Viktor Medvedçuk

Viktor Medvedchuk
Ukrayna Cumhurbaşkanlığı Ofisi Başkanı
Görev süresi
12 Haziran 2002 - 21 Ocak 2005
Yerine geldiği Volodymyr Lytvyn
Yerine gelen Oleksandr Zinchenko
Kişisel bilgiler
Doğum 07 Ağustos 1954 (70 yaşında)
Pochet, Abansky, Krasnoyarsk Krayı, Rusya SFSC, Sovyetler Birliği
Milliyeti Ukraynalı
Partisi Muhalefet Platformu - Yaşam İçin
Evlilik(ler)
  • Marina Lebedeva
    (Tarih yok.boşanma)
  • Natalya Gavrilyuk
    (Tarih yok.boşanma)
  • Oksana Marchenko (e. 2003)
Çocuk(lar) Irina (d. 1982)
Darina (d. 2004)
Bitirdiği okul Kiev Üniversitesi (1978)
İmzası

Viktor Volodimiroviç Medvedçuk (Ukraynaca: Ві́ктор Володи́мирович Медведчу́к; 7 Ağustos 1954) Ukraynalı siyasetçi, avukat ve oligark.[1][2][3][4] 29 Ağustos 2019'dan itibaren Ukrayna Yüksek Şurası milletvekilidir.

Medvedçuk 2002 ile 2005 yılları arasında eski Ukrayna Cumhurbaşkanı Leonid Kuçma'nın Cumhurbaşkanlığı Ofisi başkanı olarak görev yaptı.[3][4]

Medvedçuk şu anda Rusya yanlısı siyasi organizasyon Ukrayna'nın Seçimi'nin başkanı ve Ukrayna'nın Avrupa Birliği'ne katılması fikrinin muhalifidir.[5]

Kasım 2018'de Medvedçuk, daha sonra Muhalefet Platformu - Yaşam İçin partisi ile birleşecek olan Yaşam İçin siyasi partisinin siyasi konseyinin başkanı seçildi.[6] 2019 Ukrayna parlamento seçimlerinde parti ülke çapındaki parti listesinde 37 sandalye ve 6 seçim bölgesi koltuğu kazandı.[7] Muhalefet Platformu - Yaşam İçin 2019 seçim listesinde üçüncü sırada yer alarak Medvedçuk parlamentoya seçildi.[7][8]

Ukrayna'da Medvedçuk, "kişisel bir dost" olarak adlandırdığı Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in müttefiki olarak görülüyor.[9] Putin, Medvedçuk'un kızı Darina'nın (d. 2004) vaftiz babasıdır.[10]

19 Şubat 2021'de Ukrayna Ulusal Güvenlik ve Savunma Konseyi, terörizmin finanse edildiği iddiasıyla Medvedçuk ve eşi Oksana Marçenko'yu Ukrayna yaptırımlar listesine dahil etti.[11]

Hayatının erken dönemi ve eğitimi

Medvedçuk'un babası Volodimir Medvedçuk, Pott hastalığından muzdarip olduğu için II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu'ya gönderilmekten kaçındı. Nazi Almanyası'nın Ukrayna'yı işgali sırasında, Nisan 1942'den Kasım 1943'e kadar bir çalışma kampında Alman yönetimi için çalıştı. Bu durum, güçlü vücutlu yerel Ukraynalı gençlerin Nazi Almanyası'nda çalışmak üzere zorla sınır dışı edilmesini sağladı.[12] Alman kuvvetlerinin geri çekilmesinden sonra Volodimir Medvedçuk, 7 Ağustos 1954'te SMERŞ tarafından tutuklandı ve "Ukrayna milliyetçi faaliyetlerine katıldığı için" Sibirya'da sekiz yıl hapis ve dört yıl sürgün cezasına çarptırıldı. Viktor, Krasnoyarsk Krayı Poçet'te doğdu. Babasının Ukrayna Milliyetçiler Örgütü üyesi olduğunu iddia etti. Sovyet mahkemesi iddianamesine göre, Volodimir Medvedcçuk Nisan 1942'de "Ukraynalı milliyetçilerin karşı-devrimci örgütüne katıldı".[13] Temmuz 1995'te, Ukrayna askeri savcılığı Volodimir Medvedçuk davasını inceledi ve "Ukrayna'daki Siyasi Baskı Mağdurlarının Rehabilitasyonu Hakkında 17 Nisan 1991 tarihli Ukrayna Yasasının 1. Maddesi uyarınca" onu rehabilite etmeye karar verdi.[13]

