Apneja (grč.απνοια, α- bez, πνεειν- disanja, lat. apnoe) je kratkotrajni prekid spoljašnjeg disanja (uz očuvano unutrašnje disanje)[1] ili pauza u disanju koja traje duže od 3 a kraće od 10 sekundi [2] pri čemu dolazi do promene opšteg stanja u organizmu, bradikardije (usporenog rada srca), cijanoze (plavetnila vidljive sluzokože i kože) ili bledila i hipotenzije (pada krvnog pritiska). Apneju prati i određena desaturacija (smanjenje) kiseonika u perifernoj krvi. Pored toga što je ona prateći simptom određenih bolesti svako u životu može ponekad imati apneju tokom noći, naročito kod velikog umora ili nakon konzumacije alkohola u večernjim satima. O apneji (kao bolesti) se govori kada se javlja više od 5 apneja u jednom satu ili kada je zbir apneja ili hipopneja u jednom satu veći od 10 u toku spavanja.[3] Apneja sindrom u spavanju ili opstruktivni apneja sindrom (engl.Obstructive sleep apnea) je poseban entitet apneje (koji se naziva i bolešću spavanja) sa dosta velikom učestalošću kod prividno zdravih osoba. Procenjuje se da je oko 5% odrasle populacije (naročito muškog pola) zahvaćeno ovom bolešću.[3]
Etiologija
Apneja ili inspiratorni grč karakteriše se inspirijumom koji se po dostizanju svog maksimuma održava u fazi platoa nekoliko desetina sekundi.[4] Prema etiološkom faktoru koji ih izaziva apneje se dele na idiopatske i simptomske.
Prema patofiziološkom mehanizmimu apneje se razvrstavaju u;
Opstruktivne - koje karakteriše odsustvo protoka vazduha, uz očuvane respiratorne pokrete;
Centralne (najčešće) - nedostatak vazduha i odsustvo disajnih pokreta;
Mešovite - kombinacija prethodna dva mehanizma.
Uzroci idiopatskih apneja
Nezrelost respiratornog centra kod prevremeno rođene dece
Abnormalnosti u prenosu nadražaja preko određenih supstanci u mozgu
Upotreba nekih lekova, stimulanasa, antidepresiva
Hronična bubrežna insuficijencija, bolesti jetre, trudnoća, anemija
Katapleksija (slabost mišića ili paraliza bez gubitka svesti)
Sve ono što povećava verovatnoću da se kod neke osobe razviju simptomi apneje, može se identifikovati kao faktor rizika. U najčešće faktore rizika za pojavu apneje spadaju:[5]
Anatomske anomalije - Osobe sa manjim promerom gornjih disajnih puteva zbog anatomskih anomalija češće obolevaju od apneje.
Pol - Iz nedovoljno poznatih razloga, rizik za razvoj apneje je veći kod muškaraca: kod muškaraca apneja izazvana snom javlja se u 4% a kod žena u 2% slučajeva.
Menopauza - Razlozi su nejasni, ali mogu da budu povezani sa hormonalnim faktorom: npr. žene u postmenopauzi imaju veći rizik za razvoj apneje nego žene koje još nisu u menopauzi.
Uzrast - U principu, prevalenca apneje je nešto veća kod dece u prvim mesecima života i povećava se sa godinama tako da je veća u starijih ljudi (uzrasta do 65) nego kod sredovečnih osoba (precizni podaci prevalenci kod dece trenutno nedostaju).
Telesna težina - Ljudi koji su gojazni (sa 10% ili većim uvećanjem indeksa telesne mase) imaju oko 6 puta veće šanse za nastanak apneje od ljudi koji održavaju normalnu telesnu težinu.
Pušenje - Ljudi koji puše imaju oko 3 puta veće šanse za pojavu apneje u odnosu na nepušače.
Hrkanje - Ljudi koji pate od hrkanja u snu imaju veće šanse za pojavu snom izazvane apneje u odnosu na one koji to ne čine.
Promene u nosu - Ljudi koji imaju devijaciju, polipe ili zapušen nos dok spavaju imaju oko dva puta veći razik za pojavu u snu izazvane apneje u odnosu na osobe bez tih problema.
Dijagnoza
Za postavljanje dijagnoze apneja neophodno je pratiti sledeće parametre:
Tip disanja. Za svaki iregularan tip disanja kod pacijenta treba evidentirati; učestalost pojave prestanka disanja, trajanje u sekundama, odnos prema srčanoj frekvenci, pojavu cijanoze i promene tonusa muskulature;
Odgovor na kožne stimulacije;
Telesnu temperaturu;
Acidobazni status krvi;
Nivo hemoglobina i hematokrita u krvi;
Vrednosti glikoze, kalcijuma i fosfora u krvi;
Znake ranih simpotma sepse
Praćenje drugih stanja koja izazivaju apneju;
Izvori
↑Vrhovac B, Francetić I, Jakšić B, Labar B. Interna medicina, Zagreb: Medicinska biblioteka;2003 str.726