Сацыялістычны рэалізм, сацрэалізм — асноўны мастацкі метад, які выкарыстоўваўся ў мастацтве Савецкага Саюза пачынаючы з 1930-х гадоў, дазволены, або рэкамендаваны, або навязаны (у розныя перыяды развіцця краіны) дзяржаўнайцэнзурай, таму і цесна звязаны з ідэалогіяй і прапагандай. Ён быў афіцыйна ўхвалены з 1932 года партыйнымі органамі ў літаратуры і мастацтве. Паралельна яму існавала неафіцыйнае мастацтва СССР.
Для твораў у жанры сацыялістычнага рэалізму характэрна падача падзей эпохі, «дынамічна зменлівых у сваім рэвалюцыйным развіцці». Ідэйнае ўтрыманне метаду было закладзена дыялектыка-матэрыялістычнай філасофіяй і камуністычнымі ідэямі марксізму (марксісцкая эстэтыка) у другой палове XIX—XX стст. Метад ахопліваў усе сферы мастацкай дзейнасці (літаратуру, драматургію, кінематограф, жывапіс, скульптуру, музыку і архітэктуру). У ім сцвярджаліся наступныя прынцыпы:
апісваць рэальнасць «дакладна, у адпаведнасці з пэўным гістарычным рэвалюцыйным развіццём».
узгадняць свой мастацкі выраз з тэмамі ідэалагічных рэформаў і выхаваннем працаўнікоў у сацыялістычным духу.
Lin Jung-hua. Post-Soviet Aestheticians Rethinking Russianization and Chinization of Marxizm//Russian Language and Literature Studies. Serial № 33. Beijing, Capital Normal University, 2011, № 3. Р.46-53.
