Štefan "Stevo" Žigon (Ljubljana, 8. decembar 1926. - Beograd, 28. decembar 2005.) je bio slovensko-srpski filmski i pozorišni glumac i režiser.
Biografija
Kao mlad čovek dve godine je proveo u zloglasnom konc logoru Dahau, gde je i naučio nemački jezik. Zbog znanja jezika i poznavanja mentaliteta vrlo često je kasnije igrao uloge, ciničnih i hladnih, nemačkih oficira.
Studirao glumu u Ljubljani i Lenjingradu. Diplomirao je 1952. u izvanrednoj klasi Akademije za pozorišnu umetnost u Beogradu. Na Fakultetu dramskih umetnosti je bio jedan od prvih asistenata, prilikom njegovog osnivanja 1949. Prelomni trenuci njegove umetničke karijere vezani su za Bojana Stupicu, koji je doprineo njegovom angažmanu na filmu i režiji. Tokom godina, sve manje glumi u Jugoslovenskom dramskom pozorištu i Ateljeu 212, a sve više se okreće režiji. Na filmu debituje 1950. dvema malim ulogama. Kao svoje najbolje dve uloge izdvaja onu novinara u filmu Oksigen (M. Klopčić, 1970) za koju je na festivalu u Puli nagrađen Zlatnom arenom, kao i onu u filmu Rondo (Z. Berković, 1966). Zapaženo glumi i na televiziji (npr. TV-serije Otpisani i Povratak otpisanih), te u kratkim igranim filmovima (npr. N. Stojanovića).
1968. za vreme junskih studentskih demonstracija u Beogradu, njegova pojava u dvorištu filozofskog fakulteta i njegov nastup sa insertom iz pozorišnog komada „Dantonova smrt“ gde je igrao poštenog, beskompromisnog i surovog Robespjera sa njegovim govorom na suđenju Dantonu, izazvala je eksploziju oduševljenja studenata koji su ga slušali i gledali: „... kada gledamo kako se ovi markizi i grofovi Revolucije kockaju, kada njih gledamo s pravom se možemo upitati jesu li oni opljačkali narod...! Nema sporazuma, nema primirja sa ljudima za koje je Republika špekulacija, a Revolucija zanat!!..“
Po ideološkom opredeljenju se izjašnjavao kao komunista. Kategorično je branio ideje ateizma.
Oženjen, i supruga Jelena i ćerka Ivana, su poznate glumice.
Umro 28. decembra 2005. g. u Beogradu
Režirao
- Draga Rut (u Mostaru) 1954.
- Agonija (u Malom teatru u Moskvi) 1979.
- Ožalošćena porodica (u Boljšom dramatičeskom teatru u Lenjingradu)
Režirao je u sledećim pozorištima:
- Narodno pozorište u Beogradu - „Romeo i Julija“ - 1981, „Gospođica Julija“ (Strinberg) - 1994, „Idiot“ (Fjodor Mihailovič Dostojevski) - 1995, „Galeb“ (Čehov) - 2000
- Jugoslovensko dramsko pozorište
- Teatar poezije
- Akademsko pozorište
- i u gradovima: Novi Sad, Vršac, Sombor, Banja Luka, Dubrovnik, Bitola, Zenica, Zaječar, Kragujevac, Ljubljana...
Njegova režija Hamleta posebno je zapamćena kao izazovna i polemična.
Uloge u pozorištu
Uloge
Knjige
Napisao je:
- „Stevo Žigon - hronika“
- „Monolog o pozorištu“
- „Dramatizacije i adaptacije“
Priznanja
Vanjske veze
.svg){kind=small}
