Ang Wikang Pambansa ay isang wika na may ilang koneksyon- de facto o de jure - kasama ang mga tao at ang teritoryo na sakop nila. May kaunting pagkakapare-pareho sa paggamit ng salitang ito. Ang isa o higit pang mga wika na sinasalita bilang unang wika sa teritoryo ng isang bansa ay maaaring tumutukoy sa impormal o itinatalaga sa batas bilang pambansang wika ng bansa. Ang mga pambansa o pambansang wika ay binabanggit sa mahigit 150 saligang mundo.^[1]

Si CMB Brann, na may partikular na sanggunian sa India, ay nagpapahiwatig na mayroong "apat na natatanging mga kahulugan" para sa pambansang wika sa isang pamahalaan:^[2]

• "Teritoryal na wika" (chthonolect), na minsan ay kilala bilang chtonolect^[3]) ng isang partikular na tao
• " Wikang rehiyonal " ( choralect )
• "Wika-sa-karaniwan o wikang pangkomunidad" (demolect) na ginagamit sa buong bansa
• "Sentral na wika" (politolect) na ginagamit ng pamahalaan at marahil ay may simbolikong halaga.

Ang huling ay karaniwang binibigyan ng pamagat na opisyal na wika.

Ang mga batayang wika, gaya ng Standard German, Standard French, at Standard Spanish, ay maaaring maglingkod bilang pambansang (wika-sa-karaniwan), rehiyonal at internasyonal na mga wika.

Pinakamahusay na naiintindihan ang "wikang pambansa" at " opisyal na wika " bilang dalawang konsepto o mga legal na kategorya na may mga saklaw na kahulugan na maaaring magkatugma, o maaaring hiwalay na hiwalay. Ang mga bansa na hindi nakapaglilista ay hindi sa posisyon na magsulat ng isang opisyal na wika, ngunit ang kanilang mga wika ay maaaring sapat na naiiba at maayos na mapanatili upang maging pambansang wika. Ang ilang mga wika ay maaaring kilalang popular bilang "pambansang wika," habang ang iba ay maaaring tamasahin ang opisyal na pagkilala sa paggamit o promosyon.

Sa maraming bansa sa Aprika, ang ilan o lahat ng katutubong wika ng Aprika ay opisyal na ginagamit, na-promote, o malinaw na pinapayagan na ma-promote (karaniwang itinuturo sa mga paaralan at nakasulat sa mahahalagang publisher) bilang mga semi-opisyal na wika kung sa pamamagitan ng pangmatagalang batas o panandaliang, kaso-por-kasong mga tuntuning ehekutibo (gobyerno). Upang maging opisyal, ang sinasalita at nakasulat na mga wika ay maaaring matamasa ang pamahalaan o pederalisadong paggamit, pangunahing pag-promote ng pinondohan na buwis o hindi bababa sa ganap na pagpapahintulot sa kanilang pagkilala sa pagtuturo at mga tagapag-empleyo sa pampublikong edukasyon, na nakatayo sa pantay na katayuan sa opisyal na wika. Dagdag pa, maaari nilang matamasa ang pagkilala bilang isang lengguwahe na ginagamit sa sapilitang pag-aaral at pera sa salapi na maaaring gastusin upang magturo o hikayatin ang mga nasa hustong gulang na pag-aaral ng isang wika na isang wika ng minorya sa isang partikular na lugar upang maibalik ang pag-unawa nito at ipalaganap ang mga pamantayang moral, mga rhymes, poems, mga parirala, mga awitin, at iba pang pampanitikan na pamana na magtataguyod ng panlipunang pagkakaisa (kung saan mananatili ang iba pang mga wika) o magtataguyod ng pambansaang pagkakaiba-iba kung saan hindi ginagamit ang isa pang wika ng hindi katutubong wika.^[4][5]

Ang Albanes ay isang pambansang wika sa Albania at Kosovo at isang pambansang pambansang wika para sa mga bahagi ng Hilagang Macedonia, timugang Montenegro at Serbia.

Ang Arabe ay ang pambansang wika sa Algeria.^[6] Ang Berber ay isang opisyal na wika. Ang Pranses ay hindi isang opisyal na katayuan ngunit malawak na ginagamit sa edukasyon, negosyo at media.

Ang pambansang wika ng Andorra ay Katalan; Bukod dito, ang Catalan ay isang opisyal na wika sa iba't ibang teritoryo sa Espanya (Catalonia, Pamayanan ng Valencia, Balearic Islands), at sinasalita (walang opisyal na pagkilala o katayuan) sa mga teritoryo sa Espanya (ang Catalan-Aragonese na hangganan na kilala bilang La Franja at Murcian munisipalidad ng El Carche), France (Pyrénées Orientales) at sa Italya (Alghero).

