Chwała, sława, wszelka cześć – incipit XV-wiecznego hymnu procesyjnego[1], będącego anonimowym polskim przekładem łacińskiej pieśni pasyjnej Teodulfa z Orleanu Hymnus pro die Dominica Palmarum[2].
Tekst, składający się z 24 wersów (6 strof po 4 wersy) ogłosił po raz pierwszy Wacław Aleksander Maciejowski w 1839 r. (tom II Pamiętników o dziejach, piśmiennictwie i prawodawstwie Słowian). W 1884 r. Wilhelm Bruchnalski opublikował artykuł O źródłach niektórych utworów poetycznych XV i XVI w. ("Przegląd Powszechny", tom IV), w którym zawarł dokładniejszy opis tekstu[2].
Pod koniec XIX w. rękopis zaginął[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Teresa Michałowska: Średniowiecze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 370. ISBN 83-01-13842-4.
- ↑ a b c Mirosław Korolko: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 23. ISBN 83-04-00737-1.
- O, wszego świata wsztek lud
- Jezus Chrystus, Bog Człowiek, mądrość Oćca swego
- Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne
- Bądź pozdrowion, krzyżu święty
- Mękę Bożą spominajmy
- Chwała, sława, wszelka cześć
- Jezu Kryste krzyżowany
- Śmierć Krystowę, śmierć swą zawżdy
- Krzyżu wierny i wyborny
- Idą krolewskie proporce
- Wspominając Boże słowa
- Daj nam, Chryste, wspomożenie
- Płaczy dzisia, duszo wszelka
- Wszechmogący nasz Panie, dziwnoś swoj świat sprawił
|
- Na podstawie: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980.
