Cem Özdemir

Cem Özdemir
2020'de Özdemir
Almanya Gıda ve Tarım Bakanı
Görevde
Makama geliş
8 Aralık 2021
Şansölye Olaf Scholz
Yerine geldiği Julia Klöckner
Birlik 90/Yeşiller Partisi Eş Başkanı
Görev süresi
15 Kasım 2008 - 27 Ocak 2018
Şansölye Angela Merkel
Yerine geldiği Reinhard Bütikofer
Yerine gelen Robert Habeck
Alman Federal Meclisi Milletvekili
Görevde
Makama geliş
26 Ekim 2021
Görev süresi
22 Ekim 2013 - 26 Ekim 2021
Görev süresi
10 Kasım 1994 - 17 Ekim 2002
Avrupa Parlamentosu Milletvekili
Görev süresi
13 Temmuz 2004 - 20 Temmuz 2009
Kişisel bilgiler
Doğum 21 Aralık 1965 (59 yaşında)
Bad Urach, Baden-Württemberg, Batı Almanya
Vatandaşlığı Almanya
Partisi Birlik 90/Yeşiller
Evlilik(ler) Pía María Castro
Çocuk(lar) 2
Yaşadığı yer Berlin, Almanya
Mesleği Siyasetçi
Resmî site oezdemir.de

Cem Özdemir (Almanca telaffuz: [ˈdʒɛm ˈʔœsdemiːɐ̯]; d. 21 Aralık 1965), 2021'den beri Almanya Gıda ve Tarım Bakanı olarak görev yapan Alman siyasetçi. Özdemir, Birlik 90/Yeşiller partisinin bir üyesidir.

Özdemir, 2008 ile 2018 yılları arasında Claudia Roth ve daha sonra Simone Peter ile birlikte Yeşiller Partisi'nin eş başkanlığını yaptı. Özdemir, 2013 yılından bu yana Alman Federal Meclisi üyesidir ve daha önce 1994 ile 2002 yılları arasında bu görevde bulundu. 2004 ile 2009 yılları arasında Avrupa Parlamentosu Üyesi olarak görev yaptı.[1] Özdemir, Katrin Göring-Eckardt ile birlikte 2017 federal seçimlerinde ilk iki Yeşil adaydan biri oldu.[2] 2018'den 2021'e kadar Federal Meclis Ulaştırma Komitesi'ne başkanlık etti. 8 Aralık 2021'den bu yana Şansölye Olaf Scholz'un kabinesinde Gıda ve Tarım Bakanı olarak görev yapmaktadır. Kasım 2024'teki hükûmet krizinin ardından, Özgür Demokratik Partili (FDP) siyasetçi Bettina Stark-Watzinger'in yerine Federal Eğitim ve Araştırma Bakanı olarak atandı.[3]

Ailesi ve eğitimi

Stuttgart ve Ulm arasındaki tepelerde yer alan küçük bir kasaba olan Urach'ta doğan Cem Özdemir, Türkiyeli Gastarbeiter (“misafir işçi”) bir anne babanın oğludur. Özdemir'in annesi Türk kökenlidir ve İstanbul'da orta sınıf bir aileden gelmektedir. Babası ise Çerkes kökenli[4] ve aslen Tokatlıdır.[5] Ayrıca babası Türk Kurtuluş Savaşı'nda subay olarak görev yaptı.[5] Özdemir ve ailesi, 1983 yılında Alman vatandaşlığına geçti. Alman Hauptschule ve Realschule'den mezun olduktan sonra çıraklık eğitimini tamamlayarak erken çocukluk dönemi eğitmeni oldu. İleri teknik üniversiteye girmeye hak kazandıktan sonra Almanya'nın Reutlingen kentindeki Evanjelik Uygulamalı Bilimler Üniversitesi'nde sosyal pedagoji eğitimi aldı. Eğitimini 1987 yılında tamamladıktan sonra eğitimci ve serbest gazeteci olarak çalıştı.[6]

Siyasi kariyeri

Kariyerinin başlangıcı

Özdemir, 1981 yılından beri Yeşiller Partisi'nin Ludwigsburg İlçe Teşkilatı üyesidir. 1989 ile 1994 yılları arasında Baden-Württemberg'in parti eyalet yönetiminde yer aldı. 1992'de göçmen hakları için kurulan Immi-Grün - Bündnis der neuen InländerInnen grubunun kurucuları arasında yer aldı.

