Płaczy dzisia, duszo wszelka (inc.) – średniowieczna pieśń pasyjna w języku polskim, nieznanego autorstwa.
Tekst zachował się w rękopisie z 1551 r., jako część śpiewnika franciszkańskiego przeznaczonego dla kobiet. Manuskrypt przechowywany jest w Bibliotece Kórnickiej, sygn. 44, karty 126-128). Wiadomo o istnieniu starszego przekazu z początku XVI wieku, w którym pieśń została dopisana na ostatniej stronie drukowanego wydania Statua provincialia toti provinciae Gnesnensi edita, jednak obecnie jest on zaginiony.
Pierwszą transliterację tekstu ogłosił w 1915 r. Jan Łoś w publikacji Przegląd językowych zabytków staropolskich do 1543 r.
Zobacz też
Bibliografia
- Mirosław Korolko: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 43. ISBN 83-04-00737-1.
- O, wszego świata wsztek lud
- Jezus Chrystus, Bog Człowiek, mądrość Oćca swego
- Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne
- Bądź pozdrowion, krzyżu święty
- Mękę Bożą spominajmy
- Chwała, sława, wszelka cześć
- Jezu Kryste krzyżowany
- Śmierć Krystowę, śmierć swą zawżdy
- Krzyżu wierny i wyborny
- Idą krolewskie proporce
- Wspominając Boże słowa
- Daj nam, Chryste, wspomożenie
- Płaczy dzisia, duszo wszelka
- Wszechmogący nasz Panie, dziwnoś swoj świat sprawił
|
- Na podstawie: Średniowieczna pieśń religijna polska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980.