Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Ağustos 2011)

Yeşilhisar
İlçe
Türkiye'de yeri
İlçe sınırları haritası
Ülke	Türkiye
İl	Kayseri
Coğrafi bölge	İç Anadolu Bölgesi
İdare
• Kaymakam	Fatih Bayram[1]
• Belediye başkanı	Halit Taşyapan (AK Parti)
Yüzölçümü
• Toplam	986 km²
Rakım	1330 m
Nüfus  (2018)
• Toplam	17.525
• Kır	-
• Şehir	15.935
Zaman dilimi	UTC+03.00 (TSİ)
Posta kodu	38800
İl alan kodu	352
İl plaka kodu	38
Resmî site www.yesilhisar.gov.tr

Yeşilhisar, eski adıyla Develi Karahisar, Kayseri'nin bir ilçesidir.

Kayseri'ye 60 km Niğde'ye 65 km 'dir. Osmanlı padişahı III. Mustafa tarafından Karaman'ın Niğde Sancağı'na bağlanan Yeşilhisar, 1858'de nahiye olarak Kayseri'ye, 1902 yılında ise İncesu ilçesine bağlı bir yerleşim yeri olmuştur. 11 Haziran 1947 tarihinde ilçe olmuştur. Uzun yıllar Develi Karahisar adıyla tanınmış olan belde isim benzerliği olan Develi ilçesinden dolayı 1945 yılında günümüzdeki adını almıştır.

İlçe’nin kuruluşu kesin olarak bilinmemekle birlikte, ilk önce Hititler daha sonra Persler MÖ 3500 yıllarında da İskender'in emrine girmiştir. MÖ 317 yılında bu bölge Roma İmparatorluğunun hakimiyetine geçmiştir. Kapadokya bölgesinin sekiz büyük şehri içinde adı geçen Kbistra veya Siyiera bugünkü Yeşilhisardır.

MÖ 256 yılında İran'ın daha sonra tekrar Bizans İmparatorluğu'nun hakimiyetine giren Kbistra, 672 yılında Battal Gazi’nin fethi ile, ilk defa Müslümanların eline geçmiştir. Yeşilhisar zaman içerisinde Abbasiler, Danişmendliler ve 1114 yılında da Selçuklular, İlhanlılar, Karamanoğulları egemenliğine giren Yeşilhisar, Yıldırım Bayezid zamanında Osmanlıların hakimiyetine girmiştir. Fatih Sultan Mehmet, Koçi Bey’i Yeşilhisar’ın fethi için memur etmiştir.

İlçe deniz seviyesinden 1100 metre yükseklikte olup, 986 km²’lik bir alanı kapsar. İlçe geniş Develi Ovasının batı ucunda, Karadağ’ın doğuya uzanan etekleri üzerinde kurulmuştur. İl merkezine uzaklığı 65 km'dir. İlçe’nin Doğusunda Develi İlçesi, Batısında Niğde ve Ürgüp İlçesi, Kuzeyinde İncesu İlçesi ve Güneyinde de Niğde ili ile sınırdır.

İlçe’de karasal iklim hüküm sürmekte, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlıdır. Yağmur son derece az düşer. İlçe’de orman bulunmamaktadır. Yeterli derecede meyve ağaçları mevcuttur.

Not: Büyükşehir yasası nedeniyle köyler mahalle statüsüne geçtiğinden 2013'ten itibaren kır nüfusu tabloda yer almamıştır.

İlçe, 1856 yılında nahiye olarak Kayseri’ye, 1905 yılında İncesu’ya bağlanmıştır. 11.06.1947 tarih ve 5071 Sayılı Kanun ile İlçe olmuştur. İlçe 14 mahalleden müteşekkildir. İlçe’ye bağlı 21 köy mevcut olup mezra ve oba yoktur.

İlçe ekonomisi tarım ağırlıklıdır. 500.000 dekar ekilen arazinin %60'ında sulu tarım yapılmaktadır. Sulu bölgelerde başta elma, kayısı ve diğer meyveler yetişmektedir. Endüstriyel bitkilerden şeker pancarı ve patates başta gelmektedir.

İlçe nüfusu 2000 yılı nüfus sayımına göre merkezde 14.099, köylerde 11.114 toplamda ise 25.243 kişi barınmaktadır. Halkın yüzde 75 i tarım ve hayvancılıkla uğraşırken yüzde 25 i de diğer mesleklere yönelmişlerdir. İlçemizde okuma yazma oranı erkeklerde yüzde 90, kadınlarda yüzde 70 düzeyindedir.

İlçede kullanılan tarım arazisinin yaşlı olması ve sulama suyunun yetersizliği tarım maliyetini yükseltmiştir. Bu durum, 1970'li yıllardan itibaren eğitim oranının da yükselmesi ile halkın ilçe dışına göç etmesine sebep olmuştur. Periyodik nüfus sayımlarındaki oranların düşüşü bunu açıkça göstermektedir

Eğitim düzeyi Türkiye ortalamasına yakındır. 20 okulda 3.530 öğrenci öğrenim görmektedir. İlköğretim cağındaki tüm çocuklarımıza eğitim olanağı sağlanmış durumdadır. Derslik başına merkez ilköğretim okullarında 36, köy ilköğretim okullarında 23, lise ve dengi okullarda 14 öğrenci düşmektedir. İlce genelinde 20 öğrenciye 1 öğretmen düşmektedir.

Yeşilhisar, eğitim yönünden tarihin her döneminde ileridedir. Tarihçesinden de anlaşılacağı üzere asırlardır pek çok milletin ikametgâhı olmuştur. Özellikle 1960'li yıllardan sonra okullaşma sayısı artmış, halen; 3 ilkokul, 3 ortaokul 4 lise ve dengi okul vardır. Köylerimizde ise 8 köy haricinde her köyde ilkokul bulunmakta, diğer köylerde öğrenci sayısının yetersizliği nedeniyle merkeze taşımalı eğitim yapılmaktadır.

Cumhuriyet'ten sonra her geçen gün eğitim seviyesi yükselen ilçemizde, okuma yazma oranı erkeklerde yüzde 90, kadınlarda ise yüzde 70 seviyesindedir.

İlçemiz kültür bakımında tipik Orta Anadolu kültürüne sahiptir. Mahalli geleneklerde Anadolu da görülenlerden ayrıntılar dışında farklılık göstermez. Geleneksel el sanatları, gelinlik kızların çeyiz hazırlıkları, halıcılık, özellikle Soğanlı köyünde bez bebek yapımı halkın geçim kaynağı durumuna gelmiştir.

Eskiden halk deyimi ile "ıstar" denilen tezgâhlarda hali kilim ve namazlık gibi dokumacılık yaygın iken maliyet ucuzluğu nedeniyle hazır fabrika dokumasına yönenilmiş ve bunun sonucu olarak da sanat değeri yüksek dokumacılıktan uzaklaşılmıştır.

İlçemiz Kapadokya sınırları içerisinde olmasına, Soğanlı ve Sultan Sazlığı gibi turizmde çok etkili olabilecek bir yere sahip olmasına rağmen turizmden faydalanamamaktadır.

• YerelNET