1960'ların ortalarında, Medvedçuk'lar Ukrayna'ya geri dönerek Jıtomır Oblastı, Kornin'e yerleştiler. 1971'de Medvedçuk, Kyiv Oblastı Borova'daki liseden mezun oldu. Kasım 1971'de Medvedçuk, Kiev Demiryolları Postanesi fabrikasında dergi üreten bir sınıflandırma işine girdi ve 1972'nin başında Motovylivka istasyonunda (Borova'da bulunan) bir militsiya (Sovyetler Birliği polisi) işçisi oldu. 1972 yazında, Medvedçuk, KSU Şevçenko Hukuk Fakültesi'ne (şimdi Taras Şevçenko Ulusal Kiev Üniversitesi) giriş sınavını başarıyla geçti, ancak kabul edilmedi. 12 Eylül 1972'de Ukrayna SSC İçişleri Bakanlığı'nın iznine dayanarak Rektörün 445 numaralı emriyle Üniversiteye kaydoldu.[14] Bunun nedeni, Dmitro Çobot'a göre Ukrayna Yüksek Mahkemesi tarafından onaylanan "milislerle gizli bir işbirliği" idi.[15] 1978'de KSU Şevçenko'nun hukuk fakültesinden mezun oldu. Medvedçuk üniversitede eğitim alırken, polisin suçluları yakalamasına yardım eden bir savaşçıydı ve ekibiyle devriye gezerken bir öğrenciyi dövdü. Nisan 1974'te Medvedçuk ve iki polis memuru, Kiev'deki Lenin Rayonu mahkemesi (bugün Peçerski Rayonu mahkemesi) tarafından Ukrayna SSC Ceza Kanunu'nun 102. maddesi uyarınca (bir küçüğü dövmek) mahkûm edildi. Aynı yılın Haziran ayında, Kiev şehir mahkemesinin ceza davalarındaki mahkeme heyeti, Lenin Rayonu mahkemesinin kararını bozdu ve daha fazla soruşturma için davayı geri gönderdi. Kasım 1974'te delil yetersizliğinden dava kapatıldı. Medvedçuk beraat etti ve üniversiteye iade edildi.[16] Mezun olduktan sonra Militsiya Yüksek Okuluna kaydolmaya çalıştı, ancak aile geçmişi nedeniyle reddedildi. 1978'de Kiev Taras Şevçenko Ulusal Üniversitesi'nden avukat olarak mezun oldu.[1][17]

Hukuk kariyeri ve Sovyet muhaliflerine karşı siyasi davalara katılımı

1979'da Medvedçuk, Kiev Şehri Avukatlar Koleji'nin Şevçenkivska Hukuk Danışmanlığı'na üye oldu.[1][17]

1979'da Medvedçuk, baskı altındaki şair Yuriy Litvin'in avukatıydı. 17 Aralık 1979'da mahkemede son sözünde Litvin, Medvedçuk'un çalışmalarını bir avukat olarak tanımladı: "Avukatım Medvedchuk'un savunmadaki pasifliği profesyonel küfürlerinden kaynaklanmıyor, yukarıdan aldığı talimatlar ve itaati nedeniyledir: bana karşı provokasyonların hangi mekanizmaya göre yapıldığını açıklamaya cesaret edemiyorum."[18] Litvin mahkûm edildi ve hapishanede öldü.[17] Vasilkiv'deki mahkemeden alınan resmi belgelere göre, Medvedçuk davadaki soruşturmanın eksikliğine atıfta bulundu ve mahkemenin kararını iptal edip davayı yeniden yargılama için göndermesini istedi.[17]

1980'de Medvedçuk, Vasil Stus'un duruşmasına avukat olarak atandı.[19][20] Stus'a yakın insanların (eşi ve arkadaşı Yevgeni Sverstyuk) ifadesine göre, Stus, Medvedçuk tarafından savunulmayı reddetti, çünkü "Medvedchuk'un saldırgan bir Komsomol tipi kişi olduğunu hemen hissetti, onu korumadı, onu anlamak istemedi ve aslında işiyle ilgilenmedi." Yine de Medvedçuk, müvekkilinin protestolarına rağmen Stus'un avukatı olarak kaldı.[21] "Chronicle of Current Events" e göre, Medvedçuk'un Stus davasındaki savunması şu şekildeydi: "Avukat konuşmasında Stus'un tüm suçlarının cezalandırılmayı hak ettiğini söyledi, ancak 1979-1980'de Kiev işletmelerinde çalışan Stus'un normları yerine getirdiği gerçeğine dikkat etmesini istedi; ayrıca şiddetli bir mide ameliyatı geçirdi."[19][22] Ukraynalı avukatlar Roman Titikalo ve Ilya Kotin'e göre Medvedçuk, mahkeme duruşması sırasında müvekkili Stus'un suçunu kabul etmiş görünüyor. Bunu yaparken (avukat) Medvedçuk, Stus'u savunmayı reddettiği için mesleki görevini ihlal etti, bu da Stus'un mahkemedeki savunma hakkını büyük ölçüde ihlal etti.[23] Stus, 4 Eylül 1985'te siyasi mahkûmlar için bir Sovyet zorunlu çalışma kampı olan Perm-36'da açlık grevi ilan ettikten sonra öldü.[24] The Independent ile 2018 röportajında Medvedçuk, farklı şekilde hareket edemeyeceğini iddia etti: "Stus, Sovyet hükümetini kınadı ve meşru olmadığını düşündü. Herkes kendi kaderini belirler. Stus, Sovyet hükümetine karşı kışkırttığını itiraf etti. Zamanın yasalarına göre suçlu bulundu. Yasalar değişince dava düştü. Ne yazık ki öldü."[4]