Ang pambansang wika ng Armenia ay isang hiwalay na sangay sa lingguwistang pamilya ng mga wikang Indo-Europeo, Armenyo. Ang Armenyo ay malawakang sinasalita sa Armenia pati na rin sa diaspora nito. Ang Armenyo na sinasalita sa Armenia ay kilala bilang Silangang Armenyo, at ang diyalekto na ito ay sinasalita rin, sa mga komunidad ng Armenia ng Russia at Iran. Habang sa kabilang banda, ang iba pang mga komunidad ng Armenyo tulad ng mga komunidad ng Armenyo ng Lebanon, Syria, Jerusalem at iba pa ay nagsasalita ng diyalektong Kanlurang Armenyo.

Ang Australia ay walang opisyal na wika, ngunit higit sa lahat ay nagsasangkot sa Ingles bilang de facto pambansang wika. Ang isang malaking bahagi ng mga migrante sa una at ikalawang henerasyon ay bilingual. Ayon sa Ethnologue, 81% ng mga tao ang nagsalita ng Ingles sa bahay, kabilang ang mga nagsasalita ng L2. Ang iba pang mga wika na sinasalita sa bahay kasama ang Tsino 2.9%, Italyano 1.2%, Arabic 1.1%, Griyego 1%, Vietnamese 0.9% at Espanyol 0.4%.^[7]

Mayroong halos 400 wika na sinasalita ng mga katutubong Awstralyano bago dumating ang mga Europeo. Tanging ang tungkol sa 70 sa mga wikang ito ang nakaligtas at lahat ngunit 30 sa mga ito ay ngayon ay nanganganib.

Ang wikang Aseri ay pambansang wika sa Azerbaijan.

Ang Bengali (o Bangla) ay nag-iisang opisyal na wika ng Bangladesh.

Ang de facto ng totoong pambansang wika ng Bosnia at Herzegovina ay Serbo-Croatian. Ito ay opisyal na tinukoy sa ilalim ng tatlong mga pangalan, ang Bosniyo, Kroato at Serbiyo, na tumutugma sa mga grupong etniko ng bansa. Ang mga alpabetong Latin at Cyrillic ay parehong may opisyal na katayuan.^[8][9]

Bulgaro ay ang pambansang wika sa Bulgarya.

Ang mga opisyal na wika ng Canada simula ng pagkakatatag ng Batas ng Opisyal na Wika noong 1969 ay ang Ingles ( Canadian English ) at ang Pranses ( Canadian French ). Depende sa mga pananaw ng kung ano ang bumubuo sa isang "bansa", ang dalawang wika na ito ay maaaring isaalang-alang ng dalawang magkatulad na pambansang wika ng bansa ng Canada, o mga pambansang wika ng dalawang bansa sa loob ng isang estado, Ingles Canada at Pranses Canada.

Itinuturing ng mga nasyonalista sa Quebec ang Quebec Pranses na wika ng bansang Quebec.

Dalawa sa mga hilagang teritoryo ng Canada ang naglalaan ng iba't ibang mga katutubong wika. Ang Nunavut ay nagtataglay ng Inuktitut at Inuinnaqtun bilang mga opisyal na wika, at ang Northwest Territories ay may siyam na opisyal na wika maliban sa Ingles at Pranses: Cree, Dënesųłiné, Gwich'in, Inuinnaqtun, Inuktitut, Inuvialuktun, North at South Slavey at Tłı̨chǫ. Habang ang mga opisyal na wika ay itinatakda sa antas ng teritoryo (sub-pederal), maaari silang mabigyang-kahulugan bilang pambansang wika.

Bukod sa mga ito ay may maraming katutubong wika ng Canada na mga pambansang wika ng isa o higit pa sa mga grupo ng Unang Bansa ng Canada, Inuit at Métis (mixed First Nations-European na mga tao); ang bilang ng mga Unang Bansa ay nagsang-ayon sa mga antas ng pamahalaan ng Indigenous na kanilang wika bilang isang opisyal na wika ng Nation, ganito ang kaso ng Nisga'a na wika sa Nisga'a. Wikang Cree ay ang kapansin-pansing wika na ginagamit (na may mga pagkakaiba-iba) mula sa Alberta sa Labrador,^{[kailangan ng sanggunian]} Ojibwe ay sinasalita sa buong gitnang Canada at Inuktitut ay sinasalita sa buong Arctic.

Mayroong maraming mga wika na sinasalita sa buong Tsina, kasama ang karamihan sa mga tao na nagsasalita ng isa sa ilang mga varieties ng Tsino. Sa magkasunod na mga dinastiyang imperyal, ang sinalita na wika ng kabiserang lungsod ay nagsilbing opisyal na pasalitang wika at ginamit sa buong bansa ng mga opisyal ng pamahalaan na naglakbay upang makipag-usap sa isa't isa. Ang mga diyalekto na ginamit para sa layuning ito sa iba't ibang panahon ay kasama ang mga ng Xi'an, Luoyang, Nanjing, Beijing, at iba pang mga makasaysayang kapital na lungsod.

