Ruska pravoslavna zagranična crkva (ruski : Ру́сская Правосла́вная Це́рковь Заграни́цей 1921. godine od ruske bele emigracije u Sremskim Karlovcima u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji pod vođstvom mitropolita Antonija Hrapovickog .
Ruska zagranična crkva je nastala kao reakcija na politiku boljševika prema crkvi nakon ruske revolucije 1917 . Svrha novoobrazovane Ruske zagranične crkve bila je da okupi rasturene delove Ruske crkve u Evropi , Aziji i Severnoj Americi .
Delovala je samostalno sve do 17. maja 2007. godine kada je ponovo kanonski sjedinjena sa Moskovskom patrijaršijom . Danas je samoupravna crkva pod jurisdikcijom Ruske pravoslavne crkve .
Nastanak
Nastala je 1921 . godine u Sremskim Karlovcima u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji gde je pod vođstvom mitropolita Antonija Hrapovickog održan prvi veliki sabor RPZC. Svrha novoobrazovane Ruske zagranične crkve bila je da ponovo ujedini rasturene delove Ruske crkve u Evropi , Aziji i Severnoj Americi . Delovala je samostalno sve do 17. maja 2007 . godine kada je ponovo kanonski sjedinjena sa Moskovskom patrijaršijom .
Historija
Ruska crkva u Beogradu (izgrađena 1924) Nakon oktobarske revolucije (1917 ) između 2 i 10 miliona Rusa napustilo je Rusiju . Godine 1921 , u Sremskim Karlovcima održan je prvi veliki sabor RPZC, i odatle je upućena Poslanica deci Ruske crkve . Tom prilikom organizovana je „Vrhovna crkvena administracija van Rusije“ kasnije poznatija kao Ruska zagranična crkva.
Početak Drugog svetskog rata i kasnije približavanje Crvene armije Jugoslaviji , alarmirali su Sinod Ruske zagranične crkve i verni narod da se preko Evrope preseli u Sjedinjene Američke Države , gde je došlo do ponovnog ustrojavanja Sinoda i ostalih crkvenih struktura.
Od 1925 , u Parizu radi Pravoslavni bogoslovski institut Svetog Sergija Radonješkog , na kome su bili Sergije Bulgakov , Antonije Kartašov , Pavle Evdokimov , Aleksandar Šmeman , Jovan Majendorf , Georgije Florovski . Iz Karlovaca je sedište premešteno u najpre Minhen , gde je bilo sve do 1948 , kada se seli u Njujork gde je ostalo sve do danas.
U Mandžuriji je jedno vreme živelo oko 200.000 Rusa i imali su 48 hramova . U Australiji oko 300.000 Rusa pripada RPZC. Danas okuplja oko 150.000 vernika. Najpoznatiji centar je manastir Svete Trojice u Džordanvilu , manastir Svetog Jova u Minhenu .
Dana 17. maja 2007 , u Hramu Hrista Spasitelja u Moskvi potpisan je Akt o kanonskom jedinstvu Moskovske patrijaršije i Ruske pravoslavne zagranične crkve . Na svečanom ujedinjenju Ruske pravoslavne crkve i Ruske pravoslavne zagranične crkve učestvovao je i Vladimir Putin , predsednik Ruske Federacije i drugi predstavnici državne vlasti.
RPZC pripada i Sveti Jovan Šangajski (1896 —1966 ).
Literatura
D. V. Pospelovski, Ruska pravoslavna crkva u XX veku , »Republika«, Moskva 1995 .
Nikola J. Marinović, Bela emigracija u Jugoslaviji , Beograd 1996 .
Izvori
Vanjske veze