1985'te şair Mikola Kuntseviç'in duruşmasında avukatlık yaptı. Kuntsevich'in anılarına göre, Medvedchuk "üzerine savcıdan daha fazla kir döktü." Medvedçuk mahkemeden Kuntseviç'in önergelerinden birini reddetmesini talep ettikten sonra, ona itiraz etti ve bu itirazı birkaç kez tekrarladı, ancak mahkeme bunu her reddettiğinde. Medvedçuk son sözünde şunları söyledi: "Cezanın belirlenmesinde yoldaş savcıyla tamamen aynı fikirdeyim. Ancak benim için anlaşılmaz nedenlerden ötürü yoldaş savcı, sanığın önceki dönemden bir yıl dokuz aylık cezasını unuttu. Bu sürenin yeni cezaya eklenmesi gerektiğini düşünüyorum." Bu talep mahkeme tarafından kabul edildi.[25]

Medvedçuk, 1990'ların başında başarılı bir hukuk şirketi olan BIM'i kurdu.[26] 1990'dan 1997'ye kadar Ukrayna Barosu başkanıydı.[27]

Siyasi kariyeri

1994'te Medvedçuk, Ukrayna Sosyal Demokrat Partisi'nin üyesi oldu. 1998'den 26 Mart 2006 parlamento seçimlerinden iki gün sonrasına kadar başkanlık yaptı.[1][28][29]

Medvedçuk, ilk olarak 1997 yılında 171. Bölgede (Zakarpatya Oblastında) bir ara seçimi kazanarak Verhovna Rada'ya (Ukrayna Parlamentosu) girdi.[1][29][30] 1998'de tekrar parlamentoya seçildi[26] Temmuz 1998'de Mecliste İkinci Başkan Yardımcısı seçildi.[31] 2002 yılında yeniden parlamentoya seçildi,[26] Medvedçuk görevi kötüye kullanma, parlamentonun gündemine ön yargılı muamele ve usul ihlalleri nedeniyle görevden alındığı Şubat 2000'den Aralık 2001'e kadar Verhovna Rada'nın Birinci Başkan Yardımcısı oldu.[32]

Haziran 2002[26] ile Ocak 2005[33][34] arasında Medvedchuk, Başkan Leonid Kuçma'nın başkanlık idaresinin başı olarak görev yaptı.[28][35] Bu nedenle, Medvedçuk'a sık sık şiddetle karşı çıkan Viktor Yuşçenko da dahil olmak üzere muhalefetin eleştirisinin önde gelen hedefiydi. Medvedçuk, 2004 Ukrayna cumhurbaşkanlığı seçimlerinde dönemin başbakanı ve Kuçma yanlısı cumhurbaşkanı adayı Viktor Yanukoviç'in[1] perde arkasındaki adamı olarak kabul edildi ve bu durum "üç Viktor'un savaşı" olarak adlandırılıyordu. Bir keresinde Medvedçuk, Ukrayna Ulusal Meclisine -Ukrayna Halkının Öz Savunma lideri Eduard Kovalenko'ya, Yuşçenko'yu destekleyen bir yürüyüş düzenlemesi için "büyük miktarda para" ödedi. Yürüyüş, Nazi benzeri bayraklar ve semboller içeriyordu ve Kovalenko, destek konuşmasında Nazi selamı kullandı. Hareket, Batılı gözlemcilerin gözünde demokratik adayı (Yuşçenko) itibarsızlaştırmaktı.[36]

2006 Ukrayna parlamento seçimlerinde Medvedchuk, Muhalefet Bloğu "Ne Tak" seçim listesinde üçüncü oldu.[27] Ancak bu ittifak, toplam oyların yalnızca %1,01'ini alarak parlamento temsili kazanamadı.[37] Medvedçuk, 2019 yılına kadar seçimlere tekrar katılmadı.[27]

