El Cairu[1] (n'árabe: القاهرة Al-Qāhira 'la bragada', 'la vitoriosa') ye la capital d'Exiptu y de la so gobernación (muhafazah o provincia). Ye la mayor ciudá del mundu árabe, d'Oriente Próximu y d'África, y los exipcios denómenla de cutiu cenciellamente col nome del país, مصر, pronunciáu n'árabe cultu Misr y nel dialeutu exipciu Masr.
El so área metropolitana inclúi una población averada d'unos 16 miyones d'habitantes,[2] convirtiendo a El Cairu na oncena urbe más poblada del mundu. Ye, tamién, l'área metropolitana más poblada de tol continente africanu.[3] Ye conocida polos exipcios como la madre de toes ciudaes" y la ciudá de los milenta minaretes".[4]
Foi fundada nel añu 116 e.C., no qu'anguaño se conoz como Vieyu Cairo, cuando los romanos reconstruyeren una antigua fortaleza persa xunto al ríu Nilu. Enantes de la so fundación, Menfis o otres ciudaes yeren la capital del imperiu faraónicu. El nome actual débese a los fatimíes, que bautizaren la ciudá col nome, Al-Qāhira. Tres diverses invasiones como la de los mamelucos, otomanos, L'Imperiu Napoleónicu y los británicos, El Cairu convirtiérase en capital soberana en 1952.[4]
Ta allugada nes riberes ya islles del ríu Nilu, al sur del delta. Escontra'l suroeste alcuéntrase la ciudá de Guiza y l'antigua necrópolis de Menfis, col pandu de Guiza y les sos monumentales pirámides, como la Gran Pirámide. Al sur ta asitiáu'l llugar onde s'edificó l'antigua ciudá de Menfis.
Historia
Asitiada a 14 km d'Heliópolis xunto al Nilu, los romanos establecieren una fortaleza y la ciudá actual tien la so base en cuatro construcciones socesives musulmanes:
Al-Fustat (El Campamentu, n'árabe: الفسطاط) tamién llamáu Fustat y Misr al-Fustat, foi'l nucleu orixinal y la primer capital del Exiptu árabe. Construyóse ente la fortaleza romana y el ríu pol xeneral Amr ibn al As darréu dempués de la conquista árabe d'Exiptu nel añu 641, fortificándola y construyendo nella la mezquita d'Amr, la primer alzada n'Exiptu y n'África. Foi'l centru alministrativu d'Exiptu dende'l que s'impunxo l'usu del árabe como llingua alministrativa ya impuestos especiales a cristianos y xudíos, hasta que la ciudá foi quemada pol visir Shawar en 1168 pa evitar que cayera en manes d'invasores cruciaos. Forma parte del llamáu Cairo antiguu.
Suleimán, gobernador d'Exiptu por delegación de los abasíes, fundó xunto a Al-Fustat la ciudá d'Al-Askar (L'Exércitu), como asentamientu militar. Nesta parte de la ciudá llevantó'l palaciu de gobiernu.
Ahmad ibn Tulun edificó la fortaleza Al-Qatta'i, col so correspondiente palaciu y mezquita, no qu'anguaño ye'l barriu de Tulun. D'esta ciudá solo llegó a los nuesos díes la mezquita que lleva'l so nome.
El Cairu, Al-Qahira (القاهرة) 'La Triunfante', foi fundada pol fatimí Yawhar al-Qaid, en 972, al norte de los palacios y tomando al-Askar y A el-Qatta'i, y ellí construyóse la mezquita d'Al-Azhar, la primer universidá de la historia. Esta ciudá convirtióse nel centru urbanu colos años, anque de primeres del Califatu Fatimí Al-Fustat siguió siendo la capital.
Vieyu y nuevu Cairo: la Ciudadela y les tumbes de los mamelucos.
En 1176Saladinu (Salah al-Din) construyó la ciudadela pa fortificar la ciudá, ampliándola y sustituyendo les vieyes muralles por otres de piedra. Esti recintu fortificáu xebra la ciudá vieya de la nueva creada por Ismael Bajá.
La ciudá creció escontra l'oeste y el sur, cola ciudadela como centru alministrativu. La construcción de palacios y mezquites atraía a gran númberu d'artesanos y comerciantes, colo quE'l Cairu sería una próspera ciudá con cientos de mezquites, madrases, baños públicos y otros edificios, según gran númberu de fontes. En 1382 l'emir mamelucu Djaharks El-Jalili construyó un albergue pa viaxeros (caravanserai) que llevó'l so nome y que se convirtió nun importante focu económicu.
Planu d'El Cairu fechu por Hartman Schedel en 1492.
Los mamelucos reinaren dende'l 2 de mayu de 1250, y espulsaren a mongoles y cruciaos. Na so dómina, El Cairu sufrió una epidemia de peste en 1348, y los negocios ente Exiptu y Europa fomentaos por Vasco da Gama paralizaren la crecedera de la ciudá y traxeren el cayente d'Al-Fustat como puertu, esviándose'l comerciu a los puertos del Mediterraneu.
