PROFILPELAJAR.COM

Škoda 13T
	; Škoda 13T w Brnie
	Dane ogólne
Kraj produkcji	Czechy
Producent	Škoda Transportation
Miejsce produkcji	Pilzno
Lata produkcji	2007–2016
	Dane techniczne
Liczba członów	5
Długość	30 250 mm
Szerokość	2460 mm
Wysokość	3600 mm
Masa	38 000 kg
Rozstaw wózków	1435 mm
Układ osi	Bo’2’Bo’
Moc silników	6 × 90 kW
Napięcie zasilania	600 V
Prędkość maksymalna	70 km/h
	Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	68
Liczba miejsc ogółem	193
Niskopodłogowość	50%
	Multimedia w Wikimedia Commons

Škoda 13T (nazwa handlowa Elektra) – typ przegubowego, niskopodłogowego tramwaju, wytwarzanego w latach 2007–2016 w zakładach Škoda Transportation dla systemu tramwajowego w Brnie. Wygląd tramwaju zaprojektowała firma Porsche Design Group, spółka-córka przedsiębiorstwa Porsche.

Konstrukcja

13T to jednokierunkowy, sześcioosioowy, silnikowy, częściowo niskopodłogowy wagon tramwajowy. Konstrukcyjnie wywodzi się od tramwajów 14T powstałych na zamówienie Pragi. 13T składa się z pięciu członów złączonych przegubami. Drugi i czwarty człon są niskopodłogowe i zawieszone są między sąsiednimi członami. Pod członami skrajnymi oraz pod członem środkowym zamontowano dwuosiowe wózki sztywne.

Do wnętrza tramwaju prowadzi sześcioro drzwi odskokowo-przesuwnych po prawej stronie nadwozia. W członach niskopodłogowych zamontowano po dwoje drzwi dwuczęściowych, a w członie pierwszym i ostatnim drzwi jednoczęściowe. W porównaniu z tramwajami 14T pierwsze drzwi nie prowadzą do kabiny motorniczego, lecz do przedziału pasażerskiego.

Tramwaje wyposażono w system informacji pasażerskiej. Wewnątrz zainstalowano dwa obustronne wyświetlacze LCD produkcji BUSE, które są przeznaczone do wyświetlania reklam i informacji o trasie. Kabina motorniczego jest monitorowana. W jej wnętrzu zamontowano dwa monitory systemu monitoringu (cztery kamery umieszczono wewnątrz tramwaju, a cztery na zewnątrz).

Począwszy od tramwaju nr 1920 wzwyż wprowadzono zmiany w układzie siedzeń w nieparzystych członach; powodem było zbyt wąskie przejście między siedzeniami zamontowanymi wzdłuż kierunku jazdy. Zrezygnowano ze wzdłużnych miejsc siedzących na rzecz siedzeń montowanych w poprzek kierunku jazdy. Po lewej stronie umieszczono siedzenia podwójne, a po prawej pojedyncze^[1].

Tramwaje z 2016 r. (podtyp 13T6) różnią się kilkoma szczegółami od wagonów z wcześniejszych serii produkcyjnych. W przejściach między członami niskopodłogowymi a wysokopodłogowymi dodano jeden stopień, zmieniono wewnętrzne osłony przegubów i zainstalowano system samoczynnego zamykania drzwi. Oprócz tego zastosowano monitory LCD produkcji Bustec. Na zewnątrz dodano diodowe światła dzienne i panele zewnętrzne firmy BUSE^[2].

15 listopada 2017 roku we wszystkich tramwajach (oprócz podtypu 13T6) uruchomiono system automatycznego zamykania drzwi. Starsze wagony były fabrycznie wyposażone w fotokomórki, ale wymagały one modyfikacji, w tym wymiany oprogramowania sterującego^[3].

Dostawy

Państwo	Miasto	Typ	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe	Uwagi
Czechy	Brno	13T0	2007	2	1901, 1902	prototypy	^[4]
		13T1	2008	4	1903–1906
		13T2	2009	4	1907–1910
		13T3	2009	5	1911–1915
		13T4	2009	4	1916–1919
		13T5	2010–2011	10	1920–1929
		13T6	2016	20	1930–1949
Łączna liczba:				49

Imiona

Każdy z brneńskich tramwajów 13T, pochodzących z serii produkcyjnych 0-5, otrzymał imię nawiązujące do nazw parowych lokomotyw tramwajowych eksploatowanych w Brnie pod koniec XIX wieku (na przykład Caroline, dziś eksponat Muzeum Techniki). Przykładowe imiona tramwajów: nr 1901 Adélka, nr 1902 Barborka, itp.)^[4]. Tramwaje szóstej serii otrzymały nazwy na cześć znanych brneńskich osobistości (np. tramwaj nr 1930: Bohuslav Fuchs)^[5].