1076 Viyola/ˈvaɪ.ələ/,[16] geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi.[17] Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.[3]
Yörünge ve sınıflandırma
Viola, uygun yörünge elemanlarına Hiyerarşik kümeleme yöntemi uygulandığında, ana kuşağın arka plan popülasyonununaile dışı bir asteroittir.[5] Asteroit aynı zamanda ana kuşağın en büyük asteroit ailesi olan ve taşlı ve karbonlu alt ailelerden oluşan Nysa ailesinin (405) bir üyesi olarak sınıflandırılmıştır.[4] Adını 44 Nysa'dan alan aile, merkezi ana kuşağı ayıran tükenmiş bir bölge olan Kirkwood boşluklarının (Jüpiter ile 3:1 yörünge rezonansı) yakınında yer almaktadır.
İç asteroit kuşağında Güneş'i 2,1–2,8 AB uzaklıkta; her 3 yıl ve 11 ayda bir döner (1.422 gün; 2,47'lik yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,14'lik bir eksantrikliğe ve 3 °'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem alanı Ocak 1951'de, yani resmi keşif gözleminden 24 yıl sonra Heidelberg'de başlar.[17]
Fiziksel özellikler
Tholen sınıflandırmasında Viola, nadir görülen bir F-tipi asteroitken, SMASS taksonomisinde yaygın, karbonlu bir C-tipi olarak sınıflandırılır.[1][4]
Rotasyon süresi
1980'lerde, Amerikalı astronom Richard Binzel tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Viola'nın dönen bir ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,12 büyüklüğünde (U=3) parlaklık genliği ile 7,336 saatlik iyi tanımlanmış bir dönme süresi verdi.[15] Ocak 2009'da Fransız amatör astronom René Roy tarafından 14,4 saatlik geçici bir süre ölçüldü, ancak daha sonra LCDB'den geri çekildi (U=n.a.).[4][18]
Çapı ve albedosu
Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Viola'nın çapı 21,412 ile 26,39 kilometre arasında ve yüzeyi 0,032 ile 0,0428 arasında bir albedoya sahiptir.[7][8][9][10][14][11][6][12][13]
Collaborative Asteroid Lightcurve Link, IRAS tarafından elde edilen sonuçları, yani 12,30 mutlak kadir temelinde 0,0415'lik bir albedo ve 22,63 kilometrelik bir çapı benimser.[4][11]
Karl Reinmuth, birçok keşfinden dolayı 1930'ların başında yeni adlandırılmış 66 asteroitten oluşan geniş bir liste sundu. Liste, keşiflerini (1009) ile (1200) arasındaki sayılarla kapsıyordu. Bu liste aynı zamanda, bu asteroitten başlayarak, bitkilerden, özellikle de çiçekli bitkilerden sonra adlandırılan 28 asteroit dizisini de içeriyordu.[19]
^abcdMasiero, Joseph R.; Nugent, C.; Mainzer, A. K.; Wright, E. L.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S. (October 2017). "NEOWISE Reactivation Mission Year Three: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 154 (4): 10. arXiv:1708.09504 $2. Bibcode:2017AJ....154..168M. doi:10.3847/1538-3881/aa89ec.
^abcdUsui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117. (online 7 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
^abcMasiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121.