Transport kolejowy w Bielsku-Białej – system transportu kolejowego na terenie miasta Bielsko-Biała.
Początki kolei w Bielsku-Białej sięgają roku 1855, kiedy to otwarto odgałęzienie austriackiej Kolei Północnej do Bielska. Największą stacją kolejową w Bielsku-Białej jest stacja węzłowa Bielsko-Biała Główna. Łączy ona linie kolejowe nr 117, nr 139 i nr 190. Połączenia pasażerskie do Bielska-Białej uruchamiają PKP Intercity, Koleje Śląskie oraz Polregio.
W 1883 r. rząd austriacki wydał pozytywną decyzję dotyczącą budowy linii kolejowej łączącej Kojetín z Bielskiem w ramach tzw. Kolei Miast Morawsko-Śląskich. W 1884 r. powołano konsorcjum ds. budowy tej linii i rozpoczęto wyznaczanie trasy. Ze względów strategicznych podjęto decyzję o wydłużeniu linii do Kalwarii. W 1886 r. koncesję na obsługę połączeń na tej trasie uzyskała KNFB. Rok później otwarto odcinek z Bielska do Andrychowa, a cała trasa stała się przejezdna w 1888 r[3][4].
W 1887 r. w obliczu rosnącego ruchu pasażerskiego w Bielsku podjęto decyzję o budowie nowego dworca kolejowego. Projekt nowego gmachu wykonało biuro Karla Korna pod pieczą Karola Schulza. Nowy budynek otwarto 26 lutego 1890 r. W 1900 r. w pobliżu dworca głównego wybudowano lokomotywownię (okolice obecnej ul. Trakcyjnej)[1].
W latach międzywojennych znaczenie kolei w Bielsku rosło. W 1920 r. na dworcu uruchomiono punkt przeładunkowy wyposażony w dźwig służący do przeładowywania nadwozi węglarek na wózki tramwajowe i dalsze rozwożenie węgla z wykorzystaniem sieci tramwajowej[1].
W okresie PRL w ramach programu elektryfikacji polskiej kolei w 1968 r. zelektryfikowano linię kolejową na odcinku Bielsko-Biała Główna – Czechowice-Dziedzice. Równocześnie dokonano przebudowy dworca Bielsko-Biała Główna. W późniejszych latach dokonano także elektryfikacji pozostałych linii kolejowych na terenie miasta - w 1982 r. do Skoczowa i w 1989 r. do Kalwarii. W 1994 r. dworzec wpisano na listę zabytków, a w latach 1997–2000 dokonano jego gruntownego remontu. W 2001 r. na terenie stacji zorganizowano niewielki skansen parowozów. Obecnie znajdują się tam tory odstawcze dla taboru kolejowego. 10 grudnia 2009 r. zawieszono kursowanie pociągów relacji Cieszyn – Bielsko-Biała Główna – Cieszyn, w 2013 r. linia kolejowa Bielsko-Biała Główna – Skoczów została czasowo wyłączona z eksploatacji przez PKP Polskie Linie Kolejowe, natomiast dwa lata później została oficjalnie zamknięta[4][1][5]. W grudniu 2018 r. zakończyły się prace modernizacyjne na odcinku Bielsko-Biała Lipnik – Wilkowice Bystra, w ramach których zmodernizowano przystanki kolejowe oraz torowisko. Pozwoliło to na zwiększenie prędkości pociągów i skrócenie czasu przejazdu do Żywca. Prace stanowiły element realizowanego przez PKP PLK projektu przebudowy linii kolejowej 139 Czechowice-Dziedzice – Bielsko-Biała – Zwardoń (granica państwa)[6]. W lecie 2018 r. zamknięto także linię kolejową nr 117 do Kalwarii Zebrzydowskiej-Lanckorony w związku ze złym stanem technicznym tej linii. Po wakacjach przewrócono ruch pociągów na tej trasie[7].
Stary dworzec kolejowy w Bielsku
Widok na dworzec kolejowy w Bielsku, ok. 1914 r.
Napis Kolej Północna Cesarza Ferdynanda na fasadzie bielskiego dworca
Hala dworca głównego
Widok na Zamek Sułkowskich, widoczny wylot tunelu kolejowego, 1915 r.
↑ abWykaz posterunków ruchu i punktów ekspedycyjnych [online], Załącznik 2.4 do Regulaminu przydzielania tras pociągów i korzystania z przydzielonych tras pociągów przez licencjonowanych przewoźników kolejowych w ramach rjp 2013/2014, PKP PLK S.A. [dostęp 2019-05-04](pol.).
↑Wykaz peronów [online], Załącznik 2.4A do Regulaminu przydzielania tras pociągów i korzystania z przydzielonych tras pociągów przez licencjonowanych przewoźników kolejowych w ramach rjp 2013/2014, PKP PLK S.A. [dostęp 2019-04-05](pol.).