En 1517 los otomanos ocuparen Exiptu y retuviéronlu hasta 1798, pero calteniendo una relativa autonomía: Al-Qāhira se conviritió nun centru internacional del comerciu del café, y la universidá d'Al-Azhar, nel referente inteleutual del mundu islámicu.
Tres el curtiu pasu de Napoleón, Mehmet Ali (1805-49) entamare la industrialización urbana: en 1816 llevantó nella la primer fábrica testil, y en 1831 una de papel; tamién modernizó les infraestructures, construyendo la canal Mahmudiyah que la xune con Alexandría. En 1854 inauguróse'l ferrocarril d'Alexandría a El Cairu.
El jediveIsmail Pasha (1863-79) fadría una bayurosa remodelación urbanística: trazare un plan urbanísticu de tipu ortogonal, sanió les zones pantanoses y construyó nuevos barrios residenciales xunto al Nilu; coincidiendo cola inauguración de la canal de Suez, abrió les puertes de nuevos edificios como'l palaciu d'Al-Qubba y el teatru de la ópera, colo que l'antigua Al-Qahira tornaría nuna ciudá de xentes de pocos recursos económicos, según que les bones élites diríen istalándose na nueva urbe. Ente 1882 y 1937 la población xorreció un 250%, sobremanera debíu al éxodu rural.
Dementres el dominiu británicu, prosiguió la modernización de la ciudá, por casu cola instalación del telégrafu en 1903 y l'allongamientu del ferrocarril escontra'l sur.
Ta allugada nes riberes ya islles del ríu Nilu, al sur del delta. Escontra'l suroeste alcuéntrase la ciudá de Guiza y l'antigua necrópolis de Menfis, col pandu de Guiza y les sos monumentales pirámides, como la Gran Pirámide. Al sur atopa'l llugar onde s'edificó l'antigua ciudá de Menfis.
Panorámica d'El Cairu dende la Mezquita-Madrasa del Sultán Hasán.
La so población ye de 6.789.479 habitantes (2006) nel términu municipal de la ciudá; con 15.502.478 habitantes n'área d'aglomeración urbana (datos del 1 de xineru de 2005), ye la mayor metrópolis d'África.[6]La numberosa comunidá cristiana (alredor del 10%) tien una fuerte presencia na vida de la ciudá.
Añu
Población
1800
200.000
1859
254.000
1865
282.300
1870
313.400
1877
327.500
1882
374.838
1897
570.062
1907
654.476
1917
790.939
1927
1.059.800
Añu
Población
1937
1.312.096
1947
2.090.654
1960
3.349.000
1966
4.219.900
1976
5.084.463
1986
6.052.836
1996
6.789.479
2006
6.789.479
2008
7.947.121
Economía
Vista d'El Cairu.
Ye en tolos sentíos el centru económicu d'Exiptu dende la so fundación nel añu 969, anque nesa dómina yera Fustat, agora absorbida por El Cairu.[7][8] Un quintu de la población total d'Exiptu mora nel so área metropolitana, polo que la mayoría del comerciu nacional xenérase o pasa pellí. Esto provocó una rápida crecedera: unu de cada diez edificios tien menos de quince años.[9]
Esta gran crecedera sobrecargó hasta apocayá les sos servicios públicos. Les carreteres, la de lletricidá, el teléfonu y el alcantarelláu quedáronse-y aína pequeños. Diversos analistes qu'estudiaren los cambeos denominaron esti procesu como una "hiperurbanización".[9]
Barrios
La ciudá actual estrémase en grandes barrios o zones residenciales, ente les qu'hai destacar:
Zona moderna d'El Cairu.
Cairo Antiguu: inclúi'l Barriu Coptu.
Cairo Islámicu: el centru d'El Cairu históricu; nél atopen La Ciudadela, Jan el Jalili y la mayoría de les antigües mezquites, según la ciudá de los muertos.
Ciudad Jardín
Gezira: en partiendo'l sur de la islla principal del ríu.
Guiza: al oeste de la ciudá, nes sos cercaníes tán les pirámides.
Heliópolis: zona residencial y comercial, al pie de ella ta l'aeropuertu internacional. Foi construyida a entamos del sieglu XX sobre'l desiertu.
Midan Arreyaba: el centru de la ciudá.
Midan Ramses, u la estación de ferrocarril, Mahattat Ramses.
Midan Tahrir: el centru de la ciudá moderna
Mohandesin: construyíu sobre les güertes del Nilu ente 1950 y 1960.
Nasr: nueva zona residencial xunto al aeropuertu, construyíu na década de 1970 como barriu militar.
Zamalek: en partiendo'l norte de la islla principal, urbanizáu a principios del sieglu XX.
Organización política
Tien estatutu de gobernación (muhafazah) con un gobernador al frente que ye nomáu pol Presidente d'Exiptu. El Cairu ye'l centru políticu, económicu y cultural d'Exiptu y d'Oriente Próximu. Ye sede del gobiernu exipciu, del Parllamentu (Majlis al-Sha'b), de tolos organismos estatales y relixosos centrales y de numberoses representaciones diplomátiques.
Cultura
El nuevu edificiu de la Ópera d'El Cairu.
