Ёнас Авіжус |
---|
Jonas Avyžius |
|
Асабістыя звесткі |
Дата нараджэння |
16 мая 1922(1922-05-16)[1][2] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці |
7 ліпеня 1999(1999-07-07)[2][3] (77 гадоў) |
Месца смерці |
|
Пахаванне |
|
Грамадзянства |
|
Прафесійная дзейнасць |
Род дзейнасці |
празаік, журналіст |
Кірунак |
сацыялістычны рэалізм |
Жанр |
раман |
Мова твораў |
літоўская |
Грамадская дзейнасць |
Партыя |
|
Член у |
|
Прэміі |
|
Узнагароды |
|
|
Ё́нас Аві́жус (літ.: Jonas Avyžius; Медзгінай (літ.) (бел., Ёнішкіскі раён, Літва — 7 ліпеня 1999, Вільнюс, Літва) — літоўскі пісьменнік. Народны пісьменнік Літвы (1986).
Біяграфія
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Працаваў журналістам. З 1948 года — прафесійны пісьменнік. Народны пісьменнік Літоўскай ССР (1986). У 1996 годзе быў выбраны членам Сойма, быў членам фракцыі Саюза Айчыны — Кансерватараў.
Творчасць
Аўтар кніг нарысаў «Першыя барозны» (1948), зборнікаў апавяданняў і аповесцяў «Спадчына» (1949), «Людзі і падзеі» (1954), «Буткус Мсцівец» (1957), «Чалавек застаецца чалавекам» (1960), раманаў «Шкляная гара» (1961), «Вёска на раздарожжы» (1964), «Час, калі пусцеюць сядзібы»[5] (1970, Ленінская прэмія 1976), «Колеры хамелеона» (1976), «Дзягімай» (1981). Асноўныя тэмы — жыццё літоўскай вёскі, падзеі Вялікай Айчыннай вайны, маральна-этычныя праблемы сучаснасці.
Беларускі пераклад
Раман Авіжуса «Час, калі пусцеюць сядзібы» на беларускую мову пераклаў вядомы беларускі паэт і перакладчык Алесь Разанаў (1989).
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
| |
---|
Генеалогія і некрапалістыка | |
---|
|