Matapos ang Xinhai Revolution noong 1911, itinatag ng Kuomintang (Chinese nationalists) ang Republika ng Tsina. Upang maitaguyod ang pagkakaisa ng pambansang pagkakaisa at pagbutihin ang kahusayan ng komunikasyon sa loob ng bansa, nagpasya ang gobyerno na italaga ang isang pambansang wika. Ang Diyalektong Beijing ng Mandarin at Diyalektong Guangzhou ng Cantonese ay ang bawat isa ang ipinanukala bilang batayan para sa isang pambansang wika para sa Tsina.   Sa simula, mayroong mga pagtatangka upang ipakilala ang mga elemento mula sa iba pang mga Chinese varieties sa pambansang wika bilang karagdagan sa mga mula sa diyalektong Beijing; ito ay makikita sa unang opisyal na diksyunaryo ng pambansang wika, na binigyan ng pangalang 國語 ( Pinyin : Guóyǔ, literal na "pambansang wika"). Ngunit ang artipisyal na wika na ito ay walang katutubong nagsasalita at mahirap matuto, kaya inabandona ito noong 1924. Sa huli, ang diyalekto ng Beijing ay pinili bilang pambansang wika at patuloy itong tinutukoy bilang 國語 sa Tsino sa Republika ng Tsina. Mula noon, ang diyalektong Beijing ay naging pangunahing pamantayan para sa pagbigkas, dahil sa kanyang prestihiyosong kalagayan sa panahon ng naunang dinastiyang Qing.

Gayunpaman, ang mga elemento mula sa iba pang mga diyalekto ay umiiral sa karaniwang wika, na tinutukoy ngayon bilang sumasalamin sa pagbigkas ng Beijing, ang mga gramatikong paraan ng Mandarin na diyalekto na sinasalita sa hilagang bahagi ng Tsina, at ang bokabularyo ng modernong panitikang Tsino na literatura. Binago ng Republika ng Tsina ang pambansang wika 普通话 (Pinyin: Pǔtōnghuà, literal na "pangkaraniwang pananalita"), nang hindi binabago ang kahulugan ng karaniwang pambansang wika.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang Ethiopia ay isang bansa kung saan higit sa 80 bansa, nasyonalidad at mamamayan ang namumuhay nang sama-sama. Ang mga tao nito ay nagsasalita ng higit sa 80 iba't ibang wika. Ang Amharic ay ang opisyal na wika ng Ethiopia. Gayunpaman, naiiba ang mga nagtatrabaho na wika ng mga rehiyon ng rehiyon tulad ni Afaan Oromoo at Tigrinya. Ang Ingles ay ang pinakalawak na ginagamit na wikang banyaga at ang daluyan ng pagtuturo sa mga sekundaryong paaralan at unibersidad. Ang wika ng pagtuturo sa mga pangunahing paaralan ay ang mga lokal na wika ng mga rehiyon ng rehiyon.

Ang Finland ay may dalawang pambansang wika: katulad ng wikang Pinlandes at wikang Suweko. Tinitiyak ng Konstitusyon ng Finland ang karapatang gamitin ang Finnish at Suweko sa mga korte at iba pang institusyon ng estado.^[10][11] Sa kabila ng malaking pagkakaiba sa mga bilang ng mga gumagamit, ang Suweko ay hindi opisyal na inuri bilang isang wika ng minorya ngunit katumbas ng Finnish. Ang parehong pambansang wika ay sapilitan na mga paksa sa paaralan (maliban sa mga bata na may pangatlong wika bilang ina ng wika) at isang pagsusulit sa wika ay isang pangunang kailangan para sa mga tanggapan ng pamahalaan kung saan kinakailangan ang isang degree na unibersidad. Binibigyan din ng konstitusyon ang Sami at ang mga mamamayang Roma ng karapatang mapanatili at paunlarin ang kanilang mga wika: Ang Sami ay may bahagyang karapatang gamitin ang mga wika ng Sami sa mga opisyal na sitwasyon ayon sa ibang mga batas.^[12]

Ang Pranses ay ang opisyal na wika ng Pransiya, ayon sa Artikulo 2 ng konstitusyon ng Republikang Pranses.^[13]

Ang opisyal at pambansang wika ng Alemanya ay Standard German, na may higit sa 95% ng bansa na nagsasalita ng Standard German o mga diyalektong Aleman bilang kanilang unang wika.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang mga opisyal na wika ng Haiti ay ang Haitian Creole at Pranses. Habang ang Pranses ay ang wikang ginagamit sa media, gobyerno at edukasyon, 90-95% ng bansa ang nagsasalita ng Haitian Creole bilang home language habang ang Pranses ay natututo sa paaralan.

