκε επίσης για τη χρήση του Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν σε βαθύτερο ρόλο στο μέσο του γηπέδου στην Λάτσιο πίσω από τους επιθετικούς, αντί για τον πιο προηγμένο ρόλο που έπαιζε στην Παρμά, το οποίο είχε θετικό αντίκτυπο στις επιδόσεις του.[138][143] Η ομάδα ήταν επίσης γνωστή για την αποτελεσματικότητά τους από τις στημένες φάσεις.[138] Ο Έρικσον αρχικά έπαιζε με δύο επιθετικούς - τον Μαρσέλο Σάλας και τον Σιμόνε Ιντσάαγκι - πριν εγκαταλείψει αυτό το σύστημα στις αρχές της σεζόν 1999-2000, εναλλάσσοντας έναν από αυτούς μπροστά ως μοναδικό κεντρικό επιθετικό. Ο Ιντσάγκι θα παρείχε βάθος στην ομάδα με τα τρεξίματά του, ή θα δέχεται πάσες και θα σκοράρει, ενώ ο Σάλας θα έψαχνε τις σέντρες και τις μακρινές μπαλιές, ή θα έπεφτε πίσω για να συνδέσει με το κέντρο και να κρατήσει τη μπάλα.[138]

Όσο ήταν προπονητής της εθνικής Αγγλίας, ωστόσο, ο Έρικσον δέχθηκε κριτική τόσο από τους ειδήμονες όσο και από το κοινό επειδή τοποθετούσε τον Πολ Σκόουλς εκτός θέσης, φαινομενικά ως αριστερό μέσο, κατά την διάρκεια του Euro 2004, αντί για το κέντρο του γηπέδου, προκειμένου να χωρέσει τον Φρανκ Λάμπαρντ και τον Στίβεν Τζέραρντ στη μεσαία γραμμή. Ο Έρικσον υποστήριξε αυτή την απόφαση, λέγοντας πως οι άλλοι παίκτες δεν ήταν τόσο εξοικειωμένοι σε αυτόν τον ρόλο και ότι ήθελε να έχει στο γήπεδο τους τέσσερις ισχυρότερους μέσους του. Επεξεργάστηκε ότι ο Σκόουλς είχε επίσης την ελευθερία να μετακινηθεί στο κέντρο για να βοηθήσει τη μεσαία γραμμή και να λάβει τη μπάλα, κάτι που επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Σκόουλς, παρομοιάζοντάς τον ρόλο του με αυτόν που είχε υπό τον προπονητή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άλεξ Φέργκιουσον, ρόλο τον οποίο έπαιξε επιτυχώς.[144][145]

Μαζί με την επιτυχία του και την τακτική του ικανότητα, ο Έρικσον ήταν επίσης γνωστός για την θετική ηγετική του ικανότητα ως προπονητής, η οποία ενέπνευσε το στυλ προπονητικής του Κάρλο Αντσελότι, κατά την διάρκεια της περιόδου που πέρασαν μαζί στην Ρόμα την δεκαετία του 1980.[146] Το προπονητικό του στυλ επηρέασε τους πρώην παίχτες του στην Λάτσιο: Σιμόνε Ιντσάγκι, Ντιέγκο Σιμεόνε, Ρομπέρτο Μαντσίνι και Ματίας Αλμέιδα, οι οποίοι στην συνέχεια έγιναν προπονητές.[147]

Προσωπική ζωή

Ο Έρικσον το 2012

Ο Έρικσον ήταν παντρεμένος με την Αν-Κριστίν Πίτερσον από τον Ιούλιο του 1977 μέχρι το διαζύγιό τους το 1994. Απέκτησαν δύο παιδιά, τη Λίνα και τον Γιόχαν.[148] Τον Μάιο του 1998, ο Έρικσον συστήθηκε στην Ιταλό-Αμερικανίδα δικηγόρο Νάνσι Ντελ'Όλιο και ξεκίνησαν μια σχέση έξι μήνες αργότερα. Το 2001, μετακόμισαν στο Λονδίνο. Στις αρχές του 2002, ο Έρικσον είχε σχέση με Βρετανό-Σουηδή τηλεοπτική παρουσιάστρια Ουλρίκα Γιόνσον,[149] αλλά επέστρεψε στο Ντελ'Όλιο. Τον Αύγουστο του 2004, είχε σχέση με Βρετανό-Μπαγκλαντεσιανή γραμματέα Φάρια Άλαμ.[150]

Η αυτοβιογραφία του Έρικσον, που φέρει τον τίτλο, My Story, δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2013.[151]

Τον Οκτώβριο του 2016, ο Έρικσον ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να κινηθεί νομικά εναντίον του Μαζέρ Μαχμούντ, με βάση ότι εξαιτίας της ιστορίας του News of the World τον Ιανουάριο του 2006 είχε χάσει τη δουλειά του ως προπονητής της εθνικής Αγγλίας.[152]

Ασθένεια και θάνατος

Τον Ιανουάριο του 2024, ο Έρικσον ανακοίνωσε ότι είχε διαγνωστεί με καρκίνο στο πάγκρεας και ότι είχε «στην καλύτερη περίπτωση περίπου ένα χρόνο ζωής».[153][154] Τον Μάρτιο του 2024, βγήκε από την συνταξιοδότηση για έναν αγώνα και έγινε προπονητής των Θρύλων της Λίβερπουλ στον φιλανθρωπικό τους αγώνα απέναντι στον Άγιαξ.[155] Μετά από αυτό, ο Έρικσον τιμήθηκε από τους πρώην συλλόγους του Μπενφίκα, ΙΦΚ Γκέτεμποργκ, Σαμπντόρια, Λάτσιο, Ντέγκερφορς ΙΦ και Τόρσμπι ΙΦ στα αντίστοιχα γήπεδά τους.

