Іосіф Мітрафанавіч Кардовіч
Старшыня Віцебскага аблвыканкама 1949 — 1953
Кіраўнік урада	Аляксей Кляшчоў
Папярэднік	Аляксей Сярмяжка
Пераемнік	Павел Лознеў
Старшыня Магілёўскага аблвыканкама 1943 — 1948
Кіраўнік урада	Панцеляймон Панамарэнка Аляксей Кляшчоў
Папярэднік	Іван Церахаў
Пераемнік	Давід Лукашэвіч
Нараджэнне	5 красавіка 1899(1899-04-05) Друцк[d], Магілёўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	27 снежня 1967(1967-12-27) (68 гадоў)
Партыя	УКП(Б) (з 1928)
Ваенная служба
Гады службы	1941—1943
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	партызан
Званне
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды

Іо́сіф Мітрафа́навіч Кардо́віч (5 красавіка 1899, в. Друцк Магілёўскай губерні (цяпер Талачынскі раён Віцебскай вобласці), Расійская імперыя — 27 снежня 1967) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч, адзін з арганізатараў партызанскага руху ў Магілёўскай вобласці, былы старшыня Магілёўскага аблвыканкама (1943—1948) і Віцебскага абласнога выканаўчага камітэта (1949—1953).

У 1919 — 1925 гады служыў у РСЧА. Пасля працаваў старшынёй Друцкага сельскага савета.

З 1928 года працаваў у сістэме народнай адукацыі: паслядоўна быў загадчыкам Талочынскага, Дубровенскага, Лельчыцкага і Мсціслаўскага раённых аддзелаў народнай адукацыі.

З 1937 года быў намеснікам старшыні выканаўчага камітэта Мсціслаўскага раённага савета, праз год прызначаны старшынёй выканкама Горацкага райсавета.

У 1939 годзе быў прызначаны намеснікам старшыні Арганізацыйнага камітэта Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай па Магілёўскай вобласці, са студзеня 1940 года — намеснік старшыні Выканаўчага камітэта Магілёўскага абласнога Савета.

Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў эвакуіраваны разам з сям'ёй, пасля восенню быў прызваны у арміі, удзельнічаў у абароне Магілёва, быў адным з кіраўніком абласнога штаба народнага апалчэння, трапіў у акружэнне, падчас выхаду з яго спаліў партыйны білет^[1]. Амаль паўгода знаходзіўся ў турме НКУС, пасля хадатайства П. Панамарэнкі яго вызвалілі і адправілі сакратаром Бабруйскага падпольнага міжраённага камітэта КП(б)Беларусі^[1], пасля быў упаўнаважаным ЦК КП(б) Беларусі па арганізацыі партызанскага руху ў Магілёўскай вобласці. У верасні 1943 года ўзначаліў прадстаўніцтва ЦШПР на Бранскім фронце^[2].

Пасля вызвалення Беларусі ў 1943—1948 гадах быў старшынёй Магілёўскага аблвыканкама.

З 1949 па 1953 года быў старшынёй Віцебскага аблвыканкама.

Пасля перанесенага інфаркту^[1] ў 1953 годзе яго перавялі ў Мінск, дзе ён працаваў членам калегіі Міністэрства прамысловасці харчовых тавараў БССР, з 1954 года намеснік міністра прамысловасці мясных і малочных прадуктаў БССР.

З 1957 года працаваў у апараце Беларускага рэспубліканскага саюза спажывецкіх таварыстваў.

Кандыдат у члены ЦК КПБ (1949—1952), член ЦК КПБ (1952—1954). Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951—1955), Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1946—1954).

• Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009.— 271 с. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)
• Кардович Иосиф Митрофанович // Биографический справочник — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 274 — 737 с.

• Біяграфія (руск.)
• Іосіф Мітрафанавіч Кардовіч у праекце выдавецкага дома «Беларусь сегодня» і Нацыянальнага архіва Беларусі «Партизаны Беларуси» (руск.)