Cabaret Voltaire, 1973'te Sheffield'da kurulan ve başlangıçta Stephen Mallinder, Richard H. Kirk ve Chris Watson'dan oluşan bir İngiliz müzik grubu. Adını erken dönem Dada hareketini besleyen Zürih'teki aynı isimli gece kulübünden alan grup, genellikle dönemlerinin en yenilikçi ve etkili elektronik grupları arasında gösteriliyor.[1]
Grubun ilk çalışmaları, 1970'lerin ortalarında endüstriyel müziğe öncülük etmeye yardımcı olan, DIY elektronik ve teyp makinelerinin yanı sıra Dada'dan etkilenen performans sanatıyla yapılan deneylerden oluşuyordu.[1]
Watson'ın 1981'de ayrılmasının ardından grup, 1994'te dağılana kadar iki kişi olarak devam etti. Kirk, 2009'dan 2021'deki ölümüne kadar adını solo bir proje olarak yeniden canlandırdı.
Etkilenenler
New Order'ın solisti ve gitaristi Bernard Sumner, Cabaret Voltaire'in şarkı yazarlığını etkilediğini ve birinin "gitarsız müzik yapılabileceğini" anlamasına yardımcı olduğunu söyledi:[2]
İçinde kesinlikle bir Kraftwerk unsuru var. Ama Blue Monday`i yazdığım zaman, Cabaret Voltaire ile de bazı konserler vermiştim zaten... Gitarsız müzik yapılabileceğini anladığımda, artık sınır yokmuş gibi hissettim.
Alan Cross'un 2012 tarihli Skinny Puppy biyografisinde, Cabaret Voltaire'in "endüstriyel düzeyde gümleme ve gürültülü terörizmi" grup üzerinde bir etki olarak gösterildi:[3]
Throbbing Gristle ve Cabaret Voltaire gibi Birleşik Krallık gruplarının endüstriyel sınıf gümleme ve gürültü terörünü ve Bauhaus, Joy Division, erken dönem New Order ve Depeche Mode'un karamsarlığını keşfeden Key ve Ogre, kendi elektronik saldırı tarzlarını yaratmaya başladılar.
2012'de Trent Reznor, How To Destroy Angels ile ilk albümü üzerinde çalışırken Cabaret Voltaire'in büyük bir etkisi olduğunu belirtti.[4]
Depeche Mode'dan Martin Gore bir keresinde Cabaret Voltaire'i en sevdiği gruplar arasında saydı.[5]
^Dax, Max (2 Eylül 2012). "Max Dax interviews Bernard Sumner". Electronic Beats. 12 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021. There's an element of Kraftwerk in it, for sure. But by the time I wrote 'Blue Monday', I had already done some gigs with Cabaret Voltaire as well... Once I had understood that you could make music without guitars, I felt like there were no longer any borders.
^Cross, Alan (2012). Skinny Puppy: The Secret History. HarperCollins. ISBN9781927002124. Having discovered the industrial-grade thumping and noise terrorism of UK bands such as Throbbing Gristle and Cabaret Voltaire, and the moodiness of Bauhaus, Joy Division, early New Order and Depeche Mode, Key and Ogre set about creating their own brand of electronic attack.