Kasım 2008'de Medvedçuk, Yüksek Adalet Konseyi'nin bir üyesi oldu.[28][38] Focus, Medvedçuk'un 2008'deki varlıklarını 460 milyon dolar değerinde değerlendirdi ve onu Ukrayna'nın 57. en zengin adamı olarak etiketledi.[1]

21 Mart 2012'de, "yapılan her şeyin seçimlerin sonucu değil, seçim sırasında yaptığımız hataların sonucu olduğuna inandığım için kamu siyasetine döneceğini" belirtti.[28][39] Razumkov Center tarafından Eylül/Ekim 2013'te yapılan bir ankete göre, Medvedçuk liderliğindeki bir parti seçimler sırasında %0,9 oy alacak.[40] Sosyoloji grubu "RATING" tarafından Aralık 2013'te yapılan bir anket %0.7 tahmin verdi ve Medvedçuk'un bir sonraki (Ukrayna) cumhurbaşkanlığı seçiminin ilk tur oylamasındaki sonucunun %0.9 olacağını öngördü.[41] 2013 yılında Ukraynalı uzmanlar, Medvedçuk'un kamuoyunu etkileme girişimlerinin başarısız olduğunu savundular.[5]

Medvedçuk şu anda Rus yanlısı siyasi organizasyon Ukrayna'nın Seçimi'nin başkanıdır.[5] 2013 yılında, bir noktada Nazi Almanyası ile karşılaştırarak Avrupa Birliği'ne alenen saldırmaya başladı.[42] 30 Kasım'da Yevromaydan olarak bilinen ve Ukrayna ile AB arasındaki yakın bağları destekleyen bir dizi protestoyu kınadı.[43]

Kırım krizi nedeniyle 17 Mart 2014 tarihinde Kanada ve ABD yaptırım listelerine alındı.[3][4]

Kasım 2018'de Medvedçuk, Yaşam İçin (siyasi parti) siyasi konseyinin başkanı seçildi.[6] Aralık 2018'de bu parti Muhalefet Platformu - Yaşam İçin partisi ile birleşti.[8] 2019 Ukrayna parlamento seçimlerinde parti ülke çapındaki parti listesinde 37 sandalye ve 6 seçim bölgesi koltuğu kazandı.[7] Medvedçuk bu seçimde Muhalefet Platformu - Yaşam İçin seçim listesinde üçüncü oldu ve böylece parlamentoya seçildi.[7][8]

19 Şubat 2021'de Ukrayna Ulusal Güvenlik ve Savunma Konseyi, terörizmin finansmanı nedeniyle Medvedçuk ve eşi Oksana Marçenko'yu Ukrayna yaptırımlar listesine dahil etti.[11] Rusya merkezli rafinerisinden, Doğu Ukrayna'daki Donetsk Halk Cumhuriyeti ve Luhansk Halk Cumhuriyeti ayrılıkçılarına para aktardığı iddia edildi.[44] Medvedçuk suçlamaları reddetti. Yaptırımlar Medvedçuk ve eşinin mal varlığını üç yıl boyunca dondurdu ve Ukrayna'da iş yapmalarını engelledi (Medvedchuk'un varlıklarının çoğu karısının adına kayıtlıydı).[45] Ukraynalı yetkililer ayrıca, Rus petrol ürünlerini Avrupa'ya taşıyan ve Medvedçuk tarafından kontrol edildiği bildirilen bir petrol boru hattının kamulaştırılacağını duyurdu.[45]

Medvedçuk ve iş ortağı Taras Kozak'ın Belarus bankalarında, Belarus Cumhurbaşkanı Aleksandr Lukaşenko, Aliaksey Aleksin ve Mikalay Varabey'nin iş ortakları tarafından kontrol edilen paraları var.[46] Ortak ticari çıkarları da var.[46]

Vladimir Putin ile ilişkisi

Ukrayna'da Medvedçuk, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in müttefiki olarak görülüyor.[9] Geçmişte Putin'den sık sık "kişisel bir dost" olarak bahsetmişti.[9] İkili ilk olarak 2003 yılında Medvedçuk'un Ukrayna Cumhurbaşkanlığı İdaresi Başkanı olarak görev yaptığı sırada bir araya geldi.[4] 2004'te Putin, Medvedçuk'un en küçük kızı Darya'nın vaftiz babası oldu.[47] Medvedçuk'a göre, eşi TV sunucusu Oksana Marçenko'nun dileği buydu ve Putin'i, kabul etmeye ikna etmesini istemişti.[47]

