Śmierć Krystowę, śmierć swą zawżdy (inc.) – łacińska średniowieczna pieśń religijna o charakterze pasyjnym, zaczynająca się od słów: Mors tua, mors Christi, fraus mundi, gloria coeli / Et dolor inderni sint meditandia tibi. Opublikowana w polskim przekładzie Jana Sandeckiego w XVI w.
Tekst tego dwuwiersza o charakterze umoralniającym zyskał znaczną popularność w średniowieczu. Autorstwo łacińskiego oryginału pozostaje anonimowe. Sześciowersowe tłumaczenie na język polski zostało umieszczone w 1522 r. na początku publikacji Baltazara Opeca pt. Żywot Pana Jezu Krysta (drukarnia Jana Hallera w Krakowie).
Zobacz też
Bibliografia
- Mirosław Korolko: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 32-33. ISBN 83-04-00737-1.
- O, wszego świata wsztek lud
- Jezus Chrystus, Bog Człowiek, mądrość Oćca swego
- Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne
- Bądź pozdrowion, krzyżu święty
- Mękę Bożą spominajmy
- Chwała, sława, wszelka cześć
- Jezu Kryste krzyżowany
- Śmierć Krystowę, śmierć swą zawżdy
- Krzyżu wierny i wyborny
- Idą krolewskie proporce
- Wspominając Boże słowa
- Daj nam, Chryste, wspomożenie
- Płaczy dzisia, duszo wszelka
- Wszechmogący nasz Panie, dziwnoś swoj świat sprawił
|
- Na podstawie: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980.