Walang pambansang wika na ipinahayag ang Konstitusyon ng India.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang Hindi o Ingles ang ginagamit para sa opisyal na layunin tulad ng parlyamentaryo na paglilitis, hudikatura, komunikasyon sa pagitan ng Pamahalaang Sentral at isang Pamahalaang Estado.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang mga Estado ng India ay malayang mag-aplay ng isa o higit pang mga lokal na wika para sa opisyal na layunin ng estado na iyon. Bukod pa sa 22 opisyal na wika ay binigyan ng opisyal na kalagayan ayon sa nabanggit sa artikulong 343/1 ng Konstitusyon ng Indya. Ang lahat ng mga wikang ito ay may katumbas na opisyal na katayuan at ang mga dokumento ng Pamahalaan ay maaaring nakasulat sa alinman sa mga wikang ito. Samakatuwid, ang India ay may 22 pangunahing opisyal na wika at walang pambansang wika.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang opisyal na wika ng Indonesia ay Indones. Ang Indonesia ay may higit sa 700 mga buháy na wika, na nagsisilbing ikatlong pinaka-linguistically diverse na bansa pagkatapos ng Papua New Guinea at India. Ang mga 700+ na wikang ito, gayunman, ay walang opisyal na katayuan, at ang ilan ay nanganganib nang malipol. Ang pinakamalaking lokal na wika ay ang wikang Habanes.

Ang Persian (o Farsi) ay kinikilala bilang pambansang wika ng Iran.^[14]

Irish ay kinikilala ng Saligang-Batas ng Ireland bilang ang pambansang wika at unang opisyal na wika ng Ireland, at sa wikang Ingles ay kinikilala bilang pangalawang opisyal na wika.^[15]

Ang Ebreo ay naging pambansang lengguwahe ng Israel sa pagpapatibay ng Batas ng Nation-Estado sa 2018. Ang Arabe, isa ring opisyal na wika, ay kinikilala bilang isang wika na may "espesyal na katayuan" na ginagamit sa mga institusyon ng estado.

Ang wikang Italyano ay ang de jure at de facto opisyal na wika ng Italya.^[16][17] Ang Italyano ay tinutukoy din bilang pambansang wika para sa makasaysayang at kultural na mga dahilan, dahil noong ika-15 na siglo, ang wikang Italyano ay naging wika na ginagamit sa mga korte ng halos bawat estado sa Italya at sa pangkalahatan ay tinuturuan ng mga Italyano (iskolar, manunulat, makata, pilosopo, siyentipiko, mga kompositor at mga artist) na nag-ambag sa kung ano ang kasalukuyang kultura ng Italya.^[18] Bukod dito, ang Italyano ay madalas na opisyal na wika ng iba't ibang mga estado ng Italya bago ang pag-iisa, dahan-dahan na pinapalitan ang Latin, kahit na pinamahalaan ng mga dayuhang kapangyarihan (tulad ng mga Kastila sa Kaharian ng Naples, o ng mga Austriano sa Kaharian ng Lombardy-Venetia ).^[19]

Habang ang Ingles at Swahili ay mga opisyal na wika, ang Swahili ay mayroon ding espesyal na katayuan bilang pambansang wika. Wala sa alinman sa pinakamalaking wika ng bansa (Kikuyu, Luo, Kamba, Kalenjin, atbp.) Ay may anumang tahasang legal na katayuan sa pambansang antas, subalit ang 2010 na konstitusyon ay nag-aatas sa estado na "itaguyod at protektahan ang pagkakaiba-iba ng wika ng mga tao ng Kenya."^[20]

Sa Lebanon, ang wikang Arabe ay ang "opisyal na pambansang" wika.^[21] Ang modernong Standard Arabic ay ginagamit para sa opisyal na layunin, habang ang pang-araw-araw na pasalitang wika ay Lebanese Arabic. Malawak din ang wikang Pranses at Ingles sa Lebanon.

Gumagamit ang Luxembourg ng tatlong opisyal na wika: Luksemburges, Pranses, at Aleman. Ang dating Luxembourgish ay walang opisyal na katayuan, ngunit ang pagsunod sa isang pagbabago sa konstitusyon ay ipinasa sa batas noong Pebrero 24, 1984 na ginagawang Luksemburges ang pambansang wika. Karagdagan pa, kinikilala ng batas na ito ang tatlong lengguwahe ng Luxembourg (Luksemburges, Pranses at Aleman) bilang mga wika ng administratibo.

Ang wikang Maltes ay ang wikang pambansa ng Malta. Ito rin ang opisyal na wika ng isla, kasama ang Ingles. Ang Maltese ay kinikilala lamang bilang "pambansa" sa Kabanata 1 ng Batas ng Malta.

Kahit na ang Ingles ang tanging pambansang opisyal na wika sa Namibia, mayroon ding 20 na mga wika ^{[kailangan ng sanggunian]}, na ang bawat isa ay sinasalita ng higit o hindi gaanong mga bahagi ng populasyon at itinuturing na kultural na pamana ng Namibia. Ang lahat ng mga pambansang wika ay may mga karapatan ng isang wika ng minorya at maaaring magsilbi bilang isang lingguwa prangka sa ilang mga rehiyon. Kabilang sa mga pambansang wika ng Namibia ang Aleman, Afrikaans, Oshiwambo, Otjiherero, Portuges, gayundin ang mga wika ng Himba, Nama, San, Kavango at Damara. ^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang Nepali ay ang opisyal na wika ng Nepal. Higit sa 123 mga wika ang ginagamit sa Nepal. Ang ilan sa mga wika na ginagamit sa Nepal ay ang Nepal bhasa, Tamang, Sherpa, Rai, Magar, Gurung, Maithili, Purbeli, Ingles, Limbu, Monggol, atbp.

