Holandija je poznata po liberalnom odnosu prema ličnim pitanjima, kao što je seksualna orijentacija. Najveći deo javnosti podržava jednaka prava LGBT osoba, premda konzervativni hrišćani, kao i muslimanski imigranti imaju konzervativnije stavove kada su u pitanju seksualne i polno/rodne norme.
Istorija
Pre 1980
Seksualni odnosi između osoba istog pola bili su kažnjavani smrću od 1730. godine. Istopolni odnosi između odraslih osoba legalizovani su tek 1811. godine kada je Francuska osvojila Holandiju i kada je u upotrebu ušao Napoleonov kodeks. Posle dobijanja nezavisnosti, Holandija nije zabranjivala homoseksualnost. Ipak, 1911. vladajuća hrišćanski orijentisana partija usvojila je član 248bis kojim se uzrast seksualne saglasnosti podigao na 21 godinu za istopolne odnose, dok je za heteroseksualne i dalje ta granica bila na 16 godina. Takođe, doneti su i drugi zakoni o javnom moralu koji su korišćeni za progon gejeva.
Kao odgovor na ove zakone u Holandiji je osnovano odeljenje Naučno-humanitarnog komiteta na osnovu inicijative holanđanina, Jacob Schorera. Organizaciju je ugasila nemačka nacistička vlada tokom Drugog svetskog rata, a homoseksualci su ponovo bili proganjani, ovog puta na osnovu nemačkog zakona, tzv. Paragrafa 175. Po završetku rata LGBT pokret u Holandiji je obnovljen. Osnovana je organizacija Cultuur en Ontspanningscentrum (Centar za kulturu i rekreaciju) 1945. godine u Hagu. Organizaciju, koja i dalje postoji, osnovao je Niek Engelschman, koji je izdavao časopis Levensrecht ("Pravo na život").
Tokom 1940-ih do 1960-ih holandski psihijatri i sveštenici su smatrali da je homoseksualnost manji psihički poremećaj. Tokom seksualne revolucijem 60-ih, ovaj relativno liberalan stav za to vreme razvio se u toleranciju prema LGBT osobama, kao i prema drugim pitanjima vezanim za seksualnu politiku. Godine 1971. član 248bis je ukinut, a 1973. holandske psihijatrijske ustanove su prestale da tretiraju homoseksualnost kao poremećaj. Veći broj Holanđana i Holanđanki je počelo da se outuje, počeo je da se izdaje časopis Gay Krant, a liberalne i levo orijentisane partije su počele da podržavaju LGBT prava.
Od 1980. do danas
Sa pojavom HIV-AIDS epidemije većina LGBT ljudi u Holandiji menja svoje seksualno ponašanje i počinje da praktikuje siguran seks, a u školama je uvedeno seksualno obrazovanje, što je doprinelo malom broju infekcija.
Godine 1993. Holandija donosi anti-diskriminacioni zakon koji uključuje i seksualnu orijentaciju.
Registrovano partnerstvo je zakonom priznato 1998. godine istopolnim parovima, a 2001. godine Holandija je izglasala zakon o istopolnim brakovima. Holandija je bila prva država u svetu koja je priznala pravo na brak gej i lezbejskim parovima. Prema istraživanjima javnog mnenja 82% Holanđana i Holanđanki podržava istopolne brakove.
