Şefika Gaspıralı, (14 Ekim veya) 21 Kasım 1886 tarihinde Kırım'ın Bahçesaray şehrinde doğmuştur. Annesi Akçura sülalesinden Zühre Gaspıralı'dır. İsmail ve Zühre Gaspıralı'nın sekiz çocuğu olmuştur: Refat, Şefika, Behiye, Leyla, Danyal, Nigar, Mansur ve Haydar. Şefika Gaspıralı okuma-yazmayı babasından öğrenmiş; daha sonra eğitimine babasının Kırım'daki Usûl-ü Cedit Mektebi'nde devam etmiştir. Babası Gaspıralı İsmail, kardeşleri arasında onu özel olarak seçip yetiştirmiş, eğitimine özel bir önem vermis, sınırsız bir sevgiyle yetiştirmiştir.[2]
17 yaşında annesinin ölümüyle öksüz kaldıktan sonra, evin sorumluluğunu üstlenen Şefika Gaspıralı, bir yandan da Tercüman gazetesinin yayınlarının yönetimi, yazışmaların ve Rusçadan çevirilerin yapılması, posta ve dağıtım işleri konularında babasının en önemli yardımcısı olmuştur. Şefika Hanım ilk yazısını 1903'te Tercüman'da yazmıştır. Bu sıralarda babasını sıkça ziyaret eden gençlerden Genceli Nesib Bey Yusufbeyli ile tanışmıştır. Nesib Bey Yusufbeyli ile siyasi konularda başlayan mektuplaşmalarının duygusal yakınlaşmaya dönüşmesiyle 1906 yılında evlenmişlerdir. Daha sonraları Gaspıralı İsmail Bey Rusya'da kadınların düşük toplumsal statülerini iyileştirme, kadının eğitimi ve çalışması gibi konularda Tercüman'ı yetersiz görerek 1906'da Alem-i Nisvan'ı (Kadınlar Alemi) çıkarmıştır. Bu derginin başına da Şefika Gaspıralı'yı getirmiştir. Alem-i Nisvan'da Türk kadınını bilgilendirecek, yönlendirecek, teşvik edecek, örgütleyecek yazılar yayınlanmıştır. Türk ve İslam dünyasındaki kadınlar ve kadın hareketleri hususunda da ayrıntılı bilgiler verilmiştir.[2]
Şefika Gaspıralı'nın 1908'de Zehra, bir yıl sonra da Niyazi adlı çocukları dünyaya gelir. Bu dönemde Şefika Hanım, eşi Nesip Bey ve ağabeyi Rıfat Bey ile birlikte Tercüman'ın tüm yükünü üstlenmektedirler.
Alem-i Nisvan dergisinin kapanmasından sonra Şefika Gaspıralı, eşi Nesib Yusufbeyli ile birlikte 1912 yılında Azerbaycan'ın Gence şehrine yerleşirler. Şefika Hanım 1912'nin sonunda Tercüman'la ilgilenecek kimse bulunamadığı için Bahçesaray'a geri döner. Gaspıralı İsmail Bey, 11 Eylül 1914'te vefat eder.
