Τα σφαιροειδή αντικείμενα του Ηλιακού συστήματος είναι τα ουράνια σώματα τα οποία είναι αρκετά μεγάλα ώστε η βαρύτητα να προσδίδει σφαιροειδή ή ελαφρώς ελλειπτική μορφή στο αντικείμενο.
Το 2006 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση όρισε πως πλανήτες είναι όλα τα σώματα τα οποία διατηρούν τροχιά γύρω από το άστρο τους, είναι αρκετά μεγάλα έτσι ώστε να έχουν αποκτήσει υδροστατική ισορροπία, καθώς και είναι το κυρίαρχο σώμα επί της τροχιάς τους.[1] Μέσω του ορισμού της Αστρονομικής Ένωσης υπάρχουν 8 κύριοι πλανήτες στο Ηλιακό σύστημα στο οποίο βρίσκεται η Γη. Τα αντικείμενα τα οποία βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο και διαθέτουν υδροστατική ισορροπία αλλά δεν είναι το κυρίαρχο σώμα στην τροχιά τους -το αντικείμενο δεν ελέγχει μέσω της βαρύτητάς του τις τροχιές όλων των υπόλοιπων γειτονικών αντικειμένων-, ονομάζονται πλανήτες νάνοι, ενώ όλα τα υπόλοιπα σώματα αναφέρονται ως μικρά σώματα του Ηλιακού συστήματος. Επιπρόσθετα, ο ίδιος ο Ήλιος, καθώς και αρκετοί φυσικοί δορυφόροι, είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να έχουν τη δική τους υδροστατική ισορροπία.[2] Εκτός από τον Ήλιο, τα σώματα αυτά αναφέρονται ως αντικείμενα με πλανητική μάζα ή πλανέμο.
Πάρα πολλά από τα αντικείμενα που βρίσκονται μετά τον Ποσειδώνα έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος ώστε να θεωρηθούν πλανήτες νάνοι.[2] Ο Κουάοαρ και ο Όρκος διαθέτουν τους δικούς τους φυσικούς δορυφόρους η μελέτη των οποίων δίνει μια αρχική ιδέα για τη μάζα αυτών των αντικειμένων. Και οι 2 είναι μεγαλύτεροι από το όριο του 5 × 1020 kg το οποίο έχει προτείνει η Διεθνής Αστρονομική Ένωση ώστε ένα αντικείμενο να θεωρηθεί πλανήτης νάνος.[35]
o.^ Οι πλανητικές διακρίνουσες για τους πλανήτες προέρχονται από υλικό δημοσιευμένο από τον Στήβεν Σότερ.[71] Οι πλανητικές διακρίνουσες για τη Δήμητρα, Πλούτωνα και Έριδα από τον Σότερ, 2006. Οι πλανητικές διακρίνουσες για όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα έχουν υπολογιστεί βάση τιμών από τον Λορέντζο Ιόριο.[72]
p.^ Οι πληροφορίες για τους δορυφόρους του Κρόνου προέρχονται από τη βάση δεδομένων της ΝΑΣΑ.[73]
q.^ Τα αστρονομικά σύμβολα για όλα τα αντικείμενα εκτός από τη Δήμητρα προέρχονται από το NASA Solar System Exploration.[74] Το σύμβολο για τη Δήμητρα βασίζεται στο υλικό που δημοσιεύθηκε από τον Τζέιμς Λ. Χίλτον.[75] Η Σελήνη είναι ο μόνος φυσικός δορυφόρος που διαθέτει αστρονομικό σύμβολο, ενώ ο Πλούτωνας και η Δήμητρα οι μόνοι πλανήτες νάνοι με αστρονομικό σύμβολο.
r.^ Οι πληροφορίες για τους δορυφόρους του Ουρανού προέρχονται από τη βάση δεδομένων της ΝΑΣΑ.[76]
s.^ Οι ακτίνες για τους πλουτοειδής υποψήφιους πλανήτες νάνους προέρχονται από υλικό που δημοσιεύθηκε από τον Τζον Στάνσμπερυ.[24]
u.^ Οι αξονικές κλίσεις για τους περισσότερους δορυφόρους θεωρούνται πως είναι μηδενικές[77]
v.^ Τα δεδομένα για τους φυσικούς δορυφόρους προέρχονται από υλικό που δημοσιεύθηκε από τον Σκοτ Σ. Σέπαρντ[78]
Υπολογισμοί
a.^ Το εμβαδό A υπολογίζεται βάσει της ακτίνας ως , θεωρώντας πως υπάρχει σφαιρικότητα
b.^ Ο όγκος V υπολογίζεται βάσει της ακτίνας ως , θεωρώντας πως υπάρχει σφαιρικότητα
c.^ Η πυκνότητα υπολογίζεται βάσει της μάζας διαιρεμένης με τον όγκο
d.^ Η βαρύτητα της επιφάνειας υπολογίζεται από τη μάζα m, την βαρυτική σταθεράG και την ακτίνα r: G*m/r2.