Federal Meclis Üyesi, 1994–2002

Özdemir, 1994'ten 2002'ye kadar Alman Federal Meclisi üyesiydi; Sosyal Demokrat Parti'den Leyla Onur ile birlikte ülkenin federal parlamentosuna seçilen ilk Türk veya Çerkes kökenli kişi oldu.[7] 1998'den 2002'ye kadar İçişleri Komisyonu üyesiydi ve parlamento grubunun bu konudaki sözcüsü olarak görev yaptı. Bu sıfatla Almanya'nın vatandaşlık yasalarında reform yapılmasını savundu.[8] Ayrıca, Alman-Türk Parlamenter Dostluk Grubu'nun da başkanlığını yaptı.

1992'de Yeşiller, Şansölye Gerhard Schröder yönetiminde ilk kez bir Alman federal hükümetine katıldı. Bundan 9 ay sonra Özdemir, Jürgen Trittin etrafında “partimizdeki kurucu kuşaktan gelen ahlakçı çokbilmişleri boş yere izleyemeyiz ve izlemeyeceğiz” şeklinde tartışmalı bir manifesto yayınlayan ve kendilerini “ikinci kuşak gençlik” olarak tanımlayan 40 genç parti üyesi arasındaydı.[9]

2002 yılında Özdemir, Federal Meclis üyesi olarak yaptığı resmî seyahatler sırasında kazandığı “Miles & More” millerini, kişisel kullanımına ayırdığı için parlamento yönetmeliklerini ihlal etmekle suçlandı. Ayrıca kişisel mali sorunlarını aşmak için Alman halkla ilişkiler danışmanı ve lobici Moritz Hunzinger'den kredi aldığı için de eleştirildi.[10] Bu olay, eski Alman Savunma Bakanı Rudolf Scharping ile ilişkilendirildi. Bunun üzerine Özdemir, içişleri sözcülüğünden ve Federal Meclis üyeliğinden istifa etti.[11][12]

Özdemir, 2003 yılında Transatlantik Üyesi olarak Washington, D.C. ve Brüksel'de bulunan ABD Alman Marshall Fonu'na katıldı. Bursiyerliği sırasında Wisconsin-Madison Üniversitesi'nde Türkiye ve Avrupa üzerine çeşitli konuşmalar yaptı ve konferanslar verdi.[13] Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa'daki azınlık gruplarının siyasi olarak nasıl örgütlendiklerini araştırdı.[8]

Avrupa Parlamentosu Üyesi, 2004–2009

2009 yılında Özdemir

Özdemir, 2004 ile 2009 yılları arasında Yeşiller/Avrupa Özgür İttifakı (Yeşiller/EFA) parlamento grubunda Avrupa Parlamentosu üyeliği yaptı. Bu süre zarfında grubun dış politika sözcüsü ve Dış İlişkiler Komitesi (AFET) üyesi olarak görev yaptı. Ayrıca, Avrupa Parlamentosu'nun Orta Asya raportörü ve Irak ile İlişkiler Daimi Geçici Delegasyonu'nun başkan yardımcısı olarak görev yaptı. 2006 ile 2007 yılları arasında Özdemir, ABD Merkezî İstihbarat Teşkilatı'nın (CIA) Avrupa'daki operasyonlarına yönelik araştırma ekibinin başkan yardımcılığını yaptı.

Yeşil Parti Eş Başkanı, 2009–2013

Özdemir, 2 Haziran 2008 tarihinde partisinin eş başkanlığına adaylığını açıkladı. Özdemir'in rakibi Berlin Temsilciler Meclisi'ndeki Yeşiller parlamento grubunun lideri Volker Ratzmann'dı, ancak Ratzmann 4 Eylül 2008'de kişisel nedenlerle adaylığını geri çekti.[14] Parti eş başkanlığı seçimlerine giden süreçte Özdemir, 2009 Alman federal seçimleri için Baden-Württemberg eyalet parti kongresinde, partisi adına adaylık koyarak oldukça iddialı bir yer için yarıştı. Ancak, her iki ayrı yarışta da karşısındaki rakiplerine karşı kaybetti. Buna rağmen Özdemir, parti başkanlığı için adaylık sürecinden vazgeçmeyerek bu adaylığını sürdürdü.

Özdemir, 15 Kasım 2008'den bu yana Birlik 90/Yeşiller'in iki eş başkanından biri olarak görev yapmaktadır.[15] Delege oylarının yüzde 79,2'sini aldı. Özdemir, 2009 seçimlerinde Federal Meclis'e seçilemedi. Stuttgart'ın güneyini kapsayan 1. seçim bölgesinde aday olarak %29,9 oy aldı, ancak CDU'nun adayı Stefan Kaufmann'a karşı kaybetti.

