Ο σερ Ραλφ Ντέιβιντ Ρίτσαρντσον (Sir Ralph David Richardson, 19 Δεκεμβρίου 1902 – 10 Οκτωβρίου 1983) ήταν Άγγλοςηθοποιός που, μαζί με τους σύγχρονούς του, Τζον Γκίλγκουντ και Λόρενς Ολίβιε, κυριάρχησε στη βρετανική σκηνή στα μέσα του 20ού αιώνα.
Βιογραφία
Ο Ραλφ Ρίτσαρντσον ήταν γιος δασκάλου. Γεννήθηκε στο Τσέλτεναμ του Γκλώστερσαϊρ και έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση το 1921 ως Λορέντζο στον Έμπορο της Βενετίας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ[6]. Εργάστηκε σε ταινίες κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του και έπαιξε περισσότερους από 60 κινηματογραφικούς ρόλους. Με καλλιτεχνικό αλλά όχι θεατρικό υπόβαθρο, ο Ρίτσαρντσον δεν είχε καμία σκέψη να κάνει θεατρική καριέρα μέχρι που μία παραγωγή του Άμλετ στο Μπράιτον τον ενέπνευσε να γίνει ηθοποιός. Έμαθε την τέχνη τη δεκαετία του 1920 με έναν θίασο. Μία σειρά πρωταγωνιστικών ρόλων τον οδήγησε στο καλλιτεχνικό στερέωμα του Γουέστ Εντ και του Μπρόντγουεϊ. Ένας από τους πιο γνωστούς του ρόλους ήταν αυτός του Φάλσταφ[7].
Το 1945 και το 1946, ο Ρίτσαρντσον και ο Ολίβιε οδήγησαν το θίασό τους στην Ευρώπη και το Μπρόντγουεϊ, πριν η επιτυχία τους προκαλέσει δυσαρέσκεια στο διοικητικό συμβούλιο, με αποτέλεσμα την απόλυσή τους το 1947. Τη δεκαετία του 1950, στο Γουέστ Εντ και περιστασιακά σε περιοδείες, ο Ρίτσαρντσον έπαιξε σε μοντέρνα και κλασικά έργα, όπως Η κληρονόμος (The Heiress) και Τρεις αδελφές (Three Sisters). Συνέχισε στη σκηνή και σε ταινίες μέχρι λίγο πριν τον αιφνίδιο θάνατό του, σε ηλικία 80 ετών. Δεν ήταν γνωστός για τις ερμηνείες μεγάλων τραγικών ρόλων σε κλασικά έργα, προτιμώντας χαρακτήρες παλαιών και νέων έργων.
Η κινηματογραφική σταδιοδρομία του Ρίτσαρντσον ξεκίνησε το 1931. Σύντομα επιλέχθηκε για πρωταγωνιστικούς ρόλους σε βρετανικές και αμερικανικές ταινίες, όπως Η μέλλουσα ζωή (Things to Come, 1936), Πρώτη απογοήτευση (The Fallen Idol, 1948)[8], Η κληρονόμος (The Heiress, 1949), Ριχάρδος ο Γ' (Richard III, 1955), Μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα (Long Day's Journey into Night, 1962) και Δόκτωρ Ζιβάγκο (Doctor Zhivago, 1965). Το 1964, ο Ραλφ Ρίτσαρντσον, ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της αγγλικής σκηνής, επισκέφτηκε την Αθήνα[9].
Ο Ρίτσαρντσον έλαβε υποψηφιότητες και βραβεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. για το θεατρικό και κινηματογραφικό του έργο από το 1948 έως το θάνατό του, και όχι μόνο, με μία μεταθανάτια υποψηφιότητα για Όσκαρ για την τελευταία του ταινία, Greystoke: Ο θρύλος του Ταρζάν, άρχοντα της ζούγκλας (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes, 1984)[10].
Καθόλη την καριέρα του, και όλο και περισσότερα τα τελευταία χρόνια, ο Ρίτσαρντσον ήταν γνωστός για την εκκεντρική συμπεριφορά του εντός και εκτός σκηνής. Αρκετές φορές τον θεωρούσαν αποκομμένο από τους συμβατικούς τρόπους θεώρησης του κόσμου και το παίξιμό του περιγραφόταν συχνά ως ποιητικό ή μαγικό.