e.^ Η ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται βάσει της μάζας m, την βαρυτική σταθεράG και την ακτίνα r: sqrt((2*G*m)/r) .
n.^ Η τροχιακή ταχύτητα υπολογίζεται χρησιμοποιώντας την μέση τροχιακή ακτίνα και την τροχιακή περίοδο, θεωρώντας πως υπάρχει κυκλική τροχιά
t.^ Υποθέτωντας πως η πυκνότητα του Πλούτωνα είναι 2,0
w.^ Υπολογίζεται ως όπου Teff =54,8 K στα 52 AU, είναι το γεωμετρικό αλβέδο, q=0,8 είναι η ακέραια φάση (phase integral), και είναι η απόσταση από τον Ήλιο σε AU.[24]
aa.^ Υπολογίζεται ως , όπου το Η είναι το απόλυτο μέγεθος, p είναι το γεωμετρικό αλβέδο, D η διάμετρος σε χλμ, και το αλβέδο θεωρείται πως είναι 0,15[79]
ad.^ Η μάζα υπολογίζεται από την πυκνότητα πολλαπλασιασμένη με τον όγκο
z.^ Το εμβαδό υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τον υπολογισμό για σκαληνό ελλιψοειδές:
όπου είναι η γωνιακή εκκεντρότητα, και , είναι τα ατελή ελλιπτικά ολοκληρώματα πρώτου και δεύτερου βαθμού αντίστοιχα. Χρησιμοποιήθηκαν οι τιμές 980 χλμ, 759 χλμ, και 498 χλμ για τα a, b, και c αντίστοιχα
l.^ Ο λόγος μεταξύ της μάζας του αντικειμένου και των μαζών των υπόλοιπων αντικειμένων στην εγγύς περιοχή του αντικειμένου. Χρησιμοποιείται για την διάκριση μεταξύ πλανήτη και πλανήτη νάνου.
m.^ Η περιστροφή του αντικειμένου αυτή είναι σύγχρονη με την τροχιακή περίοδο του, έτσι υπάρχει φωτίζεται από το άστρο του πάντα μόνο από μια πλευρά.
x.^ Οι πλανητικές διακρίνουσες των αντικειμένων βασίζονται στις παρόμοιες τροχιές τους ως προς την Έριδα. Τα κοντινά αντικείμενα της Σέντνα είναι προς το παρόν σχετικά άγνωστα και δεν μπορεί να εξακριβωθεί μια πλανητική διακρίνουσα.
ab.^ Η μέση διάμετρος του Πρωτέα είναι 210 χλμ.[66] και του Μίμα 199 χλμ.[73]
ac.^ Η παραπομπή καλύπτει ολόκληρη τη στήλη, εκτός και αν υπάρχει άλλη παραπομπή η οποία πληροφορεί διαφορετικά.
↑Markus J. Aschwanden (2007). «The Sun». Στο: Lucy Ann McFadden· Paul R. Weissman· Torrence V. Johnsson, επιμ. Encyclopedia of the Solar System. Academic Press. σελ. 80.
↑https://www.youtube.com/watch?v=dWr29KIs2Ns NASA. 24 July 2015. Event occurs at 52:30. Retrieved 30 July 2015. We had an uncertainty that ranged over maybe 70 kilometers, we've collapsed that to plus and minus two, and it's centered around 1186
↑E. Lollouch; Kiss, C.; Santos-Sanz, P.; Müller, T. G. και άλλοι. (2010). «"TNOs are cool": A survey of the trans-Neptunian region II. The thermal lightcurve of (136108) Haumea». Astronomy and Astrophysics518: L147. doi:10,1051/0004-6361/201014648. Bibcode: 2010A&A...518L.147L.