Cuenta con numberoses universidaes, teatros, monumentos y museos: el más importante ye'l Muséu Exipcianu, asitiáu na plaza Tahrir y qu'alluga la mayor coleición del mundu d'oxetos del antiguu Exiptu. Anguaño tase plantegando'l so treslláu a un edificiu mayor, alzáu na zona de Guiza.
L'epicentru de la vida cultural cairina alcuéntrase nel Centru Cultural Nacional, un complexu d'edificios culturales dedicaos al teatru, danza, ópera y música, asitiáu na islla de Gezira. Nesti centru destaca La Ópera d'El Cairu, inaugurada en 1988 pol presidente Hosni Mubarak y qu'allugó un conciertu de la Orquesta Filarmónica Reallondinense en xineru de 2007 na so primer actuación n'Oriente Mediu y África. La música clásica suel ser la predominante na Ópera de la ciudá, anque tamién ye fácil esfrutar de música clásica árabe, anque ésta gocia de mayor espardimientu nel Institutu de Música Árabe, alcontráu na cai Ramsés. Una cita obligada pa la música na ciudá ye'l Festival de Música Árabe, que se celebra a entamos del mes de payares na Ópera d'El Cairu. En dichu complexu cultural danse otros seyes teatros y auditorios. L'actual Ópera sustituyó a la Ópera Khedivial, o tamién conocida como la Ópera Real, edificiu que se llevantó en 1869 y que se caltuvo activu hasta 1971.
Los espectáculos de danza folclórica suelen representase na Ópera per aciu la Compañía de Ballé d'El Cairu, y sobremanera nos hoteles más importantes de la ciudá. Tamién ye un acontecimientu notable na axenda de la danza cairina la cita añal col Ballet Bolshoi.[10] La danza del banduyu o la danza sufí, más conocida nel mundu occidental como la danza de los derviches xiratorios, son dos de los bailles más populares na ciudá.
Los cines cairinos alluguen, na so gran mayoría, superproduiciones de Hollywood con sotítulos n'árabe. Les producciones llocales esfruten tamién d'ésitu na población d'El Cairu. Estes películes suelen ser rodaes nos grandes estudios asitiaos en Misr o Al-Ahram, cao dambos a les pirámides de Guiza. El cine independiente nacional ye entá pocu popular ente los cairotas, y ye que namái los cines Good News Grand Hyatt y Ramses Hilton proyeuten esti tipu de cine.
Na escena lliteraria, destaca sobremanera Naguib Mahfuz, Premiu Nobel de Lliteratura en 1988, que la so "Triloxía d'El Cairu" ye la obra que la empericotió. L'escritor algamare un gran ésitu ente la crítica llocal tres les primeres ediciones en 1956 y 1957, pero entá ye más cuando fueron traducíes al inglés en 1990. Sicasí, y pese al ésitu y fama lliteraria que dio a la ciudá, el célebre escritor foi apuñaláu en 1994 por fundamentalistes.[11] Y ye que foi oxetu de roxura y de les presiones de los integristes que lo acusaren de bocayar contra'l mundu musulmán. Finó en 2006 de resultes d'una úlcera sangrante.
Otra figura fundamental de la escritura cairina ye Nawal al-Sa'dawi, quien fundó l'Ensame de Solidariedá de Muyeres Árabes y escribió estensamente sobre la sociedá árabe. Al igual que'l so colega Mahfuz, el-Saadawi foi duramente criticada y escorrida polos estremistes islámicos, forzando la so marcha a Estaos Xuníos, onde impartió clases en diverses universidaes. Aportó tar encarcelada mientres el réxime de Sadat.[10]
Dalgunes de les feches y acontecimientos más importantes dientru'l panorama cultural cairín son la Feria del llibru, dementres el mes de xineru na Feria d'Esposiciones d'El Cairu; el Festival Internacional del Cantar d'El Cairu n'agostu o'l Festival de Teatru Esperimental en setiembre.
El Muséu Exipcianu d'El Cairu, recueye la mayor coleición del mundu sobre'l Antiguu Exiptu, con más de 120.000 oxetos.
La so historia empecipa en 1798, por cuenta de la espectación que llevantó n'Europa la espedición de Napoleón: mientres el sieglu XIX axentes de los cónsules europeos, como Drovetti o Belzoni guetaren y sacaren del país tou tipu de reliquies, hasta qu'en 1835 creóse'l Serviciu d'Antigüedaes d'Exiptu pa protexer los monumentos y ayalgues de la espoliación. Toles pieces atopaes fuéronse depositando primeru nun edificiu de l'Azbaia y depués en La Ciudadela de Saladinu. Desgraciadamente, esta primer coleición foi apurrida al duque Maximiliano d'Austria por Abbas Pasha.
En 1858 abrióse un nuevu muséu en Boulaq, magar que parte de que la so coleición perderíase nuna de les crecíes del Nilu. En 1878 los oxetos salvaos treslladaríense al Palaciu d'Ismail Pasha en Guiza.
En 1897 l'arquiteutu francés Marcel Dourgnon entamare edificar l'actual sede, asitiada na plaza Tahir. El muséu inauguró'l 15 de payares de 1902, y esperimentó una gran crecedera a partir de 1922, col descubrimientu de la tumba de Tutankamón per parte de Howard Carter.
