Dubovac je selo u opštini Kovin u Južnobanatskom okrugu naseljeno na južnom rubu Deliblatske peščare na mestu gde se ona spušta u aluvijalnu ravan Dunava. Nadmorska visina sela je 59 m. Selo je nastalo 1323. godine i to na drugoj lokaciji od današnje, na samoj obali Dunava. Stanovnika, prema popisu iz 2011. godine ima 1188, većinom Srbi, mada ima i značajan broj Roma.
Kroz Dubovac prolazi regionalni put Kovin-Bela Crkva. Pored Dubovca je poznato vikendaško naselje Slatina, na samoj obali Dunava.
Geografski položaj
Dubovac - je smešten na južnom rubu niske peščare na mestu gde se ona spušta u aluvijalnu ravan Dunava, na 59 metara nadmorske visine. Kroz naselje prolazi regionalni put Kovin - Bela Crkva, a povezan je i sa Kajtasovom, Grebencom i Šušarom. Niska peščara predstavlja poslednji, periferni deo Deliblatske peščare, na kojoj se javljaju dine i udoline, čija se apsolutna visina kreće 8-10 metara a dužina 100-450 metara.
Šumarak je dobio status naselja 1947. godine. Tri kilometra severno od sela osnovali su kovinci 1893. godine vinogradarsku koloniju Emanueltelep. Kolonisti su bili Mađari i Nemci. Za vreme rata ova kolonija je propala. On, u stvari, predstavlja veću skupinu salaša i vinogradskih kuća - vikendica, koje se nalaze na rubu visoke peščare. Pod nazivom Emanueltelep zabeležen je prvi put 1893. godine, a imao je 92 stanovnika. Godine 1916. zabeležen je pod nazivom Emanuelovac. Od 1929. do 1946. godine naziva se Mali Dubovac, a od 1946. do 1947. godine ponovo Emanuelovac. Naziv Šumarak i status naselja dobija 1947. godine.
Dubovac je veoma staro naselje. Stari Dubovac nije bio na sadašnjem mestu, već je bio pored samog Dunava. Predmeti nađeni u grobovima tog naselja ukazuju na grčki uticaj koji je dospeo iz određenih grčkih crnomorksih kolonija. Prvi pisani pomen datira iz 1323. godine kada je Dubovac zabeležen kao utvrđene kovinske županije. Tokom 15, 16. i 17. veka bio je nekoliko puta uništavan, ali zbog povoljnosti položaja ponovo je podizan. Turci su ga prilikom svog povlačenja uništili i spalili, tako da je nakon njihovog proterivanja u Dubovcu zabeleženo samo 11 domaćinstava, da bi ubrzo potpuno opusteo. Na mapi 1723. i 1725. godine označen je kao nenaseljen. Već 1749. godine označen je kao naseljeno mesto sa 54 domova. Od 1761. godine pripadao je pančevačkom okrugu, a 1765. godine prilikom uspostavljanja Vojne granice pripojen je i Dubovac. U ovom periodu doselio se izvestan broj Nemaca. Godine 1827. imao je 631 pravoslavnog i 20 katoličkih stanovnika. Srpski bataljon je dodeljen 1838. godine, a srpska regimenta 1845. godine. Devet godina kasnije pripojen je Deliblatskoj kompaniji. Temišvarskoj županiji pripao je 1873. godine. Pravoslavna crkva izgrađena 1870. godine, a 1874. godine formirano je kreditno udruženje.[1] Sistematski spisak se vrši od 1869. godine kada je Dubovac imao 674 stanovnika, a po popisu iz 2002. godine 1283 stanovnika. U etničkom sastavu stanovništva najbrojniji su SrbiRomi.
Dubovac je manje naselje kovinske opštine, sa prilično krivudavim ulicama, što je posledica stihijskog građenja. Zbog toga se on neznatno razlikuje od većine naselja kovinske opštine.
Zgrada osnovne škole „Predrag Kožić“ podignuta je 1955. godine i ima fiskulturnu salu. Dubovac ima biblioteku, zdravstvenu stanicu, Dobrovoljno vatrogasno društvo Lovačko društvo „Jelen“ i FK „Jedinstvo“. Osnovna delatnost poljoprivreda, i to ratarstvo i stočarstvo. Velika pažnja u poslednje vreme je posvećena turizmu (lovnom i ribolovnom) zbog blizine Dunava i Deliblatske peščare.[2]
Demografija
U naselju Dubovac živi 943 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 37,4 godina (35,8 kod muškaraca i 39,0 kod žena). U naselju ima 373 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,44.
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavljeno 1927„Napredak Pančevo,,
Istorijiski preglad Podunavske Oblasti Banatski deo napisao: Feliks Mileker bibliotekar i kustos gradske biblioteke i muzeja u Vršcu 1928.
Letopis Opština u južnom Banatu: Banatska mesta i običaji Marina M.(Beč 1999). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju o Banatskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani.
+ seoska naselja • • • ++ gradska naselja • • • +++ administrativno sedište grada Izvor: Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Republici Srbiji 2011 – Starost i pol - Republički zavod za statistiku, Beograd, 2012. godina. ISBN978-86-6161-028-8Stanovnišptvo-starost i pol (podaci po naseljima)