Mart 2014'te Kırım'ın Rusya tarafından ilhak edilmesinden bu yana Kırım, Rusya ve Ukrayna arasında anlaşmazlık yaşıyor.[48] Ağustos 2016'da Radio Svoboda ile yaptığı röportajda Medvedçuk, yasal açıdan Kırım'ın Ukrayna'nın bir parçası olduğunu, "ancak fiilen, ne yazık ki Rusya'ya ait olduğunu" belirtti.[49] Aynı röportajda Medvedçuk, Ukraynalı yetkilileri "yarımadayı uzaklaştırmakla, sakinlerini uzaklaştırmakla" suçladı ve bu da onları ilhakı kabul etmeye sevk etti dedi.[49] Ayrıca "Ukrayna hükümeti Kırım'a dönmek isterse" Kırım'a Kuzey Kırım Kanalı üzerinden elektrik ve su tedarikini geri getirmesi ve ekonomik ablukayı (Kırım) durdurması gerektiğini belirtti.[49] İddiaya göre bu olsaydı "Demiryolu, yük ve yolcu trafiğinde kesinti olmazdı."[49] Ağustos 2016 Radio Svoboda röportajında Medvedçuk, Putin ile olan ilişkisinin kendisine "Ukrayna'nın çıkarlarına yardım etmesine" yardımcı olduğunu belirtti."[49]

The Independent ile 2018 röportajında Medvedçuk, Putin ile olan ilişkisini Donbass'taki savaşta mahkumların değiş tokuşuna yardımcı olmak için kullandığını iddia etti.[4] Putin'den farklı olarak Ukrayna ve Rusya'yı iç içe geçmiş tarihlere, dinlere sahip iki ayrı "Slav milleti" olarak gördüğünü belirtti. 2018 röportajında Putin ile Ukrayna'yı "sık sık" tartıştığını iddia etti.[4]

Rus gazeteci Mihail Zigar, 2015[50] yılında Kremlin'in Adamları adlı kitabında Putin'in, Medvedçuk olmadan Ukrayna ile ilgili hiçbir sorunun çözülemeyeceğine inandığını iddia etti.[4]

Yevromaydan olaylarını bastırmaya dahil olma suçlamaları

Medvedçuk, Yevromaydan protesto kampanyasının (başlangıçta ikinci Azarov hükûmetinin Avrupa Birliği ile Ortaklık Anlaşması ve Derin ve Kapsamlı Serbest Ticaret Anlaşması[51] imzalama hazırlıklarını askıya alma kararını geri çevirmeyi amaçlamaktadır) açık ve sert bir eleştirmenidir. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile Aralık 2013'te yaptığı görüşmelerden birinin ardından Medvedçuk, Ukrayna'daki Avrupa yanlısı protestocularla "ilgilenme" sözü verdi.

Yevromaydan aktivistleri, Medvedçuk'un 25 Aralık 2013'te Ukraynalı gazeteci Tetiana Chornovol'u öldürmeye teşebbüs eden beyinlerden biri olduğunu iddia ediyorlar.[52] Ona "fail" diyorlar ve adını Yevromaydan protestolarına karşı hükûmet baskısının tüm kanlı olaylarına bağladılar.[53] Medvedçuk'un Ukrayna'yı Rusya ile ekonomik birliğe itmeye yönelik son faaliyetlerini dikkate alan Yevromaydan eylemcileri protesto etmek için Medvedçuk'ların villalarından birine geldi. Aynı gün Medvedçuk, Ukrayna muhalefet partileriyle "savaşa hazır" olduğunu iddia etti.[54]

Medvedchuk 9 Ocak 2014'te "[AB] Ortaklık Anlaşması metninin tercüme edilmemesi, Avrupalı üreticilere aşırı asimetrik ayrıcalıkların sağlanması - tüm bunlar AB'nin Ukrayna ekonomisini hammadde uzantısına dönüştürmeye hazırlandığını gösteriyor" dedi.[55] Ayrıca "mevcut ekibin" "Ukrayna'nın içişlerine AB ve ABD'li diplomatların müdahalesine" verdiği yanıtın, mevcut ekibin Ukrayna'nın ekonomik çıkarlarını koruyabileceğine dair ciddi şüpheler uyandırdığına inanıyordu.[55]

Aralık 2013'te Kyiv Post gazetesi Medvedçuk'u "Rusya'nın Ukrayna'daki beşinci kolunun tartışmasız lideri" olarak nitelendirdi.[56]