Federal Meclis Üyesi, 2013–günümüz

Özdemir, 2013 seçimleri sonucunda yeniden Federal Meclis'e girdi.[16] Alman-Çin Parlamento Dostluk Grubu'nun başkan yardımcısı olarak görev yaptı.

Siyasi görüşleri

Türkiye ile ilişkiler

Birlik 90/Yeşiller partisi eş başkanı Cem Özdemir, HDP yetkilileriyle birlikte 2015-16 Şırnak çatışmaları sırasında Cizre'de, 15 Eylül 2015.

Özdemir, Cumhurbaşkanı Erdoğan yönetimindeki Türkiye'nin Avrupa Birliği üyeliğine karşı çıkmaktadır. Özdemir'in Mayıs 2014'te Köln'de yaptığı bir konuşmada Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan'ı eleştirmesi üzerine Erdoğan, partisinin meclisteki grup toplantılarından birinde Özdemir'i bizzat hedef alarak “sözde Türk” ilan etti ve eleştirilerini “çok çirkin” olarak nitelendirdi. Erdoğan'ın bu sözleri üzerine Türkiye'nin Berlin Büyükelçisi Hüseyin Avni Karslıoğlu, Alman Dışişleri Bakanlığı'na çağrılarak Almanya'nın Başbakan'ın sözlerinden duyduğu rahatsızlık hakkında bilgilendirildi.[17] Kısa bir süre sonra Özdemir, Spiegel Online'a verdiği demeçte, Irak ve Şam İslam Devleti militanlarının Avrupa'dan geçiş ülkesi olması nedeniyle Alman istihbarat servislerinin Türkiye'yi hedef almamasının “sorumsuzluk” olacağını söyledi.[18]

Özdemir, 15 Eylül 2015 tarihinde, Şırnak çatışmalarını yerinde incelemek üzere Cizre'yi ziyaret etti. Özdemir Cizre'de yaşanan sivil ölümlerinden Ankara'nın sorumlu olduğunu iddia etti ve “Demokratik bir devlet sorunları böyle çözmez” ifadesini kullandı.[19]

Özdemir, Haziran 2016'da Federal Meclis'te Ermeni Soykırımı'nın tanınmasının ve Türkiye'nin öfkelenmesinin arkasındaki itici güçtü.[20] Temmuz 2016'daki başarısız darbe girişiminin ardından Türkiye'nin kitlesel tutuklamalarını ve muhalefete yönelik baskılarını da eleştirdi.[21] Özdemir, Türkiye'nin ABD destekli Suriyeli Kürtleri, Afrin'den çıkarmayı amaçlayan Kuzey Suriye işgalini kınadı. Özdemir, 2018 Münih Güvenlik Konferansı sırasında Türk yetkililerle bir araya geldi ve bu sırada “terörist” olarak adlandırıldığı ve Türk delegasyonundan çeşitli tehditler aldığı bildirildi. Sonuç olarak Özdemir özel polis koruması aldı.[22][23]

Ermeni Kırımı

5 Nisan 2001 tarihinde Frankfurter Allgemeine Zeitung gazetesinde yayınlanan bir demecinde Özdemir, “Alman parlamentosu Fransız parlamentosunun izinden gitmemeli ve Ermenilerin toplu ölümünü soykırım olarak tanımlamamalıdır. Tarihi olaylara resmî tanımlar getirmek parlamentoların işi değildir. Bu tarihçilerin işidir. Federal Meclis geçmişte yaşanan adaletsizlikler hakkında karar verecek merci değildir.” dedi.[24]

Özdemir, 12 Mart 2015 tarihinde Ermenistan'ın başkenti Erivan'daki Ermeni Soykırımı anıtını ziyaret ederek, Ermeni Kırımı'nı soykırım olarak tanıdığını açıkladı[25] ve Türkiye'yi de tanımaya çağırdı.[26][27] Ayrıca Türkiye'yi Alican Sınır Kapısı'nı açmaya ve Ermenistan ile ilişkilerini normalleştirmeye davet etti. Alman gazetelerine verdiği bir röportajda “Almanya'nın Ermeni soykırımı konusuna açıkça değinmesi gerektiğini düşünüyorum. İki ülkenin dostu olarak Ermeni-Türk sınırının açılmasına yardımcı olmalıyız. Her iki ülkenin de dostu olarak, Ermeni-Türk ilişkilerinin Fransız-Alman ya da Polonya-Alman ilişkileri gibi olması için çaba göstermeliyiz.” dedi.[28]

