Poniżej w tabeli 1 integralne części wsi Łagówka (0788324) z aktualnie przypisanym im numerem SIMC (zgodnym z Systemem Identyfikatorów i Nazw Miejscowości) z katalogu TERYT (Krajowego Rejestru Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju).
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Łagówki zawarty w tabeli 2.
Tabela 2. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6]
Nazwa wsi – miasta
Nazwy części wsi – miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych – charakter obiektu
I. Gromada NIEDŹWIEDŹ
Łagówka
Obręb
Działki — las
Dzierżawy — pole, łąka
Gajówka — pole
Łatowa Góra — pole
Obręb — pole
Olszyna — las
Poręba — pole
Przepiórkowski Las — las
Rzeka — rzeka
Wyrwa — wąwóz
Za Olszyną — łąka
Historia
W wieku XIX miejscowość nosiła nazwę Łagownica i położona była nad rzeką o tej samej nazwie w ówczesnym powiecie opatowskim, gminie Malkowice i parafii Iwaniska. Według spisu z roku 1827 wieś posiadała 27 domów i 90 mieszkańców gospodarujących na 298 morgach włościańskich[7].
↑ abRozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 24-25, 77-96.
Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970. Brak numerów stron w książce