Yang Xiong (ur. 53 p.n.e. w Chengdu, zm. 18 w Chang’an) – chiński filozof, przedstawiciel szkoły starych tekstów i poeta tworzący w stylu fu.
Atakował literaturę chenmei, twierdząc, że stanowi ona zniekształcenie tradycji[1]. W sporze pomiędzy zwolennikami starych i nowych tekstów opowiedział się po stronie tych pierwszych[2]. Poglądy filozoficzne Yang Xionga sytuowały się na pograniczu konfucjanizmu i taoizmu. Uważał (w przeciwieństwie do Mencjusza) że człowiek nie jest z gruntu dobry, zaprzeczał jednak również poglądowi (głoszonemu przez Xunzi) jakoby był z gruntu zły[3]. W dziele Taixuan (太玄, Najwyższa tajemnica) przejął poglądy na temat dao zawarte u Laozi i w Księdze przemian; z kolei w Fayan (法言, Wzorcowe powiedzenia) skrytykował doktrynę szkoły yinyang[4].
Przypisy
- ↑ Ewolucja i transformacja - ujęcie historyczne. W: Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 91. ISBN 978-83-233-2602-1.
- ↑ Ewolucja i transformacja - ujęcie historyczne. W: Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 92. ISBN 978-83-233-2602-1.
- ↑ Yang Xiong, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-12-29] (ang.).
- ↑ Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 237-238. ISBN 83-01-13421-6.
| Cesarze |
|
|---|
| Cesarzowe wdowy - regentki |
|
|---|
| Ważniejsze wydarzenia |
|
|---|
| Mężowie stanu |
|
|---|
| Generałowie |
|
|---|
| Buntownicy i uzurpatorzy |
|
|---|
| Konfucjaniści |
|
|---|
| Pisarze i historycy |
|
|---|
| Uczeni, lekarze, wynalazcy |
|
|---|
| Watażkowie okresu upadku dynastii Han |
|
|---|
| Religia |
|
|---|
| Kultura i sztuka |
|
|---|
