El términu «universidá» derivar del llatín universitās magistrōrum et scholārium, que más o menos significa ‘comunidá de Profesores y académicos’[ensin referencies]. Estes comunidaes yeren gremios medievales que recibieron los sos derechos coleutivos llegales peles cartes emitíes polos príncipes, prelaos, o les ciudaes nos que s'atopaben.[3] Otres idees centrales pa la definición de la institución de la universidá yera la noción de llibertá académica y el otorgamiento de graos académicos. Munches universidaes desenvolver de les escueles catedralicies y escueles monástiques que se formaron dende'l sieglu VI d.C.[4]
Históricamente, la universidá medieval foi un productu típicu de la Europa medieval y les sos condiciones sociales, relixoses y polítiques.[5][6][7]
Adoptáu por toes otres rexones globales dende l'empiezu de la Edá Moderna, hai qu'estremala de les antigües instituciones d'altos estudios d'otres civilizaciones que nun yeren na tradición de la universidá y al qu'esti términu solo aplícase retroactivamente y non en sentíu estrictu.
La Universidá ye una creación orixinal genuinamente europea, que surdió alredor de los sieglos XII y XIII al traviés de les escueles catedralicies y les escueles monástiques. Sicasí, hubo instituciones d'enseñanza más antigües que desenvolvieron actividaes cercanes. Una de les primeres universidaes reseñar ye la Universidá de Constantinopla, creada nel añu 340 col nome de Pandidakterion (Πανδιδακτήριον). Nel ámbitu islámicu, cabo reseñar la fundación nel añu 859 de la madrasa Fatima Al-Fihri. Entá güei operativa, la Universidá de Qarawiyyinn en Fes, Marruecos.[9][10]
Van Ser comunidaes de maestros y estudiantes. Na Edá Media europea, la pallabra universidá (en llatínuniversitas) designaba un gremiu corporativu.[11] Tanto podía ser la universidá de los zapateros como la universidá de los ferreros. Cuando se dicía “Universidá de Salamanca”, por casu, nun yera más qu'una simple abreviatura de la Universidá de los Maestros y Estudiantes de Salamanca.[11]
La universidá ye un conglomeráu formáu pola facultá d'artes (filosofía), la facultá de derechu (canónicu y civil), la facultá de medicina y la facultá de teoloxía. La orixinalidá d'esta asociación gremial, tan distinta a les otres, amenó enceses crítiques yá nos sos entamos.[12]
La Universidá de Cambridge, por casu, crea la so primer cátedra d'investigación científica en 1794, magar que los Principiu Mathematica de Newton fueron escritos más d'un sieglu antes, en 1687.[13]John Locke, na so obra Pensamientos alrodiu de la educación (1693), cuestiona la enseñanza qu'imparte la Universidá d'Oxford y les universidaes europees, desaconseya conteníos como'l llatín, por inútil, y promueve sicasí como «absolutamente necesariu» les cuentes y teneduría de llibros.[14]Darcy Ribeiro señala que na universidá europea granen con lentitú les meyores científiques y cambeos culturales de la revolución industrial y la sociedá teunolóxica del sieglu XVIII.[11]
Hasta'l sieglu XIX, les universidaes en gran midida fueron centros elitistes nes que solo un porcentaxe testimonial de la población tenía estudios universitarios. Mientres el sieglu XX los estudios universitarios normalizar n'Europa llegando al 30% de población con estudios universitarios escontra finales de sieglu. La siguiente tabla amuesa la rellación del númberu de matriculaos en dellos países europeos:[15]
Mientres el sieglu XIX y la primer década del sieglu XX nenguna universidá d'Estaos Xuníos destacaba en ciertes disciplines científiques, y yera una área periférica en matemátiques o física. Esta situación empezó a camudar a partir de 1920. Tres la Segunda Guerra Mundial (1939-1945), Estaos Xuníos ye una superpotencia y ante el cayente temporal d'Europa miles d'intelectuales y científicos alemanes emigren.
Anguaño nos EEXX tán munches de les meyores universidaes del mundu; y un gran númberu de premiu Nobel pasaron dalguna parte del so periodu formativu n'universidaes d'Estaos Xuníos. Ente estes universidaes destaca la Universidá de Harvard.
Amás, pol so gran poder económicu y el so altu desempeñu científicu, les universidaes d'Estaos Xuníos atraen ilustraos profesionales de cualquier país. El fenómenu de «fuga de celebros» (brain drain) escontra Estaos Xuníos consiste en qu'esti país integra nel so sistema universitariu a munchos de los científicos más destacaos d'otros países.
Amás de les yá mentaes; n'Ecuador fundáronse les qu'a día de güei conformen la Universidá Central del Ecuador: San Fulgencio fundada en 1586 polos Agustinos, San Gregorio Magno fundada en 1651 polos Xesuites y la Santu Tomás d'Aquino, fundada en 1681 polos Dominicos. En Santu Domingu, República Dominicana, constituyóse la Universidá de Santu Tomás d'Aquino. Esta foi aprobada por bulda'l 28 d'ochobre de 1538. Sicasí nun foi reconocida oficialmente pola corona española. Sería recién el 26 de mayu de 1747 que se fundaría oficialmente por "cédula real". Según dellos historiadores la universidá foi cerrada, y según otros escastada, en 1824. L'actual Universidá Autónoma de Santu Domingu, abierta oficialmente en 1914, reclama la so socesión. La tema ye entá materia de discutiniu historiográficu.
