Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/10/2015.
Το λήμμα πιθανόν να περιλαμβάνει πληροφορίες που αποτελούν πρωτότυπη έρευνα, που δεν έχουν προηγουμένως δημοσιευτεί ή δεν έχουν ελεγχθεί από ειδικούς.Εάν δεν συμβαίνει αυτό παραθέστε τις πηγές που επιβεβαιώνουν την επαληθευσιμότητα του λήμματος, διαφορετικά αφαιρέστε ό,τι αποτελεί προσωπική γνώση ή έρευνα του συντάκτη. Παρακαλούμε δείτε τις σχετικές παρατηρήσεις στη σελίδα συζήτησης.
Τα αρχαία ελληνικά φύλα (αρχαία ελληνικά: Ἑλλήνων ἔθνη) ήταν ομάδες ελληνόφωνων πληθυσμών που ζούσαν στην αρχαία Ελλάδα, την Κύπρο και τις διάφορες ελληνικές αποικίες. Χωρίστηκαν κυρίως με γεωγραφικά, διαλεκτικά, πολιτικά και πολιτιστικά κριτήρια, καθώς και με διακριτές παραδόσεις στη μυθολογία και τη θρησκεία. Ορισμένες ομάδες ήταν μικτής προέλευσης, διαμορφώνοντας μια συγκριτική κουλτούρα μέσω της απορρόφησης και της αφομοίωσης προηγούμενων και γειτονικών πληθυσμών στην ελληνική γλώσσα και έθιμα.
Πρωτοελληνική περιοχή (2200/2100-1900 π.Χ.) κατά τους Κατόνα (2000), Σακελλαρίου (2016, 1980, 1975) και Φυλακτόπουλο (1975)
Από το 1900 μέχρι το 1150 π.Χ. μεγάλα τμήματα των Ελλήνων μεταναστεύουν νοτιότερα και καταλαμβάνουν διάφορα τμήματα της ονομαζόμενης ελληνικής χερσονήσου. Στις περιοχές αυτές έρχονται σε επαφή με προελληνικά φύλα. Επωφελούνται από την επαφή τους με αυτούς και αναπτύσσονται πολιτιστικά. Ταυτόχρονα διαφοροποιούνται οι ίδιοι και διασπάζονται σε πολλούς διαλεκτικούς κλάδους και φύλα, μέσα από μεγάλες εθνοφυλετικές ανακατατάξεις.
Το όνομα Πελασγοί χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι αναφέρονταν στους πληθυσμούς που θεωρούσαν προγόνους των Ελλήνων ή «προελληνικούς». Κάποιοι, κυρίως μεταγενέστεροι, το χρησιμοποιούν για να περιγράψουν αμιγώς ελληνικούς πληθυσμούς.
Με την κυριαρχία της γης να περνά από τη μια φυλή στην άλλη, τις πολιτιστικές ανταλλαγές μέσω της τέχνης και του εμπορίου και τις συχνές συμμαχίες προς κοινούς στόχους, ο εθνικός χαρακτήρας των διαφορετικών φύλων είχε γίνει κυρίως πολιτικός από την αυγή της ελληνιστικής περιόδου. Η Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας, η επακόλουθη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ελληνική Ανατολή και Λατινική Δύση, καθώς και η έλευση του Χριστιανισμού, διαμόρφωσαν την κοινή εθνική και πολιτική ελληνική ταυτότητα μια για πάντα στους υπηκόους του ελληνικού κόσμου μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Όντως στην ελληνική μυθολογία ο Μακεδόνας και ο Μάγνης είναι αδέλφια, παιδιά του Δία και της κόρης του Δευκαλίωνα Θύιας. Οι Μακεδόνες σήμερα αναγνωρίζονται ως Βορειοδυτικό Ελληνικό Φύλο, αλλά οι Μάγνητες ήταν πάντοτε Αιολόφωνοι. Ο λόγος που θεωρήθηκαν αδέλφια ήταν η κοινή τους κατοικία. Οι Μακεδόνες κατά τη μεγάλη Αιγιακή Μετακίνηση που προκάλεσε η κάθοδος των Φρυγών βρέθηκαν από τον Άνω και Μέσο Αλιάκμονα στα Πιέρια Όρη (όρος Μακεδονικόν κατά Ηρόδοτο), ενώ οι Μάγνητες κάποτε κατοικούσαν στην Παράκτια Πιερία απ' όπου διώχθηκαν από τους Θράκες «Πίερες» στην ιστορική Μαγνησία κάτω από τον Πηνειό. Οι τελευταίοι διώχθηκαν με τη σειρά τους από τους Μακεδόνες, όταν οι δεύτεροι ξεκίνησαν την επεκτατική τους πορεία.