Habang ang populasyon ng New Zealand ay may nakararami na nagsasalita ng Ingles, ang wika ng katutubong mga taong Polynesian ay ang wikang Māori. Ang parehong mga wikang ito ay may opisyal na katayuan sa bansa, kasama ang New Zealand Sign Language, na isa sa ilang mga wikang pakumpas sa mundo upang magkaroon ng ganitong kalagayan.

Bukod sa opisyal na Ingles ( Nigerian Standard English ), kinikilala ng Nigeria ang tatlong 'karamihan', o pambansa, mga wika. Ang mga ito ay Hausa, Igbo, at Yoruba, bawat isa ay may mga 20 milyong nagsasalita o higit pa.^[22]

Ang Artikulo 251 (1) ng Saligang Batas ng Pakistan noong 1973, na pinamagatang pambansang wika, ay tumutukoy: "Ang wikang pambansa ng Pakistan ay Urdu, at ang mga kaayusan ay dapat gawin para sa paggamit nito para sa opisyal at iba pang mga layunin sa loob ng labinlimang taon mula sa pagsisimula ng araw." Kahit na ang Urdu ay ipinahayag na isang opisyal na wika, sa ngayon ang lahat ng mga dokumento ng pamahalaan, batas, legal na mga order, at iba pang mga opisyal na talaan ay nakasulat sa Pakistani Ingles. Karamihan sa mataas na pagtuturo sa edukasyon ay nasa Ingles. "^[23] Ang Pambansang Wika Authority ay isang organisasyon na itinatag upang gumawa ng mga kaayusan upang i-promote Urdu mula noong 1979.

Ang konstitusyon ng Pilipinas noong 1973 ay nagpataw ng ehemonikal na pambansang wika ang Tagalog sa kapinsalaan ng lahat ng iba pang etnikong nasyonalidad sa bansa at nag-utos ng pag-unlad at pormal na pag-aampon ng pangkaraniwang pambansang wika na kilala bilang Filipino. Ang Ingles (Philippine English) ay itinalaga rin bilang isang opisyal na wika, "hanggang sa itinakda ng batas".^{[kailangan ng sanggunian]}

Itinakda ng konstitusyong 1987 ang wikang Filipino, na batay sa Tagalog na may pagsasama ng mga termino mula sa lahat ng kinikilalang wika ng Pilipinas, bilang pambansang wika. Itinalaga din nito ang parehong Filipino at Ingles bilang mga opisyal na wika para sa mga layunin ng komunikasyon at pagtuturo, at itinalaga ang mga rehiyonal na wika bilang mga opisyal na mga wika na pang-auxiliary sa mga rehiyon upang maglingkod bilang pantulong na media ng pagtuturo dito.

Higit sa 170 mga wika ang ginagamit sa Pilipinas at halos lahat ay nabibilang sa Borneo-Pilipinas na grupo ng mga wika ng wikang Austronesyo. Noong 2007, isang serye ng anim na bahagi na pinamagatang Ang Kaso ng Ilokano bilang isang Pambansang Wika na isinulat ni Dr. Aurelio Solver Agcaoili ng University of Hawaii ay lumitaw sa Kultura, Mga Sanaysay, Pamumuhay ng Tawid News Magazine.^[24] Noong Setyembre 2012, ang La Union ang naging unang lalawigan sa kasaysayan ng Pilipinas upang magpasa ng ordinansa na nagpapahayag ng isang lokal na wika at isang lokal na wika, Ilokano, bilang isang opisyal na wika. Ang layuning ito ay naglalayong protektahan at pakinggan ang paggamit ng Ilokano sa iba't ibang mga gawain ng pamahalaan at sibil sa loob ng lalawigan.^[25]

Ang Filipino Sign Language ay itinalaga bilang "national sign language of the Filipino deaf" pati na rin ang official sign language para sa mga transaksyon ng gubyerno ng Pilipinas.

Ang Artikulo 27 ng Saligang Batas ay nagsasaad: "Ang Polish ay magiging opisyal na wika sa Republika ng Poland".^[26]

Ang opisyal at pambansang wika ng Romania ay ang wikang Rumano.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang wikang Ruso ay ang tanging opisyal na wika ng Rusya, ngunit 27 iba pang mga wika ay itinuturing na opisyal sa iba't ibang mga rehiyon ng Russia.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang wikang Serbiyo (isang iba't ibang mga Serbo-Croatian ) ay ang pambansang wika ng Serbia, na isinulat sa alpabetong siriliko. Mayroong 15 na wika sa minorya.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang Singapore ay may apat na opisyal na wika: Ingles ( Singapore English ), Chinese, Malay at Tamil. Kahit na ang Ingles ang pangunahing wika ng negosyo, gobyerno, at edukasyon, ang Malay ay itinalaga bilang pambansang wika. Ito ay dahil sa mga heyograpikal at makasaysayang relasyon sa Malaysia pati na rin ang pagkilala ng mga Malaysong etniko (mga 14% ng populasyon) bilang mga katutubo ng Singapore.