Ο Έρικσον πέθανε στο σπίτι του στο Μπιόκερφορς κοντά στο Σουν της Σουηδίας το πρωί της 26ης Αυγούστου 2024, σε ηλικία 76 ετών.[156][157] Μετά το θάνατό του, ο κόσμος του ποδοσφαίρου έκανε πολλά αφιερώματα στον Έρικσον. Ο πρώην αρχηγός του όταν προπονούσε στην εθνική Αγγλίας, Ντέιβιντ Μπέκαμ, είπε: «Σβεν, σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα ο άνθρωπος που ήσουν πάντα – παθιασμένος, στοργικός, ήρεμος και αληθινός κύριος. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων που με έκανες αρχηγό σου, αλλά θα κρατάω για πάντα αυτές τις τελευταίες αναμνήσεις από αυτήν την ημέρα με εσένα και την οικογένειά σου... Ευχαριστώ Σβεν και στα τελευταία σου λόγια προς εμένα "Θα είναι εντάξει"».[158] Η κηδεία του έλαβε χώρα στις 13 Σεπτεμβρίου 2024 στην εκκλησία Φρικσάντε στο Τόρσμπι της Σουηδίας. Πολλοί ποδοσφαιριστές ήταν παρών, μεταξύ τους ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Τορντ Γκριπ και ο Τόμας Νόρνταλ, γιος του Σουηδού ποδοσφαιριστή Γκούναρ Νόρνταλ.[159]

Προπονητικά στατιστικά

Χώρα Ομάδα Από Μέχρι Ρεκόρ
Π Ν Ι Η Ν%
Ντέγκερφορς ΙΦ Ιανουάριος 1977 Δεκέμβριος 1978
ΙΦΚ Γκέτεμποργκ[160] Ιανουάριος 1979 Ιούνιος 1982 134 76 34 24 56,72
Μπενφίκα[161] Ιούλιος 1982 Ιούνιος 1984 78 57 14 7 73,08
Ρόμα[162][163][164] Ιούλιος 1984 Μάιος 1987 125 58 36 31 46,40
Φιορεντίνα[165][166] Ιούλιος 1987 Ιούνιος 1989 64 21 20 23 32,81
Μπενφίκα[161] Ιούλιος 1989 Ιούνιος 1992 144 94 32 18 65,28
Σαμπντόρια[167][168][169][170][171] Ιούλιος 1992 Ιούνιος 1997 198 83 58 57 41,92
Λάτσιο[172][173][174] Ιούλιος 1997 Ιανουάριος 2001 136 78 32 26 57,35
Αγγλία[175] 12 Ιανουαρίου 2001[176] 1 Ιουλίου 2006 67 40 17 10 59,70
Μάντσεστερ Σίτι[177] 6 Ιουλίου 2007 2 Ιουνίου 2008 45 19 11 15 42,22
Μεξικό[178] Ιούνιος 2008 Απρίλιος 2009 13 6 1 6 46,15
Ακτή Ελεφαντοστού[179] Μάρτιος 2010 Ιούνιος 2010 5 2 2 1 46,15
Λέστερ Σίτι Οκτώβριος 2010 Οκτώβριος 2011 49 22 12 15 44,90
Κουανγκτσόου R&F Ιούνιος 2013 Νοέμβριος 2014 48 25 10 13 52,08
Σαγκάη ΣΙΠΓ Νοέμβριος 2014 Νοέμβριος 2016 76 42 20 14 55,26
Σεντσέν Δεκέμβριος 2016 Ιούνιος 2017 15 6 5 4 40,00
Φιλιππίνες Οκτώβριος 2018 Ιανουάριος 2019 10 2 3 5 20,00
Total &0000000000001207.0000001.207 &0000000000000631.000000631 &0000000000000307.000000307 &0000000000000269.000000269 &0000000000000052.28000052,28

Λίστα των σεζόν

Πρωταθλητές Επιλαχόντες Τρίτος/ΗΜ Ημιτελής
Σεζόν Ομάδα Χώρα Εγχώρια Ηπειρωτικά Τρόπαια
Πρωτάθλημα Κύπελλο ΛΚ ΣΚ ΤΣΛ ΚΚ ΟΚ ΟΣΚ ΑΤΛ
1979 ΙΦΚ Γκέτεμποργκ ΕΠ Ν - 1
1980[180] ΙΦΚ Γκέτεμποργκ 3η ΠΡΟΗΜ - ΠΡΟΗΜ –
1981[180] ΙΦΚ Γκέτεμποργκ ΕΠ 6Γ - 1Γ –
1982[180] ΙΦΚ Γκέτεμποργκ Ν Ν - Ν 3
1982–83[181] Μπενφίκα Ν Ν - ΕΠ 2
1983–84[181] Μπενφίκα Ν 5Γ - ΕΠ ΠΡΟΗΜ 1
1984–85 Ρόμα 7η Γ16 - –
1985–86 Ρόμα ΕΠ Ν - 1
1986–87 Ρόμα 7η Γ16 - 1Γ –
1987–88 Φιορεντίνα 8η Γ16 - –
1988–89 Φιορεντίνα 7η ΠΡΟΗΜ - –
1989–90[181] Μπενφίκα ΕΠ 4Γ - Ν ΕΠ 1
1990–91[181] Μπνεφίκα Ν ΠΡΟΗΜ - 1Γ 1
1991–92[181] Μπενφίκα ΕΠ ΗΜ - ΕΠ ΦΟ –
1992–93 Σαμπντόρια 7η 2Γ - –
1993–94 Σαμπντόρια 3η Ν - 1
1994–95 Σαμπντόρια 8η Γ16 - ΕΠ ΗΜ –
1995–96[182] Σαμπντόρια 8η Γ16 - –
1996–97[183] Σαμπντόρια 6η Γ32 - –
1997–98[184] Λάτσιο 7η Ν - ΕΠ 1
1998–99[185] Λάτσιο ΕΠ ΠΡΟΗΜ - Ν Ν 2
1999–2000[186] Λάτσιο Ν Ν - ΠΡΟΗΜ - Ν 3
2000–01[187] Λάτσιο 3η ΠΡΟΗΜ - Ν 2Γ - 1
2007–08 Μάντσεστερ Σίτι 9η 4Γ ΠΡΟΗΜ –
2010–11 Λέστερ Σίτι 10η 3Γ 4Γ –
2011–12 Λέστερ Σίτι 9η ΠΡΟΗΜ 3Γ –
2013 Κουανγκτσόου R&F 6η 4Γ - –
2014 Κουανγκτσόου R&F 3η 4Γ - –
2015 Σαγκάη ΣΙΠΓ ΕΠ ΠΡΟΗΜ - –
2016 Σαγκάη ΣΙΠΓ 3η 4Γ - ΠΡΟΗΜ –
2017 Σεντσέν 6η 3Γ - –

