Η παρουσία ελληνικών φύλων στη νότια Ιταλία χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, όταν και εγκαταστάθηκαν μετά από διαδοχικά κύματα μεταναστεύσεων, ξεκινώντας από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό της νότιας Ιταλίας και Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ., έως και τις Βυζαντινές μετακινήσεις προς την Ιταλία ιδιαίτερα μετά την περίοδο των Οθωμανικών κατακτήσεων. Κατά τον Μεσαίωνα οι τοπικές ελληνικές κοινότητες απομονώθηκαν και διασκορπίστηκαν. Σύγχρονες γενετικές μελέτες επιβεβαιώνουν τη μακροχρόνια γενετική απομόνωση των ελληνόφωνων της Καλαβρίας.[8]
Αν και οι περισσότεροι Έλληνες της κάτω Ιταλίας έχουν πλέον ιταλοποιηθεί πλήρως με την πάροδο των αιώνων,[9] η κοινότητα των Γκρίκο κατόρθωσε να διατηρήσει τον χαρακτήρα της ελληνικής της ταυτότητας, καθώς και τις παραδόσεις, γλώσσα και ξεχωριστή κουλτούρα (15% των επωνύμων στην επαρχία της Ρέτζιο Καλάμπρια έχουν Ελληνική προέλευση),[5][6] αν και η καθημερινή έκθεση στα ιταλικά ΜΜΕ και ανταλλαγές με άλλα σημεία της Ιταλίας έχουν βαθμιαία διαβρώσει την κουλτούρα και τη γλώσσα τους.[10]
Το όνομα Γκρίκο(ς) προέρχεται από την παραδοσιακή ονομασία για τους Έλληνες στην Ιταλική χερσόνησο, και πιστεύεται πως έχει αποδοθεί έτσι περιγράφοντας την αρχαία ελληνική φυλή των Γραικών, οι οποίοι σύμφωνα με το μύθο πήραν το όνομά τους από τον Γραικό, και ήταν μια από τα πρώτα ελληνικά φύλα που αποίκησαν την Ιταλία. Η περιοχή, η οποία έγινε αργότερα γνωστή ως Magna Graecia (Μάγκνα Γκραέκια, Μεγάλη Ελλάδα), πήρε την ονομασία της από αυτούς. Οι λαοί της αρχαίας ιταλικής χερσονήσου και αργότερα και οι Ρωμαίοι, χρησιμοποίησαν αυτόν τον όρο, για να περιγράψουν και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, και οι παραλλαγές του όρου αυτού με την πάροδο των αιώνων επικράτησαν σε όλες σχεδόν τις ξένες γλώσσες της Δύσης ως η ονομασία των Ελλήνων.
Γεωγραφικές περιοχές
Η περιοχή της Μποβεσία βρίσκεται σε πολύ ορεινή τοποθεσία και δεν είναι εύκολα προσβάσιμη. Κατά τους πρόσφατους χρόνους, πολλοί απόγονοι των αρχικών κατοίκων της περιοχής έχουν αποχωρήσει από τα βουνά, για να ζήσουν κοντά στην ακτή.
Στην Καλαβρία, οι ελληνικοί πληθυσμοί ζούν στα χωριά της Μπόβα Σουπεριόρε, Μπόβα Μαρίνα, Ροκκαφόρτε ντελ Γκρέκο, Κονδοφούρι, Παλίτσι, Γκαλλιτσιανό, Ρογκούντι και Μέλιτο ντι Πόρτο Σάλβο και μιλούν την καλαβριανή διάλεκτο Γκρίκο. Το 1999 το Ιταλικό κοινοβούλιο με τη νομοθετική πράξη 482 επέκτεινε τις περιοχές της μειονότητας, ώστε να αποτελούνται και από τις κωμοπόλεις Παλισάδες, Σαν Λορέντζο, Σταίνες, Σάμο, Μοντεμπέλλο Τζόνικο, Μπαγκαλάντι, Μόττα Σαν Τζιοβάνι, Μπρανκαλεόνε και περιοχές του Ρέτζιο.[12]
Στην περιοχή Γκρετσία Σαλεντίνα του Λέτσε της Απουλίας, οι πληθυσμοί των Γκρίκων διαμένουν κυρίως στα χωριά της Καλημέρα, Μαρτιγκνιάνο, Μαρτάνο, Στερνατία, Ζολλίνο, Κοριλιάνο ντ'Οτραντο, Σολέτο, Μελπινιάνο και Καστρινιάνο ντέι Γκρέκι, αν και φαίνεται πως εξαφανίζονται πλέον στα Μαρτινιάνο, Σολέτο και Μελπινιάνο.