Anguaño tase construyendo'l Gran Muséu Exipciu en Guiza, un complexu cultural de 50 hectárees que va contener más de 150 mil pieces. Cuando s'inaugure, ta previstu que l'actual de la plaza Tahir quede como centru cultural.[12]
El gobiernu exipciu tien tamién prevista l'apertura d'otru muséu na zona d'Al-Fustat, el Muséu de les Civilizaciones Exipcies, con 50.000 pieces procedentes de les distintes cultures que s'asocedieron n'Exiptu: faraónica, grecorromana, cristiana y musulmana.
Muséu d'Arte Modernu
Muséu d'Arte Moderno d'El Cairu.
Ye un edificiu de trés plantes que s'atopa nel complexu cultural Opera House, y la mayor parte de les sos obres daten d'entamos del sieglu XX. Dende'l deceniu de 1950 los artistes exipcios espoxigaren en tres direiciones principales: la interpretación d'estilos académicos derivaos d'una inspiración neoclásica y exipcia, l'amiestu a los enclinos d'arte modernu como post-impresionismu, cubismu, surrealismu y espresionismu y la estética del arte popular, del folclor.
La planta baxa tien obres de los más rellumantes artistes exipcios. Ente otros tán representaos:
Gazebya Serry, con Bastet, una semeya astracta de la diosa.
Ingy Aflaton, con Maternidá.
Mohamed Owais, cola so obra Retrato d'un paráu, realizada en 1989 cuando'l paru yera unu de los mayores problemes del país.
Mohamed Sabry, cola so representación de la Puerta Bab Zuweila.[13]
Zakana El Zieny, con Hunber, la imaxe d'un afamiáu aprucíu a una llata de comida y otros munchos.
Nel muséu relluma que la tema más tratada polos artistes llocales ye la representación de la vida cotidiana.[14]
Ellí tamién s'atopa'l barriu cristianu, el Barriu Coptu.
Barriu coptu
Los coptos surdieren nel sieglu IV colos primeros cristianos. El barriu coptu ta na parte antigua de la ciudá, derrotu por caleyes, y nél puédense atopar munches ilesies onde se sigue'l ritu coptu:
La ilesia de San Serxu, sieglu V, construyida sobre una cueva que, según la tradición, acoveció a la Sagrada Familia.
Equí alcuéntrase tamién la sinagoga Ben-Ezra (sieglu VII), la más antigua d'Exiptu, y la fortaleza de Babilonia.
Nel barriu alcuéntrase'l Muséu Coptu, onde tán allugaos los manuscritos de Nag Hammadi, 1.200 papiros del sieglu IV escritos en coptu.[15] Asitiáu nun xardín dientro de l'antigua fortaleza romana de Babilonia, les sos habitaciones interiores tán decoraes con biombos de madera tallao (conocíes llocalmente como mashrabiyya).
Ciudadela de Saladinu
L'actual Ciudadela.
La ciudadela ta asitiada nun pequeñu monte, Muzzattam. Foi l'abellugu de tolos gobernantes dende Saladinu nel sieglu XII hasta Mehmet Alí nel XIX.
La fortaleza y les muries del esti foren construyíes por Saladinu en 1176, y foi ampliada escontra l'oeste, onde s'atopa la mezquita de Hassan, la puerta principal. En partiendo'l sur tán los palacios: esta zona foi ampliada por Mehmet Alí, que construyere la mezquita d'Alabastru, dafechu cubierta d'esti material tanto nel so interior como nel esterior y que decoró con mármol y grabaos sobre estucu. Consta d'una gran cúpula central afayada por cuatro columnes y otres cúpules menores alredor. Tien dos minaretes d'estilu otomanu y a un llau tien un gran patiu cola fonte p'abluciones.
Na ciudadela atópense tamién los museos d'armes y xarrés, el pozu Bir Usef y la mezquita Sidy Sariah.[16] Relluma tamién la Mezquita de Mohammed Ali, con una gran cúpula central, la Mezquita d'Al-Nasir o'l Pozu de Yusuf.
La mezquita de Muhammad Alí.
La mezquita de Muhammad Alí foi construyida en 1824, rematando la so construcción en 1848. El so altu allugamientu, na ciudadela, fai que seya fácilmente estremable dende munchos puntos de la ciudá, otorgándo-y una sensación de ciertu poder político. Según un planu del arquiteutu griegu Yusuf Bushnaq, la construcción tratare d'asonsañar les pautes siguíes pal llevantamientu de la mezquita Yeni Valide d'Istambul más de 200 años tras, yá que, daquella, la ciudá taba baxu réxime otomanu. El nome de la mezquita débese a Mehmet Alí, rei exipciu ente 1805 y 1849, y nel interior de la mezquita, nel patiu, alcuéntrase un reló que'l rei Lluis Felipe de Francia apurrió a cambéu del obeliscu asitiáu na Plaza de la Concordia de París.
Jan el-Jalili
Jan el-Jalili en 1880, imaxe de Pascal Sebah.