Διακρίσεις

Ως προπονητής

Ντέγκερφορς [188]

ΙΦΚ Γκέτεμποργκ [188]

Μπενφίκα [188]

Ρόμα [188]

Σαμπντόρια [188]

  • Κύπελλο Ιταλίας: 1993–94

Λάτσιο [188]

Ατομικές

  • Σέριε Α Προπονητής της Χρονιάς: 1999–2000 [189]
  • Βραβείο προπονητή Αθλητικής Προσωπικότητας της Χρονιάς του BBC: 2001 [190]
  • Προπονητής του μήνα Πρέμιερ Λιγκ: Αύγουστος 2007 [191]

Παραπομπές

Γενικές

Ειδικές

  1. ↑ Nakrani, Sachin (26 August 2024). «Sven-Göran Eriksson, England's first overseas manager, dies aged 76». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/article/2024/aug/26/sven-goran-eriksson-englands-first-overseas-manager-dies-aged-76. Ανακτήθηκε στις 26 August 2024. 
  2. ↑ «Eriksson: Sven-Göran Eriksson: Manager». BDFutbol. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2017. 
  3. ↑ «Sven-Göran Eriksson». Soccerway. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  4. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 9
  5. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 15
  6. ↑ «The Tord Way». When Saturday Comes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  7. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 17
  8. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 20
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 Wilson, Jonathan (2009). Inverting the Pyramid: The History of Football Tactics. Orion Books. σελίδες 299–301. ISBN 978-1-4091-0204-5. 
  10. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 23
  11. ↑ Lovejoy, Joe (2004). Sven: The Final Reckoning. HarperCollins. ISBN 0-00-714069-X. p78
  12. ↑ «Degerfors IF .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  13. ↑ «IFK Göteborg .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  14. ↑ «Svenska Cupen». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  15. ↑ [1][νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ 16,0 16,1 «1981–82 Matches». UEFA. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «When Sweden arrived at Benfica». SL Benfica (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  18. ↑ «O "bi" inédito, o "top" português e as outras marcas de JJ» [The unprecedented "bi", the Portuguese "top" and other JJ's records] (στα Πορτογαλικά). Maisfutebol. 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2015. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «AS Roma .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  20. ↑ Liberi, Federico (21 Μαΐου 2024). «Sven-Göran Eriksson, la carriera italiana di uno degli allenatori più forti e amati di sempre». Footbola.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2024. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Sven-Goran Eriksson timeline». 24 January 2006. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/internationals/3930353.stm. Ανακτήθηκε στις 2024-08-26. 
  22. ↑ «ACF Fiorentina .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  23. ↑ «Sven-Goran Eriksson factfile». the Guardian. 9 January 2001. https://www.theguardian.com/football/2001/jan/09/newsstory.sport9. Ανακτήθηκε στις 26 August 2024. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Sampdoria .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  25. ↑ Massinissa, Gianni (30 August 1992). «BUSO E JUGOVIC LA SAMP SI SVEGLIA» (στα it). La Repubblica. https://ricerca.repubblica.it/repubblica/archivio/repubblica/1992/08/30/buso-jugovic-la-samp-si-sveglia.html. Ανακτήθηκε στις 26 October 2019. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Man with the Midas touch». BBC Sport. 9 January 2001. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/europe/1107640.stm. Ανακτήθηκε στις 12 April 2016. 
  27. ↑ Ross, Ian (1 February 1997). «Blackburn angry over stories on new coach». Irish Times. http://www.irishtimes.com/sport/blackburn-angry-over-stories-on-new-coach-1.28031. Ανακτήθηκε στις 12 April 2016. 
  28. ↑ «Lazio Roma .:. Coaches from A-Z». World Football. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2013. 
  29. ↑ «The rise of Sven-Göran Eriksson to glory as one of Europe's best managers». These Football Times. Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  30. ↑ Nixon, Alan (27 Φεβρουαρίου 1997). «Hodgson is new Roy of the Rovers». The Independent. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  31. ↑ «Tord Grip: English style shapes Grip's football philosophy». The Independent. 29 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  32. ↑ Newman, Brian (30 Μαρτίου 2015). «How Sven-Goran Eriksson's Lazio won the great Serie A title race of 1999–2000». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Ingle, Sean (9 January 2001). «Eriksson resigns as Lazio coach». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/2001/jan/09/newsstory.sport7. Ανακτήθηκε στις 2024-08-26. 
  34. ↑ «Eriksson quits Lazio for England». BBC Sport. 9 January 2001. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/1107799.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  35. ↑ Arlidge, John· Thompson, Tony (8 Οκτωβρίου 2000). «Keegan quits after German defeat». the Guardian. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  36. ↑ «Sven's England off to winning start». BBC Sport. 28 February 2001. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/1190940.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  37. ↑ «Awesome England thrash Germany». BBC Sport. 1 September 2001. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/1515667.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  38. ↑ «England reach World Cup finals». BBC Sport. 6 October 2001. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/world_cup_2002/1575190.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  39. ↑ Worth, Matt (6 Ιουλίου 2018). «When heroes could've been legends: England, Sven and the disappointment of a tepid 2002 World Cup campaign». These Football Times. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  40. ↑ «Brazil crowned world champions». BBC Sport. 30 June 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 April 2012. https://web.archive.org/web/20120414085237/http://news.bbc.co.uk/sport3/worldcup2002/hi/matches_wallchart/germany_v_brazil/newsid_2067000/2067939.stm. Ανακτήθηκε στις 27 March 2012. 