Ayon sa kaugalian, ang lingguwa prangka sa gitna ng mga iba't ibang grupo ng etniko sa Singapore ay Bazaar Malay, isang Malay-based creole. Dahil sa kalayaan, ang pamahalaan ay nagpo-promote ng Ingles bilang pangunahing wika ng Singapore. Ang patakarang pag-aaral ng bilingual ay nag-aatas sa mga mag-aaral na mag-aral ng dalawang wika: Ingles at isang "dila ng ina" na tumutugma sa etniko ng estudyante. Ang Malay ay inaalok lamang sa mga estudyanteng di-Malay bilang isang opsyonal na pangatlong wika sa mga sekondaryang paaralan. Dahil dito, inalis ng Ingles ang Bazaar Malay bilang karaniwang wika sa mga taga-Singapore. Samakatuwid, sa kabila ng katayuan ng Malay bilang pambansang wika, ang karamihan ay hindi nagsasalita nito.

Ang wikang Eslobeno ay ang pambansang wika ng Slovenia. Mayroong 6 na wika sa minorya. ^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang South Africa ay may 11 opisyal na wika, katulad ng Afrikaans, Ingles, Ndebele, Northern Sotho, Sotho, Swazi, Tswana, Tsonga, Venda, Xhosa at Zulu. Ang South African Sign Language at Dutch ay naiiba sa South Africa bagaman hindi kumpleto na lumitaw na pambansang standard na mga wika na kung saan din subsumes isang kumpol ng semi-ulirang mga diyalekto.

Ang mga nabanggit na wika ay maaaring ituring bilang minorya ng mga lingguwa prangka - wala sa mga wikang ito ang Opisyal na Katayuan ng Wika sa bansa. ^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang Espanya ay may isang pambansang saligang batas na wika, Espanyol, ngunit mayroong apat na iba pang mga wika na co-opisyal sa ilang mga teritoryo: wikang Galisyano sa Galicia, Basque sa Euskadi at bahagi ng Navarra, wikang Katalan sa Cataluña, Balearic Islands at Valencia (bilang Valencian ), at diyalektong Aran sa Val d'Aran.

Ang Suwisa ay may apat na pambansang wika: Aleman, Pranses, Italyano at Romansh,^[27] lahat ay may opisyal na katayuan sa pambansang antas sa loob ng pamahalaang Pederal ng Switzerland.^[28]

Ang karamihan (74%) ng populasyon ay nagsasalita ng Aleman, habang ang karamihan ng natitira (21%) ay nagsasalita ng Pranses, at ang mga minorya ay nagsasalita ng Italyano (4%) at Romansh (1%, hindi monolingually). Ang mga nagsasalita ng Aleman ay nangingibabaw sa karamihan ng bansa, habang ang mga nagsasalita ng Pranses ay sumasakop sa mga western na bahagi na malapit sa hangganan ng France, at ang mga nagsasalita ng Italy ay matatagpuan sa timog malapit sa hangganan ng Italya, karamihan sa loob ng Canton ng Ticino. Ang mga nagsasalita ng Romansh ay puro sa Canton ng Grisons sa timog-silangan.^[29]

Sa panahon ng pamamahala ng Hapon (1895 hanggang 1945), ang "national language movement" (國語運動, kokugo undō) promote ang wikang Hapones. Pagkatapos ng kanilang pagkatalo sa Digmaang Sibil ng China noong 1949, ang reaksyunaryong Kuomintang ng Republika ng Tsina ay nagbalik sa isla ng Taiwan, kung saan ipinakilala nila ang Standard Chinese, na sinasalita ng ilan sa populasyon ng isla noong panahong iyon, bilang bagong "pambansa wika ".

Noong 2017, ang mga katutubong wika^[30] at Taiwanese Hakka^[31] ay kinikilala bilang pambansang wika.

Ang opisyal na wika ng estado ng Tunisia ay Arabe.^{[kailangan ng sanggunian]} Gayunpaman, ang wikang iyon ay hindi ang dila ng populasyon o ginagamit upang makipag-usap sa pagitan ng mga tao sa Tunisiano, sa halip ang Tunisian Arabic ay naglalaro ng mga papel na ito at ang pambansang wika ng Tunisia.^{[kailangan ng sanggunian]} Gayundin, kahit na walang opisyal na katayuan, ang Pranses ay ginagamit din ng malawakan sa nakasulat at pasalitang anyo nito sa pangangasiwa, edukasyon at negosyo na kapaligiran at kilala ng 63.6% ng populasyon.^{[kailangan ng sanggunian]} Gayundin ang mga minoridad ng Berber sa timog-kanluran at sa Djerba Island ay gumagamit ng Tunisian Chelha na wika upang makipag-usap sa pagitan nila.

Turko ay ang pambansang wika ng Turkey bawat Turkish konstitusyon.