Ye una área comercial antigua, un inmensu zocu d'estreches caleyes con miles de pequeñes tiendes atestaes de mercancíes: zapatielles, pañuelos, pipes de cristal, especies, xoyes, coles sos cais apinaes de xente, meses a les puertes de los cafés, onde dellos comercios contienen tamién los sos propios pequeños talleres de manufactures.
Xunto col mercáu d'Al-Muski, asitiáu al oeste, forma l'área de compres más importantes de la ciudá. Pero más qu'eso, representa la tradición que convirtió a El Cairu nun centru importante de comerciu, al dar a los comerciantes estranxeros un llugar fixu pa esponer les sos mercancíes. Nel bazar atopaben les especies, que'l so mercáu monopolizaren los mamelucos hasta que portugueses y españoles atoparen rutes alternatives.
El zoco fundaríase en 1382, cuando l'emirfatimí Dyaharks el-Jalili construyó una caravanserai o fonda pa viaxeros mercaderes y xeneralmente un focu d'actividá económica pa la so contorna; y que güei perdura. Otru llugar de descansu ye'l café El-Fishawi (de los espeyos), abiertu les 24 hores dende hai 200 años, llugar de xunta pa los artistes locales que yera frecuentáu por Naguib Mahfuz, premiu Nobel de Lliteratura y un de los autores más conocíos d'Exiptu.
El mercáu yera tamién un centru de xunta pa grupos rebalbos, hasta que'l sultán Ghawri reconstruyir y modernizó nel sieglu XVI.
La ciudá d'El Cairu recibió más de nueve millones de turistes en 2006.[17] Varies de les principales atraiciones de la ciudá tremen nel denomáu centru históricu, Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco. Sicasí, hai otros puntos fundamentales del turismu cairín que nun tán asitiaos nel so centru históricu.
Evidentemente, el reclamu de la ciudá y del país son les Pirámides de Guiza, asitiaes a unos venti quilómetros al suroeste de la capital. La Gran Pirámide de Keops ye considerada como una de les Siete Maravíes del Mundu Antiguu y la única que permanez entá de pies. La so misión foi acoyer el sarcófagu del faraón Keops y envalórase que pa la so construcción s'emplegaren cerca de 2,5 millones de bloques de piedra caliar.[18] Daqué más alloñaes de les vecines pirámides de les reines atópense les dos grandes pirámides de Kefrén y Micerinos.
La puerta sur de Bab Zuwayla, asitiada n'El Cairu Islámicu, ye la última briguera que perdura de la ciudá fatimí d'Al-Qāhira. Nos sos oríxenes, los mamelucos faíen equí públiques les sos execuciones mortales, pero a partir del sieglu XIX el llugar foi escoyíu pol santu Mitwalli pa la realización de los sos milagros. Anguaño, la población y los turistes claven na puerta una guedeya de pelo o un cachu de les sos prendes cola cuenta de ver cumplíos los sos ruegos.[18] Tamién n'El Cairu Islámicu alcuéntrase Bayn al-Qasryn, la que yera principal plaza pública de la ciudá nel Medievu. Nella álcense dellos palacios mamelucos, destacando'l Mausoléu y Madraza de Qalaun, que'l so orixe remonta a 1279.
La Mezquita d'Ahmad Ibn Tulun ye la más antigua de la ciudá, construyida en 879, y la que s'atopa en meyor estáu de caltenimientu. Ordenada alzar pol xeneral Ahmad Ibn Tulun, la mezquita convirtiera nun referente d'Oriente y nuna de les más importantes de la dómina. Ocupa 2,4 hectárees y la única parte que foi sensiblemente restaurada ye'l mihrab, pero calteniendo elementos orixinales como arcos, soportes y la configuración polo xeneral.[19] Tamién ye notable la Mezquita-Madrasa del Sultán Hasán, una de les más grandes del mundu gracies a los sos 7.900 m² d'estensión. Ye unu de los edificios d'orixe mamelucu más importantes de tola ciudá y foi construyíu ente 1356 y 1363.
Bien conocíos son los mercaos y zocos cairinos. El mercáu más importante ye'l de Jan El Jalili, asitiáu n'El Cairu islámicu, onde les sedes y les especies son los productos más demandaos. El zoco d' An-Nahassin ye unu de los más populares, por cuenta de la so gran ufierta d'oxetos de cobre y llatón. Tamién ye importante'l zoco d' as-Sagha.
Servicios
Vista nuecherniega d'El Cairu.
Salú
N'El Cairu, según la vecina Guiza, atópense los centros sanitarios más importantes y avanzaos del país. Ente los hospitales más importantes d'El Cairu tán l'As-Salam International Hospital-Corniche El Nile; el Maadi (l'hospital priváu exipciu más importante); l'Hospital Universitariu Ain Shams; el Dar El Fouad y l'Hospital Xeneral Qasr El Ainy.
Señaleza
La ciudá ye la más importante del país, ya inclusive del mundu árabe no tocante a formación educativa per aciu de colexos, institutos y universidaes internacionales.