  41. ↑ McCarra, Kevin (13 February 2003). «Socceroos shame both England teams». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/2003/feb/13/newsstory.sport6. Ανακτήθηκε στις 2024-08-26. 
  42. ↑ «booed off the field after draw». England Memories. 4 March 2016. https://englandmemories.com/2016/03/04/englands-qualifying-campaigns-euro-84-dazzled-by-the-danes. Ανακτήθηκε στις 3 October 2016. 
  43. ↑ «History». UEFA.com. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 «Eriksson signs England deal». BBC SPORT. 28 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  45. ↑ «Eriksson signs England deal». BBC Sport. 28 March 2004. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/internationals/england/3575725.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  46. ↑ McCarra, Kevin (8 September 2005). «England are humiliated». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/2005/sep/08/match.sport3. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  47. ↑ Emilio Marrese (9 Σεπτεμβρίου 2005). «Insulti e accuse a Eriksson "Cacciate via quello stupido"» [Insults and accusations towards Eriksson "Chase that idiot out"]. La Repubblcia (στα Ιταλικά). 
  48. ↑ «Eriksson to quit after World Cup». BBC Sport. 23 January 2006. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/4641682.stm. Ανακτήθηκε στις 7 July 2007. 
  49. ↑ «South Africa eyes Eriksson as World Cup coach». TheGuardian.com. 21 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2016. 
  50. ↑ McNulty, Phil (15 June 2006). «England stumble on». BBC Sport. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/world_cup_2006/teams/england/5084934.stm. Ανακτήθηκε στις 7 July 2007. 
  51. ↑ 51,0 51,1 McNulty, Phil (2 July 2006). «Sven's sorry exit». BBC Sport. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/world_cup_2006/teams/england/5139274.stm. Ανακτήθηκε στις 17 July 2024. 
  52. ↑ «England's Coaches/Managers by Points Percentage in Major Tournament Matches». England Football Online. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2007. 
  53. ↑ Dickinson, From Matt· Lisbon, Chief Football Correspondent in. «Players back Eriksson as coach insists: 'No regrets'». thetimes.com. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  54. ↑ Wilson, Paul (6 October 2001). «Beckham's rescue seals England glory». the Guardian. https://www.theguardian.com/football/2001/oct/07/newsstory.sport5. Ανακτήθηκε στις 26 August 2024. 
  55. ↑ «BBC SPORT | Football | Euro 2004 | Euro 2004 Qualifying Group Seven». news.bbc.co.uk. 11 October 2003. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/euro_2004/2899299.stm. Ανακτήθηκε στις 26 August 2024. 
  56. ↑ «Trio share in final-day joy | European Qualifiers 2006». UEFA.com. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  57. ↑ «Offers already rolling in for unemployed Eriksson». 9 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2016. 
  58. ↑ «Eriksson not targetting Newcastle». TheGuardian.com. 31 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016. 
  59. ↑ Obituaries, Telegraph. «Sven-Göran Eriksson, first foreigner to manage the England football team – obituary». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/obituaries/2024/08/26/sven-goran-eriksson-sweden-england-football-manager/. Ανακτήθηκε στις 2024-08-26. 
  60. ↑ «Eriksson named Man City manager». BBC Sport. 6 July 2007. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/m/man_city/6241052.stm. Ανακτήθηκε στις 2 June 2008. 
  61. ↑ Compare M.City 2006/07 squad with 2007/08 squad – and
  62. ↑ 62,0 62,1 «Football mourns the passing of Eriksson». Premier League. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  63. ↑ Manchester City results, season 2007/08 at
  64. ↑ «On this day in 2008: Sven Goran-Eriksson departs Manchester City». Bradford Telegraph and Argus. 2 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  65. ↑ Bevan, Chris (11 May 2008). «Middlesbrough 8–1 Man City». BBC Sport. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_prem/7381794.stm. Ανακτήθηκε στις 2 June 2008. 
  66. ↑ «Manchester City have fulfilled potential of 2008 takeover – ESPN FC». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017. 
  67. ↑ «MCFC STATS – THE Unofficial Man City Stats, News and Trivia Website». www.mcfcstats.com. 
  68. ↑ «Eriksson's reign at Man City ends». BBC Sport. 2 June 2008. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/m/man_city/7430827.stm. Ανακτήθηκε στις 2 June 2008. 
  69. ↑ «Sven takes on Mexico post». Sky Sports (British Sky Broadcasting). 3 June 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 November 2008. https://web.archive.org/web/20081101205334/http://www.skysports.com/story/0%2C19528%2C11095_3646188%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 3 June 2008. 
  70. ↑ Jones, Grahame L. (4 June 2008). «Sven-Goran Eriksson named Mexico's coach». LA Times. http://www.latimes.com/sports/soccer/galaxy/la-sp-mexico4-2008jun04,0,4816546.story. Ανακτήθηκε στις 6 June 2008. 
  71. ↑ «Eriksson sacked as Mexico coach». BBC Sport. 2 April 2009. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/internationals/7980392.stm. Ανακτήθηκε στις 2024-07-15. 
