Wojciech Skibicki

Biskup tytularny Casae Nigrae
Wojciech Skibicki (2020)
Ewangelia źródłem radości
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1970 Skrwilno
Biskup pomocniczy elbląski
Okres sprawowania	od 2019
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	10 czerwca 1994
Prezbiterat	10 czerwca 1995
Nominacja biskupia	14 lutego 2019
Sakra biskupia	6 kwietnia 2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Wojciech Skibicki (ur. 23 maja 1970 w Skrwilnie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy elbląski od 2019.

Urodził się 23 maja 1970 w Skrwilnie w rodzinie Józefa i Lucyny z domu Pilśniak. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Malborku, gdzie w 1989 złożył egzamin dojrzałości^[1]. W 1989 rozpoczął formację w seminarium duchownym „Hosianum” w Olsztynie, po reorganizacji podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Polsce w 1992 kontynuował przygotowania do kapłaństwa w nowo utworzonym Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Elbląskiej w Elblągu^[2]. Posługę akolity przyjął w nowej diecezji 27 lutego 1993 z rąk Andrzeja Śliwińskiego^[2], biskupa diecezjalnego elbląskiego^[3]. Święceń diakonatu udzielił mu 10 czerwca 1994 biskup pomocniczy elbląski Józef Wysocki^[2]. Wyświęcony na prezbitera 10 czerwca 1995 w Elblągu^[1] przez Andrzeja Śliwińskiego^[4]. Inkardynowany został do diecezji elbląskiej^[5]. Magisterium uzyskał w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie^[6]. W latach 1997–2000 kontynuował studia w zakresie liturgiki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[7]. W 2003 na tamtejszym Wydziale Teologii uzyskał doktorat z nauk teologicznych na podstawie dysertacji Instytucja katechumenatu dorosłych w praktyce duszpasterskiej diecezji polskich^[8]. Poszerzał wykształcenie w Studium Poradnictwa Psychologicznego i Psychoterapii dla Duchowieństwa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1999–2001 oraz w Szkole Wychowawców Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych w Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie w latach 2011–2013^[9].

W latach 1995–1996 był wikariuszem w parafii Świętej Rodziny w Elblągu. W latach 1996–1997 i 2003–2010 pełnił funkcję sekretarza i kapelana biskupa elbląskiego. W latach 2006–2015 był korespondentem Katolickiej Agencji Informacyjnej z diecezji elbląskiej, a w latach 2009–2019 rzecznikiem prasowym kurii. W latach 2015–2019 pełnił funkcję delegata biskupa ds. ochrony małoletnich, a w 2016 został delegatem biskupa ds. indywidualnych form życia konsekrowanego. W 2016 objął stanowisko dyrektora wydziału nauki katolickiej kurii diecezjalnej. Został dyrektorem diecezjalnego ośrodka formacji diakonów stałych^[1]. Zasiadł w radzie kapłańskiej i kolegium konsultorów^[1], a także w radzie kurialnej i radzie ds. personalnych^[10]. W ramach synodu diecezjalnego wszedł w skład komisji głównej, a także został przewodniczącym zespołu pobożności ludowej i formacji liturgicznej. W 2014 został ustanowiony kanonikiem rzeczywistym Kapituły Katedralnej Elbląskiej^[1].

Objął wykłady z liturgiki w seminariach duchownych w Elblągu i Pieniężnie. W latach 2004–2016 piastował stanowisko wicerektora Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu^[1].

14 lutego 2019 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji elbląskiej ze stolicą tytularną Casae Nigrae^[5][11]. Święcenia biskupie otrzymał 6 kwietnia 2019 w katedrze św. Mikołaja w Elblągu. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny elbląski Jacek Jezierski, zaś współkonsekratorami arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, i Józef Górzyński, arcybiskup metropolita warmiński^[12]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Ewangelia źródłem radości^[9]. W diecezji objął urząd wikariusza generalnego^[13] i dyrektora wydziału katechetycznego kurii diecezjalnej^[14].

W Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji Duchowieństwa^[15].

• Nota biograficzna Wojciecha Skibickiego na stronie diecezji elbląskiej. [dostęp 2019-02-15].
• Wojciech Skibicki na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2024-09-08].
• Wojciech Skibicki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-02-14]  (ang.).