Medal za Wybitne
Osiągnięcia Sportowe

Awers wzoru medalu
Rewers wzoru medalu
Ustanowiono	7 lipca 1954 / zref. 26 czerwca 1985
Wycofano	6 kwietnia 1996
Dewiza	ZA WYBITNE OSIĄGNIĘCIA SPORTOWE
Wielkość	∅ 40 mm
Kruszec	metal w kolorze właściwym dla każdego stopnia
Poniżej	Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”
Powiązane	Odznaka „Za Zasługi dla Sportu”
Multimedia w Wikimedia Commons

Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, do 1984 pod nazwą: Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” – polskie resortowe odznaczenie cywilne, nagroda państwowa w postaci medalu nadawanego sportowcom, którzy uzyskali wyniki światowej rangi. Przyznawany przez Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (od 1985 r. Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu). Było to najwyższe rangą odznaczenie sportowe^[1].

Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” został ustanowiony 7 lipca 1954 przez Józefa Cyrankiewicza^[1]. Nowa ustawa z 1984 o kulturze fizycznej zmieniła nazwę medalu na „Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”^[2], którego przepisy i tryb nadawania określiła ustawa z 26 czerwca 1985^[3]. Z dniem 6 lipca 1996 uchwała o „Medalu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” uznana została za nieobowiązującą ze względu na uchyloną podstawę prawną^[4] w związku z uchwaleniem 18 stycznia 1996 ustawy o kulturze fizycznej modyfikującej Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki, która weszła w życie 6 kwietnia 1996^[5].

Obecnie jedynym resortowym wyróżnieniem honorowym w zakresie sportu jest Odznaka „Za Zasługi dla Sportu” ustanowiona w 2007^[6][7].

Medal posiadał trzy stopnie:

• I stopień – Medal Złoty;
• II stopień – Medal Srebrny;
• III stopień – Medal Brązowy^[8].

Medal nadawał Przewodniczący Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (i jego następcy prawni) z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwych związków sportowych^[1][3].

W latach 1954–1985

Przyznawano:

1. medal złoty – za zdobycie tytułu mistrza świata, mistrza olimpijskiego lub mistrza Europy, pobicie rekordu światowego lub rekord Europy;
2. medal srebrny – za zdobycie wicemistrzostwa świata lub Europy, za zdobycie drugiego lub trzeciego miejsca w igrzyskach olimpijskich, za uzyskanie tytułu akademickiego mistrza świata lub za uzyskanie innego wybitnego sukces międzynarodowego;
3. medal brązowy – za pobicie rekordu Polski przewyższającego normę klasy Mistrza Sportu lub uzyskanie znacznego sukcesu międzynarodowego^[1].

W latach 1985–1996

Przyznawano:

1. medal złoty – za zdobycie tytułu mistrza olimpijskiego, mistrza świata lub Europy, pobicie rekordu świata lub Europy albo za uzyskanie innego osiągnięcia sportowego o najwyższej randze międzynarodowej;
2. medal srebrny – za zdobycie wicemistrzostwa olimpijskiego, wicemistrzostwa świata lub Europy, za uzyskanie tytułu Mistrza Uniwersjady, Mistrza Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych lub za uzyskanie innego szczególnie wybitnego osiągnięcia sportowego o międzynarodowym znaczeniu;
3. medal brązowy – za zdobycie trzeciego miejsca w igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata lub Europy albo innego znaczącego osiągnięcia sportowego w zawodach międzynarodowych^[3].

Medal miał kształt okrągły i średnicę 40 mm. Na licowej stronie znajdowały się dwie głowy w wieńcach laurowych. W górnej części znajdował się oparty na wąskim prostokącie wieniec laurowy z czerwoną baretką, w środku podzieloną paskami metalu w kolorze medalu. Na odwrotnej stronie medalu znajdował się napis „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, a pod nim element dekoracyjny. Medal był wykonywany z metalu w kolorze właściwym dla każdego stopnia; nosiło się go na prawej stronie piersi^[3].

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.