  72. ↑ «Portsmouth to offer $6m for Eriksson». The Age. 12 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  73. ↑ Casey, Jamie (3 March 2009). «Eriksson quashes Pompey talk». Sky Sports (British Sky Broadcasting). http://www.skysports.com/story/0,19528,11661_5001673,00.html. 
  74. ↑ «Mexico coach Sven-Goran Eriksson fired». USA Today. Associated Press. 2 April 2009. https://www.usatoday.com/sports/soccer/2009-04-02-2565202386_x.htm. Ανακτήθηκε στις 24 May 2010. 
  75. ↑ 75,0 75,1 Stuart James (21 July 2009), «Sven-Goran Eriksson confirmed as director of football at Notts County», The Guardian, https://www.theguardian.com/football/2009/jul/22/sven-goran-eriksson-notts-county 
  76. ↑ 76,0 76,1 Robinson, Ben (25 Μαρτίου 2022). «Notts County and the conman: Following your team through a football scam». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  77. ↑ 77,0 77,1 «Eriksson on verge of Notts County walkout». The Independent. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  78. ↑ Scott, Matt (12 Φεβρουαρίου 2010). «Sven-Goran Eriksson: How I was conned at Notts County». The Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2018. 
  79. ↑ 79,0 79,1 Scott, Matt (12 February 2010). «Sven-Goran Eriksson: How I was conned at Notts County». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/football/2010/feb/12/sven-goran-eriksson-notts-county-interview. Ανακτήθηκε στις 13 February 2010. 
  80. ↑ «Sven-Goran Eriksson leaves after Notts County takeover». BBC Sport. 11 February 2010. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/notts_county/8511198.stm. Ανακτήθηκε στις 11 February 2010. 
  81. ↑ «Sven-Goran Eriksson raring to go as Ivory Coast coach». BBC Sport. 29 March 2010. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/africa/8587871.stm. Ανακτήθηκε στις 29 March 2010. 
  82. ↑ «Goran-Eriksson settles on his Ivory warriors». dailytelegraph.com.au. 2 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2012. 
  83. ↑ «Sven promised a fortune». Eurosport. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  84. ↑ Bevan, Chris· Fletcher, Paul· Elizabeth, Port. «Ivory Coast 0–0 Portugal». BBC News. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  85. ↑ Lyon, Sam· Lewis, Aimee (24 Ιουνίου 1958). «Brazil 3–1 Ivory Coast». BBC News. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  86. ↑ Ogden, Mark (15 June 2010). «Ivory Coast 0 Portugal 0: report». Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 June 2010. https://web.archive.org/web/20100615190512/http://www.telegraph.co.uk/sport/football/world-cup-2010/news/7819177/Ivory-Coast-0-Portugal-0-report.html. Ανακτήθηκε στις 15 June 2010. 
  87. ↑ «Sven-Goran Eriksson bids farewell to Ivory Coast». The Jamaica Observer. Associated Press. 26 June 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 September 2016. https://web.archive.org/web/20160919180709/http://www.jamaicaobserver.com/Eriksson-bids-farewell-to-Ivory-Coast_7746583. Ανακτήθηκε στις 15 October 2016. 
  88. ↑ «Sven-Goran Eriksson appointed Leicester City manager». BBC Sport. 3 October 2010. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/l/leicester_city/9054516.stm. Ανακτήθηκε στις 4 October 2010. 
  89. ↑ «English League Championship 2010–2011 : Table 02.10.2010». statto.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2011. 
  90. ↑ «Leeds 1–2 Leicester». BBC Sport. 19 October 2010. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/eng_div_1/9097641.stm. Ανακτήθηκε στις 2024-06-26. 
  91. ↑ «Sven rules out Rovers switch». 15 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2016. 
  92. ↑ «Leicester 2–2 Man City». BBC Sport. 9 January 2011. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/fa_cup/9341729.stm. Ανακτήθηκε στις 2024-06-26. 
  93. ↑ «English League Championship 2010–2011 : Table 18.02.2011». statto.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2011. 
  94. ↑ «English League Championship 2010–2011 : Table Final Table». statto.com. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2011. 
  95. ↑ 95,0 95,1 Fletcher, Paul (4 August 2011). «West Ham & Leicester for the Championship?». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/blogs/paulfletcher/2011/08/west_ham_lead_the_way_in_the_c.html#295242. Ανακτήθηκε στις 14 December 2011. 
  96. ↑ Goodman, Don (31 July 2011). «Don Goodman: My predictions for the 2011–12 Championship season». The Observer (London). https://www.theguardian.com/football/2011/jul/31/championship-predictions-new-season. Ανακτήθηκε στις 14 December 2011. 
  97. ↑ «Sports News for the Championship 2011/2012». pressreleaser.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2011. 
  98. ↑ James, Chris (1 Αυγούστου 2011). «Championship Season Betting Preview: Big spending Leicester favourites for the title». betting-directory.co.uk. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2011. 
  99. ↑ «Sven-Goran Eriksson leaves his role as Leicester boss». BBC. 25 October 2011. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/15438896. Ανακτήθηκε στις 13 February 2013. 
  100. ↑ O'Rourke, Pete (10 October 2011), Nugent hails Sven's influence, Sky Sports, http://www.skysports.com/football/news/11712/7233781/nugent-hails-svens-influence, ανακτήθηκε στις 14 July 2015 
  101. ↑ Leicester City: Hard workers and strong characters top shopping list, BBC Sport, 9 May 2016, https://www.bbc.com/sport/football/36252252, ανακτήθηκε στις 10 May 2016 
  102. ↑ Ken Bates rejects application from Sven Goran Eriksson for vacant Leeds manager job. Goal.com. 8 February 2012. Retrieved 8 February 2012
