O jego życiu niewiele wiadomo. Wspominany jest w Vita S. Severini przez Eugipiusza (+533) oraz przez Wenancjusza Fortunata (+600) w Vita S. Martini, który jako biskup Poitiers poświęcił Walentemu kościół w dolinie górnej rzeki Inn i kolejne na przełęczy Brenner. O czci jaką darzono Walentego (przeniesienie relikwii) świadczy również Arbeo, biskup Freising (+784).
W 1120 lub 1200 roku rzekomo odkryto grób św. Walentego na dziedzińcu katedry w Pasawie. Wydarzenie to było inspiracją napisania żywota świętego przez Anonymusa Passaviensisa, a relikwie przeniesione do nowego grobowca w katedrze.
Patronuje osobom chorym na reumatyzm i epileptykom, stąd często mylony jest ze św. Walentym (od "Walentynek"). Jest również orędownikiem w czasie zarazy wyniszczającej zwierzęta.