Dalgunes de les escueles internacionales d'El Cairu:
American International School (AIS Cairo)
British Book Center International School (BBC)
Cairo American College (CAC)
Colexu Británicu Internacional d'El Cairu (BISC)
Collège de la Sainte Famille (CSF)
Deutsche Evangelische Oberschule (DEO Cairo)
Deutsche Schule der Borromäerinnen (DSB Cairo)
El Alsson School (EA)
International School of Choueifat
Maadi English School (MES)
Nuevu Colexu Británicu Internacional d'El Cairu (NCBIS)
Rajac Language and American Schools (RLS)
La Universidá Británica d'El Cairu.
Universidaes n'El Cairu:
Academia Árabe de Ciencia, Teunoloxía y Tresporte Marítimu
Cuenta col Aeropuertu Internacional d'El Cairu, allugáu cerca del distritu d'Heliópolis, a unos 22 quilómetros al nordeste de la ciudá y consta de dos terminales. L'antigua terminal, la 1, de la mesma ta estremada en cuatro terminales de vuelos nacionales ya internacionales. Trés d'elles ocupen, aínes puramente, EgyptAir y la cuarta queda reservada pa vuelos privaos. La terminal 2, de recién creación, sirve al restu de compañíes internacionales y ta estremada en tres edificios, dixebraos unos d'otros por 3 quilómetros pero con serviciu d'autobuses gratuitu que les coneuta.[20]
L'aeropuertu cairín anunciare l'ampliación de les sos instalaciones con una nueva terminal más, la 3, que quedaría rematada a mediaos de 2008. La so construcción realizóse al pie de la terminal 2 y quedaría xunida a ésta per aciu d'una ponte. La nueva T3 sirve a vuelos nacionales ya internacionales y ta fornida coles últimes teunoloxíes como'l sistema d'embarque y control migratoriu controláu por parámetros biométricos, serviciu que ta presente nos principales aeropuertos del mundu. Amás, la Cairo Airport Company empecipió un esixente plan de meyora nes infraestructures del aeropuertu qu'inclúi la creación d'una cuarta pista, una nueva torre de control de tráficu aereu, un hotel, un centru comercial, l'ampliación de les places d'aparcamientu y una Ciudá de les Mercancíes.[21]
El so aeropuertu ye'l segundu en tráficu aereu del continente africanu, tres Johannesburgu, Sudáfrica. Los resultaos refundiaron que 10,8 millones de pasaxeros pasaron pol aeropuertu cairín en 2006 y 10 millones en 2007, cantidaes que pretenden doblase cola implantación de la T3 hasta llegar a los 22 millones d'usuarios añales.[22]
El sistema ferroviariu cairín cunta con un serviciu de trenes que coneuten la capital colos principales puntos del país. Amás, la ciudá tien el so propiu sistema de metru.
La Egyptian State Railway ye la compañía nacional de los ferrocarriles. Dende ella hai conexones ferroviaries coles principales ciudaes exipcies como Alexandría, Luxor y Asuán. Tamién esiste la posibilidá de realizar el trayeutu a ciudaes como Luxor y Asuán con trenes nuecherniegos per aciu d' Abela Egypt. Tolos trayeutos aparen na principal estación cairinaa, la Estación de Ramsés, en Midan Ramses.[23]
El Metru d'El Cairu ye l'únicu serviciu metropolitanu soterrañu d'África. Nació en 1987 y consta de dos llinies. La llinia 1 xune'l barriu d'El-Marg, nel centru d'El Cairu, cola zona industrial d'Helwan, al sur. La llinia 2 coneuta El Mounib con Shobra. El metru cairín anunciare l'ampliación del serviciu con cuatro llinies más proyeutaes pa los próximos 30 años. En total van ser 92 quilómetros más de nueves víes pa los usuarios.[24]
Carreteres
Una escena de la caótica circulación cairina.
La rede de carreteres que coneuta El Cairu coles principales urbes del país ye bona y eficiente. Les carreteres más importantes son l'autopista 1 o carretera del Delta, que'l so destín ye Alexandría; l'autopista 11 o del desiertu, tamién hasta Alexandría y la mariña del noroeste; la carretera 2 a Luxor; la carretera 3 hasta Port Said y la carretera 33 con destín a Suez. Sicasí, el restu de tipu de víes ye probe, con asfaltos de mala calidá y baches peligrosos.
Dientro de la mesma ciudá, guiar ye realmente peligrosa, aportando a inclusive temeraria. Los cairinos adelantren en cualquier situación incumpliendo les estrictes normes de circulación, pero qu'en bien poques ocasiones castiguen a los infrautores. La hora punta nun puede estremase, yá que a toes hores prodúcense atascos. Pela nueche guiar faise especialmente peligrosu, usando los vehículos les lluces namái pa emitir rellumos a los vehículos que tienen d'estremase.[25][26][27]
El tráficu ye bien intensu n'El Cairu.