  103. ↑ With BEC Tero Sasana. Aftonbladet. 27 October 2012. Retrieved 28 October 2012
  104. ↑ Ukraine's football federation taps Fomenko to coach national team, Kyiv Post (26 December 2012)
  105. ↑ Schneider, Philipp (15 January 2013). «Eriksson übernimmt Trainerjob bei 1860 München» (στα γερμανικά). Süddeutsche Zeitung. http://www.sueddeutsche.de/sport/fuehrungsdebatte-beim-zweitligisten-eriksson-uebernimmt-trainerjob-bei-muenchen-1.1573169. Ανακτήθηκε στις 15 January 2013. 
  106. ↑ «Sven-Goran Eriksson appointed Al Nasr technical director». BBC. 21 January 2013. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/21113210. Ανακτήθηκε στις 7 June 2013. 
  107. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  108. ↑ «Sven-Goran Eriksson appointed chief coach of Chinese Super League side Guangzhou R&F». The Daily Telegraph. 5 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2022. 
  109. ↑ «Guangzhou Evergrande win fourth straight title, Lippi retires : Wild East Football». wildeastfootball.net. 14 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  110. ↑ «Yuexiushan News: Asia here we come! : Wild East Football». wildeastfootball.net. 14 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  111. ↑ Jianfeng, Zhang. «Eriksson permanently leaves SIPG – CCTV News – CCTV.com English». english.cctv.com. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  112. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  113. ↑ 113,0 113,1 Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  114. ↑ (5 December 2016). 深圳官方宣布埃里克森挂帅西多夫离任 重塑深足. Δελτίο τύπου.
  115. ↑ (14 June 2017). 深足官方宣布王宝山正式上任 第3次拿起深圳教鞭. Δελτίο τύπου.
  116. ↑ 116,0 116,1 «Sven-Goran Eriksson: Ex-England manager named Philippines boss». BBC Sport. 27 October 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 October 2018. https://web.archive.org/web/20181028033557/https://www.bbc.com/sport/football/46001866. Ανακτήθηκε στις 27 October 2018. 
  117. ↑ Averilla, Earl. «A significant step: Sven-Goran Eriksson's appointment as new Azkals head coach». Fox Sports Asia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 November 2018. https://web.archive.org/web/20181128192254/https://www.foxsportsasia.com/football/asian-football/philippine-football/962056/sven-goran-eriksson-azkals-significant-step. Ανακτήθηκε στις 27 October 2018. 
  118. ↑ Leyba, Olmin (28 October 2018). «New coach to boost Azkals bid in Asean, AFC Asian Cup». The Philippine Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 November 2018. https://web.archive.org/web/20181121035513/https://www.philstar.com/sports/2018/10/28/1863809/new-coach-boost-azkals-bid-asean-afc-asian-cup. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  119. ↑ Tupas, Cedelf (27 October 2018). «Azkals hire former England manager Eriksson». Philippine Daily Inquirer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 February 2019. https://web.archive.org/web/20190228193152/https://sports.inquirer.net/325129/azkals-hire-former-england-manager-eriksson?utm_expid=.XqNwTug2W6nwDVUSgFJXed.1. Ανακτήθηκε στις 27 October 2018. 
  120. ↑ «AFF Suzuki Cup: Reichelt lifts Philippine Azkals past Singapore». ABS-CBN News. 14 November 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 January 2019. https://web.archive.org/web/20190117192019/https://news.abs-cbn.com/sports/11/13/18/aff-suzuki-cup-reichelt-lifts-philippine-azkals-past-singapore. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  121. ↑ «Philippine Azkals outlast Timor-Leste for second Suzuki Cup win». ABS-CBN Sports. 17 November 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 March 2019. https://web.archive.org/web/20190301135920/https://sports.abs-cbn.com/football/news/2018/11/17/azkals-outlast-timor-leste-second-suzuki-cup-win-49964. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  122. ↑ «Suzuki Cup: Jovin Bedic secures Azkals rare point vs holder Thailand». ABS-CBN News. 21 November 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 January 2019. https://web.archive.org/web/20190117191704/https://news.abs-cbn.com/sports/11/21/18/suzuki-cup-jovin-bedic-secures-azkals-rare-point-vs-holder-thailand. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  123. ↑ Go, Beatrice (25 November 2018). «Azkals return to 2018 Suzuki Cup semis in Indonesia draw». Rappler. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 February 2019. https://web.archive.org/web/20190228203648/https://www.rappler.com/sports/by-sport/football/217520-results-philippines-indonesia-game-suzuki-cup-november-25-2018. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  124. ↑ Tan, Gabriel (6 December 2018). «AFF Suzuki Cup 2018: Vietnam end Philippines' hopes of miracle». Fox Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 January 2019. https://web.archive.org/web/20190107233728/https://www.foxsportsasia.com/football/asian-football/aff-suzuki-cup/992461/aff-suzuki-cup-2018-vietnam-end-philippines-hopes-of-miracle/. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  125. ↑ «Football: Late goals against Philippines confirm Vietnam's place in AFF Suzuki Cup final against Malaysia». The Straits Times. Reuters. 6 December 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 December 2018. https://web.archive.org/web/20181208112459/https://www.straitstimes.com/sport/football/football-late-goals-against-philippines-confirm-vietnams-place-in-aff-suzuki-cup. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  126. ↑ Go, Beatrice (5 January 2019). «Azkals look to 'get out' of 2019 Asian Cup group stage». Rappler. