Ο Ενρίκε "Κίκε" Ερνάντεθ Μαρτί (γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου 1958) είναι Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου.
Ποδοσφαιρική καριέρα
Η προπονητική καριέρα του Ερνάντεθ ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 22 ετών στην UE Quart de Poblet, καθώς λίγο νωρίτερα είχε τερματιστεί άδοξα η ποδοσφαιρική του καριέρα λόγω ενός πολύ σοβαρού τραυματισμού. Ο γεννημένος στην Αννά της Βαλένθια τεχνικός κοουτσάρισε για τα επόμενα είκοσι χρόνια αποκλειστικά ομάδες χαμηλών κατηγοριών της ευρύτερης περιοχής της Βαλένθια, με μοναδική εξαίρεση τη σεζόν 1995–96, όταν και ανέλαβε την ΟΝ Αλμερία στην Σεγούντα Ντιβισιόν.
Το ντεμπούτο του στη Σεγούντα Ντιβισιόν, είχε πραγματοποιηθεί ήδη από το 1991, ως επικεφαλής της Καστεγιόν, αλλά παραιτήθηκε πριν από το τέλος της σεζόν, με την ομάδα στη 12η θέση μετά από 32 αγώνες. Λίγο αργότερα, υπέγραψε στην Έρκουλες, την οποία ανέβασε στη Σεγούντα Ντιβισιόν και τον άφησε στην 7η θέση (1992-94). Επόμενος προορισμός του ήταν η Έλτσε (1994-95) και στη συνέχεια (1995), η Αλμερία, όπου και παρέμεινε για ένα τετράμηνο. Τη σεζόν 1996–97, ο Κίκε υπήρξε ένας από τους τρεις προπονητές της Έρκουλες αλλά η ομάδα δεν κατόρθωσε τελικά να αποφύγει τον υποβιβασμό από τη Λα Λίγκα. Επέστρεψε στην Καστεγιόν το 1999, αλλά παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 2000, μετά από ένα κακό σερί μιας νίκης σε 14 αγώνες που άφησε την ομάδα στη μέση του βαθμολογικού πίνακα.
Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, εργάστηκε επίσης σε τέσσερις άλλες ομάδες στη Σεγούντα Ντιβισιόν, τη Γέιδα (υποβιβασμός τη σεζόν 2000-01), τη Νουμάνθια, τη Ουέλβα (προβιβασμός τη σεζόν 2003-04) και την Αλμπαθέτε. Ενδιάμεσα, και πιο συγκεκριμένα, το 2002 κάθισε στον πάγκο της ποδοσφαιρικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Αυτόνομης Περιφέρειας της Βαλένθια. Με επικεφαλής τον Κίκε, αυτή η άτυπη εθνική ομάδα της Βαλένθια αντιμετώπισε μπροστά σε 15.000 θεατές, στο Στάδιο Μεστάγια στις 27 Δεκεμβρίου την Εθνική Σερβίας και Μαυροβουνίου, με τελικό αποτέλεσμα 1-2 υπέρ των φιλοξενούμενων[1] Το 2005, ανέλαβε την Κόρδοβα, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα και απολύθηκε μετά από 4 μήνες.
Μεταξύ 2007 και 2010 (σε διαφορετικά στάδια), ο Κίκε διετέλεσε προπονητής στην Ελλάδα. Αρχικά, το 2007 ανέλαβε τον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου μέσα σε πέντε μήνες οδήγησε την ομάδα στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ[2], καταγράφοντας ρεκόρ 8 νικών, 2 ισοπαλιών και 3 ηττών. Υπήρξε ο πρώτος Ισπανός στον πάγκο των “κιτρινόμαυρων” [3]. Αν και το συμβόλαιο συνεργασίας του με την ομάδα δεν ανανεώθηκε το καλοκαίρι του 2007 [4], ο Κίκε επαναπροσλήφθηκε, μετά από 13 μήνες και 7 ημέρες,[5] και κοουτσάρισε την ομάδα μέχρι τις 21 Ιανουαρίου του 2009 [6]. Ο απρόσμενος αποκλεισμός στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ από τον άσημη κροατική Σλάβεν Μπελούπο [7] δημιούργησε γκρίνια και εσωστρέφεια στην ομάδα. Με 6 νίκες, 6 ισοπαλίες και 6 ήττες, η λύση της συνεργασίας ήταν μονόδρομος [8][9]. Ωστόσο, ο Εντάντεθ δέθηκε συναισθηματικά με την ομάδα, γεγονός που πιστοποίησε κι ίδιος σε συνεντεύξεις του μετά την αναχώρησή του από την Θεσσαλονίκη [10].
Τη επόμενη σεζόν (2009-10) παρέμεινε στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στον Λεβαδειακό[11] χωρίς όμως να αποφύγει η ομάδα, τον υποβιβασμό.
Το καλοκαίρι του 2011, επέστρεψε στη χώρα του και υπέγραψε στην Ουέσκα στη Σεγούντα Ντιβισιόν. Τον Οκτώβριο του 2012, ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής της Έρκουλες για το υπόλοιπο της σεζόν 2012-13, κι αυτή ήταν η τρίτη του θητεία με την ομάδα του Αλικάντε. Στις 28 Μαΐου 2014, μετά από δύο ακόμη σεζόν Σεγούντα Ντιβισιόν με την Έρκουλες, έφτασε τους 200 επίσημους αγώνες, στον πάγκο της ομάδας [12] Απολύθηκε στις 5 Μαίου του 2014[6] και επέστρεψε στην Ελλάδα, ως τεχνικός διευθυντής στη Βέροια.[13][14]
Στις 13 Φεβρουαρίου 2018 εκλέχθηκε πρόεδρος του Έρκουλες, θέση που κράτησε μέχρι την παραίτησή του τον Οκτώβριο του 2018[15]. Αργότερα διορίστηκε ξανά πρόεδρος της Έρκουλες, μεταξύ Ιανουαρίου και τέλη Μαΐου 2020, σε ένα πλαίσιο θεσμικής και αθλητικής κρίσης στον σύλλογο του Αλικάντε[16]. Το καλοκαίρι του 2020, ανέλαβε αθλητικός διευθυντής της ΚΦ Ιντερσίτι και την οδήγησε σε δύο προβιβασμούς μέσα σε δύο σεζόν, φτάνοντας στην Primera Federación προτού παραιτηθεί τον Ιούνιο του 2022 [17].
Παραπομπές
Εξωτερικές πηγές