Η χρήση κάνναβης για ψυχαγωγικούς σκοπούς απαγορεύεται στις περισσότερες χώρες. Ωστόσο, πολλές χώρες έχουν υιοθετήσει μια πολιτική αποποινικοποίησης, για να κάνουν την απλή κατοχή ένα μη ποινικό αδίκημα (συχνά παρόμοιο με μία μικρή οδική παράβαση). Άλλες, έχουν πολύ πιο αυστηρές κυρώσεις, όπως ορισμένες χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, όπου η κατοχή ακόμη και μικρών ποσοτήτων τιμωρείται με φυλάκιση για αρκετά χρόνια.[3] Οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την κάνναβη για ψυχαγωγικούς σκοπούς, είναι: ο Καναδάς, η Γερμανία, η Γεωργία, η Νότια Αφρική και η Ουρουγουάη. Το 2024, η κάνναβη για ψυχαγωγικούς σκοπούς είναι νόμιμη σε 24 Πολιτείες των ΗΠΑ, αποποινικοποιημένη σε άλλες επτά, ενώ θα μπορούσε σύντομα να επεκταθεί και σε άλλα μέρη της χώρας.[4], όπως και η Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας της Αυστραλίας. Η νομιμότητα ποικίλλει σε αυτές τις χώρες, καθώς και οι υποεθνικές δικαιοδοσίες όταν πρόκειται για εμπορική πώληση. Μια πολιτική περιορισμένης εφαρμογής έχει επίσης υιοθετηθεί σε πολλές χώρες, ιδίως στην Ισπανία και την Ολλανδία, όπου η πώληση κάνναβης είναι ανεκτή σε εγκαταστάσεις που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας.[5][6]
Στην Ελλάδα, η παραγωγή και κυκλοφορία ιατρικής κάνναβης είναι νόμιμη από το 2018, σύμφωνα με το Νόμο 4523,[9] όμως η αξία των σκευασμάτων δεν αποζημιώνεται από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.[10]