Tamién cabo mentar a la Universidá Nacional de San Antonio Abá del Cusco que foi creada por Curtiu d'Ereición del papa Inocencio XII dadu en Roma, Santa María La Mayor el 1ᵘ de marzu de 1692, autorizóse otorgar los graos de Bachiller, Llicenciáu, Maestru y Doctor. El documentu papal foi ratificáu pol rei Carlos II, por aciu Real Cédula denomada EXEQUÁTUR, dada en Madrid el 1ᵘ de xunu de 1692.
Tuvo como primer rector al Dr. Juan de Cárdenas y Verdes, y el primer grau académicu conferíu foi'l de Doctor en Teoloxía a Pedro de Oyardo, el 30 d'ochobre de 1696. Ye la segunda universidá en funcionamientu continuu dende la so fundación más antigua de Perú, dempués de la Universidá Nacional Mayor de San Marcos.
El modelu foi'l de les universidaes d'España (Salamanca, Alcalá de Henares), pero les universidaes coloniales son semi eclesiástiques y zarraes (xesuites, dominicos, franciscanos, carmelites, agustinos); los sos criterios de pertenencia y métodos perduren ensin cambeos por dos sieglos. Los aspeutos actuales nacen cola Reforma Universitaria de 1918, estendida por toa América Llatina. Van Ser focos de resistencia social y política frente a les dictadures qu'años dempués van afarar el continente.
Brasil nun tuvo universidaes na dómina colonial. La Reforma Universitaria foi una influencia fuerte, pero hai diferencies importantes con otres universidaes de Llatinoamérica. En Brasil hai más de 2600 colexos y universidaes de tol país, figura ente públicu y priváu.[18]
En Venezuela,ye, nel reináu de Felipe V, que se funda la institución universitaria na Provincia de Venezuela. Efeutivamente, el 22 d'avientu de 1721, el Rei, por aciu decretu, concede al Colexu Seminariu de Santa Rosa de Lima la facultá por que pueda dar graos y alzase esti colexu n'Universidá, na mesma conformidá y con iguales circunstancies y prerrogativas que la de Santu Domingu y col titulu de Real, como-y tien dicha Universidá.” UCV. (1965) Cedulario de la Universidá de Caracas (1721-1820). Caracas. Institutu d'Estudios Hispanoamericanos de la UCV. P. 54.</ref>
Per otra parte, Academia Llibre convirtióse, el 5 de mayu de 2012, na única universidá del mundu que'l so rector, el poeta David Hevia, ye electu como tal por sufraxu universal y votu igualitariu. Los sos Estatutos fundir nel principiu de democracia participativa, según nel calter público y gratuito de cada unu de los sos programes d'estudios, mientres el Reglamentu Académicu establez una calificación mínima p'aprobar de 70%, n'escala de 0 a 100, y una evaluación docente periódica y venceyante. Nel so quefer de docencia, investigación y estensión, fixo presentaciones ante la UNESCO y otres entidaes.
Les universidaes hispanoafricanas
En 1995 y cola intervención de la UNESCO,[19] creóse la Universidá Nacional de Guinea Ecuatorial, la primera nel únicu país hispanofalante d'África y anguaño forma parte de la Rede Universitaria de Cooperación Internacional Universitaria.[20]
Dientro de los diversos alcuerdos internacionales que caltién, los más importantes son con universidaes españoles tales como la Universidá d'Alcalá pal espardimientu del español nel país[21] y con universidaes cubanes nel área de medicina.[22]
Sieglu XXI
Internet y les nueves teunoloxíes de la información camudaron la creación de conocencia, l'espardimientu y la economía.[ensin referencies]
Dende principios del añu 2000, miles de persones participen en diversos proyeutos: iniciatives como Debian GNU/Linux, el Open Directory Project, la Enciclopedia Wikipedia, bancos de proyeutos de software, cultura y arte llibre, ente munchos otros. La tradición quedó arrezagada, polos sos conceutos de disciplina, dependencia d'organismos nacionales ya internacionales, y el puru interés mercantil.[ensin referencies]
↑Dela Garza- Cid- Ortiz. "Evaluación cualitativa na Educación Cimera" ISBN 968-18-4172-7
↑Charles H. Haskins. “The Life of Medieval Students as Illustrated by their Letters”. The American Historical Review 3.2 (1898): 203–229.
↑Medieval Foundations of the Western Intelectual Tradition, 400-1400, (New Haven: Yale Univ. Pr., 1997), p. 267.
↑Riché, Pierre (1978): "Education and Culture in the Barbarian West: From the Sixth through the Eighth Century". Columbia: University of South Carolina Press, ISBN 0-87249-376-8, páxs. 126-7, 282-98
↑Rüegg, Walter (1992): «Foreword. The University as a European Institution». En: A History of the University in Europe. Vol. 1: Universities in the Middle Ages. Cambridge University Press. ISBN 0-521-36105-2, pp. XIX–XX
↑Nuria Sanz, Sjur Bergan (eds.): The Heritage of European Universities, Council of Europe, 2002, ISBN 92-871-4960-7, p. 119
↑George Makdisi (1970): "Madrasa and University in the Middle Ages". En: Studia Islamica, nᵘ 32, páxs. 255-264 (264)