↑ 24,024,124,2J. Stansberry; W. Grundy; M. Brown; Cruikshank; Spencer; Trilling; Margot (2007). «Physical Properties of Kuiper Belt and Centaur Objects: Constraints from Spitzer Space Telescope». The Solar System beyond Neptune (University of Arizona Press): 161. Bibcode: 2008ssbn.book..161S.
↑M. E. Brown; A. H. Bouchez; D. L. Rabinowitz; R. Sari και άλλοι. (Οκτώβριος 2005). «Keck Observatory laser guide star adaptive optics discovery and characterization of a satellite to large Kuiper belt object 2003 EL61». The Astrophysical Journal Letters632 (L45): L45. doi:10,1086/497641. Bibcode: 2005ApJ...632L..45B.
↑Chadwick A. Trujillo; Michael E. Brow,; Kristina Barkume; Emily Shaller; David L. Rabinowitz (Φεβρουάριος 2007). «The Surface of 2003 EL61 in the Near Infrared». The Astrophysical Journal655 (2): 1172–1178. doi:10,1086/509861. Bibcode: 2007ApJ...655,1172T.
↑Mike Brown; K. M. Barksume; G. L. Blake; E. L. Schaller; D. L. Rabinowitz; H. G. Roe; C. A. Trujillo (2007). «Methane and Ethane on the Bright Kuiper Belt Object 2005 FY9». The Astronomical Journal133 (1): 284–289. doi:10,1086/509734. Bibcode: 2007AJ....133..284B.
↑M. E. Brown; M. A. van Dam; A. H. Bouchez; D. LeMignant και άλλοι. (2006). «Satellites of the largest Kuiper belt objects». The Astrophysical Journal639 (1): L43–L46. doi:10,1086/501524. Bibcode: 2006ApJ...639L..43B.
↑O. Gingerich (2006). «The Path to Defining Planets»(PDF). Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics and IAU EC Planet Definition Committee chair. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2007.
↑Fornasier, Sonia; Lellouch, Emmanuel; Müller, Thomas G.; Santos-Sanz, Pablo; Panuzzo, Pasquale; Kiss, Csaba και άλλοι. (2013). «TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of 9 bright targets at 70–500 µm». Astronomy & Astrophysics555: A15. doi:10.1051/0004-6361/201321329.
↑Arimatsu, Ko; Ohsawa, Ryou; Hashimoto, George L.; Urakawa, Seitaro; Takahashi, Jun; Tozuka, Miyako (October 2019). «New constraint on the atmosphere of (50000) Quaoar from a stellar occultation».
↑Pál, A.; Kiss, C.; Müller, T.G.; Santos-Sanz, P. και άλλοι. (2012). «"TNOs are Cool": A survey of the trans-Neptunian region. VII. Size and surface characteristics of (90377) Sedna and 2010 EK139». Astronomy & Astrophysics541: L6. doi:10.1051/0004-6361/201218874. Bibcode: 2012A&A...541L...6P.
↑Orton, G. S.; Spencer, G. R.; Travis, L. D. (1996). «Galileo Photopolarimeter-radiometer observations of Jupiter and the Galilean Satellites». Science274 (5286): 389–391. doi:10,1126/science.274,5286,389. Bibcode: 1996Sci...274..389O.
↑Pearl, J.C.; Hanel, R.; Kunde, V.; Maguire, W.; Fox, K.; Gupta, S.; Ponnamperuma, C.; Raulin, F. (1979). «Identification of gaseous SO2 and new upper limits for other gases on Io». Nature288 (5725): 755. doi:10,1038/280755a0. Bibcode: 1979Natur.280..755P.
↑DT Hall; PD Feldman; MA McGrath (1998). «The Far-Ultraviolet Oxygen Airglow of Europa and Ganymede». The Astrophysical Journal499 (1): 475–481. doi:10,1086/305604. Bibcode: 1998ApJ...499..475H.
↑Lorenzo Iorio (March 2007). «Dynamical determination of the mass of the Kuiper Belt from motions of the inner planets of the Solar system». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society375 (4): 1311–1314. doi:10,1111/j.1365-2966,2006,11384.x. Bibcode: 2007MNRAS.tmp...24I.
↑P. Kenneth Seidelmann, επιμ. (1992). Explanatory Supplement to the Astronomical Almanac. University Science Books. σελ. 384.
↑Scott S. Sheppard. «The Jupiter Satellite Page». Carnegie Institution for Science, Department of Terrestrial Magnetism. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2008.