Rusya sınırları içindeki Türk kadınları toplumsal, siyasal, kültürel ve ekonomik hayattan dışlanmış, ihmal edilmiş, eğitimden mahrum bırakılmışlardı. Bu olumsuz koşullar altında bir kadın hareketini başlatacak öncülerden biri Şefika Gaspıralı olmuştur. Şefika Gaspıralı pek fazla kimsenin önemsemediği Türk kadınının uyanışı için tüm ömrü boyunca okulları, örgütleri ve siyasal katılım çabalarıyla mücadele vermiştir.[2]
Şefika Gaspıralı Türk kadınının her bakımdan erkek egemen bir yönetim ve toplum anlayışında hukuki açıdan, toplumsal ve kültürel açıdan eşit olmasını amaçlamıştır. Kırım, Türk kadınlarının sosyo-kültürel ve siyasi açılardan gelişimi için, diğer bölgelere göre iki avantaja sahipti: Birincisi, Gaspıralı İsmail Bey'in başlattığı yenileşme ve çağdaşlaşma akımının doğduğu yerdi. İkincisi, Kafkasya ve Türkistan'a kıyasla Kırımlı kadınlar, çokeşlilik, tesettür gibi konulardan daha az muzdariptiler. Ama buna rağmen, 1917 İhtilali başladığında, birleştirici bir kadın liderin yokluğu yüzünden, Yalta'daki Taze Hayat Cemiyeti'nin dışında başka bir kadın kuruluşu bulunmamaktaydı. Kadınların sosyal ve politik yaşama tam ve eşit katılmalarına karşı olan, kadimcilere karşı Gaspıralı İsmail Bey'in çabaları yavaş da olsa sonuç veriyordu ancak, toplumun da desteğini alarak gerçek anlamda bir başarı sağlayabilmek için "kadınların örgütlenmeleri" yolunda kitleleri etkileyebilecek bir kadın lidere, hatta liderlere ihtiyaç vardı.[2]
Kadın komitelerinin merkezi teşkilatında aydın hanımlar, öğretmenler çalışıyorlardı. Bunların başında Şefika Gaspıralı bulunuyordu. Temaslarda bulunarak kadınların faaliyetlerini arttırmaya teşvik çalışıyordu. Şefika Hanım'ın yanında, özellikle İlhamiye Toktar, Ayşe İshak ve Hatice Avcı da bu yolda çalışan isimlerdi. Bu komitelerin Bahçesaray ve Akmescit (Simferopol) şubelerini bizzat Şefika Gaspıralı yönetmekteydi. Gaspıralı'nın bir diğer görevi ise Bahçesaray Şehir Meclisi üyeliği görevine de seçilmiştir. Bu dönemde Bahçesaray Belediye Başkanlığı için aday gösterilmiş, ancak işlerinin yoğunluğu gerekçesiyle adaylığı reddetmiştir.[2]
İki zorunlu ülke değişikliği ve Türkiye'de geçirdiği yıllar
Şefika Gaspıralı 1919'da iki küçük çocuğuyla birlikte ölüm tehlikesi altında Kırım'dan Azerbaycan'a kaçmıştır. İki yıl sonra, Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti, Kızıl Ordu tarafından işgal edillr. Şefika Gaspıralı'nın eşi, Başbakan Nesib Bey Yusufbeyli 31 Mayıs 1920 tarihinde kurşuna dizilerek öldürülür. İkinci kez ölümden kaçmak zorunda kalan Şefika Gaspıralı'ya TBMM'nin Bakü temsilcisi Memduh Şevket (Esendal) yardım elini uzatır. Hazırlanan sahte Osmanlı kimlik belgeleri ve pasaportla, yine Memduh Şevket tarafından temin edilen ve Türkiye'ye esir Türk askerlerini ve yardım cephanesini taşıyan trene iki çocuğuyla binerek son kez göç eder. Yanında Rusya'da 1883-1920 yılları arasında yayınlanmış Tercüman, Vakit, Kazan Muhbiri, Burhan-ı Terakki, Ülfet gibi Türkçe, Kaspi, Golos Tatar gibi Rusça yayınlanan gazeteler, dergiler, siyasal nitelikli (lider kadro düzeyinde) yazışmaları içeren orijinal mektuplar, kongre ve toplantı tutanakları, kararları, konferans metinleri, önemli kupürler, tüzükler, yönetmelikler, yol izin belgeleri, kongre tarihlerine denk düşen otel faturaları, beyannameler, fotoğraflar, kitaplar, resmi makamlara sunulan politik içerikli dilekçeler, Duma (Rus Parlamentosu) dokümanları, seçimlere ait aday listeleri, delege kartları, milletvekilliği mazbataları, yasa tasarıları, broşürler, davetiyeler, delege yaka kartları, Müslüman İttifakı, Cemiyet-i Hayriyeler, Kadın Komiteleri, Milli Şura gibi örgütlerin resmi yazışmaları v.b. belgelerden oluşan geniş bir arşiv de getirmiştir.[2]
