Cao Zhi (ur. 192, zm. 232) – poeta chiński, uznany za jednego z najwybitniejszych twórców swej epoki. Syn Cao Cao i brat Cao Pi[1].
Cao Zhi pisał poezje wzorowane na pieśniach ludowych (yuefu, 樂府), przepojone głębokim liryzmem i humanizmem, będące ideologicznym odbiciem konfucjanizmu i taoizmu. Jego teksty odznaczają się bogactwem języka i doskonałą stylistyką. Za najwybitniejszy jego utwór uchodzi poemat Bogini rzeki Luo (洛神赋)[2].
Po przejęciu w roku 220 władzy przez jego brata, pierwszego cesarza państwa Wei, był prześladowany[3]. Został odsunięty od życia politycznego i dworskiego.
Przypisy
| Cesarze |
|
|---|
| Cesarzowe wdowy - regentki |
|
|---|
| Ważniejsze wydarzenia |
|
|---|
| Mężowie stanu |
|
|---|
| Generałowie |
|
|---|
| Buntownicy i uzurpatorzy |
|
|---|
| Konfucjaniści |
|
|---|
| Pisarze i historycy |
|
|---|
| Uczeni, lekarze, wynalazcy |
|
|---|
| Watażkowie okresu upadku dynastii Han |
|
|---|
| Religia |
|
|---|
| Kultura i sztuka |
|
|---|