Ang wikang Ingles ( British English ) ay ang de facto opisyal na wika ng United Kingdom at ang tanging wika ng tinatayang 95% ng populasyon ng Britanya. ^{[kailangan ng sanggunian]} Ang tatlong Mga Bahay ng Tahanan sa labas ng Inglatera ay may mga pambansang wika sa kanilang sariling may iba't ibang grado ng pagkilala, na magkakasamang umiiral sa dominanteng wikang Ingles. Ang Britanya ay mayroon ding ilang mga lupang-Sakop ng Kaputungan at mga Teritoryo sa Ibang Bansa na sa ilang mga antas ay namamahala sa sarili, ngunit hindi kinikilala bilang mga malayang estado. Marami sa mga ito ang may sariling wika sa rehiyon.

Sa Hilagang Irlanda, ang parehong Gaelic Irish na wika at ang West Germanic mga diyalektong Ulster Scots ay kinikilala ng Kasunduan sa Magandang Biyernes bilang "bahagi ng kultural na kayamanan ng isla ng Ireland" at itinataguyod ng Foras na Gaeilge (Irish Institute) at Tha Boord o Ulster-Scotch (ang Ulster-Scots Agency) ayon sa pagkakabanggit.

Sa Scotland, ang Scottish Gaelic ay isang wika ng minorya na sinasalita ng 57,375 katao (1.1% ng populasyon ng Scotland na may edad na tatlong taong gulang).^[32] Ang Gaelic Language (Scotland) Act 2005 ay nagbibigay ng isang limitadong opisyal na wika, at ang Bòrd na Gàidhlig ay may katungkulan sa "pag-secure ng katayuan ng Gaelic na wika bilang opisyal na wika ng Scotland na namumuno ng pantay na paggalang sa wikang Ingles."^[33] Ang mga Scots, sa pangkalahatan ay itinuturing na isang wikang West Germanic na may kaugnayan sa ngunit hiwalay sa Ingles, ay walang opisyal na katayuan ngunit kinikilala bilang isang wika ng minorya, at ang wika ng maraming panitikan sa Scotland, kabilang ang mga tula ni Robert Burns.

Ang wikang Gales ay may opisyal na kalagayan sa loob ng Wales, at sa sensus ng 2011, sinasalita ng 562,000 katao, o 19% ng populasyon.^[34] Ang Lupong Wika ng Welsh ( Bwrdd yr Iaith Gymraeg ) ay may legal na katungkulan sa pagtiyak na, "sa pag-uugali ng pampublikong negosyo at pangangasiwa ng katarungan, ang mga wikang Ingles at Welsh ay dapat gamutin batay sa pagkakapantay-pantay".^[35]

Ang Ingles ay de facto lamang ang opisyal na wika. Gayunpaman ang ilang mga salita ng Manx Gaelic (ang makasaysayang pambansang wika) kung minsan ay nakatagpo sa mga institusyon ng Gobyerno, higit sa lahat para sa mga simbolo at seremonyal na layunin, at ito ang pangunahing daluyan ng pagtuturo sa isang pangunahing paaralan.

Ang wikang pambansa ng Uganda ay Ingles.

Ang wikang Ukranyo ay ang tanging opisyal na wika ng Ukraine, ngunit ang wikang Ruso ay malawakang sinasalita sa buong bansa lalo na sa mga rehiyon sa silangan ng Dnieper.

Sa Estados Unidos, ang Ingles ( Amerikanong Ingles ) ay pambansang wika lamang sa isang impormal na kahulugan, sa pamamagitan ng mga numero at ng makasaysayang at kontemporaryong samahan. Ang Saligang- Batas ng Estados Unidos ay hindi malinaw na nagpapahayag ng anumang opisyal na wika, bagaman ang konstitusyon ay nakasulat sa Ingles, gaya ng lahat ng pederal na batas.

Magmula noong 2015^[update], Ipinakilala ng Kinatawan Peter T. King ang HR997, ang English Language Unity Act ng 2015, sa kapulungan ng mga Kinatawan ng Estados Unidos. Ang batas na ito ay magtatatag ng Ingles bilang opisyal na wika ng Estados Unidos. Ang kasamang bill, S.678, ay ipinakilala ni Senador Jim Inhofe sa Senado ng Estados Unidos noong Marso 9, 2015. Ang parehong mga singil ay tinukoy sa komite. Ang parehong batas ay ipinakilala sa bawat taon mula pa noong 1973.^[36]

Sa Vietnam, ang wikang Biyetnames ay naging de facto na pambansang wika sa loob ng maraming taon, ngunit hindi hanggang sa Dekrito No. 5 ng 2013 na konstitusyon na ang wikang Biyetnames ay inilarawan bilang Pambansang Wika.^{[kailangan ng sanggunian]}

• Ethnolect
• Katutubong Wika
• Patakaran sa wika
• Rehiyonal na Wika
• Batayan na wika
• Opisyal na wika
• Wika ng pagtatrabaho
• Sistema ng pandaigdigang wika