35 yaşında geldiği Türkiye'de 54 yıl yaşamış ve yanında getirdiği bu dokümanları daha da zenginleştirerek arşivini genişletmiştir. Şefika Gaspıralı Türkiye'de geçimini temin edebilmek için önce annesinden yadigâr birkaç ziynet eşyasını satar. Sonra bir hastanede kısa süreli bir iş bulur. Buradan ayrılınca bir süre dikiş diker, daktilo dersleri alır. Kısa bir süreliğine DârüleytamYurdu'nda (Çocuk Esirgeme Kurumu) müdirelik yapar ancak buranın kapanmasından sonra yine işsiz kalır. Yokluk nedeniyle kol saatini bile satar. Sonunda 40 lira aylıkla geçici iş bulur. Gaspıralı'nın 3 kardeşi de İstanbul'dadır. Cevdet MansurDârülfünun'da öğrencidir; ablasına yük olmamak için yurtta kalır. Haydar AliTıbbiye'de öğrencidir; mezuniyetine kadar Şefika Hanım'ın yanında kalır. En küçük kardeşleri; Nigar Hanım kâhyalık yapan Süleyman Bey ile evlidir. Ağabeyi Rıfat 1925 yılının Aralık ayında Kırım'da hayatını yitirmiştir. Şefika Gaspıralı çaresiz kalınca kızı Zehra ve damadı Gence'li Dr. Mirza Gökgöl'ün evine yerleşir.[2]
Şefika Hanım 1927 yılında Azerbaycan'ın bağımsızlığının 9. Yıldönümü dolayısıyla İstanbul'da düzenlenen kutlamada
Şefika Gaspıralı Türkiye'de de sosyal ve kültürel etkinliklerini sürdürdü. Yetimler Yurdu müdürlüğü yaptıktan ve Kırım Tatar diasporasında etkin rol almaya başladıktan sonra, 1930 yılında Kırım Tatar Kadınlar Birliği'ni kurup başkanlığını yürüttü. Gaspıralı uzun yıllar Kızılay'a da hizmet etmiştir. Ayrıca Kırım Dergisi'ne, Emel Dergisi'ne yazdığı yazılar da bulunmaktadır.[2] Şefika Gaspıralı Kırım istiklal davasının resmî yayın organı olan EmelDergisi'nin yazar kadrosunun da bir parçası oldu. Emel’de “Çelebi Cihan’ın Şahadeti” ve “Babamdan Hatıralar” başlıklı iki yazısı yayımlandı.[3] Diğer taraftan 18-23 Ağustos 1934 tarihinde gerçekleşen İkinci Dil Kurultayı’na daimî dinleyici olarak katılmak üzere müracaat eden isimler arasında yer aldı.[6]
Şefika Gaspıralı 31 Ağustos 1975 tarihinde İstanbul'da hayatını yitirmiş ve Zincirlikuyu Asri Mezarlığı'na defnedilmiştir.[2]
Hakkında yazılan kitaplar
Hablemitoğlu, Doç. Dr. Şengül; Hablemitoğlu, Dr. Necip (12 Ocak 2005). Şefika Gaspıralı ve Rusya'da Türk Kadın Hareketi (1893-1920). Toplumsal Dönüşüm Yayınları. s. 672. ISBN975-6-44880-6.
Gankevich V. Yu. Role I The XIX-XX centuries / Crimea and Russia: non -destructive historical foundations and cultures of the Crimean-Tatar women in the development of the Gasp and their twin sisters. Materials of the Republican Scientific and Social Conference. Simferopol, 1994, s. 19-21, Rusça.
Abdillaevapov. N. Gaprinskaya Shephic / Hippy Crusader Culture (1921-1944): Bibliographic dictionary. Simferopol: Dolya, 1999, s. 69, Rusça.
^abTekne, Kamelya (29 Aralık 2024). "Şefika Gaspıralı". Türk Dünyası Ansiklopedisi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2025.Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
^Garchev, Petr. "Kurultay and Central Council". Center of Information and Documentation of Crimean Tatars. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2019.
.jpg)
.jpg)