Οι πληθυσμοί των Γκρίκων που κατοικούν εκτός των περιοχών της Μποβεσία και της Γκρετσία Σαλεντίνα έχουν σχεδόν χάσει ολοκληρωτικά την γνώση της κατωιταλικής διαλέκτου, κάτι που συνέβη κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα. Μερικές από τις κωμοπόλεις που δε χρησιμοποιούν πλέον τη γλώσσα, είναι αυτές του Καρντέτο, Μοντεμπέλο, Σαν Πανταλεόνε, και Σάντα Κατερίνα στην Καλαβρία. Στο ξεκίνημα του 19ου αιώνα, τα σημερινά εννέα ελληνόφωνα χωριά της Γκρετσία Σαλεντίνα μαζί με αυτά του Σολιάνο Καβούρ, Κούρσι, Κανόλε και Κουτροφιάνο, σχημάτιζαν τα Δεκατρία Χωρία (Decatría Choría)[13] της περιοχής του Οτράντο, τα οποία διατηρούσαν τις ελληνικές παραδόσεις και γλώσσα. Ενώ ο όρος Grecía Salentina (Γκρετσία Σαλεντίνα) είναι καινούργιος, και γνωστοποιήθηκε μεταξύ των ντόπιων και στο εξωτερικό μόνο στα τελευταία χρόνια χάρη στον τουρισμό, το παραδοσιακό και αυθεντικό όνομα της ελληνόφωνης περιοχής του Σαλέντο είναι τα Δεκατρία Χωρία. Αυτός είναι ο ιστορικός όρος που ακόμα και σήμερα ένας ηλικιωμένος ελληνόφωνος ντόπιος χρησιμοποιεί όταν αναφέρεται στα ελληνικά χωριά του. Σε παλαιότερες εποχές, τα ελληνικά επίσης ομιλούνταν από την πλειοψηφία των κατοίκων που ήταν Έλληνες στα χωριά της Γκαλατίνα,[14]Γκαλατόνε, Γκαλίπολη, και πολλές άλλες τοποθεσίες της Απουλίας,[15] καθώς και στο Κατανζάρο και Κοσένζα στην Καλαβρία.[16]
Απουλία
Τα χωριά έχουν συνήθως δύο ονομασίες, μια Ιταλική καθώς και μια Γκρίκο την οποία χρησιμοποιούν οι ντόπιοι όταν αναφέρονται στο χωριό τους.
Με τον νόμο 482 του 1999, το ιταλικό κοινοβούλιο αναγνώρισε τις κοινότητες των Γκρίκο της Καλαβρίας και του Σαλέντο ώς ελληνική εθνική και γλωσσική μειονότητα, κάνοντας την ομότιμη μαζί με αυτές των Αλβανικών, Καταλανικών, Γερμανικών, Ελληνικών (με καταγωγή από τη σύγχρονη Ελλάδα), Σλοβενικών, και Κροατικών εθνικών μειονοτήτων, καθώς και των γλωσσικών μειονοτήτων της Γαλλικής, Προβενσάλ, Φριούλια, Ισπανοεβραϊκής, Οξιτανικής, και Σαρδηνιακής γλώσσας.[35]
Παραπομπές
↑«Unione dei comuni della Grecia Salentina». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2011. La popolazione complessiva dell’Unione è di 54278 residenti così distribuiti (Dati Istat al 31° dicembre 2005. Comune Popolazione Calimera 7351 Carpignano Salentino 3868 Castrignano dei Greci 4164 Corigliano d'Otranto 5762 Cutrofiano 9250 Martano 9588 Martignano 1784 Melpignano 2234 Soleto 5551 Sternatia 2583 Zollino 2143 Totale 54278
↑Brisbane, Albert· Mellen, Abigail· Stallsmith, Allaire Brisbane (2005). The European travel diaries of Albert Brisbane, 1830-1832: discovering Fourierism for America. Edwin Mellen Press. σελ. 111. ISBN9780773460706.
↑Bornträger, Ekkehard W. (1999). Borders, ethnicity, and national self-determination. Braumüller. σελ. 16. ISBN9783700312413.
↑Pardo-de-Santayana, Manuel· Pieroni, Andrea· Puri, Rajindra K. (2010). Ethnobotany in the new Europe: people, health, and wild plant resources. Berghahn Books. σελίδες 173–174. ISBN9781845454562.
↑ 5,05,1Bekerman Zvi· Kopelowitz, Ezra (2008). Cultural education -- cultural sustainability: minority, diaspora, indigenous, and ethno-religious groups in multicultural societies. Routledge. σελ. 390. ISBN9780805857245.
↑Commission of the European Communities, Istituto della Enciclopedia italiana (1986). Linguistic minorities in countries belonging to the European community: summary report. Commission of the European Communities. σελ. 87. ISBN9789282558508.
↑ 21,021,1Commission of the European Communities, Istituto della Enciclopedia italiana (1986). Linguistic minorities in countries belonging to the European community: summary report. Commission of the European Communities. σελ. 87. ISBN9789282558508.
↑Principe, Ilario (2001). ittà nuove in Calabria nel tardo Settecento: allegato : Atlante della Calabria. Gangemi. σελ. 400. ISBN9788849200492. La sua valle, cominciando dalle alture di Sinopoli greco, fino alle parti sottoposte all'eminenza di S. Brunello per una