|
Zaburzenia rytmu serca
 Zaburzenie rytmu serca, arytmia, dysrytmia, niemiarowość serca – stan, w którym skurcze mięśnia sercowego są nieregularne, a ich częstotliwość wychodzi poza bezpieczny zakres 60–100 uderzeń na minutę. Zaburzenia rytmu serca są spowodowane nieprawidłowym wytwarzaniem bodźców albo nieprawidłowym ich przewodzeniem. Czasami obydwa te zaburzenia występują jednocześnie. Stan taki często stanowić może zagrożenie dla życia, chociaż nie jest to regułą[1][2]. Podstawowymi mechanizmami odpowiedzialnymi za występowanie zaburzeń rytmu są krążące fale nawrotne (ang. reentry) i zaburzenia automatyzmu. Normalny rytm pracy serca jest wyznaczany przez węzeł zatokowy. Jeżeli węzeł zatokowo-przedsionkowy nie funkcjonuje prawidłowo, może to prowadzić do aktywizacji drugorzędowych ośrodków pobudzenia i w efekcie do zmiany rytmu serca[3]. Istotne znaczenie mają też drogi przewodzenia impulsu z ośrodka pobudzenia: przy ich nieprawidłowej funkcji lub gdy istnieją dodatkowe drogi przewodzenia, może dochodzić do zaburzeń rytmu serca. Nie każda arytmia jest patologicznym objawem. Tzw. niemiarowość oddechowa spotykana jest u dzieci i młodzieży w okresie pokwitania (ich tętno przyśpiesza w czasie wdechu, a znacznie zwalnia w czasie wydechu)[1]. Klasyfikacja zaburzeń rytmu sercaZaburzenia rytmu serca są zwykle podzielone ze względu na miejsce ich powstania (przedsionek, komora, powstawanie wzbudzenia i układ przewodzący)[4]. Dalsze opcje podziału są następujące:
Pochodzenie zaburzeńPrzedsionek – nadkomorowe zaburzenia rytmu serca
Komory serca – komorowe zaburzenia rytmu serca
Układ bodźcotwórczo-przewodzący serca
RozpoznanieArytmie są często wykrywane za pomocą niespecyficznych środków, takich jak: wywiad lekarski, osłuchiwanie tonów serca stetoskopem, a także pośrednio przez badanie tętna obwodowego. Te sposoby zazwyczaj nie mogą zdiagnozować konkretnych arytmii, ale dają określenie pracy serca oraz wskazują czy rytm jest regularny, czy nie. Nie każda czynność elektryczna daje skurcz, który byłby słyszalny czy wyczuwalny na obwodzie jako fala tętna i dlatego pobudzenia przedwczesne lub niedające prawidłowego cyklu pracy serca są odbierane jako „opuszczone” skurcze[1]. Najprostszą specyficzną metodą diagnostyczną dającą ocenę rytmu serca jest elektrokardiogram (EKG), w którym analizuje się morfologię zmian. Do wykrycia krótkotrwałych i nieprzewidywalnych arytmii, stosuje się monitorowanie holterowskie, będące ciągłym (24-godzinnym) zapisem EKG. Stosowane jest także monitorowanie ekg przez telefon stacjonarny lub komórkowy. Różni się od monitorowania holterowskiego tym, że pacjent dzwoni wtedy, gdy czuje niepokój i nie jest ograniczony okresem 24 godzinnym. Elektrokardiogram obrazuje jedynie elektryczną aktywność serca. Przy PEA w badaniu EKG może nie być zaburzeń, a serce nie wykazuje czynności hemodynamicznej. Częstość pracy sercaNieprawidłowa częstość pracy serca może oznaczać pracę zbyt szybką lub zbyt wolną.
Bigeminia komorowaJest stanem, kiedy po prawidłowym skurczu przedsionków oraz komór (pobudzenie zatokowe) następuje dodatkowy skurcz komór. Najczęściej powodem tego skurczu jest obecność pobudzenia ektopowego, to znaczy miejsca w ścianie komory, w którym impuls elektryczny „zapętla się” i generuje kolejny skurcz komór. Chory może odczuwać kołatanie, dyskomfort w klatce piersiowej, mocne lub nierytmiczne uderzenia serca. W zapisie ekg występują po sobie dwa zespoły QRS. Pierwszy jest wąski (poniżej 120 ms) i odpowiada on prawidłowemu rytmowi zatokowemu. Drugi jest znacznie szerszy i odpowiada on skurczowi bigemicznemu (skurcz taki rozprzestrzenia się bez wykorzystania układu bodźcoprzewodzącego, więc wolniej, stąd jego obraz na EKG jest wydłużony). Leczenie polega na podawaniu leków antyarytmicznych, lub – w bardziej zaawansowanych przypadkach – na ablacji miejsca generującego nieprawidłowy rytm serca. Terapie antyarytmiczneLeczenie farmakologiczne – najczęściej stosowane leki to: adenozyna (spowalnia szybką akcję serca), atropina (w przypadku bradykardii), beta-blokery (stosowane w celu zwolnienia tętna lub zapobiegania powtarzającym się epizodom arytmii. Beta-blokery mogą powodować problemy z trawieniem, problemy ze snem i dysfunkcje seksualne oraz mogą pogorszyć niektóre zaburzenia przewodzenia), leki przeciwkrzepliwe, blokery kanału wapniowego (zwalniają szybkie tętno), naparstnica (Digitalis lub digoksyna) (w leczeniu szybkiego tętna. Ten lek może powodować nudności i może wywoływać arytmie.), blokery kanału potasowego i/lub sodowego (zwalniają akcję serca. Mogą zwiększać ryzyko nagłego zatrzymania akcji serca u osób z chorobami serca)[4]. Terapia elektrycznością – w przypadku nieskutecznego leczenia farmakologicznego stosuje się takie zabiegi jak kardiowersja i defibrylacja. Kardiowersja jest zastosowaniem prądu elektrycznego biegnącego poprzez klatkę piersiową w przypadku częstoskurczu nadkomorowego lub napadowego częstoskurczu komorowego. Defibrylacja różni się od kardiowersji tym, że stosuje się ją w migotaniu komór lub w częstoskurczu komorowym bez tętna, a także użyciem większego ładunku elektrycznego. W przypadku kardiowersji pacjent jest poddawany działaniu leków o działaniu sedatywnym, natomiast defibrylacja jest stosowana przy utraconej świadomości i nie ma potrzeby zastosowania sedacji[4]. W ramach leczenia arytmii stosuje się również kardiostymulację. Czasowe użycie rozruszników stosuje się przy bradykardii z powodu przedawkowania leków, a także zawale serca, podczas których czasową elektrodę wprowdza się najczęściej przez nakłucie żyły szyjnej, a rozrusznik pozostaje na zewnątrz. Kardiostymulator (rozrusznik) na stałe jest wszczepiany pod skórę u pacjentów, u których schorzenie będące przyczyną bradykardii nie daje się usunąć. Prowadzone są prace nad stworzeniem biologicznego rozrusznika polegające na wprowadzeniu odpowiedniego genu do komorowych komórek serca, który przeprogramuje je w komórki mogące wysyłać impulsy elektryczne o odpowiedniej sile i częstości[2][4]. W niektórych przypadkach w celu w pracowni hemodynamicznej wykonuje się ablację miejsca generującego nieprawidłowy rytm serca[9]. Klasyfikacja ICD10
Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (klasa chorób): Information related to Zaburzenia rytmu serca |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
