Był pierwszym Polakiem, który odniósł sukcesy na terenie USA w hali, gdzie dwukrotnie zdobył tytuł międzynarodowego mistrza tego kraju w biegu na dystansie 1000 jardów (914,4 metra) w 1958 (2:14,1) i 1959 (2:12,6)[1]. Zwyciężył również w zawodach Millrose Games w 1959 na 880 jardów (1:52,2) oraz w mitingu NYAC w 1959 na 1000 jardów (2:09,8). W powyższych zawodach pokonani zostali mistrzowie Europy i medaliści olimpijscy (czołówka światowa średniodystansowców).
Przebiegł 1 milę (1609 m) poniżej 4 minut – 1959 (3:59,7) w czasie meczu Wielka Brytania – Polska w Londynie – 1 miejsce. Przebiegnięcie 1 mili poniżej 4 minut nominowało do klubu Bannistera.
Urodził się w Kępnie, jednak dwa lata później cała jego rodzina przeprowadziła się do Wągrowca. Tu ukończył Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, a w 1953 został absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu, gdzie otrzymał tytuł magistra wf.
W lekkoatletyce debiutował w mistrzostwach szkoły w 1947 roku. Startował i zwyciężał w biegach narodowych i ulicznych. W latach 1954–1955 czterokrotnie otrzymywał powołania do kadry na mecze wyjazdowe i czterokrotnie nie zgadzano się na jego w nich udział.
W 1956 wywalczył pierwszy w karierze tytuł mistrza Polski w biegu na 800 m. W 1957 oficjalnie zadebiutował w kadrze polskich lekkoatletów w trójmeczu Polska – Belgia – NRD w Krakowie. W 1958 zdobył tytuł halowego mistrza USA w biegu na 1000 jardów, a kilka tygodni później podczas pamiętnego meczu lekkoatletycznego Polska – USA w Warszawie pokonał biegaczy amerykańskich. W styczniu 1959 ponownie został mistrzem Stanów Zjednoczonych. Wygrał również bieg na 1 milę podczas największego europejskiego mityngu lekkoatletycznego „Weltklasse” w Zurichu.
W 1958 roku pobił trzy rekordy Polski: na 1000 m (czas: 2:18,8), 1500 m (3:42,0) oraz 1 milę (3:59,4 min). W 1960 podczas XVII Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie wągrowczanin startował na dwóch dystansach – 800 m i 1500 m, gdzie zapisał się w olimpijskich statystykach jako uczestnik biegów eliminacyjnych[2]. Od 1961 roku rozpoczął karierę trenera lekkoatletów „Warty” Poznań, a następnie „Olimpii” Poznań. W tym samym czasie rozpoczął współpracę z kadrą narodową jako trener Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a jego podopieczny Bronisław Malinowski zdobył w biegu na 3000 m z przeszkodami srebrny i złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 i Moskwie w 1980. Od 1982 do 2000 roku pracował na stanowisku trenera kadry narodowej lekkiej atletyki w Irlandii, a największe sukcesy trenera biegaczy irlandzkich przyszły w ostatnim roku jego pracy na Wyspach i związane były z igrzyskami olimpijskimi w Sydney, na których Sonia O’Sullivan wywalczyła srebrny medal na dystansie 5000 m.
Mieszka w Poznaniu. Zbiór pamiątek (m.in. dyplomów i medali), przekazał muzeum regionalnemu w Wągrowcu[3].
Kariera sportowa
– Biegacz na średnie dystanse (800 m, 1000 m, 1500 m, 1 mila i na 400 m przez płotki.
– Zawodnik poznańskich klubów: Warta (1948-1961) i Olimpii (1962-1965)
– Olimpijczyk z Rzymu (1960) – 800 m i 1500 m (odpadł w przedbiegach)
– Uczestnik mistrzostw Europy w Sztokholmie (1958) – 1500 m (7 miejsce 3:43,2)
– 22-krotny reprezentant Polskich w meczach międzypaństwowych(1954-1961) 30 startów (9 zwycięstw) na dystansach 800 m, 1500 m, 1 1 mili, 400 m przez płotki i w sztafecie 4 × 400 m.
– 8-krotny mistrz kraju:
800 m (1956)
1500 m (1957, 1958, 1960, 1961)
3 × 1000 m (1949)
Sukcesy
Bieg na 1000 m (2:18,8) – 1958 - Turku – Finlandia. Wynik lepszy od starego rekordu świata (2:19,0) ale zajął drugie miejsce za Danem Waernem – Szwecja (2:18,5).
Zwycięstwa w meczach międzypaństwowych:
Polska – Stany Zjednoczone w biegu na 1500 m (3:42,7) – 1958
Polska – Związek Radziecki w biegu na 800 m (1:50,2) – 1959
Wielka Brytania – Polska w biegach na 800 m i 1500 m – 1958
Startował również w dziesięcioboju. Dwukrotnie trzecie miejsce w Mistrzostwach Polski 1954 i 1955 Mistrz CRZZ w dziesięcioboju lekkoatletycznym i pięcioboju.
↑ abcdefghNajlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodnicy z innych krajów
W latach 1906–1932 i 1940–1866 bieg rozgrywano na dystansie 1000 jardów (914,4 metra), a w latach 1933–1939 na dystansie 1000 metrów. Od 1987 bieg odbywa się na dystansie 800 metrów, a od 2015 w lata nieparzyste na dystansie 1000 metrów.