Zachodnia część (powyżej alei Bohaterów Warszawy) należy do najstarszych ulic Śródmieścia. Stanowiła jedną z ulic założonego w 1816 roku przedmieścia Neu Torney (Nowy Turzyn). Pierwotna zabudowa obejmująca wolno stojące, parterowe lub jednopiętrowe domki o ryglowej konstrukcji była stopniowo zastępowana budynkami wielorodzinnymi. W ostatniej ćwierci XIX wieku zaczęto wznosić kamienice czynszowe, w okresie międzywojennym powstały wielorodzinne zabudowania spółdzielcze, a na przełomie lat 80. i 90. ostatnie relikty dawnej dzielnicy o wiejskim charakterze ustąpiły miejsca blokom mieszkalnym. Od zachodu ulicę zamyka park Noakowskiego, który pełnił funkcję cmentarza dla przedmieścia Neu Torney[3] (oficjalnie zamknięty w 1928 roku[4]).
Dawna hala sportowa, w której po wojnie działało kino „Colosseum”
Wschodnia część ulicy (między aleją Bohaterów Warszawy i placem Szarych Szeregów) została wytyczona na planach w latach 70. XIX wieku. W 1880 roku ustalono połączenie jej z zachodnim, nowoturzyńskim odcinkiem. Uregulowanie tej części ulicy nastąpiło pod koniec XIX wieku. Zabudowa w tym rejonie obejmuje głównie eklektyczne i secesyjne kamienice, których uzupełnieniem są bloki zbudowane na początku lat 20. od strony alei Bohaterów Warszawy[3].
Duża część budynków przy ulicy 5 Lipca wpisana jest do gminnej ewidencji zabytków. Są to[5]:
budynki mieszkalne oznaczone numerami 1, 1A, 2, 3, 26,
dawna hala sportowa (Turnhalle) oznaczona numerem 46 – ceglany budynek wzniesiony w 1900 roku, w którym przed wojną mieściła się sala gimnastyczna związku sportowego (Stettiner Turnverein)[3], a po wojnie znajdowało się w nim kino „Colosseum”.
↑Turzyn (ST). Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2015-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)].
↑ abcdEncyklopedia Szczecina. red. nacz. Tadeusz Białecki. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 1999, s. 544. ISBN 83-87341-45-2.
