Decyzje podjęte przez Hitlera 26 maja 1941 doprowadziły do przekształcenia wcześniejszego projektu Porsche – VK 3001 (P)Typ 100 w Typ 101. Hitler zdecydował:
Zwiększyć pancerz przedni do 100 mm (pancerz boczny nadal miał 60 mm)
Zachować armatę 88 mm KwK 36 L/56, ale zwiększyć penetrację do 100 mm na odległość 1500 metrów.
Kontynuować jednocześnie rozwój projektów Porschego i Henschla tak aby po 6 prototypów było gotowych latem 1942 roku.
Obydwie wersje zostały zaprezentowane Hitlerowi w jego urodziny, 20 kwietnia 1942 roku. Testy wykazały, że Tiger (P) był daleki od ideału, wdrożono modyfikacje, ale żaden z problemów technicznych nie został w pełni rozwiązany.
Rysunek VK4501(P)
W lipcu 1942 obydwa czołgi znowu poddano testom. Model Porschego – VK 4501(P) miał wieżę zamontowaną z przodu. Czołg okazał się porażką, głównie przez awarie silnika i większą długość niż konkurent, co sprawiło, że był mniej mobilny. Model Henschla – VK 4501(H) wypadł bardzo dobrze i został zatwierdzony do produkcji w lipcu 1942. Porsche już wcześniej rozpoczął produkcję 90 podwozi Tygrysa (P), ale ponieważ przegrał kontrakt, wszystkie egzemplarze zostały użyte do budowy ciężkiego niszczyciela czołgów Ferdinand.
Użycie bojowe
Tylko jeden Tygrys (P) z numerem kadłuba 150013 został użyty bojowo (jako czołg dowódczy) – Panzerbefehlswagen VI(P) ze schwere Heeres Panzerjager Abteilung 653[1].
22 września 1942 zdecydowano przekształcić istniejące 90 sztuk podwozia Tygrysa (P) na niszczyciel czołgówFerdinand.
Rammtiger
Hitler zatwierdził produkcję jednego egzemplarza pojazdu Rammtiger przeznaczonego do niszczenia przeszkód i barykad. Czołg nie miał wieży, jego jedynym uzbrojeniem był karabin maszynowy MG 34[1].
„Panzer Tracts – Panzerkampfwagen VI P (Sd.Kfz.181) The history of the Porsche Typ 100 and 101 also known as the Leopard and Tiger (P)” (1997) Thomas L. Jentz oraz Hilary L. Doyle
.svg)