2016 yılında eş başkanlığını yürüttüğü Birlik 90/Yeşiller partisi öncülüğünde hazırlanan ve Almanya Federal Hükûmetinin koalisyon ortakları Hristiyan Demokrat Birliği, Hristiyan Sosyal Birliği ve Sosyal Demokrat Parti tarafından desteklenen, 1915 olaylarını soykırım olarak tanımlayan karar tasarısının Federal Meclise taşınmasını sağladı. Oylama öncesi Bundestag'da bir konuşma yapan Özdemir, Türkiye'de “Ermeni” kelimesinin halen hakaret sözcüğü olarak kullanıldığını ve Almanya'nın da soykırımda suçlu olduğunu belirtti. Ayrıca, Enver Paşa ve Talat Paşa'nın adlarını anarak “katiller” ifadesini kullandı.[29] Tasarı, 2 Haziran 2016'da yapılan oylamada bir çekimser ve bir ret oyu ile kabul edildi.[30] Özdemir, tasarının mecliste kabul edilmesinin ardından sosyal medya, e-posta ve mektup aracılığıyla kendisinin ölüm ile tehdit edildiğini açıkladı.[31]

23 Mart 2018'de Cem Özdemir'e Ermenistan tarafından devlet liyakat nişanı verildi.[32]

Kenevirin yasallaştırılması

Özdemir, kenevirin yasallaştırılmasının savunuculuğunu yapmaktadır. Aralık 2014'te arkasında kenevir bitkisi ile bir Ice Bucket Challenge videosunda görülen Özdemir'in dokunulmazlığı, Berlin savcılarının uyuşturucu yetiştirildiği iddiasıyla başlattığı soruşturma nedeniyle kaldırıldı.[33] Özdemir, olayın ardından Westdeutsche Allgemeine Zeitung'a yaptığı açıklamada "Özgür bir toplumda kenevir tüketmeye ve bununla ilgili riskleri almaya karar vermek her bir bireye bağlı olmalı." dedi.[34]

Eleştiriler

5 Haziran 2016'da Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Ermeni Kırımı'nın soykırım olarak tanınmasını içeren tasarının Alman Federal Meclisine taşınmasını sağlayan Özdemir hakkında isim vermeden, “Birileri de diyor ki, güya Türk... Ne Türk'ü be? Bunların kanlarının laboratuvar testinden geçmesi lazım”[35] ifadelerini kullandı. Türk tarihçi İlber Ortaylı da bir televizyon programında Cem Özdemir ve diğer Türk asıllı milletvekillerine yönelik olarak, “Oraya Türk asıllı milletvekilleri girdi diye oraya bir uzlaşı götürmüyoruz ki. Onlar havaya çalıyorlar. Yani o arkadaşlar, o havaya intibak ederek yani yamanarak geçiniyorlar. Bu bir entegrasyon değildir, bu bir yamanmadır.” açıklamasında bulundu.[36]