2014 ayrılıkçı hareketlere ve Rusya-Ukrayna Savaşı'na katılımı

17 Mart 2014'te Amerika Birleşik Devletleri, Medvedçuk'u Rusya'nın Kırım ilhakı sırasındaki sözde rolü nedeniyle cezalandırmak için yaptırım listesine koydu.[57]

Medvedçuk, 21 Haziran 2014'te Donetsk ve Luhansk vilayetlerinde silahlı ayrılıkçılar ile Cumhurbaşkanı Petro Poroşenko'nun barış planını görüşmek üzere müzakerelerde bulundu, ancak orada kimi temsil ettiği belirsizdi.[58][59]

24 Haziran 2014 tarihinde, Donetsk Halk Cumhuriyeti (DPR) ve Luhansk Halk Cumhuriyeti (LPR) AGİT'e Medvedçuk'un Ukrayna Hükûmeti ile müzakerelerde temsilci olarak atandığını bildirdi.[60] Ancak, 8 Temmuz 2014'te, kendi kendini Donetsk Halk Cumhuriyeti Başbakanı ilan eden Alexander Borodai, Medvedçuk'un "Donetsk Halk Cumhuriyeti'ni veya Luhansk Halk Cumhuriyeti'ni temsil etme hakkına sahip olmadığını" ve "müzakerelerde arabulucu" olduğunu söyledi.[61] Müzakereler hakkında 28 Haziran 2014'te Facebook sayfasında "Bir uzlaşma sağlanacağını umuyoruz ve mevcut duruma bir yol bulmayı, Ukrayna'nın toprak bütünlüğünü korumayı ve barışı yeniden tesis etmeyi başaracağız" diye yazdı.[62] Medvedçuk, ayrılıkçılarla[63][64] 5 Haziran 2015 tarihinde Ukrayna Üçlü Temas Grubu'nda Ukrayna'nın insani işlerden sorumlu özel temsilcisi olana kadar bu işin içinde yer almadı.[65][66]

11 Mayıs 2021'de Medvedçuk ve Muhalefet Platformu - Yaşam İçin milletvekili Taras Kozak, Ukrayna'nın Rusya'nın ilhak ettiği Kırım'daki doğal kaynakların yasadışı sömürülmesi ve vatana ihanet iddiasıyla şüpheli ilan edildi.[67][68] Üç gün sonra Medvedçuk ev hapsine alındı ve bir elektronik izleme cihazı takıldı.[69] Yine 14 Mayıs 2021'de Rus yetkililer, Medvedçuk tarafından Kırım'daki yasa dışı sömürü iddiaları için kullanıldığı iddia edilen Rus şirketi Novye Proekty'nin tasfiye sürecini başlattı.[70]

Ailesi

  • Baba - Volodimir Nesterovych Medvedchuk, 5 Eylül 1918'de Kornyn kasabasında doğdu.
  • Anne - Faina Hrihorivna Hulko, 16 Ekim 1925'te Borshchahivka köyünde doğdu.
  • Evlilikleri:
    • 1) Marina Lebedeva[1]
    • 2) Natalya Gavrilyuk (d. 1952)[1]
    • 3) Oksana Marchenko (d. 1973)[1]
  • Çocukları:
    • 1) Irina (d. 1982), Gavrilyuk ile[1]
    • 2) Darina (d. 2004) Marçenko ile[1]

Medvedçuk'un üçüncü eşi Oksana Marçenko, Ukrayna'da tanınmış bir TV sunucusudur.[47]