Les llinies d'autobuses ufierten bona cobertoria. Les principales empreses d'autocares son East Delta Bus Company, Superjet, Upper Egypt Bus Company y West Delta Bus Company. Les terminales más importantes son Abdel Mouneem Riyad, tamién conocida popularmente como la terminal Ramses Milton pola so proximidá a esi hotel, con rutes a Alexandría, Hurghada, Asuán y Luxor. La Terminal d'Autobuses de Sinaí o Estación Abbassiyya cubre los trayeutos a ciudaes como la mentada Sinaí, Sharm el-Sheikh y Nuweiba. La Terminal d'Autobuses de Koulali ye la encargada de coneutar les rexones de la Canal de Suez y del Delta del Nilu. A lo último, na Terminal d'Al-Azhar los autobuses parten escontra la zona del desiertu occidental.
Tamién esisten servicios de microbuses privaos, un híbridu de taxi y autobús públicu; amás de los habituales autobuses públicos que cubren les principales estaciones y puntos de la ciudá y que sicasí nun gocien de bona fama por cuenta de la so saturación de pasaxeros.[28]
Deporte
El fútbol ye'l deporte más popular ente los cairinos. La ciudá alluga a los dos colosos del fútbol exipciu, el Zamalek y el Al-Ahly, y de tol continente africanu en númberu de títulos internacionales, pos ente dambos sumen 11 títulos del palmarés de la Lliga de Campeones africana con un entorcháu más l'A el-Ahly percima del otru equipu. La rivalidá ente dambos clubes ye enorme una, al marxe de los títulos, l'A el-Ahly ye l'equipu de les clases media y trabayadora, ente que el Zamalek ye l'equipu de la clas alta cairina.
La mayoría de los equipos del fútbol exipciu tienen la so sede n'El Cairu o contorna. La Egyptian Football Association (Asociación exipcia de fútbol) ye una de les federaciones más importantes con sede na capital tres la marcha de la Confederación Africana de Fútbol, que se camudó apocayá a la Ciudá del 6 d'ochobre, pequeña llocalidá pela rodiada d'El Cairu.
Ciudaes hermaniaes
El Cairu tien alcuerdos d'amistá coles siguientes ciudaes:[29]
↑N'Exiptu nun esiste'l rexistru obligatoriu, polo que les cifres indicaes son cálculos a partir del censu de población. Según estimaciones non oficiales de finales de 2006, podría partise d'unos 25 millones d'habitantes n'área metropolitana, lo que supondría un terciu de tola población d'Exiptu www.geo-trotter.com Sobre la población d'Exiptu.
Roman Sharonov Informasi pribadiNama lengkap Roman Sergeyevich SharonovTanggal lahir 8 September 1976 (umur 47)Tempat lahir Moscow, Uni SovietTinggi 1,84 m (6 ft 1⁄2 in)Posisi bermain Bek kananInformasi klubKlub saat ini FC Rubin KazanNomor 76Karier senior*Tahun Tim Tampil (Gol)1993–1997 FC Lokomotiv-d Moscow 118 (1)1997 Shanghai Fubao FC (China) ? (?)1997–1999 FC Metallurg Krasnoyarsk 75 (5)1999–2004 FC Rubin Kazan 146 (5)2005–2006 FC Terek Grozny 58 (1)200...
Perguruan Rakyat adalah perguruan swasta yang didirikan pada 11 Desember 1928 oleh Sunario Sastrowardoyo dan Sugondo Djojopuspito. Terbentuknya Perguruan Rakyat diawali dengan bergabungnya dua perkumpulan yang bergerak di bidang pendidikan. Perkumpulan tersebut adalah Pustaka Kita dan Perhimpunan untuk Belajar. Berawal dari situ, timbul keinginan untuk menggabungkan kedua perkumpulan tersebut yang kemudian disebut Perguruan Rakyat. Tujuan awal terbentuknya Perguruan Rakyat adalah sebagai volk...
Sporting event delegationMadagascar at the2017 World Aquatics ChampionshipsFlag of MadagascarFINA codeMADNational federationFederation Malgache de Natationin Budapest, HungaryCompetitors4 in 1 sportMedals Gold 0 Silver 0 Bronze 0 Total 0 World Aquatics Championships appearances197319751978198219861991199419982001200320052007200920112013201520172019202220232024 Madagascar competed at the 2017 World Aquatics Championships in Budapest, Hungary from 14 July to 30 July. Swimming Main article: Swi...
Election 1930 United States Senate election in Massachusetts ← 1924 November 4, 1930 1936 → Nominee Marcus A. Coolidge William M. Butler Party Democratic Republican Popular vote 651,939 539,226 Percentage 54.01% 44.67% County resultsCoolidge: 40–50% 50–60% 70–80%Butler: 50–60% 60–70% Senator before ele...
German actress This article is about the actress. For the Montana state senator, see Christine Kaufmann (politician). Christine KaufmannKaufmann in 2013BornChristine Maria Kaufmann(1945-01-11)11 January 1945Lengdorf, Reichsgau Steiermark, German ReichDied28 March 2017(2017-03-28) (aged 72)Munich, Bavaria, GermanyOccupation(s)Actress, author, businesswomanYears active1952–2017Spouses Tony Curtis (m. 1963; div. 1968) Achim Lenz &#...