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 February 2019. https://web.archive.org/web/20190228212434/https://www.rappler.com/sports/by-sport/football/220355-philippines-get-out-2019-asian-cup-group-stage. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  127. ↑ «AFC Asian Cup: Azkals reveal lineup for 2019 Asian Cup». ABS-CBN Sports. 27 December 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 February 2019. https://web.archive.org/web/20190202081611/https://sports.abs-cbn.com/football/news/2018/12/27/afc-asian-cup-azkals-reveal-lineup-2019-asian-cup-51484. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  128. ↑ Sriram, Arvind (30 December 2018). «AFC Asian Cup 2019: 5 coaches with a point to prove». Fox Sports Asia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 January 2019. https://web.archive.org/web/20190105195438/https://www.foxsportsasia.com/football/asian-football/afc-asian-cup/1008208/afc-asian-cup-2019-5-coaches-point-to-prove-lippi-queiroz-rajevac-eriksson-constantine/. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  129. ↑ Tupas, Cedelf (7 January 2019). «Asian Cup: Azkals impress in loss to South Korea». Philippine Daily Inquirer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 February 2019. https://web.archive.org/web/20190228220322/https://sports.inquirer.net/333617/breaking-afc-asian-cup-azkals-impress-in-loss-to-south-korea?utm_expid=.XqNwTug2W6nwDVUSgFJXed.1. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  130. ↑ «AFC Asian Cup 2019: My friendship with Marcello Lippi will take a backseat – Philippines coach Sven-Goran Eriksson». Fox Sports Asia. 11 January 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2019. https://web.archive.org/web/20190203010840/https://www.foxsportsasia.com/football/asian-football/afc-asian-cup/1016742/afc-asian-cup-2019-my-friendship-with-marcello-lippi-will-take-a-backseat-philippines-coach-sven-goran-eriksson/. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  131. ↑ «2019 Asian Cup: Azkals have no answer for China in 3–0 loss». ABS-CBN News. 11 January 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2019. https://web.archive.org/web/20190203164627/https://news.abs-cbn.com/sports/01/11/19/2019-asian-cup-azkals-have-no-answer-for-china-in-3-0-loss. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  132. ↑ Morales, Luisa (17 January 2019). «Azkals bow out of Asian Cup after loss to Kyrgyzstan». The Philippine Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 February 2019. https://web.archive.org/web/20190209012239/https://www.philstar.com/sports/2019/01/17/1885866/azkals-bow-out-asian-cup-after-loss-kyrgyzstan. Ανακτήθηκε στις 2 February 2019. 
  133. ↑ «Eriksson ends brief stint as Azkals coach». Agence France-Presse. GMA News. 25 January 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 February 2019. https://web.archive.org/web/20190212171330/https://www.gmanetwork.com/news/sports/football/682769/eriksson-ends-brief-stint-as-azkals-coach/story/. Ανακτήθηκε στις 28 February 2019. 
  134. ↑ «AFC Asian Cup 2019: Coach Sven-Goran Eriksson still with Philippines – Azkals team manager Dan Palami». Fox Sports. 26 January 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2019. https://web.archive.org/web/20190203180422/https://www.foxsportsasia.com/football/asian-football/afc-asian-cup/1029256/afc-asian-cup-2019-coach-sven-goran-eriksson-still-with-philippines-azkals-team-manager-dan-palami/. Ανακτήθηκε στις 26 January 2019. 
  135. ↑ «Sven-Goran Eriksson: The Former England & Lazio Manager's All-Time Best XI» (στα Αγγλικά). Sports Illustrated. 14 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  136. ↑ 136,0 136,1 «C'era in Europa: il Goteborg che portò la Svezia in cima all'Europa» (στα Ιταλικά). mondosportivo.it. 6 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  137. ↑ Wilson, Jonathan (5 June 2012). «The Question: Does 4–4–2 work for England?». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 May 2017. https://web.archive.org/web/20170516175440/https://www.theguardian.com/sport/blog/2012/jun/05/euro-2012-roy-hodgson-england-tactics. Ανακτήθηκε στις 20 June 2012. 
  138. ↑ 138,0 138,1 138,2 138,3 138,4 138,5 «Come giocava la Lazio dello scudetto» (στα Ιταλικά). L'Ultimo Uomo. 11 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  139. ↑ 139,0 139,1 «Sven Goran Eriksson spiega come giocava la Lazio dello scudetto 1999–2000» (στα it). La Repubblica TV. 13 May 2020. https://video.repubblica.it/sport/sven-goran-eriksson-spiega-come-giocava-la-lazio-dello-scudetto-1999-2000/360194/360747. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024. 
  140. ↑ «Eriksson: 'Miha became one of the best'». Football Italia. 26 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  141. ↑ «Sven-Göran Eriksson, per sempre giovane, sfrontato, invincibile» (στα Ιταλικά). L'Ultimo Uomo. 7 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  142. ↑ «Mihajlovic, il coraggio di essere Sinisa: i successi, i "no", la tribù da proteggere» (στα it). tuttosport.com. 17 December 2022. https://www.tuttosport.com/news/calcio/2022/12/17-101205471/mihajlovic_il_coraggio_di_essere_sinisa_i_successi_i_no_la_trib_da_proteggere. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024. 
  143. ↑ Piccioni, Valerio; Nicita, Maurizio (17 May 2000). «Lo stile Eriksson conquista tutti» (στα it). La Gazzetta dello Sport. http://archiviostorico.gazzetta.it/2000/maggio/17/stile_Eriksson_conquista_tutti_ga_0_0005177802.shtml. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024. 
  144. ↑ Smith, George (8 June 2022). «Sven-Goran Eriksson clarifies left wing call on Man United icon Paul Scholes» (στα αγγλικά). Manchester Evening News. https://www.manchestereveningnews.co.uk/sport/football/football-news/manchester-united-paul-scholes-gerrard-24171652. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024. 
