Wysoki Małe

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	staszowski
Gmina	Bogoria
Liczba ludności (2021)	90[2]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	28-210[3]
Tablice rejestracyjne	TSZ
SIMC	0788732[4]
Położenie na mapie gminy Bogoria Wysoki Małe
Położenie na mapie Polski Wysoki Małe
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Wysoki Małe
Położenie na mapie powiatu staszowskiego Wysoki Małe
50°39′14″N 21°18′58″E/50,653889 21,316111[1]

Wysoki Małe – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria^[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

W 2004 roku z unijnych dotacji została odnowiona droga, a także oczyszczony i odnowiony staw znajdujący się w centrum wsi.

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Wysok Małych zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych^[6]

Nazwa wsi – miasta	Nazwy części wsi – miasta	Nazwy obiektów fizjograficznych – charakter obiektu
I. Gromada SZCZEGLICE
Wysoki Małe	—	Brodek — łąka Druga Góra — wzniesienie, pole Kalugi — łąka, błoto, wąwóz Ogrody — pole Pastwiska — pole, nieużytki, bagna Pierwsza Góra — wzniesienie, pole Ślęk — pole Świrgól — pole Za Wsią — pole

Według Jana Długosza (Długosz, L.B., I, 318, 319, II, 332, 333) w XV wieku rozróżniano cztery wsie o nazwie Wysokie: prima, secunda, tertia i quarta alias Mała Wieś. W 1578 roku wieś Wysoczki należała do Stanisława Lipnickiego. Czterej osadnicy gospodarowali w niej na 1 łanie^[7]

W 1629 roku wieś Wysoki Małe należała do Pakosława Lipnickiego^[8]. Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1629 roku we wsi mieszkało 4 chłopów, którzy gospodarowali na 1 łanie i płacili 4 floreny polskie podatku. W miejscowości tej znajdował się także 1 młyn roczny, z którego płacono 1 floren 18 groszy podatku. W sumie z wsi tej płacono 5 florenów i 18 groszy poboru.

W 1895 roku Wysoczki Małe wymienione są w Słowniku geograficznym jako wieś i folwark. W 1827 roku liczyły 11 domów i 63 mieszkańców, zaś w 1895 roku 18 domów i 97 mieszkańców. W roku 1885 folwark obejmował 297 mórg, z czego 212 mórg gruntów ornych i ogrodniczych, 10 mórg łąk, 7 mórg pastwisk, 63 morgi lasu (nieurządzony) oraz 4 morgi nieużytków. Stosowano płodozmian 10-polowy. W folwarku znajdowało się 6 budynków drewnianych. Wieś liczyła wówczas 16 osadników gospodarujących na 105 morgach^[7].

Przy skrzyżowaniu z drogą wiodącą do Pęcławic Górnych znajduje się kamienny krzyż wykonany przez Władysława i Ignacego Sadłochów, upamiętniający poległych w okolicy powstańców z 1863 roku.

1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970. Brak numerów stron w książce