Keuskupan MorónDioecesis MoronensisDiócesis de MorónGereja Roma Basilika Katedral Dikandung Tanpa Noda dari Perjalanan BaikLokasiNegaraArgentinaProvinsi gerejawiBuenos AiresMetropolitBuenos AiresStatistikLuas130 km2 (50 sq mi)Populasi- Total- Katolik(per 2004)655.000511,737 (78%)InformasiDenominasiGereja RomaRitusRitus RomaPendirian11 Februari 1957 (67 tahun lalu)KatedralBasilika Katedral Dikandung Tanpa Noda di MorónPelindungDikandung Tanpa NodaKepemimp...
القطب الجنوبي في عام 2006 ويظهر فيه جبال من الثلج عصر البطولات لاستكشاف القطب الجنوبي، هي حقبة زمنية لاستكشاف القارة القطبية الجنوبية بدأت في نهاية القرن الـ 19 وانتهت بعد الحرب العالمية الأولى مع بعثة شاكلتون ورويت التي يعتبرها المؤرخون آخر بعثة استكشاف إلى المنطقة.[1] خ...
British lawyer, barrister, and jurist Dr Philip Arthur Ashworth, 1875 portrait Philip Arthur Ashworth (1853–1921), was a British international lawyer, barrister and jurist. He was the author, editor and translator of numerous works covering legal, constitutional, historic and military topics, and a leading authority on European jurisprudence and the Constitution of the United Kingdom and British colonies. Dresden in Saxony where, in April 1879, Philip Arthur Ashworth married Emma Charlotte ...
Brightest star in the constellation Lyra Star Vega redirects here. For the psychologist, see Star Vega (psychologist). For other uses, see Vega (disambiguation). Vega Location of Vega (circled) Observation dataEpoch J2000.0 Equinox J2000.0 Constellation Lyra Pronunciation /ˈviːɡə/[1][2][3] or /ˈveɪɡə/[2] Right ascension 18h 36m 56.33635s[4] Declination +38° 47′ 01.2802″[4] App...
Chiesa di San DonninoStato Italia RegioneToscana LocalitàMercatale (Cortona) Coordinate43°16′47.1″N 12°09′53.96″E43°16′47.1″N, 12°09′53.96″E Religionecattolica Diocesi Arezzo-Cortona-Sansepolcro Modifica dati su Wikidata · Manuale La chiesa del Donnino o chiesa della Madonna della Croce è un edificio sacro che si trova in località Gragnetti, 3 km nordest di Mercatale, nel comune di Cortona, in provincia di Arezzo. Storia e descrizione La monumentale chie...
قلميقيونالتعداد الكليالتعداد 184,000مناطق الوجود المميزةالبلد روسيا قلميقيا (روسيا) قلميقيا (روسيا) روسيا 183,372 أوكرانيا 325اللغات لغة الكالميك، لغة روسيةالدين الغالبية بوذية تبتيةالأقلية أرثوذكسية في روسيا[4]المجموعات العرقية المرتبطةفرع من الأويرات مجموعات ذات ع�...
Uruguayan footballer (born 1999) This article is an orphan, as no other articles link to it. Please introduce links to this page from related articles; try the Find link tool for suggestions. (February 2021) In this Spanish name, the first or paternal surname is Pintos and the second or maternal family name is Chagas. Mathías PintosPersonal informationFull name Mathías Rodrigo Pintos ChagasDate of birth (1999-12-26) 26 December 1999 (age 24)Place of birth Montevideo, UruguayHei...
Italian Jesuit cardinal and saint (1542–1621) SaintRobert BellarmineSJCardinal, Archbishop Emeritus of Capua17th-century portrait of Robert Bellarmine, Antwerp, Museum Plantin-MoretusChurchCatholic ChurchArchdioceseCapuaAppointed18 March 1602Installed21 April 1602Term endedAugust 1605PredecessorCesare CostaSuccessorAntonio Caetani Jr.Other post(s)Cardinal-Priest of Santa PrassedeOrdersOrdination19 March 1570Consecration21 April 1602by Clement VIIICreated cardinal3 March 1599by Clement ...
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Catholic Church in South Korea – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (June 2024) (Learn how and when to remove this message) Catholic Church in South KoreaKorean: 한국의 가톨릭 교회Cathedral Church of Virgin Mary of the Immaculate ConceptionTyp...
Bersi Skáldtorfuson compone poesía después de ser capturado por el rey Óláfr Haraldsson. La ilustración es de Christian Krohg. Los escaldos[cita requerida] (del nórdico antiguo skald) eran poetas guerreros que pertenecían a la corte de los reyes escandinavos durante la Edad Media. Ensalzaban a los monarcas a los que servían en composiciones poéticas como los drápar, para principalmente exaltar su generosidad o heroísmo demostrado en el combate. Sus obras constituyen la llamad...
Observed inability to reproduce scientific studies Ioannidis (2005): Why Most Published Research Findings Are False.[1] The replication crisis[a] is an ongoing methodological crisis in which the results of many scientific studies are difficult or impossible to reproduce. Because the reproducibility of empirical results is an essential part of the scientific method,[2] such failures undermine the credibility of theories building on them and potentially call into questio...
_-_Khan_el-Khalili,_Cairo_-_ca._1880s.JPG)
