Аграгарадок Жамчужны Краіна Беларусь Вобласць Брэсцкая Раён Баранавіцкі Сельсавет Жамчужненскі Каардынаты 53°08′05″ пн. ш. 25°52′31″ у. д.HGЯO Плошча 2,7888 км²[1] Вышыня цэнтра 194 м[2] Насельніцтва ▲3 600 чал. (2009) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 163 Аўтамабільны код 1 СААТА 1204815036 Жамчужны на карце Беларусі ±

Жамчужны на Вікісховішчы

Жамчу́жны^[3] (трансліт.: Žamčužny, руск.: Жемчужный) — аграгарадок^[4] у Баранавіцкім раёне Брэсцкай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр Жамчужненскага сельсавета. Размешчаны за 12 км на захад ад Баранавічаў, на аўтадарозе Новая Мыш — Ваўкавыск. Насельніцтва 3485 жыхароў, 1081 гаспадарка (2005).

Узнік на тэрыторыі Навамышскага сельсавета як жылая зона двух буйнейшых у рэспубліцы сельскагаспадарчых прадпрыемстваў — птушкафабрыкі «Дружба» і свінагадоўчага комплексу «Усходняе». Забудоўваецца паводле генплана 1979 года (БелНДІдзіпрасельбуд, карэкціроўка 1982 года) і праекта забудовы жылой зоны комплексу «Усходняе» (1980, «Белкалгаспраект»). 28 студзеня 1983 года пасёлку бройлернай птушкафабрыкі «Дружба» і міжкалгаснага прадпрыемства па вытворчасці свініны «Усходняе» прысвоена назва Жамчужны^[5]. З 18 сакавіка 1985 года цэнтр новаўтворанага Жамчужненскага сельсавета^[6].

Пасёлак вызначаецца кампактнасцю забудовы, высокім узроўнем добраўпарадкаванасці (азеляненне, ізаляванасць жылой зоны ад гаспадарчай, забяспечанасць усімі відамі інжынернага абсталявання). Адна з асноўных кампазіцыйных восей — праспект Будаўнікоў — перасякае пасёлак з поўначы на поўдзень. На захад ад яго ідуць шэсць вуліц (Грыцаўца і інш.).

Жылая зона складаецца з раёна малапавярховай секцыйнай (3—4-павярховыя шматкватэрныя дамы) і сядзібнай забудовы (двухпавярховыя 1—2-кватэрныя жылыя дамы з керамзіта-бетонных панэляў, дамы з маналітнага керамзітабетону, мансардавыя аднакватэрныя дамы драўляна-панэльнай канструкцыі, тры тыпы дамоў з цэглы). У раёне 3—4-павярховай забудовы, пры ўездзе ў пасёлак, фармуецца грамадскі цэнтр. Удалае спалучэнне кантрастных колераў у афарбоўцы дамоў (чырвоны і белы дамоў з цэглы, зялёны і тэракотавы — панэльных, жоўты і чорны — драўляных) стварае выразны сілуэт забудовы. Шырока выкарыстоўваюцца тэрасы, веранды, лоджыі, малыя формы дойлідства, групы дэкаратыўных дрэваў. У будаўніцтвеве ўжываюцца прагрэсіўныя індустрыяльна-паточныя метады.

Акрамя зборных жылых дамоў, у зоне сядзібнай забудовы ўпершыню ў рэспубліцы выкарыстаныя зборныя гаспадарчыя пабудовы, якія разам з гаспадарчымі праездамі вылучаныя ў асобныя комплексы, размешчаныя непадалёку ад кожнага дому. Вуліцы з бульварамі і малымі формамі дойлідства з’яўляюцца адначасова і зонамі адпачынку, кожная з іх адметная сваім аб’ёмна-прасторавым і каляровым вырашэннем. Вытворчая зона размешчаная на паўночны захад і захад ад пасёлку.

Зона адпачынку — сквер са стадыёнам і спартыўнымі пляцоўкамі побач з грамадскім цэнтрам, сквер з малымі формамі дойлідства, які прымыкае да ляснога масіву.

Працуюць сядзіба выканкама сельсавета, аддзяленне сувязі, Дом культуры (мясцоваму ансамблю песні і танца ў 1986 годзе прысвоена ганаровая назва народнага), сярэдняя школа (у 1972 годзе адкрыты краязнаўчы музей).

• XX стагоддзе:
  • 1998 год — 3380 жыхароў.
• XXI стагоддзе:
  • 2005 год — 1081 гаспадарка, 3485 жыхароў.

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2006. — 528 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0373-X.
• Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Жамчужны