1. ↑ Jacques Leclerc
2. ↑ Brann, CMB 1994. "Ang Tanong ng Pambansang Wika: Mga Konsepto at Terminolohiya." Mga Logo [Unibersidad ng Namibia, Windhoek] Vol 14: 125-134
3. ↑ Wolff, H. Ekkehard "Mga Wika sa Africa: Isang Panimula Ch./Art: Wika at Lipunan p. 321 pub. Cambridge University Press 2000
4. ↑ Diskarte sa 20 Taon para sa Irish na Wika http://www.plean2028.ie/en/node/14^{[patay na link]}
5. ↑ Williams, Colin H. (1990), "The Anglicisation of Wales", sa Coupland, Nikolas (pat.), English in Wales: Diversity, Conflict, and Change, Clevedon, Avon: Multilingual Matters, pp. 38–41
6. ↑ The Report: Algeria 2008. Oxford Business Group. 2008. p. 10. ISBN 978-1-902339-09-2.
7. ↑ "Archive copy". Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-07-19. Nakuha noong 2019-04-06.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
8. ↑ "Amendments XXVII-LIV to the Constitution of the Federation of Bosnia and Herzegovina" (PDF). High Representative for Bosnia and Herzegovina. Nakuha noong 13 September 2018.
9. ↑ "Amendments LXXI-XCII to the Constitution of Republika Srpska" (PDF). High Representative for Bosnia and Herzegovina. Nakuha noong 13 September 2018.
10. ↑ Finland – Constitution, Section 17. International Constitutional Law website.
11. ↑ "FINLEX ® – Ajantasainen lainsäädäntö: 11.6.1999/731". Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-04-23. Nakuha noong 2019-04-06.
12. ↑ Deklarasyon sa Sami Parliament Naka-arkibo 2011-09-27 sa Wayback Machine. FINLEX. Petsa ng pag-access: Hulyo 3.
13. ↑ "Legifrance - Le service public de l'accés au droit". 2011-06-04. Inarkibo mula sa orihinal noong 2011-06-04. Nakuha noong 2018-10-25.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
14. ↑ "Archive copy". Inarkibo mula sa orihinal noong 2017-09-23. Nakuha noong 2019-04-06.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) Naka-arkibo 2017-09-23 sa Wayback Machine.
15. ↑ Artikulo 8, Bunreacht na hÉireann.
16. ↑ Batas 482, Disyembre 15, 1999 Naka-arkibo May 12, 2015^{[Date mismatch]}, sa Wayback Machine.. camera.it
17. ↑ Wikang Italyano.ethnologue.com
18. ↑ Mga Wika: le ragioni del fiorentino. accademiadellacrusca.it
19. ↑ Bruno Migliorini, (1960). Storia della lingua italiana. 1st ed. Italya: Sansoni.
20. ↑ Na- Naka-arkibo 2014-05-17 sa Wayback Machine. access ang Konstitusyon ng Kenya Naka-arkibo 2014-05-17 sa Wayback Machine. 2010-10-28.
21. ↑ "ICL - Lebanon - Constitution". 21 September 1990.
22. ↑ Artikulo 55, Konstitusyon ng Pederal na Republika ng Nigeria  : 1999.
23. ↑ The Constitution of the Islamic Republic of Pakistan, 14 August 1973, inarkibo mula sa orihinal noong 2018-09-07, nakuha noong 2008-04-22
24. ↑ Aurelio Solver Agcaoili, The Case of Ilokano as a National Language; Part 1, 2, 3, 4, 5, 6 (May 2007), Tawid News Magasin
25. ↑ Elias, Jun (September 19, 2012). "Iloko La Union's official language". Philippine Star. Inarkibo mula sa orihinal noong Oktubre 12, 2013. Nakuha noong September 24, 2012. Naka-arkibo October 12, 2013^{[Date mismatch]}, sa Wayback Machine.
26. ↑ Constitution of the Republic of Poland, 2 April 1997, nakuha noong 2016-07-16
27. ↑ "The Federal Constitution of the Swiss Confederation, article 4". Inarkibo mula sa orihinal noong 2014-10-23. Nakuha noong 2009-04-30. Naka-arkibo 2014-10-23 sa Wayback Machine.
28. ↑ "Diversité des langues et compétences linguistiques en Suisse". Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-09-16. Nakuha noong 2009-04-30. Naka-arkibo 2012-06-03 sa Wayback Machine.
29. ↑ Jud. "Switzerland's Four National Languages". Nakuha noong 2018-03-03.
30. ↑ "Indigenous Languages Development Act".
31. ↑ "Hakka Basic Act".
32. ↑ 2011 Senso ng Scotland, Talaan ng QS211SC. Tiningnan ng Mayo 30, 2014.
33. ↑ Gaelic Language (Scotland) Act 2005, Office of Public Sector Information
34. ↑ "2011 Census: Key Statistics for Wales, March 2011". ONS.
35. ↑ Welsh Language Act 1993, Office of Public Sector Information
36. ↑ "All legislation matching 'H.R.997'". United States Congress. Nakuha noong December 21, 2015.