2019 Ukrayna Parlamento seçimlerinde, Medvedçuk'un kardeşi Serhiy, tek koltuklu 105 seçim bölgesinde Muhalefet Platformu - Yaşam İçin'in adayı olarak kaybetti.[71]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k l (Rusça) Медведчук Виктор Владимирович 18 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Информационно-аналитический центр "ЛІГА"
  2. ^ Virtual Politics - Faking Democracy in the Post-Soviet World, Andrew Wilson, Yale University Press, 2005, 0-300-09545-7
  3. ^ a b c Kinstler, Linda (28 Mayıs 2015). "The 12 people who ruined Ukraine". POLITICO. 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  4. ^ a b c d e f g h The return of the godfather: How Putin's best friend in Ukraine is staging an improbable comeback 4 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Independent (30 August 2018).
  5. ^ a b c Kremlin-imposed "Ukrainian choice" 14 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Ukrainian Week (3 July 2012).
    Playing opposition 11 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Den (15 August 2013).
    Russia's Plan For Ukraine: Purported Leaked Strategy Document Raises Alarm 23 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Radio Free Europe/Radio Liberty (20 August 2013).
  6. ^ a b "Medvedchuk elected head of political board of Za Zhyttia party". Interfax-Ukraine. 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  7. ^ a b c d CEC counts 100 percent of vote in Ukraine's parliamentary elections 21 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrinform (26 July 2019). (Rusça) Results of the extraordinary elections of the People's Deputies of Ukraine 2019 19 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (21 July 2019).
  8. ^ a b c (Ukraynaca) Medvedchuk goes to the polls without the "Opposition Bloc" 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Hromadske.TV (6 June 2019).
  9. ^ a b c (Ukraynaca) Viktor Medvedchuk: political legalization 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Hromadske.TV (7 August 2018).
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". Tablo ID (Ukraynaca). 11 Kasım 2007. 5 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2014. 
  11. ^ a b (Ukraynaca) Youtube blocked the broadcast of Medvedchuk's channel 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (5 March 2021)
  12. ^ Ukraine: Democratization, Corruption, and the New Russian Imperialism: Democratization, Corruption, and the New Russian Imperialism. 23 Haziran 2015. ISBN 9781440835032. 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021.  (page 148).
  13. ^ a b (Rusça) Myths and legends about Victor Medvedchuk 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., from-ua.com (3 July 2015).
  14. ^ "З РАННЬОЇ БІОГРАФІЇ". Ex Libris. 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  15. ^ "Financial Times: Проди и Берлускони стремятся вернуть Украину на европейский курс". korrespondent.net. 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  16. ^ "Медведчук Виктор". 6 Aralık 2018. 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  17. ^ a b c d (Ukraynaca) Medvedchuk's role: Yuriy Lytvyn and Vasyl Stus had one lawyer and died in the same camp 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (9 July 2020).
  18. ^ "Сучасність (журнал)" (PDF) (Ukraynaca). 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Haziran 2021. 
  19. ^ a b "Ukrainian Dissident Hero Poet Vasyl Stus". What's On Kyiv. 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  20. ^ SHCHERBYTSKYY ANNIVERSARY CELEBRATED FOR THE FIRST TIME IN UKRAINE 11 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Taras Kuzio, Radio Free Europe/Radio Liberty (11 March 2003).
  21. ^ "Адвокат Василя Стуса". 3 Ağustos 2005. 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  22. ^ ""ХРОНИКА ТЕКУЩИХ СОБЫТИЙ", №58 (МОСКВА, САМИЗДАТ, 1980. — С.74-78)". Права Людини в Україні. 21 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  23. ^ Стус без шансу на захист: ведмежа послуга Медведчука 13 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 23 серпня 2016, Українська Правда
  24. ^ Vasyl Stus - His Life, the Canadian Institute of Ukrainian Studies (1 March 1999).
  25. ^ "Адвокат Медведчук лив на мене більше бруду, ніж прокурор – дисидент Кунцевич". Радіо Свобода [1] (Ukraynaca). 2 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2019.  |çalışma= dış bağlantı (yardım)
  26. ^ a b c d KUCHMA'S MEN LINE UP FOR PRESIDENTIAL ELECTION 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Jamestown Foundation (10 June 2003).
  27. ^ a b c Small biography on Viktor Medvedchuk 29 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Civil movement "Chesno" (Ukraynaca)
  28. ^ a b c d Medvedchuk says he returns to public politics 3 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post (21 March 2012).
  29. ^ a b Medvedchuk Victor 14 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post
  30. ^ (Ukraynaca) УКРАЇНА ПАРТІЙНА. ЧАСТИНА VI СОЦІАЛ-ДЕМОКРАТИЧНА ПАРТІЯ УКРАЇНИ (ОБ'ЄДНАНА) 6 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (16 March 2002).
  31. ^ Parliament ends speaker deadlock 10 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post (10 July 1998).
  32. ^ Ukraine's parliament dismisses first deputy speaker 11 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post (13 December 2001).
  33. ^ Medvedchuk emerges from shadows 6 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post (27 January 2005).
  34. ^ Controversial Presidential Administration head Medvedchuk resigns 6 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Kyiv Post (14 December 2004).
  35. ^ Revolution in Orange: The Origins of Ukraine's Democratic Breakthrough 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Anders Aslund and Michael A. McFaul, Carnegie Endowment for International Peace, 2006, 978-0-87003-221-9