  145. ↑ Bate, Adam (4 April 2020). «Paul Scholes' myth: England career not wasted by Sven Goran Eriksson». Sky Sports. https://www.skysports.com/football/news/11095/11966866/paul-scholes-myth-england-career-not-wasted-by-sven-goran-eriksson. Ανακτήθηκε στις 11 June 2024. 
  146. ↑ «Soccer's coaching tree: Modern game's roots go beyond Cruyff». ESPN.com (στα Αγγλικά). 29 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  147. ↑ Attanasio, Christian (15 Μαΐου 2020). «Sven-Göran Eriksson e i suoi 'figli': da Inzaghi a Simeone» (στα Ιταλικά). novantesimo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  148. ↑ Eriksson & Lovgren 2013, σελ. 30
  149. ↑ «Ulrika admits Sven 'relationship'». news.bbc.co.uk. 24 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2017. 
  150. ↑ Roy, Amit (9 August 2004). «Faria drags Salman into Sven sleaze fest». The Telegraph (Calcutta, India). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2013. https://archive.today/20130203161755/http://www.telegraphindia.com/1040809/asp/atleisure/story_3601808.asp. 
  151. ↑ Leo Benedictus (4 November 2013). «Sven-Göran Eriksson: five surprises from his autobiography». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/shortcuts/2013/nov/04/sven-goran-eriksson-autobiography-five-surprises. 
  152. ↑ Rayner, Gordon (6 October 2016). «Sven-Goran Eriksson plans to sue over 'Fake Sheikh' sting that 'cost biggest job of my life'». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220112/https://www.telegraph.co.uk/news/2016/10/06/sven-goran-eriksson-plans-to-sue-over-fake-sheikh-sting-that-cos/. Ανακτήθηκε στις 6 October 2016. 
  153. ↑ Christenson, Marcus (11 January 2024). «Sven-Göran Eriksson reveals he has cancer and 'at best' about a year to live» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/football/2024/jan/11/sven-goran-eriksson-cancer-at-best-about-a-year-to-live. Ανακτήθηκε στις 11 January 2024. 
  154. ↑ Aro, Emilia (11 January 2024). «"Svennis" svårt sjuk i cancer: "Har i bästa fall ett år"» (στα sv). Sveriges Radio. https://sverigesradio.se/artikel/sven-goran-svennis-eriksson-ar-svart-sjuk-i-cancer-har-i-basta-fall-ett-ar. 
  155. ↑ «Sven-Goran Eriksson to join Liverpool Legends management team for charity game against Ajax». BBC News. 13 February 2024. https://www.bbc.co.uk/sport/football/68282027. Ανακτήθηκε στις 13 February 2024. 
  156. ↑ «Sven Goran-Eriksson: Former England boss dies aged 76». Sky Sports. 26 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  157. ↑ «Former England manager Eriksson dies aged 76». BBC Sport. 26 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  158. ↑ Fisher, Ben (2024-08-26). «‘A true gentleman’: David Beckham leads tributes to Sven-Göran Eriksson» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/football/article/2024/aug/26/sven-goran-eriksson-tributes-michael-owen. Ανακτήθηκε στις 2024-08-27. 
  159. ↑ https://www.svt.se/sport/fotboll/david-beckham-kordes-anda-fram-till-kyrkan |url= missing title (βοήθεια). 
  160. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα rsssfse2.
  161. ↑ 161,0 161,1 Almanaque do Benfica (2012 έκδοση). Lua de Papel. 2012. σελ. 767. ISBN 978-989-23-2087-8. 
  162. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy84852.
  163. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy85862.
  164. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy86872.
  165. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy87882.
  166. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy88892.
  167. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy92932.
  168. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy93942.
  169. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy94952.
  170. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy95962.
  171. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy96972.
  172. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy97982.
  173. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy99002.
  174. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα italy00012.
  175. ↑ Στατιτστικά της καριέρας του Έρικσον στο Soccerbase
  176. ↑ «Swedish 'Iceman' starts England job». BBC News. 12 January 2000. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/january/12/newsid_4535000/4535716.stm. Ανακτήθηκε στις 13 September 2016. 
  177. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα mcfcstats.com2.
  178. ↑ Mexico National Team Results, at RSSSF
  179. ↑ Ivory Coast International Results, at RSSSF
  180. ↑ 180,0 180,1 180,2 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα rsssfse.
  181. ↑ 181,0 181,1 181,2 181,3 181,4 Almanaque do Benfica (2012 έκδοση). Lua de Papel. 2012. σελ. 767. ISBN 978-989-23-2087-8. 
  182. ↑ 1995–96 Season results, at RSSSF
  183. ↑ 1996–97 Season results, at RSSSF
  184. ↑ 1997–98 Season results, at RSSSF
  185. ↑ 1998–99 Season results, at RSSSF
  186. ↑ 1999–2000 Season results, at RSSSF
  187. ↑ 2000–01 Season results, at RSSSF
  188. ↑ 188,0 188,1 188,2 188,3 188,4 188,5 «Sven Goran Eriksson». 123football.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " Biography " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  189. ↑ «Albo d'Oro» (στα Ιταλικά). assocalciatori.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2016. 
  190. ↑ «Sports Personality review». BBC Sport. BBC. 9 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2020. 
  191. ↑ «Manager profile: Sven-Göran Eriksson». Premier League. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018.