Eserleri

Kaynakça

  1. ^ "Biography". Oezdemir.de. 13 Ekim 2011. 27 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2011. 
  2. ^ "Grüne Urwahl: Die Mitglieder entscheiden" [Green Primary: The Members Decide]. Alliance 90/The Greens (Almanca). Berlin, Germany. 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2016. 
  3. ^ Scheib, Katrin; Daniel, Isabelle; AFP (7 Kasım 2024). "Zukunft der Bundesregierung: Wissing übernimmt Justizministerium, Özdemir Bildungsministerium". Die Zeit (Almanca). ISSN 0044-2070. 9 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2024. 
  4. ^ "(Kendisinin Çerkez olduğunu ve Çerkezlerin büyük soykırım yaşadıklarını hatırlatan Özdemir...,) Sen de mi Cem Özdemir! Star Gazetesi". 24 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2015. 
  5. ^ a b "CEM ÖZDEMIR: "Die ersten Kopftücher sah ich in Schwaben"". Faz.net. Frankfurter Allgemeine Zeitung. 2011. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2021. 
  6. ^ Dempsey, Judy (16 Kasım 2008). "Greens in Germany pick son of Turks as leader". The New York Times. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2011. 
  7. ^ "Turks in Germany Bridge Two Worlds as Anti-Immigrant Voices Rise". Bloomberg.com (İngilizce). 30 Eylül 2010. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2024. 
  8. ^ a b "Cem Özdemir | Heinrich Böll Stiftung | Washington, DC Office - USA, Canada, Global Dialogue". us.boell.org (İngilizce). 24 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2024. 
  9. ^ "Old Greens In Germany Challenged By Upstarts". New York Times. 7 Temmuz 1999. 28 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  10. ^ "Scandal Over Frequent-Flier Miles Shakes Up German Politics". New York Times. 2 Ağustos 2002. 5 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  11. ^ "Bundestag: Bonusmeilen werden noch weiteren Abgeordneten um die Ohren fliegen – Spiegel Online – Nachrichten – Politik". Spiegel.de. 30 Temmuz 2002. 3 Ağustos 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2011. 
  12. ^ "Hunzinger-Affäre: Özdemir erhielt Darlehen und PR-Honorar – Spiegel Online". Spiegel.de. 21 Temmuz 2002. 30 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2015. 
  13. ^ "Center for European Studies Spring 2003 Events". 20 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2008. 
  14. ^ Winkelmann, U. (4 Eylül 2008). "Ratzmann will Grünenvorsitz nicht: Papa statt Parteichef". Die Tageszeitung: taz (Almanca). ISSN 0931-9085. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  15. ^ "Ein Realo für die deutschen Grünen". Neue Zürcher Zeitung (Almanca). 17 Kasım 2008. ISSN 0376-6829. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  16. ^ Gathmann, Florian (19 Eylül 2013). "Cem Özdemir will in Stuttgart das Direktmandat". Der Spiegel (Almanca). ISSN 2195-1349. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  17. ^ "Erdogan's new Turkey full of 'spies' and 'traitors'". EUobserver (İngilizce). 13 Haziran 2014. 14 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  18. ^ "Turkey Summons German Ambassador Over Spying Claims". The Wall Street Journal. 18 Ağustos 2014. 28 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  19. ^ Cem Özdemir: Cizre’de yaşananlardan Ankara sorumludur 29 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., İMC TV, 15 Eylül 2015, Erişim tarihi: 31 Aralık 2015.
  20. ^ Smale, Alison; Eddy, Melissa (2 Haziran 2016). "German Parliament Recognizes Armenian Genocide, Angering Turkey". The New York Times. 8 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  21. ^ "Ankara mayor accuses German politician Cem Ozdemir of being an "Armenian servant" and traitor". horizonweekly.ca (İngilizce). 20 Ağustos 2017. 20 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  22. ^ "Polizei muss Grünen-Politiker Özdemir in München vor türkischen Delegierten schützen" (Almanca). HuffPost. 17 Şubat 2018. 17 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2018. 
  23. ^ "Cem Özdemir steht nach Begegnung mit Türkei-Delegation unter Polizeischutz" (Almanca). Augsburger Allgemeine. 17 Şubat 2018. 19 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  24. ^ "Özdemir 15 yıl sonra 1915'ten çark etti". Haberturk.com. 1 Haziran 2016. 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2016. 
  25. ^ "Cem Özdemir Ermenistan'da Soykırım Anıtına çelek bıraktı". Haberkıta.com. 18 Mart 2015. 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2016. 
  26. ^ "Özdemir'den 'soykırımı tanıma' çağrısı". Deutsche Welle. 12 Mart 2015. 15 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  27. ^ "Cem Özdemir'den 'soykırımı tanıma' çağrısı". Hürriyet. 12 Mart 2015. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2024. 
  28. ^ "Turkish-German Lawmaker Calls on Turkey to 'Face History'". Asbarez. 13 Mart 2015. 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2015. 
  29. ^ "Türk vekil Özdemir Ermeni rozetiyle konuştu". Milliyet. 2 Haziran 2016. 8 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2016. 
  30. ^ Topçu, Elmas (2 Haziran 2016). "9 Soruda Alman meclisinde kabul edilen 'Ermeni soykırımı' kararı". Diken.com. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2016. 
  31. ^ Varlı, Ali (5 Haziran 2016). "Yakın Koruma verdiler". Hürriyet. 9 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2016. 
  32. ^ Karadağ, Cüneyt (24 Mart 2018). "Ermenistan'dan Cem Özdemir'e Liyakat Nişanı". Anadolu Ajansı. 29 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. 
  33. ^ "German Green politician includes marijuana plant in ice bucket challenge". The Guardian (İngilizce). 28 Ağustos 2014. 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017. 
  34. ^ Bethan John (28 August 2014), German Green's ice bucket challenge lights up dope debate 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Reuters.
  35. ^ "Cumhurbaşkanı Erdoğan'dan Cem Özdemir'e çok sert sözler". CNN Türk. 5 Haziran 2016. 8 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2016. 
  36. ^ "İlber Ortaylı'dan Cem Özdemir'e ağır sözler". Milliyet. 5 Haziran 2016. 8 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2016. 

Dış bağlantılar