  36. ^ "Pro-Russian network behind the anti-Ukrainian defamation campaign". 3 Şubat 2014. 8 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  37. ^ Party of the Regions, Tymoshenko Bloc top polls 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Ukrainian Weekly (2 April 2006) [summary of results right on the front page] (Ukraynaca) All-Ukrainian Union "Center" 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. entry at the Databases ASD: Political parties in Ukraine
  38. ^ Medvedchuk returns to state power 13 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., UNIAN (5 November 2008).
  39. ^ (Ukraynaca) Медведчук перед виборами оселився у Facebook і інших соцмережах 29 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (14 March 2012).
  40. ^ (Ukraynaca) Електоральні орієнтації громадян України та ставлення до провідних політиків 13 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Razumkov Centre (14 October 2013).
  41. ^ The socio-political situation in Ukraine: December 2013 15 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Sociological group "RATING" (25 December 2013).
  42. ^ "Arşivlenmiş kopya". RBC (Rusça). 24 Eylül 2013. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2013. 
  43. ^ "Medvedchuk condemns crackdown on Euromaidan protesters in Kyiv". Kviv Post. 30 Kasım 2013. 30 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2013. 
  44. ^ Ratings, Russia, Reforms: What Is Driving The Ukrainian President's Moves Against Medvedchuk? 18 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Radio Free Europe (4 March 2020)
  45. ^ a b Ukrainian President Signs Decree Imposing Sanctions Against Medvedchuk, Others With Ties To Kremlin 12 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Radio Free Europe (19 February 2021)
  46. ^ a b Ukrainian businessman Medvedchuk and his Belarusian connections 16 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Euroradio.fm (10 February 2021)
  47. ^ a b c Putin ally stages political comeback in Ukraine 21 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., France 24 (22 July 2019).
  48. ^ "Putin signs Crimea treaty, will not seize other Ukraine regions". Reuters.com. 18 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2014. 
  49. ^ a b c d e (Ukraynaca) Medvedchuk: De jure Crimea is Ukraine, but de facto Russia 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (24 August 2016).
  50. ^ All the Kremlin's Men: Inside the Court of Vladimir Putin (İngilizce). S.l.: PublicAffairs. 6 Eylül 2016. ISBN 9781610397391. 
  51. ^ "Ukraine drops EU plans and looks to Russia". Al Jazeera. 21 Kasım 2013. 7 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013. 
  52. ^ Medvedchuk can be one among the others behinds the attack to Chornovol 5 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ukrayinska Pravda, 28 December 2013.
  53. ^ Activists came to Medvedchuk and have broken the gate 29 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ukrayinska Pravda, 29 December 2013.
  54. ^ Medvedchuk to Euromaidan: You want a war? I'm skilled 29 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ukrayinska Pravda, 29 December 2013.
  55. ^ a b Government continues political speculation about choice of Ukraine's integration vector - Medvedchuk 24 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Interfax-Ukraine (9 January 2014).
  56. ^ "Mark Rachkevych: Medvedchuk flexes muscles after protesters pay house call". Kyiv Post. 30 Aralık 2013. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  57. ^ Putin’s key Ukraine ally charged with treason 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council (13 May 2021)
  58. ^ "NSDC says Medvedchuk not representing Ukraine at peace plan talks". UKR Inform. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  59. ^ "Separatists in Ukraine agree to honor cease-fire". Washington Post. 3 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  60. ^ (Ukraynaca) The separatists have informed the OSCE that Medvedchuk - that their representative 25 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (24 June 2014).
  61. ^ (Ukraynaca) Boroday explained why the gunmen went to the Slavic and the sympathy for Medvedchuk 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (8 July 2014).
  62. ^ Medvedchuk hopes compromise to be found during consultations on settling situation in east Ukraine 12 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Interfax-Ukraine (28 June 2014).
  63. ^ "Medvedchuk won't be present at tripartite talks anymore". UKR Inform. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  64. ^ "Minsk hosting Ukraine-OSCE-Russia contact group meeting to settle conflict in eastern Ukraine". Столичное телевидение - СТВ. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  65. ^ Medvedchuk: Ukraine nixes '25-for-50' prisoner swap 8 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Interfax-Ukraine (14 March 2014).
  66. ^ (Ukraynaca) Medvedchuk will represent Ukraine in the subgroup of Humanitarian Affairs Tripartite Working Group 1852 15 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrainian News Agency (5 June 2015).
  67. ^ "Ukrainian Secret Services Search House Of Kremlin-Friendly Politician Medvedchuk". RadioFreeEurope/RadioLiberty (İngilizce). 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 
  68. ^ "Медведчук прибув до Офісу генпрокурора (відео)". www.unian.ua (Ukraynaca). 13 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 
  69. ^ Danilov believes that Medvedchuk can be exchanged for Kremlin political prisoners 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (15 May 2021)
  70. ^ Russian authorities have decided to liquidate the company through which Medvedchuk received suspicion 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ukrayinska Pravda (14 May 2021)
  71. ^ "Брат Медведчука програв вибори в Раду". Українська правда. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021.